بندیں کوٹی ءِ جِنک
(چاردھُمی بھر)
اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ
رَپو ءِ گواتی یِے جُوراب شُلگ ءَ شُلگ اَنت، زال ءِ اکس ءِ ساھِک کوٹی ءِ دیم ءَ شِگْوزت گُڈی ساھِگ لَمب ءَ آ ایشی ءَ یک جِنکوے ءِ دروشم ءَ گِندگ ءَ کیت بچک آئی ءَ پیسر ءَ زانگ ءَ اَت جِنک زانگ ءِ نہ اِیت
بچک ءَ ھِچ بر یکجاھی ءَ مات ءِ بارو ءَ جست نہ کتگ اَت اے سرپدی ءَ پد ءَ ھمے سرپد اَت کہ آ سرپد نہ اِنت ءُ ھما کہ جنکاں آئی ءَ گِستا کن اَنت اے یک ڈکّ ءُ گڈی زانشت، مات ءِ کسانی ءِ بارو ءَ مات لِزتاں آشناہ نہ اِنت
جِنک! من زانتگ اَت کہ ھون ھم درکیت، بچک من ءَ جَست کنت کہ درد بیت اگاں ناں جِنک گْوش اِیت اِناں جِنک گْوش اِیت بچک ءَ اے گپ ءِ ایش کُنگ ءَ وشی بیت آئی ءِ دل ءَ تاھیری ءَ امباز کُت تاھیری ءِ رَنگ بُتک اَنت تاھیری ءَ آئی ءِ سارتیں گِن ءِ داب سارت کُت اَنت
بچک! جنک ءِ ھون ءِ جاگہ ءَ چاریت جِنک ءَ شودیت جِنک بچک ءَ چارگ ءَ اِنت آ کم کم ءَ شودگ ءَ اِنت ئِے آ اشاں چاران کنت کم کم ءَ واتر پد ءَ دل لوٹگ ءَ لگ اِیت
جِنک گوش اِیت من ھمے جیڑگایاں کہ من وتی گْوشتگیں گَپ چون پُرشتگ اَنت ءُ من ءَ اے ھِمت کجام رنگ ءَ تہ ءَ اتکگ اَنت اینچُک اوست ءِ سر ءَ اے پرشانیں رنگے ءَ کجام ھیال ءِ تہ ءَ داں من اے کساس ءَ سر بیتگ اَنت
ما یک ءِ دوھمیگ ءِ نیمگ ءَ چاریں بچک من ءَ وتی نیمگ ءَ کَش اِیت ءُ وتی سینگ ءَ منی سینگ ءَ یکجاہ ءَ لِچین اِیت جنک بچک ءَ جست کَنت کہ من پرچا تی گون ءَ اِد ءَ اتکگاں
بچک گْوش اِیت کہ اے یک رنگے ءِ پرز اِنت اے اولی رند اِنت کہ ما یکے دوھمیگ ءِ گون ءَ گپ ءَ ایں
جنک وتی دوئیں براتانی بارو ءَ گْوش اِیت ئِے جنک گْوش اِیت مئے گور ءَ زَر ءُ مال نیست ھِچ پَش نہ کپتگ آ منی مستریں برات ءَ زانت آئی ءِ گِند ءُ نند منی برات ءِ گوما تریاکی ساکیانی تہ ءَ بیتگ
من گْوش آں کہ منی اے برات مات ءِ زَراں دُزیت ءُ تریاک کَنت ءُ کَش اِیت ءُ نوکرانی زَراں ھم دُزیت ءُ تریاک کَنت برے برے ساکیانی واھند منی مات ءَ چَہ آئی ءِ وامانی بارو ءَ گَٹ کن اَنت
من آئی ءَ وتی وابانی کِسھاں کاراں کہ منی مات مِریت اے وڑیں جاورھالاں نِی باز وھد ءَ نِشت نہ کن آں منی مات ءِ زوت آھوکیں مرگ ءِ سوْب تچک ءَ اے کار ءِ گون ءَ سیادی کَنت کہ منی گون ءَ بیتگ اَنت
!
واھشت ھَنچیں چیزے کہ آئی ءِ تما دُرستیں انسانانی تہ ءَ بیتیں ھَرکس یک واھِشت ئِے داریت کجام ھم واھِشت ءِ بہ بیت آئی ءِ تب ءَ بہ کپ اِیت آئی ءَ دوستانک اِنت
“جِنک ” من سما کن آں من ءَ ھم یک چیزے ءِ واھِشت اِنت بَلے بچک چَہ من ءَ چَہ ترسگ ءَ اِنت من بَچک ءَ گْوش آں کہ من ءَ چَہ مہ تُرس ءُ کَسے ءَ چَہ مہ تُرس بس تھنا منی مات ءَ چَہ پرچاکہ مات ھما مڈی اِنت کہ آئی ءِ گور ءَ تُرسگی اِنت،
بچک من ءَ گْوش اِیت کہ تو منی گور ءَ ھمے واستا اتکگے منی گور ءَ زَر ءُ مال ھستیں، جِنک گْوش اِیت کہ من ءَ تی زَر ءُ مالاں ھوار تی درستانی واھِشتانی سر ءَ مِھر اِنت
“جِنک ” وھدیکہ من اولی رند ءَ دیت کہ آ وتی گاڑی ءِ تہ ءَ نِشتگ اَت ءُ زَر ءُ مال آئی ءِ کَش ءُ گوراں زاھِر اِت اَنت
ھمے سوْب اِنت اے درست اے وڑ مہ بیتیناں گڑا اے وڑی نہ بیتگ اَت ءُ چی کُرتگ اَت، بچک گْوش اِیت کہ من لوٹ آں ترا اِد ءَ چَہ بہ براں وتی ھمراھی ءَ تو گوں من یکجاہ بہ بئیت جِنک بچک ءَ گْوش اِیت اَنی من وتی مات ءَ یل کُت نہ کن آں بے تاھیری ءَ مِراں بچک گْوش اِیت راستی اِیش اِنت کہ منی گور ءَ اے وشبھتیں مھروان نیست اِنت پد ءَ ھم آ من ءَ زَر دَنت مہ جیڑ دل ءَ اے ھَرکسی گوما بنت اے دنیا ءِ دود ءُ لِزت اَنت کہ انساناں برے شگرب ءُ مگرباں کَشان کَن اَنت ھرکس وتی تماھانی ھاتر ءَ تَچ اِیت من ھم ھما تماہ کنوکیں انساناں چَہ یکے آں کہ وتی تماھانی سرجم کنگ ءَ لیٹوک وراں دل موش کن آں زمین ءِ باتن ءَ تر ءَ گِنداں،
گڑا پد ءَ یک رند ءِ آ بِنڈانی سر ءَ تچک بیت ءُ ما پد ءَ بے توار بہ اِیں،
شھر ءِ برمش ھَنچُش باز اَنت منی یاتاں یک تامری ءِ توار ءِ پئیم ءَ اَنت بَلے ھَنچُش ترندیں توار اَنت کہ گوش اِیش کَرّ اِیش کُتگ اَنت
من ءَ الکاپی ءَ یات اِنت کوٹی تھار اِنت ما بے تواری ءَ وپتگ ءُ کوٹی ءِ ھمک نیمگ ءَ شھر ءَ اتکگیں کُکّار ءُ واھو زاراں ایش کُنگ ءَ ایں کُکّار ءُ واھو زار کہ شھر ءَ ھمک روچی ءِ وڑ ءُ پئیمانی بھر اَنت دریگاں شیشگ پِر نیست دروازگ بندیں تھاریں اندیمی اِنت دروازگ ءِ شَملگاں چَہ ڈن ءَ روکیں مردمانی پاد گِندگ ءَ آیگ ءَ اَنت
مردمانی مُچی ءِ روگ ءَ آیانی پادانی توار دارانی ٹَک ٹَکانی توار مجگے تہ ءَ پُترینان اَنت سر ءَ درد دیگ ءَ اَنت
مردمانی توار ھَنچش گوشاں پَچ گُڑین اَنت چینی یک ھنچیں زُبان ءِ کہ آئی ءَ مردم ترندیں رنگے ءَ کُکّار ءِ سر ءَ گَپ جَن اَنت
ھَنچُش کہ منی زانگ اِنت درستیں زبانانی گون ءَ ھما زبانانی مردماں یک تواریں لِزت ءِ بیت منی ھیالاں اے زبان اجگھی ءِ رنگ ءَ ھَنچُش پشکپتگیں زبانانی وڑ ءَ اِنت مردم اجب رنگیں گَپ جَن اَنت
ڈن ءَ روچ اِنت آیانی تواراں چَہ سرپدی بیت کہ گیش چَہ گیش راھگیرانی کُکّار اَنت بے کساس ءَ جتائیں رنگاں کُکّار اَنت اے وشیانی شھر اِنت وھدیکہ روچ وتی گُڈی لُنکُکاں بیت ءُ ایر بُکیتگیں روچ ءُ بندات بیتگیں شپ اِنت کہ آئی ءِ تھاری مان شانان اِنت
کِسہ روان اِنت سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
