بیا پد ءَ من تئی ودار ءَ نشتگ آں – گلزمان بلوچ

بیا پد ءَ من تئی ودار ءَ نشتگ آں

گلزمان بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

ترا مدام گیر کاراں چمانی ھرس دارگ نہ بنت ،مرچی من ھم سدکاں تو من ءَ چہ پراموش نہ بہ ئے، ھما لیب ءُ گوازی کہ ھما تر ءُ تاب مارا سدے پر نہ اَت، من تو ءُ زرو کہ مدام بیگاہ ءَ تر ءُ تاب ءَ سیل ءَ ھما جمپ ءِ سر ءَ شت ایں ، یار جمپ ءِ سر ءِ ندار ءَ سک وش اَت کہ سرجم ءَ بازار گندگ بوگ ءَ اَت ، آ وھد ءُ ساھت کہ من ءَ یاد کاینت گڑا چمانی ارس دارگ نہ بنت۔

من زاناں تو مارا چہ پراموش نہ بہ ئے ءُ اے تھاریں کوٹیانی تہ ءَ مارا مدام یات کار ئے ، مئے ھال پرسی ءَ نوک آوار جتگیں بندیگاں چَہ کن ئے ءُ مئے سلامتی ءِ دوا ءَ کن ئے ءُ ما ھم مدام تئی آیگ ءِ دوا ءَ کن ایں ءُ تئی راہ ءِ چارگ ءَ ایں ءُ وداریگ ایں کہ کد چہ اے تھاریں کوٹیاں چہ آجو بہ ئے؟

تئی دوری ءَ مئے ھال ءَ بیا بہ گند ھرکس تئی پچکنداں زر ایت ءُ ترا مدام یاد کار اَنت ، تئی مات پہ تو تلوسگ ءَ اِنت ، گھاراں سور ءِ سرجاہ دوتکگ انت کہ کد کیت ما آئی ءَ سالونک کن ایں ؟

یار گپے زان ئے، تئی ھما گڈی نند ءُ نیاد من ءَ سک گیر کاینت کہ تو چہ ولایتاں مزن شھر ءَ اتکگ اِت ئے ءُ پد ءَ ما مدام ھمراہ بوت ایں ءُ وت ءَ چہ بدیں مردماں دور داشت ،بلے وھدے مئے چم دژمناں کپت اَنت ءُ مارا دیست اِش گڑا دیر نہ گْوست کہ شپ ءِ دوبج ءَ من ءُ تو گوں گوانکواں لیب ءَ اِت ایں کہ مئے در ءَ توار کت ، من ءُ تو دوئیں ھوری ءَ پاد اتک ایں ءُ چہ دیوال ءَ دور کت ، مئے پشت ءَ سِلاہ بندیں مردماں کوکار کت ، من پیسر ءُ تو رند ءَ بلے یار من نہ زاناں تو چتور اتک نہ کت؟
منی ھیال ءَ تو نوک اتکگ اِت ئے ءُ راہ ءُ در نہ دیستگ اِت انت، پمیشکا تو در اتک نہ کت ءُ سلاہ بندیں مردمانی دست ءَ کپت ئے.

گپے زان ئے،من چہ اے ویل ءَ رک اِت آں ءُ پد ءَ ترا چہ رند وتی جاہ بدل کت ءُ چہ مزن شھر ءَ دراتک آں ۔
مرچی سدو من دگہ شھرے ءَ اتکگ آں ءُ اے شھر چش مئے بنکی ھند ءِ پیم ءَ انت ، اد ءَ ھم جمپے ھست ءُ اد ءَ ھم بازار سرجم ءَ گندک ءَ کیت، مدام کہ بیگاہ بیت گُڑا من رواں جمپ ءِ سر ءَ نِند آں،بلے بژن مرچی من ایوکاں ءُ تو گون نہ ئے ،تئی یات ءُ ترانگ من ءَ گریوگ پرما انت ، یار وھدے کہ گوات کش ایت گُڑا دل ءَ سوچان کنت ءُ گوز ایت ۔
سدو بیا پد ءَ من تئی ودار ءَ نشتگ آں ءُ ایوکی گومن سگگ نہ بیت۔۔۔۔