آھوگ تئی کول؟
نبشتہ کار: سکی ساوڑ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
آھوگ جان من ترا دیم پہ دیم ءَ کدی نہ دیستگ، بَلے تئی ھمے ھیال ءُ مارشت الّم پہ ما سر بوتگ اَنت ءُ مدام تئی مارشتاں مارا جیڑگ پرماتگ ءُ تئی ھیال ءُ مارشت مدام پہ ماتیں گُلزمین ءِ ھک ءُ آئی ءِ پُسگانی واستا بوتگ اَنت ءُ انگت ھست اَنت.
آھوگ جان تئی ھمے مارشت دنیا ءِ کجام کُنڈ ءَ یک بلوچ پُسگے ھست من گْوش آں تئی ھمے مارشت الّم ھمود ءَ سر بوتگ ءُ سر بوگ ءَ اِنت، پرچاکہ مروچی تئی جتائی ءَ ھر یک بلوچ پُسگے گیمگ اِنت ءُ پُرسیگ اِنت ءُ ھمے جیڑگ ءَ اِنت کہ آھوگ پرچا وت ءَ چوش کرتگ ءُ آھوگ ءَ وتی تہ ءِ مارشت پرچا چہ مارا پُل اِت اَنت ءُ یک تھاریں مانشے ءِ ارجان کرت اَنت ءُ پرچا مارا چہ وتی داداں زِبھر کرتگ؟ پرچاکہ راج ءَ را تئی گیش درکار بوتگ ءُ تئی داتگیں پنت ءُ سوجاں بلوچ راج ءَ گیش مھکم کرتگ.
آھوگ جان بَلے من نہ زاناں تو پرچا وت ءَ اے وڑیں مرگے ءِ باھوٹ کرت ءُ پرچا تو وتی ساہ دست ء وت کوزہ کرت، تو پرچا وت ءَ بے مُدتگیں مرگے ءِ دست ءَ ارزانی ءَ دات ، تو پرچا چو زوت در کپت ئے، ترا زاناں گوں مرگ ءَ انچو مھر ھستگ اَت یا تو چہ مارا بے زار اِت ئے؟ بَلے تو شر نہ کرت، پرچاکہ زند ءِ تہ ءَ ھرچ وڑیں جیڑہ ءُ گرانیں بار اے نزوریں کوپگاں ایر بنت، بَلے مردم چوش نہ کنت چوش کہ تو کرت!.
آھوگ جان یک دگہ گپے منی مجھگ ءَ مدام چِست ءُ ایر بیت کہ تو وتی کول ءِ سر ءَ پرچا نہ اوشتات ئے ءُ تو پرچا وتی کول ءِ پابند نہ بوت ئے؟ نوں بوت کنت تو جیڑگ ءَ ئے کہ اے کجام کول اِنت کہ من کرتگ کہ مروچی من ءَ ھمے جُست بوگ ءَ اِنت ءُ دیم ءَ اتکگ؟
بَلے باز مہ جیڑ ءُ آ کول تئی پِربستگیں شَیرانی تہ ءَ اِنت کہ تو نبشتہ کرتگ ءُ پد ءَ گوں وتی گِلوتگیں توار ءَ گْوشتگ ءُ ترا نوں یات بوگ ءَ اِنت یا نا؟
منی ھیال ءَ تو نوں بے ھیال کرتگ یا تو وت پسّہ دیگ ءَ ساڑی نہ ئے، بَلے تئی ھمے بچکندگانی تہ ءَ ھمے پدّر بوگ ءَ اِنت تو سرپد بوت ئے کہ من کجام شَیر ءُ کولءِ گپ ءَ آں؟
ھیر تو بید ءِ بچکندگ ءَ دگہ منی جُست ءِ پسّہ ءَ دیگ ءَ ساڑی نہ ئے، بیا نوں من ترا گْوش آں پرچاکہ من ءَ تئی ھمے کول یاد ءَ دیگی اِنت ءُ چو اوں تو زان ئے کہ مارا اے جُست سھڑگ نیل اِیت ءُ پد ءَ ھمے جست یک کرّے ءَ بے چاڑ بہ نند اِیت ءُ ارس بہ گْور اِیت گُڑا چوش شر نہ اِنت.
آ شَیر ءِ دو بند من ترا گوش آں کہ آ دوئیں بند چو اے وڑ ءَ اَنت.
“چگل بداتیں سِلاہ ما جنگ ءَ گُڑا بہ گْشتیں
مہ بکش اِتیں سر پہ لج ءُ ننگ ءَ گُڑا بہ گشتیں “
ھاں آھوگ جان منی ھیال ءَ ترا نوں ھمے کول شر یاد پیداک اِنت،پرچاکہ تئی ملوری ھمے پدّر کنگ ءَ اِنت کہ تو ملامت بوگ ءَ ئے، بَلے من ءَ تئی ھمے شَیر ءِ پسّہ درکار اِنت ءُ الّم من چہ ترا ھمے جُست ءِ پسّہ ءَ لوٹ آں، پرچاکہ تو وتی سِلاہ چگل داتگ اَنت ءُ انگت تو وتی سر پہ لج ءُ ننگ ءَ نہ بکشات ءُ تو وتی کول ءِ سر ءَ نہ اوشتات ئے ءُ چہ وتی کول ءَ باگی بوت ئے.
پَھِل کن آھوگ جان کہ من ترا گیش ملور کنگ ءَ آں ءُ من ھمے گْوش آں، واجہ ھدا ترا وتی باگیں نیوگانی تہ ءُ جاہ بہ دنت ءُ آمین انچوش بہ بات، بَلے منی جست ءِ پسّہ ءَ الّم روان بدے ءُ من تئی پسّہ ءِ وداریگ آں.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
