اندیمیں پولیٹیکل اِشک – الماس بلوچ

اندیمیں پولیٹیکل اِشک

الماس بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

من ءُ آ اے کوٹی ءَ ایوک اِت اِیں، آ منی چپیں نمیگ ءَ یک بچیلے گِستا نشگ اَت،من وتی سرجمیں زند ءَ کدی اوں جنکے ءِ اِے وڑ ءَ نزیک ءَ نہ نشتگ آں، من دل ءَ گَل ءَ بال اِت آں ءُ گیش ودار کُت کنگ ءَ نہ اِت آں،دل گُشت، یکبرے امبازان ئِے بُزور ئے ءُ تاں ھوشامیں تُن ھلاس نہ بیت دل ءِ تب ءَ تِنگ ئِے۔
بلے آئی ءَ ساھتے ھم مھتل نہ کُت ءُ گُشت”
اگاں مئے ایوک بُوَگ ءِ ھال دراتک ءُ گوات ءِ ھمراہ بوت ،گُڑا ما سنگت ءُ ھمبلانی دیم ءَ چم جھل ءُ پھک پشّل بَہ اِیں ۔

من گوں لَپرزگِیں توارے ءَ گُشت”
شررنگ! اِنچو وت ءَ دِلوارگ مکن ءُ مہ جیڑ ، اِد ءَ کسے سرپد نہ بیت، نیکہ اد ءَ کسے کیت۔۔۔۔۔۔۔
الکاپ ءَ سرے کش اِت ئِے ءُ لھم لھم ءَ گُشگ ءَ لگت”
ایش اِنت کوٹی، اے بے تواریں موسم ، اِد ءِ ھمُک روُکیں کندِیل۔۔۔۔۔۔۔۔،وھد ءُ پاس ایوک ءَ منیگ ءُ تئیگ اَنت۔
من وتی چم پہ مھروانیں شانک دات اَنت ءُ گُشت”دلجم بُو، ابید مئے بچکندگانی توار ءَ اِد ءَ مُرگے ھم پِیسکگ نہ کن اَنت۔
آئی ءَ بچکند اِت ءُ پہ دلجمی وتی سر منی چپیں زانسر ءَ اِیر کُت۔
منی زرد ءِ ھمُک رنگیں واھگ پاد اتک اَنت ءُ من لھم لھم ءَ وتی راستیں دست آئی ءِ جیگبند ءِ نمیگ ءَ شھار اِت ءُ بستگیں ٹاسنی ءِ سر ءَ اِیر کُت ءُ آئی ءِ شُوکِیں ٹاسنی ءِ دْورشُم من ءَ سک دوست بوت ءُ من پہ بچکندے گُشت” اے ٹاسینی کہ تئی جیگبند ءَ بستگ۔۔۔۔۔۔۔۔چو دْرین ءِ پیم ءَ جلشکّگ ءَ اِنت۔
آئی ءَ بچکندگے جَت گُشت” ھَو، اے ٹاسنی من ءَ سنگتے ءَ چیزے سال پیسر سوگات کُتگ. بَلے یک گپے ترا گُش آں تو اوں وتی دشتار ءِ واستا ھمے وڑیں ٹاسینی یے اڈ بہ کنائیں ءُ کُجام وھد ءَ ٹاسینی تئی چمّاں کپت من ترا الم ءَ یات بہ آں.

ساھتے ءَ رند آئی ءَ وتی چم بند کُت اَنت، من آئی ءِ مھنائیں سریِگ بے ترک ءُ توار ءَ چِست کُت ءُ لنکُک ملگورانی شَم ءَ ترّینگ بندات کُت ءُ آ آستو آستو بےتوار بوت، آئی ءِ بے تواری ءَ چہ ھمے سما بوت کہ آ لوٹ اِیت من گوں آئی مِسکیں مھپر ءُ جیگبند ءِ بستگیں ٹاسِینی ءَ لیب بِہ کن آں ءُ آ ھمے پیم تاں بام ءِ کپگ ءَ منی زانسر ءَ وتی سر ءَ ایر بِہ کنت۔
من گوں ھمے رنگیں جیڑگاں آسر نہ اِت آں کہ آئی ءَ گُشت”
تو گپ بکن۔۔۔۔۔۔۔!! اگاں اے موسم ءُ کوٹی ءِ روکیں کندیل۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ھُماریں ساھت مئیگ اَنت۔۔۔۔۔۔۔؟
ھَو! اگاں ما دوئیں اَنچو سرپد بِہ بہ اِیں کہ اے کسّہ منیگ ءُ تئیگ اِنت ،گُڑا مئے میان ءَ ھمُک بیتگیں گپ ءُ ھبر درآمد نہ بنت۔۔۔۔۔۔۔۔من پسّو دات۔۔۔۔۔۔

پہ ادارُکے ءِ ھبر کنگ ءَ پد من وتی لنکُک چہ آئی ءِ مھپرانی شم ءَ کش اِت ءُ آئی ءَ وتی چم پچ کُت اَنت ءُ پچلرز اِت۔۔۔۔۔۔۔۔ھمے دمان ءَ دروازگ ءِ چِسکگ بوت ءُ آئی اِشتاپ اِشتاپ ءَ وتی سرِیگ شر کُت ءُ من ءَ ھُمار ھُمارءَ چار اِت ءُ گُشت ئِے”
کَے اِنت۔۔۔۔۔۔۔کسے اتک۔۔۔۔۔۔۔؟
من گوں دلجمیں توارے ءَ پسّو دات” اِنّاں کس نیتک ءَ جمبر ءِ گوات ءُ ھُور اَنت ءُ میانجی ءِ کوٹی ءِ کسانیں دریگ پچ اِنت پمیشکا دروازگ ءَ توار پرمایگ ءَ اِنت۔

آئی ءَ سارتیں دمے کش اِت ءُ پد ءَ گُشت ئِے”بِہ گِندئے تئی زانسر واب کپت؟

اِنّا۔۔۔۔ تاں شپ بام نہ دنت اے زانسر ءَ تئی سر ایر بہ بیت ءُ من تُشے ھبر نہ کن آں، پسو دات.
بلے من انوں رواں گوں وتی دستاں سارتیں آپ ءُ کاپی یے اڑ کن آںءل ءُ کاراں۔
من دیم پہ چُلّ ءَ شُت آں ءُ دو کپ کاپی ءُ بی بی زرینہ ءِ لوگ ءِ برزیں کباٹ ءَ ایریں امارات ءَ چہ اتکگیں اَمب ءِ شربت زُرت ءُ دو گِلاس شربت شر کُت ءُ کمیں وھد ءَ پد اِشتاپ اِشتاپ ءَ واتر بیت آں۔

من سک گل ءَ بال اِت آں ، بی بی زرینہ سُھب ءِ بس ءَ پہ کار ءَ گوں چُک ءُ گْوھار ءَ کراچی شُتگ اَت ءُ کلیت من ءَ داتگ اِت اَنت کہ بلکن ءَ مارا کارے بہ بیت یا چہ ھند ءُ دمگاں مھمانے بئیت گُڑا ما ھمد ءَ جا ئِے دے اِیں۔

نوں جمبراں ھم پہ دابے بستگ اَت ءُ کم کم ءَ شنزگ ءَ اِت اَنت، موسم دل ءِ تب ءَ ڈولدار اَت ءُ سارتی لھم لھم ءَ زرد ءِ ھمُک توکی موسم ءَ تاھِیر بکشاھگ ءَ اَت۔
من انچوکہ کُوٹی ءَ سر بیت آں ، تاں ماہ گنج ءَ وت ءَ را کوٹی ءِ دیمی نیمگ ءَ جتگِیں آدینک ءَچارگ ءُ سینگارگ ءَ اَت، لِیپ اِسٹک ئِے دست اَت ءُ وتی لنٹان گوں گُلائیش اَت کہ منی گِندگ ءَ ھوار بینگّیں لنٹانی گَسگ ءَ لگت۔
من گوں ملوریں نگاھاں ھبکّہ ھبکّہ آئی ءَ نمیگ ءَ یکشلءَ چارگ ءَ اِت آں، آئی ءَ اُوں بچکند اِت ءُ منی نمیگ ءَ چار اِت۔ آگوں سُھر چَکیں گُداں، کجّلیں چم ءُ پرپُکیں لُنٹاں آ انچو ڈولدار ات کہ من ءَ ساھتے ھم برداش نہ بوت ءُ من الکاپ ءَ نشت ءُ دست ءِ چیز ایر کُت اَنت، ھما دمان ءَ آئرا امبازاں زُرت ءُ گُلائیش کُت۔

کجّلیں چم، جیگ ءِ بستگیں ٹاسنی ءُ لُنٹانی جتگیں سُرکی۔۔۔۔۔۔۔ من وھدے تُن ءِ سرڈگار سرجم ءَ آپ دات گُڑا چم چِست کُت اَنت ءُ چار اِت تیوگ ءَ پہ دیم اَنت۔ سریِگ پہ راھے کپتگ، گوربند پہ راھے ، بلے لُنٹانی سُرکی گُش ئے پہ دابے لُنٹانی جھل ءُ بُرز ءَ سْرپتگ اِت اَنت۔
آ انگت ءَ منی زانسر ءِ لمب ءَ نشتگ ءُ سر ئِے منی کوپگ ءَ ایر اَت کہ من آ کش ءَ چار اِت تاں شربت ءُ کاپی دوئیں گُش ئے نوں بے تام بیتگ اِت اَنت۔
چہ کوٹی ءِ دریگاں ترمپانی ٹُپ ٹُپ ءَ توار پیداک اَت ءُ آئی بدن ءِ وشبو منی ھمُک رگ ءُ بنداں تالاں اِت اَنت، آئی ءِ کجّلیں چمّ دل ءِ تاراں ساز کنگ ءَ اِت اَنت ءُ دل ءَ لوٹ اِت کہ یکرندے پد ءَ چمّانی زِر ءَ گار ءُ بیگواہ بہ باں
بلے!
کاپی سرد بیتگ اِت اَنت ءُ اے وڑیں موسم ءَ اگاں کاپی مہ بیت گُڑا موسم مارا پَھِل نہ کنت۔
آئی ءَ کند اِت ءُ من ءَ یکشل ءَ چارگ ءَ اَت، کمے ھم نوں وتی چماں نزّ آرگ ءَ نہ اَت۔
ھمے ساھت ءَ من وتی موبائل پچ کُت ءُ آئی ءِ رزا ءَ پد وتی ءُ آئی ءِ یک اکسے کش اِت۔
بچار چونیں اکسے۔۔۔۔۔۔۔۔؟
باز زیبائیں اَکسے۔۔۔۔۔۔ بلے بچار اے اَکس ءَ کس مہ گِند اِیت،ترا منی سر ءِ ءُ مھر کَسم اِنت۔۔۔آئی ءَ گُشت۔
ھَو! بلے ابید ء ھالی بلوچ ءَ۔

ھالی ءُ منی میان ءَ ھچ رازے نیست، آئی ءِ سکریسی منی ءُ منی آئی ءِ۔۔۔۔۔۔ مئے نزیکی ءُ سنگتی ءَ آ جوان سرپد اَت۔

من ھمے کش اِتگیں اکس ھالی بلوچ ءِ سر دیم دات ءُ سردیں کاپی تنگ اِت آں، پیسر اَمب ءِ شربت ءِ یک گِلاسے ما دوئیناں یکیں گلاس ءِ تہ ءَ ھُوری ءَ وارت ءُ موبائل راستیں کش ءَ ٹیبل ءِ سر ءَ اِیر کُت۔
کاپی وش اڈ کتگ، چو تئی شیرگیں لُنٹانی پیم ءَ تامدار اِنت ، شربت ءِ تام کیپیں رکّانی رنگ ءَ اِنت۔
آئی ھمے ھبرءَ گوں کوپ یک کش ءَ ایر کت ءُ گُشت ” کمو نزیک ءَ بیا، آئی ءَ منی گوں کِنزگ ءَ لُنٹاناں یک دراجیں گَٹّے گپت ءُ وتی دست ئِے منی کوپگ ءِ سر ءَ اِیر کُت اَنت ءُ من ءَ انچو امبازان ئِے زُرت گُش ئے کہ تاں یک روچے اُوں یل نہ کنت۔
موبائل ءِ دپ پچ بوت ءُ دست ءَ کت چار اِت تاں گَل ءِ کارگشاد اِنت۔
من کال زُرت ءُ ھَیلو کت۔

اے چونیں اَکسے تو روان داتگ، کمیں جم ھوش ءُ سما بُہ کُتیں ، اے چے کِردگارے بُوَگ ءَ اِنت۔۔۔۔۔؟؟
من ٹِکّ ءَ زانت کہ من وتی دیم ناھیں کُتگ، گُڑا کارگشاد ءَ ھمے ھبر ءَ پد وتی پون ئِے کٹ کت۔ WhatSppچار اِت تاں منی ھمے ھوری ءِ کش اِتگیں اکس گَل ءِ دیوان ءَ شِنگ اِنت۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔