زُبیر ءَ چہ دُرجان!
واجُل دشتی
دی بلوچستان پوسٹ
سیاھجی ءِ ترَشتیں تلار، ٹُوھیں ڈالبار، تَنکیں گَٹّ ءُ گَر آزمان ءَ سَریں ڈَک ءُ مات بنداں زُبیر ءَ دُرجان جوڑ کتگ اَت، بلوچ راج ءِ بے وسی، بزّگی ءُ گُلامی ءَ آئی ءَ را سرمچارے جوڑ کتگ اَت، سنگتاں پہ مِھر دُرّو توار جت ءُ من دُرّو، دُرجان، پپُل، پٹانوک ءُ باریں دگہ کجام کجام ناماں توار جَت-
آئی ءِ نام نوں پھک مٹ اِتگ اَت ،کس ءَ زُبیر توار نہ جت نا لوگ ءِ مردماں ءُ نا سنگتاں ھرکس ءَ دُرجان توار جَت ءُ آئی ءَ مُدام گُشت کہ من ءَ وش نہ بیت کہ نوں کسّے من ءَ زُبیر توار بہ جنت۔ مُردنی منی دل انگت نہ گُشیت کہ من زُبیر نِبشتہ بکن آں۔
منی گُمان ءَ دُرجان یک جُتائیں نامے، جُتائیں کارسِتے-
سال 2014 اَت بلے ماہ ءُ روچ من ءَ یات نہ آں کہ بانگواہ ءِ وھد ءَ من ءَ سنگتے ءَ پون کت کہ پاکستانی لشکر ءِ بلاھیں کاروانے کیچ ءَ درکپتگ دیم پہ دشت ءَ پیداک اِنت، سنگت پِلاں جاگہ ءَ یکجاہ بوگ ءَ اَنت ،شما ھم بیا اِت ما گُڑا شُت اِیں گوں سنگتاں ھوار کپت اِیں، مارا کِساس چاردہ سنگت دگہ نیمگے دیم اِش دات کہ شما بُرو اِت ھمود ءَ دگ ءَ بَند اِت، ما دَرکپت اِیں کُمبیل ءُ تنک ءِ میانجی ءَ کلّیگانی آپ کنگ ءِ ھاتر ءَ ما ڈگارے ءَ داشت ءُ دو سنگت کلّیگانی آپ کنگ ءَ شُت، ھمے وھد ءَ دگہ دو سینکل ءُ چار سنگت اتک کہ سلاہ بند اِت اَنت ءُ آھانی توک ءَ یکّے دُرّو اَت ،من اوّلی رَند ءَ دُرّو ءَ گندگ ءَ اِت آں کہ سرمچارے، یکیں ھند ءُ دمگاں بوگ ءِ آسر ءَ مئے پجّاروکی دیریں بوتگ اَت، بلے اے روچ ءَ کہ من دیست تہ زانت کہ آ نوں زُبیر نہ اِنت ، بلکیں دُرجان اِنت، دِل باز وش بوت کہ ما یکیں راہ ءِ مُساپر اِیں –
اَنچوش وھد دیم ءَ جُنزان اَت کہ وھد وھد ءِ سر ءَ ما دُچار کپتیں ءُ مئے میان ءَ سنگتی ءُ مِھر ءِ ھلاس نہ بوؤکیں کِشکے بندات بوت، اگاں ما وھدے ھُور ءُ یکجاگہ بُوتیں گُڑا انچوش سما بوت کہ ما یکیں لوگ ءَ رُستگ ءُ مزن بوتگ اِیں ،اے ھمائی ءِ مِھروانی ءُ وش تبی اَت کہ منی وڑیں نا چیزے ءَ را مِھر ئِے داتگ اَت-
من دُرجان شرّی ءَ دیستگ ءُ زانتگ اَت یک بے بھائیں انسانے اَت، یک بے مَٹّیں سرمچارے اَت ،پہ گَل ءِ سنگتاں آئی ءِ دوستی ھما کچّ اَت کہ آئی ءِ مھرانی درشان کنگ منی وس ءُ واک ءَ چہ ڈنّ اِنت –
گَل ءِ دیوانے ءِ وھد ءَ کہ ما سک باز سنگت یکجاہ اِت اِیں گڑا دُرجان ھم مئے گوم ءَ ھوار اَت.
اے ستمبر 2015 ءِ گپ اِنت کساس یک ھپتگے ءَ ما ھُور ءُ یکجاہ اِت اِیں مئے میان ءَ مِھر روچ پہ روچ گیش بوَان اَت، سکّیں کم ھبریں سنگتے اَت، گیشتر وھد ءَ ھاموش اَت، نَنگری کہ بندات بوت گڑا نان ءِ پچگ ءِ گیشتریں زمہ واری ھمائی ءَ گُون اَت ،آئی ءَ پہ مِھر سنگتانی واستا نان پَتک، بلے نارُشت ءُ بَٹ ءِ گرادگ آئی ءَ داں گُڈی ءَ در نہ بُرت، مُدام گُشت ئِے کہ نان ءِ پچگ منی سر ءَ اِنت، چاہ ھم اَڑ کناں بلے من ءَ نارُشت ءُ بَٹ ءَ کار نیست-
ھپتگے ءِ یکجاگہ ءَ نِندگ ءَ پد سنگت پد ءَ شِنگ ءُ شانگ بوت اَنت، بلے مئے ھال ءُ اھوال، ھپتگانی سر ءَ گِندُک الّم ھستگ اَت، ھمے وڑ ءَ زِندمان دیم ءَ گام جنان اَت-
دو اپریل 2016 ءَ سنگتے ءَ ھال کُت کہ شمار ءَ سنگت لوٹگ ءَ اَنت سیاھجی ءَ دیوانے ھست اود ءَ سر بوگ ءَ گوں دل ءَ گَلے چِت پرچاکہ دُرّو پیسر ءَ ھمود ءَ ساڑی اَت، وتی مھروانیں ءُ دوستیگیں سنگتے ءَ گوں دُچار کپگ چہ بھشت ءَ کمتر نہ اِنت ءُ پد ءَ سنگت بہ بیت دُرجان! چِد ءُ گیشتر آ ساھتاں کہ ما دُچار کَپتگیں آ ساھتانی دَرشان کنگ گوں لَبزاں بوت نہ کنت-
روچ ءَ سنگتانی دیوان ءُ گپ اَت دیگر ءِ وھد ءَ شام کنگ ءَ پَد من ءُ دُرّو ءُ دگہ لھتے سنگت بُرز ءَ شُت اِیں، ھمود ءَ سنگتانی وابجاہ اَت ما داں دیراں وابجاھانی سر ءَ نِشت ءُ دیوان کُت کَندگ، مَزاک یکے دومی ءِ کُنّت کنگ، نزاناں اے شپ چتور سُھب بوت، اے کُلّیں ندارگانی اکس انگت منی زِرد ءَ یک یک ءَ ایر اَنت –
دُرو سکّیں جنگول ءُ دلیریں سنگتے اَت، پَند ءَ آئی ءَ دم بَرگ ءِ نام نہ زانت، جان بَڈّی ءُ پئیل آئی ءَ نہ زانت کہ چی اَنت، آئی ءَ گوں ھواری ءَ گوازینتگیں ھمک کترہ یک جُتائیں داستانے-
شانزدہ جولائی 2017 ءَ سنگت پند ءَ سپرے ءَ دَر کپت اَنت، من ھم گوں سنگتاں ھوار اِتاں، لھتے ادار ءِ پَند ءَ رَند من ءَ گُٹِّگاں سک نگیگ کُت ءُ رؤگ ءِ وڑ ءَ نہ اَتاں، گیشتریں سنگت مارا چہ پیسر اِت اَنت ءُ دُرّو ھم ھماھانی ھمراہ اَت ،کمو رَند ءَ چاراں داں دُرجان ءَ پد ءَ واتر کُتگ ءُ پیداک اَت ءُ گُولی ھم ھمائی ءَ گُون اِت اَنت، آئی ءَ گوں وتی مھروانیں دستاں من ءَ گولی دات ءُ منی کِرّ ءَ نِشت ھمینچُک ءَ نِشت ءُ ودارئِے کُت من داں گیگ بوتاں ءُ آئی ءَ پد ءَ منی مڈّی گوں وت زُرت اَنت ءُ ما پد ءَ رھادگ بوت اِیں گُڑا من آئی ءِ مھروانی ءُ وپاداری ءِ بے دَروریں کِرد ھمد ءَ دیست، مرچی انگت ھما گپاں ھما جاگہ ءُ ھما کِشکاں گیر کاراں تاں وتی باتن ءَ بے چاڑ ءُ مُلور باں کہ منی راستیں باسک، منی ھمبل دُرجان، نوں آ کِشکاں مئے ھمراہ نہ بیت، ھما دیوان کہ سنگتانی ھواری ءَ ما نِشتگ ءُ کِسّہ کُتگ نوں آ دیواناں دُرّو نہ نِند اِیت ءُ شھدیں ٹَھک نہ جنت، آئی ءِ کمّی داں مھشر ءَ مارگ بیت، انچیں کَنڈے کہ بِھ پُر کنگ نہ بیت، آ جسمانی دروشم ءَ مارا چہ دُور اِنت، بلے مئے دلانی دریکّگاں گوں ھوار اِنت ءُ آئی ءِ پِگر مدام مئے رھشونی ءَ کَنت ءُ مارا دیم ءَ جُنزگ ءِ سکین ءَ دَنت-
ھمے سپر ءَ رَند گڑا سنگتاں مزن بند ءَ اوتاگ کُتگ اَت کہ ما اود ءَ ماھے ءَ گیش نِشت اِیں، منی ءُ دُرّو پُل ءِ وابجاہ ءُ روچ ءِ ساھگ ءِ واستا اَڑ کُتگیں کاپر یک اِت اَنت ، ھواری ءَ جان شُشت ءُ گُد شُشت اَنت، ما دوئیں مُدام ھوری ءَ ترّ اِت اِیں، مُدام ھمراہ اِت اِیں. دُرجان گاٹ کمانڈر اَت آئی ءَ کُلّیں چیزانی ھیال گوَر اَت، اوتاگ ءِ دراھیں سنگتاں اُمبر ءَ کستر اَت، بلے آئی ءِ پگر، رازداری، مُکلِسی ءُ ایمانداری درستاں چہ گیش اَت، ھرچ زمہ واری یے کہ آئی ءِ کُوپگاں دَیگ بوت، آئی ءَ جوانیں وڑے ءَ پیلو کُت اَنت –
ھما سنگتانی ھواری ءَ کہ دُرجان ءَ ٹریننگ کُتگ اَت، آھاں مُدام آئی ءِ توسیپ کُت کہ ٹریننگ ءَ ھمک تک ءُ پَھنات ءَ آئی ءَ اوّلی پوزیشن گپتگ ءُ نِشانگ ءَ ھم اوّلی نمبر ھما بوتگ، آھاں مُدام کسّہ کت کہ سک ڈڈّ ءُ تمرد بوتگ ،اے دراھیں گپ ءُ توسیپ دُرجان ءِ زِند ءَ سنگتاں کُتگ اَنت۔
ھرکس ءَ کہ آ دیستگ آئی ءِ ھمراہ ءُ ھم دیوان بوتگ اَت تہ آئی شری ءَ زانت کہ دُرّو چونیں سنگتے بوتگ-
گوں سرڈگار ءَ آئی ءِ اِشک بے کَچ ءُ بے کساس بوتگ ۔
آئی ءِ بازیں سنگتے لگور بوت، ریاست ءِ دیم ءَ وتی سلاہ اِش دؤر دات اَنت ءُ آئی ءَ را ھم سک باز گُشگ بوت کہ بیا باجو (سرنڈر) بُو ،بلے دُرّو وتی سوگند ءِ سر ءَ اوشتات ءُ آئی ءَ وتی گیرت ءِ سودا نہ جَت، آئی ءِ کھول ءِ گیشتریں مردماں آ یلہ دات ءُ آھاں وتی سیادی ھلاس کُت، آھانی گُشگ اَت کہ ما ترا ولایتاں بَریں جُھد ءَ یلہ بدئے ،بلے آئی ءَ نہ مَنّ اِت ءُ گُڈی ءَ داں وتی سوگِند ءِ سر ءَ اوشتات ءُ گُلزمین ءِ سالونک بوت-
دُرّو ءِ ھمراھی ءَ گوازینتگیں پنچ سال ءِ توک ءَ من آئی ءَ چہ سک باز دَربُرتگ، من وت ءَ را وش بَھتے لیکاں کہ آئی ءِ وڑیں مھروانیں سنگتے ءِ ھمراہ بوتگاں، من مروچی کہ گوَستگیں کُلیں ندارگاں چاراں کناں تاں انچوش بے سما باں، دل گوش اِیت بے وانک بہ بُو ،بلے پد ءَ جیڑاں کہ دُرّو ءِ سنگتی ءِ ھک ءَ من ھما وھد ءَ ادا کُت کناں کہ من آئی ءِ رَند پداں بُرواں ءُ آئی ءِ واباں سرجم بہ کناں، آئی ءِ پِگر ءُ لیکہ ءَ بُزوراں ءُ دیم ءَ جُنزاں بہ کناں-
آشوب وتی چُکاں وت وارت دُرجان سرڈگار ءِ چُک اَت ءُ آ دگہ شھیدانی وڑ ءَ دُرجان ءَ ھم ماتیں سرڈگار ءِ ھک ادا کُت ءُ وتی پَرز پیلو کُت-
یک گپّے من ءَ سک کُھتیگ ءُ بژنیگ کنت کہ سنگتانی شھادت ءَ ھما دست ھوار بوتگ اَنت کہ آھانی لجّ ءُ ننگانی ءُ آھانی آؤکیں باندات ءِ ھاتر ءَ ھمے سنگتاں وتی لوگ ءُ جاگہ یلہ داتگ اَنت ءُ ھر وڈیں سکی ءُ سوریانی دیمپان بوتگ اَنت، بلے کے اے ناسرپداں سرپد بہ کنت-
22 اگست ھما مھشریں روچ اِنت کہ ھمے روچ ءَ دیگر ءِ وھد ءَ ریاستی مُکبر ءُ آئی ایس آئی ءِ ایجنٹ سنگتاں تیر باران کن اَنت ءُ دُرجان گوں دگہ دو مھروانیں سنگت اسھاک جان ءُ وھید جان ءِ ھواری ءَ یکجاہ ءَ شھید بنت۔
مروچی آ سنگت کہ مارا جسمانی دروشم ءَ سِستگ اَنت، بلے آھانی پِگر ءُ لیکہ زندگ اَنت آھانی دیمونیاں مارا گیشتر تَمرد ءُ توانگر کُتگ ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
