سمُل ءِ یاد
نبشتہ کار :گُل زیب
دی بلوچستان پوسٹ
او سمُل مرچی منی دل گْوشیت پر تو چیزے نبشتہ بہ کن آں، سمُل تو بے وپا بوت ئے، من ءَ پرچہ یل دات ءُ شُت ئے
منی ءُ تئی جتائی ءَ را مرچی دو سال چار ماہ ءُ پنچ روچ سرجم اِنت من ءَ یک ءُ یک ءَ تئی دیوان گپ ءُ کُول ءُ کرار یاد اَنت،
بلے تو وتی کُول ءُ کراراں بجّ اِت ئے۔ من وھدے کہ تھنا بہ آں تئی یاد تچان ءَ پمّن کاے اَنت تئی ھما کندگ کہ وھدے من ءَ یات کاے اَنت منی دل چُنڈ چُنڈ بیت،
سمُو ترا یاد بیت من ءُ تو شپ ءَ نشت ءُ دیوان کُت، تو منی دست ءَ را وتی دست ءَ کُت، پد ءَ تو من ءَ امباز کُت ءُ گِریت ئے۔ تو من ءَ گْوشت کہ زیب تو من ءَ سک دوست بَہ ئے من ءَ یل مہ کن کہ من مِر آں، تو گْوشت کہ تو منی ساہ ءُ جان ئے، سمُو ھما شپ سک وش اَت، گِند ئے!
سَمُو منی ھما گپ ترا یاد بیت کہ من ترا پَہ مسکراہ گْوشتگ کہ من ءَ دگہ جَنِکے دوست بیت تو تو چہ من ءَ زار بوت ئے، پد ءَ من ترا وش کُت
سمّی ترا یات بیت کہ تو گوں وتی دزگْوھاراں بازار ءَ شُت ئے
تو دو یک وڑیں مُندری گیپت، تو گْوشت کہ یکے تئی ءُ یکے منی اِنت تو گْوشت کہ وھدے کہ تو مئے میتگ ءَ کا ئے گُڑا من گوں وتی دستاں ترا مُندری ءَ دست ءَ دے آں دو ماہ ءَ پد من شمئے میتگ ءَ آتک آں، تو من ءَ امباز کُت، تو گْوشت، منی دل گْوش اِیت شپ ءُ روچ ترا ھمئے وڑ ءَ امباز بہ کن آں ءُ من ءَ چُک اِت ئے، پد ءَ ھما مُندری تو دو ماہ ءَ پیسر گیپتگ اَت تو منی راستیں دست ءِ لنکُک ءَ دات ءُ گْوشت ئے، اے مُندری انچو پھم کہ من ءَ ھر وھدے کہ تئی دل لوٹ ایت تو من ءَ بِہ چار ئے گُڑا ھمئے مُندری بہ چار ءُ من ءَ یاد کن ۔۔۔۔۔
منی سمُل ھما مُندری اَنگت منی دست ءَ اِنت ھما لنکُک ءَ اِنت کہ تو گوں وتی نرم ءُ نازُرکیں دستاں منی لنکُک ءَ دات ۔۔۔۔۔۔
بلے مرچی تئی ھالے پمّن سر نہ بیت من نہ زاناں تو چون ئے تئی زندگی چون اِنت ،تو من ءَ یات کن ئے یا نہ کن ئے بلے من ترا شپ ءُ روچ یاد کن آں،
سمّی تئی جتائی ءَ چہ پد من چو گنوکانی وڑ ءَ آں، مردم من ءَ مُدام گْوش اَنت کہ تو نشہ کنگ ءَ ئے
سمّی بلے ھدا زانت من نشہ نہ کنگ ءَ آں
تئی دُوری ءَ من ءَ چو کتگ۔۔۔۔۔۔۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
