بندیں کوٹی ءِ جِنک
(دوھمی بھر )
اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ
بلے مارا یک کاردارے بیتگ، اے راستگیں گپے کہ بَرے بَرے ما ناروائیں وردن ھم وارتگ، کسان کسانُکیں گوج ھم وارتگ، بلے اے ناروائیں وردن مئے نوکر “کاردار” ءَ جوڑینتگ اَنت ،ھمائی ءَ پتکگ ءُ مارا داتگ ءُ مارا پیش ئِے ھم داشتگ اَنت ءُ برے برے ما پہ زھر نہ وارتگ اَنت، ما ورگ ءِ سر ءَ نازگری ھم کُرتگ.
وھدیکہ من ھژدہ سال ءِ اُمر ءَ سر بیتگ اِت آں لھتے ھنچیں جاورھال منی دیم ءَ گْوست چریشی ءِ سبب ءَ اے چھرگ وتی رنگ ءَ آتک، راستگیں گپے کہ شپ ءِ وھد ءَ دیم ءَ آتکگ، من ءَ وتی سر ءَ تُرس اَت، من ءَ ھدا ءَ چہ ھم تُرس اَت.
وھدیکہ روچ بیتگ من ءَ کم تُرس اِتگ ءُ مرگ ءِ ھیال ھم کمتر یات آتکگ، بلے ھروھد ءَ آ منی کَش ءُ گْوراں لونجان بیتگ، من ھون کنگ ءَ دلمانگ بیتگ آں، من وتی مستریں برات ءِ کُشگ ءِ دُمب ءَ بیتگ آں.
آئی ءَ من زیردست کنگ ءِ واستا یک رندے، بس یک رندے آئی ءِ مِرگ ءَ چارگ لوٹ اِتگ ات، آئی ءِ دروگیں مھرانی دور کنگ لوٹ اِتگ ات،مات ءَ آئی ءَ چَہ اینکس گیش، اینچُک سِلگتیں رنگے ءَ مھر کنگ ءِ واستا سزا دیگ ءُ گیشتر وتی کستریں برات ءِ رکینگ ءِ واستا کرتگ اَنت.
اے ایوک ءَ منی جند ءِ ھیال اِت اَنت، منی کستریں برات، منی زھگ، منی مستریں برات ءِ بے وسیں زندمان ءُ آئی ءِ زندگی ءِ سر ءَ تیلانک اِت اَنت.
روژنائی ءِ سر ءَ آئی ءِ پوش اِتگیں ساھے، آئی ءِ برجم کرتگیں کانودے، آئی ءِ چیھال کرتگیں کانودے، یک انسانے ءَ ءُ یک دَلوتے ءِ کانود بیتگ ءُ آ کہ کستریں برات ءَ ھمک روچ ھمک دمان ءَ زندگی ءِ ترسناکیں کردگاراں یاتگیری دیگ ءَ اَت.
یک روچے داں آئی ءِ دل ءِ توک ءَ سر بیتگ ءُ آئی ءِ مرگ ءِ سبب جوڑ بیتگ.
من وتی کھول ءِ اے مردمانی بابت ءَ باز نبشتگ کُرتگ ،بلے آ اے وڑ کنگ ءَ بیتگ اَنت انگت ءَ زندگ بیتگ اَنت، مات ، منی برات ءُ من آیانی کَش ءُ گوراں نبشتگ کرتگ ءُ اے چیزانی کَش ءُ گور ءَ بید ء اے چیزانی کش ءُ گوراں دگہ چیزانی میان ءَ شتگ آں.
منی زندگی ءِ ھِچ کِسہ نیست، آئی ءِ ھم ھِچ نیست، آئی ءِ ھِچ وڑیں بنجل نیست ناں کہ دگہ راہ ءُ در ناں کہ دگہ تچکیں کِشک ءُ لکیر،باز ھنچیں جاہ ھست کہ مردم ٹِک ءُ نشان دے انت کہ اد ءَ یک مردمے بیتگ، اے راست نہ اِنت ھِچ کَس نہ بیتگ.
وتی شکر ورنائی ءِ کسانُکیں کِسھے پیسر ءَ نبشتگ کرتگ منی گوشگ ءِ مول ءُ مراد ایش اِنت کہ لھتے ھنچیں چیز اَنت آیانی جھلانکی ءَ رو اَنت ءُ من تچک ءَ ھما بھر ءِ گپ ءَ آں کہ کور ءَ آ دست گوزگ ءَ آں، ھرچی کہ اد ءَ من گپ کنگ ءَ آں آ جتا اَنت بلے نزیک بنت.
من زندگی ءِ روژنائیں پکر ءِ بارہ ءَ گْوشتگ اَت کہ آ شومّے اَت ، اد ءَ من ھما ورنا ءِ چیر کرتگیں گپانی بارہ ءَ گپ کنگ ءَ آں کہ آیانی چیردیگی ءَ لھتے ھنچیں کارپد اَنت، ھیال پرینگی ءُ لھتے ویلانی تہ ءَ کُتگ اَنت.
من یک ھنچیں چاگردے ءَ نبشتگ کنگ بندات کُرتگ کہ من ءَ تچکی ءِ نیمگ ءَ بران اِش کُرتگ ءُ آئی ءِ چماں نبشتگ کنگ یک سِنچے ءِ رنگ ءَ بیتگ.
مروچی ئیں وھد ءَ ھمے سما بیت کہ گیشتر ھِچی نہ بیتگ ءُ ھِچی نہ اِنت، برے من ھمے سرپد باں کہ نبشتگ کنگ ھِچے نہ اِنت ءُ گڑا نبشتگ کنگ اے نہ اِنت درستیں چیزانی آڑول ءُ مڑول کنگ، وت ساچی ءُ گواتی گپ ءِ یل کنگ ءِ نبشتگ ھِچے نہ اِنت ءُ وھدیکہ نبشتہ کنگ اے نہ اِنت گڑا ھروھد ءَ کجام بے سیت مندیں درشان ءِ بنکی دروشمے سبب ءَ دُرستیں چیزاں یکیں چیز ءِ تہ ءَ آڑول ءُ مڑول کنگ گڑا نبشتگ تچک ءَ ھِچے نہ اِنت ،بید ء تاکانی زوال کنگ ءَ بلے گیشتر منی ھِچ وڑیں مارشت نیست من کہ چاراں دراھیں دَر پَچ اَنت ءُ ھِچ وڑیں دیوال نبشتہ کنگ نیست.
چیر بوگی ھِچ وڑیں جاہ نیست نبشتہ کنگ ءِ واستا، وانگ ءِ واستا، کہ آئی ءِ بنکی ءَ نہ منّوکیں منّانکے اَت، بلے من آئی ءِ بارہ ءَ گیش نہ جیڑاں.
نی من چاراں کہ من کساناں، ھژدہ سال ءِ اُمر ءَ پانزدہ سال ءِ اُمر ءَ، منی چھرگ آ چھرگ ءِ مٹ ءَ جَنگ ءَ اِنت کہ من شراب ءِ سبب ءَ میانی اُمر وتیگ کُرتگ ءُ شراب ءَ ھما کرد پیلو کرتگ کہ ھدا ءَ نہ کرتگ، شراب ءَ من ءَ کُشگ ءِ سکین داتگ، اے شرابی ئیں چھرگ من ءَ شراب ءَ چَہ پیسر رَس اِتگ، شراب بس آئی ءِ راست کنگ ءَ آتکگ، منی تہ ءَ آئی ءِ واستا جاہ بیتگ، آ دگہ مردمانی پیم ءَ من ھم زانتگ ءُ پو بوتگاں، بلے ابکھی گپے کہ وھد ءَ پیسر، اے راستگیں گپے کہ منی تہ ءَ ھَنچُش واھِشتاں وت ءَ جاہ داتگ اَت، پانزدہ سال ءِ اُمر ءَ منی چھرگ ڈولداریں رنگے ءَ بیتگ بلے ڈولداری ءَ آشنا نہ بیتگ، اے چھرگ باز گِندانک بیتگ، منی مات ءَ ھم ھژدری ءِ واستا چار اِتگ.
منی براتاں ھما وڑ ءَ گِندگ آتکگ کہ منی واستا درستیں ھما وڑ ءَ بندات بیتگ اَنت، آ گِندانکی، پَچین ءُ بچکندیں دیم، چمانی گرد ءُ گول بیگ، وھد ءُ زانشتاں چَہ پیسر.
پانزدہ سال ءُ شَش ماہ ءِ اُمر ءَ من کور ءَ آ دست گوزگ ءَ اِت آں وھدیکہ من سائیگون ءَ واتر باں گڑا من ءَ سپر سما بیت، گیشتر ھما وھد کہ من بس ءَ سوار بیتگ آں ءُ سپر ءَ بیتگ آں.
روان اِنت کِسہ سپر ماں پرانسی جِنک ءَ ـ ـ ـ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
