بلوچ ءِ جاور ءُ لبزانک – عصا بلوچ

بلوچ ءِ جاور ءُ لبزانک

نبشتہ کار: عصا بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

من ھر روچ ھمے بابت ءَ جیڑاں، دل گُش اِیت چیزے نبشتہ بہ کن، منی گپاں کس دل ءَ مہ کنت ءُ اَمل بہ کنت، من گِندگ ءُ چارگ ءَ آں، یک روچے سنگتے ءَ لبزانکی دیوانے ءَ یک کلوھے دیم داتگ کہ آواران ءَ درآمدیں دژمنے ءَ بلوچ ءِ گیرت ءِ سر ءَ اُرش کُتگ گُڑا من دیست لھتیں لبزانکی سنگتاں وتی بروت تاب دات اَنت ءُ گُشت اِش” تو نزان ئے کہ اِے لبزانکی دیوانے تو رھبند نہ ونتگ تو زاناں مارا کُوشارین ئے، اِے لبزانکی چیز نہ اَنت اِے مواداں اِد ءَ جاگہ نیست.

من سنگتانی پسَّو دیست اَنت، منی چمانی ارس منی گُلانی سر ءَ لونجان بیت اَنت ءُ من جیڑ اِت، پیسر ءَ مردُماں گْوشتگ لبزانک گوں سیاست ءَ ھمگرنچ اِنت …
بلے مرچی؟
ھیر من گوں سنگتے ءَ ھـال کُت ھمے بابت ءَ آئی ءَ گُشت “لبزانک گوں سیاست ءَ ھمگرنچ اِنت ،بلے انوں آ پیش ءِ جاور نہ اَنت، انوں اِے چیز کنگی نہ اَنت ءُ انوں کنگ نہ بنت”.
گُڑا من درائینت کدی بنت؟

زاناں لبزانک ءِ مستر شُما اِت، ھرچی گُش اِت، ھما وڑ بہ بیت؟
ناں منی واجھاں نوں ھوش بہ کن اِت دگنیا ءِ تہ ءَ وھدے کہ آجوئی جنگ بِنا بوتگ اَنت گُڑا اود ءَ گیشتریں بھر زورُکیں مردُم لبزانکی مردُم بوتگ اَنت ، شائر ءُ ادیب ،زانتکار ،گُشندہ بوتگ اَنت …
بلے مئے ناں ….!!

مئے مھلوک گُش اِیت جاور وش بنت، ما نوں دست ءُ پادے سُرین اِیں۔
یک لبزانکی مردُمے اگاں پہ وتن کُربان بہ بیت گڑا چے بیت…؟؟
زاناں لبزانکی مردماں پہ وتن کُربان بوّگی اَلّمی نہ اِنت ؟؟…
مرچی من لبزانکی مردماں دُرستاں گِندگ ءُ وانگ ءَ آں، آیاں وت ءَ را اَنچو بے برمش ءُ بے توار کُتگ ،گُش ئِے، ھچ ءَ سرپد نہ اَنت..
من گِندگ آں شائر چے کنگ ءَ اَنت، گُشندہ چے کنگ ءَ اَنت، مئے ادیب ءُ زانتکار چے کنگ ءَ اَنت ؟
اگاں شائرے پہ زمین ءَ کُربان بہ بیت گڑا کُجام آسمان زمین ءَ کیت، اگاں گُشندہ پہ وتن کُربان بہ بنت ، کُجام زمین چپی بیت؟ باید لبزانکی مردُم وت ءَ گوں سِتک ءُ دِل پہ ایمانداری بلوچ جُھد ءِ آجوئی ءِ واستا کار بہ کن اَنت ءُ کُربانی دیگ ءَ تیار بہ بنت …
لبزانکی مردُم ھما بوتگ ھما اَنت کہ پہ وتن کُربان بوتگ اَنت، لبزانکی مردُم اُستاد منھاج مکتار اِنت، لبزانکی مردُم اُستاد میر اھمد اِنت ءُ دگہ دگہ۔۔۔۔۔..

لبزانکی مردُم شھید کمانڈر تارک تاھیر بوتگ، شھید کمانڈر آبد زامُرانی بوتگ، شھید میرجان میرل بوتگ، شھید کمانڈر چاکر جوش بوتگ، لبزانکی مردُم ھما اَنت پہ زمین ءَ ندر بوتگ اَنت ءُ ندر بوّگ ءَ اَنت …
من اِشاں ھچبر لبزانکی مردُم نہ گُش آں کہ آ لبزانک چہ بلوچ جُھد ءِ آجوئی جتا بہ لیک اَنت ءُ ھمے گُش اَنت اِے جاوراں لبزانک گوں سیاست ءَ کمو گِستا کُتگ، پد ءَ کہ جاور شر بنت ما گوں نوکیں پالیسیاں کار کن اِیں …
منی واجھاں بلوچ ءِ واستا جاور ھما وھد ءَ شر بنت بلوچ وتی زمین ءِ واجہ وت بہ بیت، اگاں گوں شُما نہ بیت، بس بہ نند اِت، چُشیں لبزانک مارا نہ لوٹ اِیت کہ مئے مات ءُ گُھار چست کنگ بوّگ ءَ اَنت ءُ لبزانکی دیوان ءَ مارا اِے بابت ءَ ھچ گپ ءِ جَنگ ءِ موکل مہ بیت، بوت کنت بازیں مردماں منی گپ چو تیر ءَ لگ اَنت بازیں ھر دابیں پسہ دے اَنت ءُ من ءَ اِیر جن اَنت ..
بلے من ھر وھد ءَ راست ءُ تچکیں ھبر کُتگ ءُ کناں، ھرکس ءَ ھرچی گُشگی اِنت بگُش اِیت، اِے چیز گوں من اُپار کنگ نہ بیت.

من یکبرے پد ءَ گوں شُما دستبندی کناں شھیدانی راھاں چَہ گِسر مہ بہ اِت ،لبزانک ءَ گوں سیاست ءَ گوں بلوچ جُھد ءِ آجوئی ءَ چہ گِشتا مکن اِت، اگاں کسے ءِ سر پر نہ بیت آئی ءَ سرپد بہ کن اِت، نیکیں راھاں پیش بدار اِت، پیش ءِ شائر ءُ گُشندہ لبزانکی مردماں مئے رھشونی کُتگ، بلے مرچی مئے ٹپاں واد پر کنگ ءَ اَنت ….
اگاں منی ھبرانی تہ ءَ ردی یے بیتگ ، من ءَ پھل کن اِت، اُمیت کناں چہ منی گپاں شُما دگہ گپے بندات نہ کن اِت ۔۔