شال دردیگیں اکسے
نبشتہ کار: سنگر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
مرچی من اجب ھیران آں کہ بالاد تھاریں کوٹی ءِ کُنڈ ءٙ نشتگ ءُ ارس گوارگ ءٙ اِنت، بالاد چُشینے نہ بُوتگ کہ بِگریت. من بالاد ءِ کر ءَ شت آں چاراں بالاد گیریت ءُ اسکاریت وھدے کہ بالاد ءٙ تّسلہ دیگ ءِ جھد ءٙ کن ئے بالاد ھمے توار ءٙ گوں کُوکار کنت ءُ گُشیت کہ شُمارا کلام بہ بارت شُما نوں انسان ات.
من ھیران آں مرچی بالاد ءِ ھمراھی ءٙ من ھم دست سرا کُت آں ءُ نشت آں کہ بالاد ھچ رنگ ءٙ رازی نہ بیت ءُ بالاد ءٙ مرچی من ءَ دم براھینت ۔
ھُدا بزانت کہ بالاد مرچی وتی زِد ءٙ شُتگ یا کہ بالاد ھنچو کنگ بُوتگ کہ بالاد ھمے گُش ایت من وتی تھاریں کوٹی ءِ تہ ءَ شّر آں ،شُمارا منی کار گُوں کار نیست. من ھیران آں بالاد ءٙ ھرچی گُش آں تو گپ کن تو کسہ کن تو کند ءُ مارا کندیں ءُ تو کسہ کن ما تئی کسھاں گُوشداشت بہ کن ایں ، بلے تو ھچ وڑ ءَ گپ ءٙ تیار نئے تو بس نِشتگ ءُ ارس گوارگ ءٙ ئے، بالاد اے وڑ نہ بیت۔
بالاد گوں دردناکیں توار ءٙ گُشگ ءٙ اٙت کہ من ءَ.بِل یار منی کار زند ءٙ ھمیں بُوتگ، من ھرکس کندینتگ من ھر مُچیانی تہ ءَ گپ کُتگ، من ھرجاہ ءَ کسہ آورتگ ءُ من وتی وس ءَ باز کُتگ ،من گپانی تہ ءَ گپ پیداک کُتگ، من دردانی تہ ءَ درد دیستگ، ھما درد کہ آھانی چارگ پہ انسان زندگیں لاش جُوڑ بیت تو ھمے لوٹ ئے نہ من پد ءَ ھما وڑ بہ باں، من پد ءَ دردانی تہ ءَ درد بہ شوھازاں۔
نہ بالاد منی مُراد اے نہ اِنت کہ تو دردانی تہ ءَ درد بہ شوھاز ،تو وتی اسل جیڑہ ءٙ بُگوش دانکہ ما تئی کُمک ءٙ کُت بہ کن ایں.
بالاد ءٙ پسو دات “نا شُما کئی دل ءِ درداں ھوار بُوت کن ات،شُما کئیگاں مار ات کن ات، شُما کئیگاں گوشداشت کن ات،شُما کہ وت کر ءُ گُنگ ات، شُما زاناں ھچ چیز ءٙ سرپد نہ بہ ات، اے کہ زاکر جان ءِ مات ءِ اکس مرچی چاگردی رسانکدار ءٙ یلہ اِنت اے ھُشکیں اکسے نہ اِنت، شما اے دیستگ ءُ اے درد ءٙ ھوار بُوتگ ات،شما سرپد ات کہ ایشی ءٙ چہ مستریں درد نیست ۔”
من گُشت “ھو بالاد تو چے گُش ئے مئے کرد اے بابت ءَ چے بہ بیت”؟
بالاد ءٙ گُشت” تو پد ءَ من ءَ کندین ئے یا کہ من ءَ وتی وڑیں گنوکے پھم ئے”؟
من گُشت” بالاد ترا گٙپے تچک ءٙ گُش آں، ما اے وڑیں زانتکار نہ ایں کہ تئی گپ ءٙ بہ پھم ایں ءُ ترا من گُشاں گپ ءٙ تچک کن شرتر انت”۔
بالاد ءٙ گُشت” یار شُما گپ ءٙ تچک کنگ لوٹ ات گُڑا گوشدار برو ات ھمے مات ءُ گھارانی درداں شریدار بہ بہ ات ءُ ھمیشانی ھمراہ بہ بہ ات ،پہ ایشاں کوپگ جوڑ بہ بہ ات ءُ اے ھُشک ءٙ شال ءِ دلبند ءٙ سردی ءِ سر ءَ نہ نِشتگ انت، ایشانی باتن ءٙ ھزار درد کٙل اِنت، ایش پہ باندات ءِ اُمیت ءٙ زندگ ات، ھما اُمیت کہ مئے شُمے کُلانی اُمیت اِنت”۔
من سرپد بُوتاں کہ بالاد شال ءِ اکس ءٙ کُدینتگ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
