بندیں کوٹی ءِ جِنک
(بیست ءُ دوھمی بھر)
اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ
وشنودی انسان ءِ تب ءَ مَٹ کَنت انسان ءَ دگہ یک رنگے ءَ ساچ ایت انچُش دلتپرکھی ھم انسان ءَ مٹ کَنت ءُ دگہ یک رنگے ءَ ساچ ایت بَلے انسان ءِ وشنودی ءَ انسان شوکیں رنگے ءِ واھند بیت کہ وشنودی ءِ تہ ءَ گَل، وشی، بچکند درست ھوار اَنت
آ نِی انچیں گمے ءِ تہ ءَ کَپتگ ناں کہ وشیں سُھب گوش اِیت، ناں کہ گْوش اِیت شمے شپ وش بات ناں کہ نوکیں سال ءِ مراد بادی، منّت ءِ گِرگ وَ سک دیرگیں گَپے ھِچ بر گپ ءُ ٹال نہ کَنت، ھِچ بر آئی ءَ گپ ءُ ٹال ءِ اژدری ھم نہ اِنت دُرست بے توار اَنت انچُش سما بیت کہ زالمیں زمانگ ءَ وتی ارجان جتگ اَنت اے کُٹم انچُش گِندگ ءَ کیت ھُشکیں سِنگ اَنت ایر اَنت انچُش جُمب اَنت کہ اشانی تہ ءَ روگ سک جنجال اِنت نہ گْوش ئے انسانی چُک اَنت
ھمک روچ ما یکے دومی ءِ کُشگ ءِ دُمب ءَ ایں کُشت ءُ کوشی ءِ سوْب اے نہ اِنت کہ ما یکے دومی ءِ گون ءَ گپ نہ جَن ایں بلکیں ما یکے دومی ءِ نیمگ ءَ نہ چار ایں ھَم وھدیکہ یکے تئی نیمگ ءَ چارگ ءَ اِنت گڑا تو آئی ءَ چار اِت ھم نہ کن ئے چارگ ءِ مول ءُ مراد ایش اِنت کہ آ تئی نیمگ ءَ چارگ ءَ اِنت تو آئی ءَ چارانکی ءَ چماں چِست کن ئے چار ئے گڑا اندر ءَ مزن مَری ودی بیت بزاں کہ وت ءَ چَہ دومی ءَ مزن لیکگ ایشی ءِ مَٹ ایش اِنت کہ آ ترا چارگ ءَ اِنت تو آئی ءَ چَہ وت ءَ جھل تِر بہ لیک ءُ آئی ءِ نیمگ ءَ چماں چِست مہ کن چارگ ھمے وڑ اِنت کہ تو آئی سرجمیں بدن ءَ ایر گپت آئی ءَ چَم چِست کُرت ءُ چار اِت اَنت بزاں کہ آ ترا چہ باز کمتریں انسانے بیت آئی ءِ جِند ھلاس بیت نِی چرے سوْب ءَ ما کَسے ءَ چار اِت ھم نہ کن ایں مئے اندر ءَ انچیں مزنی ودی بیتگ کہ وتی پجار ءَ ھم نہ زان ایں
دیم پہ دیمی ءِ وشنودی ءِ گَپ دل ءُ مجگ ءَ چَہ کَشگ بیتگ اَنت اے دوئیں جاھاں وشنودی ءِ ٹال مان نیست اِنت منی دل ءَ اے ھما لبز اِنت کہ گْریت ءُ مزنی ءَ شریں وڑے ءَ پریچ اِیت کجام ھم چاگردی کارکنوک آ تُری کُٹم بہ بیت یا دگہ کَسے دُرست مئے واستا زھر درشان اَنت گیش دلتپرکھی یے مارا یکجاہ کَنت اے ھما زندگی اِنت کہ بُنکی ءَ گوازنینگ ءَ چَہ ما شرمی اِنت ھرکجا ما وتی زندگی ءِ جھلانکیں نہ وشیں جاورانی تہ ءَ کپتگ ایں،
ما ھَر سئیں یک وش دلیں انسانے ءِ چُک ایں مئے مات کہ چاگرد ءَ کُشتگ ما ھما چاگرد ءِ تہ ءَ بندوک ایں کہ چریشی ءَ چَہ مئے مات نااُمیتیانی تہ ءَ دور داتگ چریشی ءِ سوْب ءَ کہ ھر چے مئے مات ءِ گون ءَ کنگ بیتگ مات کہ انچُش دل ءَ نزیک اِنت اینچُک مزن مزنیں اوستے داروک بیتگ
ما وتی زندمانی ءِ سر ءَ دلریش ایں ما وت وت ءَ چَہ دلسیاہ ایں مئے مات ءَ اے جاور ءِ پیشوائی نہ کُتگ کہ چریشی ءَ آئی ءَ نااُمیتی دیستگ کہ مئے گون ءَ چے بوّگی اِنت
گیشتر من بچکیں چُکانی بارو ءَ گپ ءَ آں اگاں آئی ءَ اے چیز ءِ پیشوائی ءَ کتگ اَت گڑا اے چیز ءِ بارو ءَ چون بے تواری ءَ نہ اِشت بیتگ اَت چُش کہ وتی زندگی ءَ سر گوزگ بیتگ اَت؟ آئی ءَ چون کت کتگ اَت آئی ءِ چھرگ آئی ءِ چَم آئی ءِ توار، آئی ءِ مھر ءَ دروگ بہ گْوش ایں؟ آ مُرتگ اَت آ وت ءَ وت ھلاس بیتگ اَت آئی ءَ وت بے اوپاریں چاگرد ءَ پروشت کُت کتگ اَت اے وڑ بیتگ اَت کہ مستریں چُک چَہ دوئیں کستریناں جتا کنگ بہ بیتیں بلے آئی ءَ اے نہ کُرتگ آ ماسک بند ءُ دیم ءِ زانوگِرے نہ بیتگ آ بے سدے بیتگ، گیر زمہ وارے بیتگ آ دُرست بیتگ ما ھرسئیناں آئی ءَ مھر ءَ چَہ گیش مھر کرتگ چرے سوْب ءَ آئی ءَ ھِچ کُت نہ کتگ آ بے تواری ءَ نشت نہ بیتگ آئی ءَ دروگ بست کُت نہ کُتگ ما ھرسئیں یکے چَہ دومیگ ءَ جتا بیگ ءَ ابید آئی ءِ گون ءَ یکیں وڑ ءَ مھر کُتگ
کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
