بندیں کوٹی ءِ جنک
اولی بھر
اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ
یک روچے ءِ گپ نہ اِنت، نوک بندات ءَ وتی گام مزن اُمری ءِ نیمگ ءَ ایر کرتگ اِت اَنت، چہ لس مھلوکی نندگ جاھے ءَ یک مردمے منی گْور ءَ آتک ءُ آئی ءَ وتی پجار کُرت ءُ من ءَ گوشگ ءَ لگّ اِت کہ بازیں وھدے بیت من ترا زان آں ، ھمک مردمانی گوشگ اِنت کہ تو ورنا بیتگ ئے، سک شوک بیتگ ئے۔
من ترا ھمے گْوشگ ءَ آتکگاں کہ منی نِز ءَ تو ورنائی ءَ چَہ گیش اَنی ڈولدار تِر ئے من ءَ تئی شکر ورنائی ءِ چھرگ ھِچ دوست نہ بیتگ کہ مروچی تئی چھرگ ءِ سر ءَ من پرشتگ ءُ ٹُکراں
من گیشتر ھما اکس ءِ بارہ ءَ جیڑاں کہ آئی ءَ تھنا من دیست کنان ءُ آئی ءِ بارہ ءَ من ھِچ ھیال درشان نہ کرتگ ،
اے اکس ھروھد ءَ بے تواریں لِزتے ءَ منی چمانی دیم ءَ ایر اِنت، اجکھی ءَ گیمرتگیں رنگے ءَ ھِچ نہ گْوش اِیت برے برے من ءَ بس تھنا گپ پرما اِیت
من ءَ چہ وتی درستیں اکساں بس ھمے اکس دل دوست اِنت، اے اکس ھما اکس اِنت کہ من وت ءَ پجاہ کاران ءُ ایشی ءَ وھدیکہ من گِنداں من ءَ باز وشی سما بیت
منی زندگی ءَ زوت ءَ چہ زوت وھد گْوستگ، ھژدہ سال ءِ اُمر ءَ ھم باز دیر گْوستگ اَت، ھژدہ سال ءُ بیست ءُ پنچ سال ءِ میان ءِ وھد ءَ منی چھرگ ءَ اجب رنگے ءَ وت ءَ سر کُرتگ اَت،
من ھژدہ سال ءِ اُمر ءَ ھم کماش بیتگ آں، من نِی نزان آں کہ گوں سَجھیں مردماں ھمے وڑ بیت،
من چہ ھِچ کَس ءَ اے نہ پُرس اِتگ، من ءَ سما بیت کہ من ءَ کَسے ءَ گْوشتگ اَت کہ وھد بَرے برے اے وھد ءُ دمان ءَ گْوزان بیت وھدیکہ ما وتی زندگی ءِ شکر ورنائی ءِ ءُ جوانیں روچاں گْوازینان بہ ایں گڑا بزاں ترندیں پاداں ترامپولی کنان کنت ءُ گْوز ایت،
من آ سر ءَ داں پادانی پِنچاں چاران کُرت ءُ وتی مَجگ ءِ تہ ءَ درستیں ھیال ایرگیجان کُرت اَنت ءُ آئی ءِ دیم ءِ چھرگ مٹ بوان اَت، چماں گیش مزن کنان اَت، ھنچُش بزگی ءَ چارگ ءَ اَت، دپ ئِے ھُشک بیان اَت، پیشانیگ ءَ دراج دراجیں کْرچک کرچکیں لکیر من دیست اَنت،
بَلے اے ترسناکیں دیم ءِ ترسگ ءَ اَبید من وتی چھرگ ءَ شنگ بیتگیں مزن اُمری ھنچشیں رنگے ءَ چاران کُرت کہ ھنچُش کہ من یک کتابے پہ وانگ ءَ زوراں،
ءُ من ایشی ءَ ھم زانگ ءَ آں کہ منی اے ھیال رَد نہ بیتگ کہ اے جاور یک روچے ءَ سُبک سُبک ءَ وتی جاورانی گاماں ایردیان کنت،
ھما مردم کہ آیاں من ءَ ھبدہ سال ءِ اُمر ءَ پرانس ءَ یک سَپرے ءِ وھد ءَ دیستگ اَت،
آھاں من ءَ دو سال ءَ پد نوزدہ سال ءِ اُمر ءَ دیست سک باز اجکہ بیت اَنت، آ چھرگ، نوکیں چھرگ، داں انوگ ءَ منی گْور ءَ اِنت
اے منی چھرگ بیتگ بیسہ کنگی گپے کہ گیش مزن بیگ لوٹ اِتگ بلے ھمینچُک کہ چہ آئی ءَ کمتر بیگی بیتگ، منی چھرگ ءِ سر ءَ جُھلیں کِرچک ءُ ھشتگیں رنگ، ترک اِتگیں دیم،
بلے اے چھرگ آ وڑ ءَ نئیت، چُش کہ لھتے ایر موشیں چھرگانی ٹِکانی وڑ ءَ گِندگ بنت، آئی ءِ بن ھمائی ءِ رنگ ءَ جاڑیگ اِنت بلے آئی ءِ بنکی ءِ رنگ پرشتگ اَت، منی چھرگ یک پرشتگیں چھرگے ءِ رنگ ءَ اِنت،
نِی گُڑا من ترا بہ گُش آں، منی اُمر پانزدہ سال ءُ شَش ماہ اِنت،
من میکونگ ءِ کور ءِ گوزگ ءَ یک بوجیگے ءَ سواراں، اے جھلانکیں کور ءَ گوزان اَنت ءُ من ءَ ھما سرجمیں ھیال پیداک اَنت،
من پانزدہ سال ءُ شَش ماھی بیتگ اَنت، اے ڈیھ ءَ ھِچ وڑیں مولم نیست اِد ءَ یک جتائیں مولمے ءَ گوں ما نشتگ ایں، لھڑ ءُ جَلانی مولم یکے نیمگے سارت ءُ گورانی مولم یک نیمگے ما اد ءَ زمین ءِ جَھل تِریں جاھے ءَ نندوک ایں کہ سک گرم اِنت، اد ءَ ناں مولم بھارگاہ اِنت ناں ساچان اِنت،
من سائیگون ءَ سرکاری یک بورڈنگ وانگجاھے ءَ نندوکاں، منی ورگ ءُ چَرگ ءُ تُن پروشی ھمے جاہ ءَ اِنت
بلے وانگ ءَ “پرانسیسی ھائی اسکول ” ءَ رواں، منی مات یک اُستادے کہ آئی ءِ واھشت اِنت کہ منی دُتّکیں جِنک جْوانیں زانتے در بہ بارت ءُ جْوانیں پدانکاں سر بہ کپ ایت،
منی مات گْوش ایت تی واستا ھژدری اِنت کہ تو ھائی اسکول ءَ ھلاس بہ کن ئے، ھرچی کہ آئی ءَ درکار بیتگ، بلے آ آئی ءِ دُتُکیں جِنک ءِ واستا سرجم نہ بیتگ اَنت،
بنداتی ءَ ھائی اسکول ءُ پد ءَ ریازی ءَ یک جْوانیں ڈگری یے ءِ گرگ ءَ تانکہ یک مزنیں اُستادے جوڑ بیگ ءَ ترا کمے وھد ھم درکار بہ بیت،
اے گپاں ھروھد ءَ وتی اسکول ءِ بنداتی ءَ چَہ اِشکُنگ ءَ آن ءُ آیان آں،
من ھِچ بر اے نہ جیڑ اِتگ کہ من ریازی ءِ ڈگری ءِ گرگ ءَ آئی ءِ پُشت ءَ چُش کپ آں، من ءَ ھمے جاہ ءَ سک وشی بوّگ ءَ اَت کہ منی مات ءِ واھشت سرجمی ءِ نیمگ ءَ روان اِنت
من ھروھد ءَ وتی مات دیستگ کہ وتی چُکانی آیوکیں باندات ءِ واستا شَوربندیانی سَوڑگ ءَ کنگ ءَ اِنت،
پد ءَ یک روچے آتک کہ آئی ءَ وتی چُکانی واستا مزن مزنیں شَوربندیاں چَہ پَشت کِنزی بیت پروشی بیت تُست، گڑا آئی ءَ دومی شَور بندیانی سَوڑگ بنا کُرت، گَرنچاں لھتے بستگیں شَور بندی کہ آیوکیں باندات ءِ واستا آئی ءَ گون اِت اَنت
بلے آ ھم یک ناں یک رنگے ءَ مول ءُ مراداں سرجم کنگ ءَ اَت پرچاکہ آ آیوکیں وھد ءَ دارگ ءَ اَت، من ءَ کستریں برات ءِ درستیں دز نویسی یات اِت اَنت کہ آئی ءَ یونیورسل کارسپونڈنس ءِ وانگجاہ ءَ کرتگ اِت اَنت، ھمک سال ءِ ھمک کلاس تئی واستا باز ھژدری اِنت کہ تو وتی وانگ ءَ سرجم بہ کن، منی مات ءَ آئی ءَ را گْوشتگ اَت، بلے اے سلسلگ سَے روچ ءَ داں برجاہ اَت، چار روچ ءَ ھِچ بر ناں، ھِچ بر ناں،
وھدیکہ مات ءَ دگہ جاھے ءَ کار بیتگ گڑا مارا آ یونیورسل وانگجاہ ءَ رسینگی بیتگ، ھمے وڑ ءَ یک رندے پد ءَ ھما سلسلگ ءُ ھبر بنا بیت اَنت، مات ءَ دَہ سال ءَ داں وت ءَ مھکمی ءَ داشتگ اَت، بلے دُرست پہ مپت، کستریں برات سائیگون ءَ یک اکاؤنٹنٹ “بزاں ھساب دارے ” جوڑ بیت،
پرچاکہ اے میتگ ءَ دگہ ھچ وڑیں زانتی ٹیکنکل وانگجاہ نیست اَت ھمے واستا مستریں برات ءِ سر وانگ ءِ دربرگ ءَ پرانس ءَ کپت
لھتے سال ءَ پرانس ءَ بیتگ کہ آ شریں وانگجاھے ءَ زانشتی ءَ دربرت بہ کنت، بلے آئی ءَ وانگ سرجم کُرت نہ کُرت، منی مات ءَ اے گپ ءِ سر ءَ الم دلجمی اَت بلے چے کہ آئی ءِ لاچاری بیتگ کہ آئی ءَ روان بہ دنت جھان ءِ تژن ءُ شگانانی ایرموش کنگ ءَ جْوانتر اِنت کہ بہ روت ،
آ چُک ءَ چہ دومی چکاں گِستا کنگ ھژدری بیتگ، بازیں سالاں چَہ آ ٹک ءِ بھرے ھم نہ بیتگ کَسے ءَ نہ زانتگ، آئی ءِ جاڑیگ نہ بوگ ءِ وھد ءَ مات ءَ زمین بھا زُرتگ، کہ روزگاری یے بیت، بلے ما اے چُک کہ آئی ءِ گْور ءَ بیتگ ایں، اے آئی ءِ واستا اینکسیں جیڑوے نہ بیتگ کہ اینچُک کہ شپ ءَ چُکانی جاڑیگ بوگ کوشکارانی آماچی ءِ شپ،
من ءَ ھروھد ءَ گْوشتگ ئِے کہ چہ ایشی ءِ سبب ءَ سرجمیں کسانی تپتگیں روچ ءِ چیر ءَ گْوازینتگ، بلے من ھِچ آئی ءِ سر ءَ بیسہ نہ کرتگ،
من ءَ اے ھم گْوشگ بیتگ کہ آئی ءِ سبب ءَ ھما ھیال کہ آیاں مارا نیزگاری ءِ آس ءَ سوتکگ، بلے اناں، سبب اے ھم نہ اِنت، سر ءَ مِک بیتگیں شُد لاپی ءِ سبب ءَ چُک چو پیر مردانی پیم ءَ، بلے ما اناں، ما ھِچ شُدیک نہ بیتگ ایں، مئے چھرگ اسپیت اسپیت چو شیر ءَ بیتگ، ما شرمندگی ءَ وتی اوپار کُرت نہ کرتگ، چریشی ءَ ما وتی پرنیچر بھا کرتگ اَنت، بلے ما شُدیک نہ بیتگ ایں
روان اِنت کِسہ سپر ماں پرانسی جِنک ءَ۔۔۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
