بندیں کوٹی ءِ جِنک
(چارُمی بھر )
اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ
آ وشنودیں روچے اَت کہ گوات وتی سُبکیں شیکّگاں کَشّان اَت ءُ اکس ءِ چاریں نیمگاں کلاہ ءِ برزانکی ندارگ گندگ ءَ پیداگ اَت، بلے من ءَ الکاپ ءَ یات نہ اِنت اے کلاہ چہ کجا منی گور ءَ آتکگ، منی سر ھِچ وڑ ءَ پِر بوّگ ءَ نہ اِنت کہ من ءَ کے ءَ داتگ ءُ منی ھیال اِنت کہ اے منی مات ءَ منی واستا گپتگ آ ھم منی گْوشگ ءِ سر ءَ، اے گپ ءَ دل سِتکی گْوش آں کہ باز کم نھاد ءَ گپتگ ئِے اے نھاد ءَ چون راست بہ کن آں؟ کجام ھم زال، کجام ھجگیں جِنک اے وھد ءَ اے میتگ ءَ کلاگی ءِ مردینی کلاہ ءَ کس سر ءَ نہ کنت ءُ ناں کہ جھمنندیں زال، منی ھیال ھمے سرپد بیت کہ اے کْوھنیں زمانگ ءِ کلاہ ءَ بس چکاسے ءِ دودمان ءِ واستا سر ءَ کن اَنت ءُ پد ءَ من وت ءَ دکان ءِ آدینک ءَ چار اِت ءُ پد ءَ من وت ءَ دیست کہ یک مردینی کلاھے ءِ چیر ءَ ایربُک اِتگیں چھرگ کسانی ءِ نگار دگہ یک رنگے ءَ مٹ بیتگ اِت اَنت ءُ نی اے ابرم ءِ یک جوڑ کرتگیں گِلے نہ بیت بلکیں راستی ءَ آئی ءِ بگیر ءَ یک رنگے جوڑ بیتگ اَت یک ھنچیں رنگ ءُ دروشمے ءَ کہ آئی ءَ وت ءَ الکاپ ءَ جاہ داتگ اَت ءُ ھرچ وڑ ءَ کلاہ ءِ زورگ ءَ دل ءَ ھُل کرتگ اَت ءُ پَرے ھاتر ءَ من وت ءَ چہ بنکی ءَ مٹ بوّگ ءَ گِندگ ءَ اِت آں ءُ انچش سما بیگ ءَ اَت کہ من دگہ مردمے آں ءُ وت ءَ ڈن ءَ دگرانی واستا سَمبھینتگ ءُ اُوشتاتگ آں.
کلاہ ھمک روچ مھلوک ءِ چمانی ندارگ جوڑ بیتگ، شھراں، دگانی سر ءَ منی واھشتی ءِ کلاہ دکاناں ٹنگ اِتگ اَنت من گیشتر اے کلاہ ءَ زُوراں من اے کلاہ ءَ چَہ وت ءَ گستائی ءَ نیلاں ءُ اے یک انچیں چیزے کہ من ءَ سرجم کنت، من چہ ایشی ءَ گِستا بیت نہ کن آں.
چمپلانی بارہ ءَ بیت کنت ھمے وڑی اِنت بلے کلاہ ءَ پد چمپل کلاہ ءَ چہ رنگ زیر اَنت انچُش کہ کلاہ منی بالاد ءَ رنگ ءَ ترین ایت ھمے واستا اے چمپل ھم منی واستا اجب ڈولڈار اَنت اِشاں من ھر وھد ءَ وتی گور ءَ ایر کن آں، گوں اے چمپلاں من ھرجاہ ءَ سیل ءُ سواد ءَ رواں، انچش گوں اے کلاہ ءَ ھمک مولم ءَ من ڈن ءَ رواں ھروھد ءَ ھمک شھر ءَ رواں.
منی مات ءَ گْوشتگ اَت من ءَ وتی چُک ءِ یک اکسے دست کپتگ آ بیست سال ءِ اُمر ءَ بیتگ، آ کیلی پورنیا ءَ گوں وتی ھمبل ایریکا ءُ الیزابت لینار ءَ بیتگ کہ آ یک یوگینڈا ءِ جھمنندیں شر رنگیں مردمے، منی چماں آئی ءِ بچکند اجب رنگے ءَ ڈولڈار بیتگ اَنت کہ ھمے وڑ ءَ وت ءَ کلاگ گِرگ ءَ بیتگ، آ وت ءَ یک جتائیں ورنایے پیشدارگ ءَ بیتگ، آ ھمے وڑے ءَ شاتمان اِنت کہ پچیں دیم یک سردگیں ورنایے ءِ رنگ ءَ، اے اکس ھما اکس ءَ گوں یک بیت کنت، کہ بوجیگ ءَ سواریں ھجگیں جِنک ءَ گِپتگ، ھمائی ءَ کہ اے گلابی ءِ رنگی ءُ بارگ دامنیں لمباں ءُ گول گول ءَ سیاھیں پیِت بندیں کلاہ زُرتگ اَت ،اے ھما زال اَت ءُ ترا بہ گْوش آں اے شر رنگین ءُ ڈولڈاریں اکس ءِ زال کے اِنت، اے منی مات اِنت ءُ من اے اکس ءَ گیشتر زان آں لوگ ءِ دیم ءَ برانڈہ ءِ چیر ءَ گپتگیں اکساں چَہ یکے ءُ یک کوھن کپتگیں میتگے ءَ لوگے ءِ تہ ءَ اِنت دیم ءَ پلیٹانی سان ایر اِنت ءُ ما دُرست نِشتگ ایں، من ءُ آ، ءُ آئی ءِ آدگہ چُک، منی اُمر چار سال اِنت، منی مات اکس ءِ میان ءَ اوشتوک اِنت ءُ من آئی ءَ شریں وڑے ءَ پجارگ ءَ آں پرچاکہ آئی ءِ برزیں بالاد گِندانکیں اوشتانک ءُ کندگ ءَ نہ اِنت یک ودارے آسر ءَ اوشتوک اِنت کہ زُوت اکس گِرگ بہ بیت ءُ ایشی ءِ گِرگ ءَ چَہ ھمے سما بیت کہ آئی ءِ گُد چِل اَنت ءُ آئی ءِ وابی ئیں چَم ھمے گوشگ ءَ اَنت کہ تپتگیں لَھڑ ریچگ ءَ اَنت ءُ چہ ایشی ءَ چَہ زانگ بیت کہ آئی ءَ سک ءَ دمبرتگ ءُ آ سک ءَ بیزار اِنت، بلے ھمے وڑ ءَ کہ ما گُد گور ءَ کُرتگ اَنت بدبھتیں چُکانی پیم ءَ آئی ءِ بندیں چھرگ ءَ شناس کنگ ءَ آں کہ مئے مات برے برے اجکہ بیت ءُ اے اکس ءِ کَچو ءَ من اے جاوراں پجارگ ءَ آں.
آئی ءِ اے وڑ ءُ پیماں جانشودگ ءِ وھد ءَ مارا گُد ئِے گور ءَ داتگ ءُ برے برے ورگ ئِے دپ ءَ دیگ ءِ موہ ئِے ھم نہ بیتگ، زندگی ءِ پروشتگیں نہ وشیں جاوراں ھمک روچ منی مات گوزگ ءَ بیتگ، برے برے بازیں وھداں برجاہ بیتگ اَنت ءُ برے برے داں شپ ءَ ھلاس بیتگ اَنت منی بھت ءَ بیتگ کہ منی مات یک دل پْرشتگیں رنگے ءَ انچش دلپروش بیتگ کہ زندگی ءِ ھِچ وڑیں وشی ءُ واب ھمک وڑیں ترندی بیتگ اَنت ،بلے آ سرجمی ءَ یک رنگے ءَ اوشتوک بیتگ آ مھکم بیتگ نہ پْرشتگ آئی ءَ وتی پاد مھکمیں رنگے ءَ داشتگ اَنت.
اے ھما راستی اِنت من ایشی ءَ سرپد نہ بیتگ آں آ بیتگ کہ آئی ءَ ترندیں وھداں ترندیں گپانی سر ءَ مھار مئے ھال ءِ سر ءَ یلہ داتگ ءُ اے بر ءَ بیت کنت کہ آئی ءَ سکیں بے میانکیں کارے کرتگ، انچش کہ آئی ءَ اَنی اَنی کرتگ آ لوگ ءِ زورگ، اکساں بندوکیں لوگ کہ اینچُک آئی ءِ زلورت مارا اَنی نہ بیتگ ءُ زُرتگ ئِے ھم انچیں وھدے ءَ کہ منی پِت پیسر ءَ چَہ سک نادراہ بیتگ ءُ تھت ءِ سر ءَ ایر بیتگ ءُ مرگ ءِ ساہ ءَ چِکو جنگ ءَ بیتگ ءُ بیت کنت کہ آئی ءَ لھتے ماھاں ھال سر بیتگ کہ نادراہ اِنت ءُ مَرگ ءِ پانچُلانی دپ ءَ اِنت.
دپتر ھم یکے دومیگ ءَ نزیک نزیک کن اَنت کہ اے جاوراں سرپدی بہ بیت، اینچک کہ آ راستی ءَ سرپد نہ بیتگ آ ھمیش اِنت کہ آئی ءِ راستی اے جاوراں گْوزگ ءَ اِنت ءُ چریشی ءِ سبب ءَ اے بو ھمک دمکاں تالان بیتگ، چہ اے منی پت ءِ سر ءِ بان ءَ اوشتوکیں مرگ اَت یا روچ ءِ ھلاسی ءِ رژن اَت.
آئی ءِ آروس ءِ بارہ ءَ جُست، آئی ءِ مرگ ءِ بارہ ءَ جست؟ آئی ءِ چُکانی بارہ ءَ جُست؟ یا پد ءَ اے درستیں چیز یکجاہ بیگ ءُ ھمک روچ اے وڑ ءَ بیتگ اَت، اے گپ ءِ سر ءَ من ءَ الکاپ ءَ بیسہ اِنت اے راستی ءَ بیمناک بیتیں.
ھمک روچ یک رنگے ءَ ھم یک بے اُمیتے ءِ چھرگ ءَ پیشدارگ ءَ بیتگ ءُ چریشی ءَ پد دیم ءِ روگ نااُمیتی بیتگ یا برے برے وابے یا برے برے ھِچ ھم نہ بیتگ ءُ برے برے آئی ءِ کَش ءُ گوراں ھما لوگانی زورگ، لوگانی مٹ کنگ، برے برے آ مجگی جیڑگانی جاور گیشتر آ وتی مجگ ءِ ساچِنیں جیڑگاں چہ ھمے مارگ ءَ اَت کہ یک ڈیھے ءِ بستار ءَ زانگ بیتگ اَنت.
ھمک چیز آئی ءَ رَس اِتگ ءُ ھرچی کہ آئی ءِ لوٹ بیتگ اَنت درست آئی ءَ دیگ بیتگ اَنت ءُ کسانُکیں میتگے ءِ تہ ءَ جَھلگیں جاھے ءَ بستگیں بان.
روان اِنت کِسہ سپر ماں پرانسی جِنک ـ ـ ـ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
