شھید مکتیار تو من ءَ سک گیر کائے – شے مرید شاد

شھید مکتیار تو من ءَ سک گیر کائے

نبشتہ کار : شےمرید شاد

دی بلوچستان پوسٹ

شھید مکتیار 2015، اکتوبر ءَ ماہ ءِ 10، تاریک ءَ شھید بوتگ ءُ مرچی آئی ءِ شھیدی ءَ را چارمی سال سرجم اِنت۔

تو انچیں زانتے ئے کہ مدام پگر ءُ ھیالانی تہ ءَ زندگ ئے ءُ تو سک گیر کائے، من ءَ ھجبر شموشگ نہ بہ ئے۔
شھید مکتیار مرید جھاؤ لنجار ءَ ودی بیت ءُ آئی ءِ واجھیں پت ءِ نام مرید اِنت ءُ یک گریبے ءِ چُکے.

شھید مکتیار ھما انسان اَت کہ آئی ءِ توسیپ ءَ من چوں بہ کن آں ءُ وھدے دل لوٹ اِیت کہ من ند ءَ پہ نبسیگ ءَ چست بہ کناں، گُڑا ند ءِ سیاھی ھلاس بنت، بَلے شھید ءِ مکتیار ءِ توسیپ ءَ انگت نہ کُٹ اَنت ءُ زبان گُنگ بیت، پرچا کہ منی کر ءَ انچو اِلم ءُ زانت ءُ سرپدی نیست اِنت کہ من آئی ءِ بابت ءَ نبشتہ بہ کناں ، آئی ءِ ھرچ کرد من ءَ شَرّ یات اِنت کہ آ چونیں انسانے بُوتگ ـ

من ءُ شھید مکتیار یکیں لوگ ءَ روستگ اِیں ءُ یکیں وانگجاہ ءَ ءُ یکیں تبک ءَ ونتگ اِیں ءُ ھوار لنجار ءَ مزنیں وانگجاہ ءَ شتگ ءُ اَتکگ اِیں، سُھب ءِ سر ءَ ھر وھد چہ واب ءَ مھلہ پاد اتکگ ءُ وانگ ءِ تیاری کُرتگ ئِے، گُڑا اَلم ءَ منی لوگ ءَ اَتکگ ءُ من ءُ آ ھوار دیم پہ وانگجاہ ءَ شتگ اِیں ءُ پد ءَ چہ وانگجاہ ءَ پارگ بُوتگ اِیں، گُڑا من ءُ آ ھوار گس ءَ اَتکگ اِیں۔

لوگ ءَ سُبارگ ھور کُرتگ پد ءَ ما وتی گُوں اسکول ءِ کاراں دست گلائیش بوتگ اِیں، وھدے اسکول ءِ کاراناں ھلاس کُرتگ، گُڑا ما دوئیں بیگاہ ءَ ھوار دیم پہ کُوچگ ءَ سیل ءُ سواد ءَ شُتگ اِیں، مئے دوئینانی زندگی ھمے وڑ ءَ روگ ءَ بُوتگ، ما دوئیناں یکے دومی ءَ را باز دوست داشتگ ، اگاں آ روچ ءَ کہ شھید مکتیار اَچ من گیش اِتگ بزاں آ روچ ءَ من سک مُلور بُوتگ آں، اگاں یک روچے من اد ءَ نہ بُوتگاں ،گُڑا آئی ءَ را ھم ھچ وش نہ بوتگ، ھمے وڑ ءَ ما دوئیں ھجبر یکے دومی ءَ دور نہ بُوتگ اِیں،انچو ھوار مئے وھد گُوستگ ءُ ما وتی زند ءَ وش بُوتگ اِیں ……..

ھمے وھد ءَ رند چار پنچ سال ءَ پُشت ما شش تبک ءَ وانگ اَت اِیں، دوئیں ھم تبک اِت ایں، دوھزار سینزدہ اَت گُڑا یک روچے مئے وانگجاہ ءَ بی ایـس او آزاد ءِ دو سنگت اَتک ، مئے تیوگیں نودربر اِش یکجاہ کُرت اَنت ءُ دیوان بُوت ءُ چمداں یک بنزھے ٹَھینگ بُوت ءُ ما وانگجاہ ءِ دوزدہ نودربراں بھر زُرت ، دل ءِ لوٹ اَت کہ ما بی ایـس او آزاد ءَ کار بہ کن اِیں، ما شور ءُ سلاہ کُرت، ما دوازدہ سنگت گِچین بُوت اِیں، یک سنگتے زمہ وار دارگ بُوت ءُ ایدگہ باسک دارگ بُوت اَنت۔

بی ایس او ءَ آزاد ءِ کار بندات بیت اَنت ءُ کُلیں باسکاں گُوں وشیں شَریں وڑے ءَ ھمراھداری اِش کُت تاں چیزے وھد ءَ وتی سرکل ءُ دیواناں اتک اَنت۔

ھندی کارانی زمہ واریانی سر ءَ کار کُت، ھمے وھد ءَ رند پنچ ءُ شش ماہ ءَ رند گُڑا مئے ھندی جاور کُمو ناگیگ بُوت اَنت ءُ لھتیں سنگت ءَ مئے ھمراہ داری یلہ دات ءُ ما پخشت کپتگیں سنگت پنچ ءُ شش بُوت اِیں ، وھدے پد ءَ دوبر مئے دیوان بُوت گُڑا سنگتانی زمہ واری شھید مکتیار ءَ دیگ بُوت ءُ چد ءُ رند شھید مکتیار وتی ھندی کارانی سر ءَ سک جھُد کُت ءُ زمہ داری ءُ ایمانداری ءَ پابند اَت، ایدگہ باسک ئِے ھم پابند کُت اَنت، گُوں ھپتہ وار سرکل ءُ ماھنانہ پیس گوں پابندی گپتگ اَنت ئِے۔

گُڑا ھر ماہ کتاب مئے گور ءَ اَتک اَنت ءُ شھید مکتیار ءَ وتی ھندی مھلوک ءَ را کتاب ھم پہ وانگ ءِ واستا دات ءُ ھند ءِ مردماں گوں کمک کُرت، ھرچ ماہ گوں مھلوک ءَ گند ءُ نند ئِے کُرت.

سکیں مھروانیں سنگتے اَت ءُ مھلوک ءَ را باز دوست اَت ءُ کار ءِ گشگ ئِے زانتگ، مھلوک ءِ دل ھچبر گران نہ کُرت، آئی ءَ ھر کس ءَ بہ ِدیستیں آئی ءِ دل ءَ لوٹ اِت کہ من گُوں شھید مکتیار ءَ مُدام مجلس ءُ دیوان کُرتیں، آ وش روھیں مردمے اَت ،گُوں وتی گَل ءَ ایماندار اَت، چد ءُ رند چیزے سال گوْست، گُڑا شھید مکتیار ھندی دگہ ھم سنگت جوڑ کُرت ، شَرّیں وڑے ءَ وتی کارانی سر ءَ زمہ دار اَت ءُ وانگجاہ ءَ ما ھم ھشت ءَ وانگ ءَ اِت اِیں ، وانگجاہ ءَ ھم پاکستانی بیرک جنوک اَت ءُ بیرک ئِے دور کت ءُ آزاد بلوچستان ءِ بیرک ئِے مِک کُت ۔

اے وھد ءَ پاکستان ءِ کومی سوت ئِے ھم ھلاس کُت ءُ ھرچ سُھب ءَ ما چُکیں بلوچانی ونت،شھید مکتیار وت شت ءُ ونت ئِے۔
ھندی کارانی سر ءَ سرگرم بُوت پہ گل ءِ کارانی سر ءَ تگ ءُ تاچ ئِے کُرت، ھرچ وانگجاھاں شت گُوں وانگجاہ ءِ نودربراں دیوان ئِے کُرت ءُ بازیں ھند ءُ گلگاں کوٹو، سستگاں، سیاہ دمب، قلاتو، سوڑ، ھاجی ءِ شھر، میتگوں، لال بازار، الی گُوٹھ، وادی، شندی، اے ھندانی وانگجاھاں دراہ ءَ ممبر سازی ءَ شتگ ءُ ماسٹراں گُوں دیوان ئِے کُرت ءُ ھرچ وانگجاہ ءَ ماہ ءِ سر ءَ کتاب ئِے بھر کت ءُ گَل ءِ واستا کمک ئِے گپت.

ھمے جاورانی تہ ءَ آئی ءَ گَل ءِ کار گوں شریں وڑ ءُ پیمے ءَ دیم ءَ برت اَنت ءُ پہ دژمن ءَ سر ءِ دردے جوڑ بُوتگ اَت۔

دوھزار پازدہ ما دوئیناں ھشت ءِ چکاس دات ءُ ما چکاس ءَ سوبمند بوت اِیں ءُ دیم پہ نھمی تبک ءَ شُت اِیں ءُ اے وھد ءَ اسکول ءَ سے ماھی چُھٹی بُوت اَنت ، گُڑا ما ھمے سئیں ماھانی تہ ءَ سارتان ءَ (اکتوبر) وانگجاہ پچ بُوت ءُ ما گُشت یکروچے وانگجاہ رو اِیں گُڑا ما ھمے جیڑھاں گُوں دست گٹ اِت اِیں کہ اناگت ءَ یک سُھبے ءِ سر ءَ مھلہ ساھت شش ءَ میتگ ءِ پُشتی نیمگ ءَ کُوچگانی تہ ءَ تیرانی توار بُوت تاں سک دیر ءَ تیرگواری بُوت ءُ اے ھمے وھد اَت کہ جاور ناگیگ اِت اَنت ءُ شھید مکیتار شپ ءَ روت کوچگ ءَ وپس اِیت ءُ ما نزانت کہ لشکر ءَ وتی دیم سیاہ کُتگ ءُملکموت ءَ شھید مکتیار ءُ بی این ایم ءِ سنگت شھید اپزل وتی ارجاں کُتگ ءُ اَچ من منی ارواہ اِش پُل اِتگ ءُ من ءَ چہ ھم دلیں سنگتاں گسر کتگ ـ

شھید مکتیار جان گوں بلوچ راج ءِ ایدگہ پُسگاں سھرچکیں دروت.