آزمانک: نیمون
نبشتہ کار: شاکر مراد
دی بلوچستان پوسٹ
ماھان یک کسان امبر ءُ وش رنگیں جنکے ات, آ وتی مات ءُ پت ءِ یکیں چک ات, آئی ءِ پت سکیں سیر ءُ ازگاریں مردمے ات, ماھان آیانی لاڈک ات، آیانی بوھیگیں چک ات آھاں پہ چم ءِ چارگ ءَ دل نہ بوت,آئی ءِ دل ءِ ھر تماہ ءُ واھشت آئی ءِ مات ءُ پتاں پہ وشی سرجم کتگ اِت اَنت.
ماھان ءَ بس ھر چیز ءِ ھُکم دات آئی ءِ پت ءَ آورت ءُ دات.
ھمے وڑ ءَ ماھان رُدان ءُ مزن بوھان بوت,
آئی ءِ اُمبر کساس شانزدہ سال بوت, گڑا آ یک اجبیں نادراھی یے ءِ آماچ بوَان بوت۔
روچ ءُ شپ کٹان اَت ،نہ ورگی ات نا گپ ءُ مسکرائی ات, آ گش ئے مدام گمیگ ءُ ملور تران اَت, آ چہ بازیں ملوری ءُ بے تاھیری ءَ ھچیگی نہ اَت ،مدام نادراہ اَت, آئی ءَ نادراھی روچ پہ روچ گیشتر گور امباز کنان ات.
چہ ماھان ءِ نادراھی ءَ آئی ءِ پت ءُ مات ھر دوئیں سک پریشان اِت اَنت پرچا کہ ماھان مات ءُ پتانی لوگ ءِ یکیں دانگ ات ۔
آھاں ماھان ءِ نادراھی ھچ وڑ ءَسگ ات نہ کت, پہ ماھان ءِ دْراہ کنگ ءِ واستا ڈاکٹر ءُ ملایاں تچ ءُ تاگ بنا کت.
ڈاکٹراں داں وتی وس ءَ آئی ءِ دراھی ءِ واستا مزنیں جھدے کت,بلے چہ داکترانی اِلاج ءَ پرک ھچ وڑیں نیتک ماھان گنتر بوان اَت۔
بازے ءَ انچو گوشت کہ اے چُک ءَ نزر انت، اے مُلاھی ٹک ءُ ٹاک لوٹیت، بازے ءَ گْوشت اے سھر ءُ جادو اِش کتگ.
ھرکس ءَ وتی وڑ ءَ گْوشت ءُ مان دات, بلے ماھان پہ وت نیاھگ ءَ ات.
ماھان ءِ پت سک باز پریشان اَت ءُ گوش ئے ازابے آئی ءِ سر ءَ کپتگ اَت.
مات ئِے نا زمین ءَ پیم بوت نا آزمان ءَ.
چیزے روچ ءَ ماھان ءِ مات ءَ ماھان ءِ پِت زور دات کہ نوں چُک ھلاس اِنت, داکتری درمان ءُ دارو ھمیش اَنت گھتری ھچ نیست ,
من ءَ زیک یکے ءَ مُلاھے ءِ سوج داتگ کہ ھمودا برات ئِے.
ماھان ءِ پت ءَ زھر گپت ءُ ملاھانی نامے گرگ ءَ گوش ئے جِنّاں گپت ,نہ لوٹ اِیت ملا ءُ میا اے درست ٹگ اَنت, اے مردم ءَ پُل اَنت ءُ وسریں جیڑہ سر ءَ دے اَنت۔
ھمے وڑ ءَ ماھان ءِ پت پہ نہ منّگ ءُ مات پہ منّگ، گڑا پت لاچار بیت ءُ ماھان ءَ ملا ءِ کر ءَ بر اَنت۔
وھدے کہ ملا ءِ کرّ ءَ رو اَنت، ملا نادراہ ءَ گندیت ءُ چاریت کہ تماشا ھمد ءَ انت،گڑا مات ءُ پت ملا ءِ کر ءَ ماھان ءِ دراھیں کسھاں گوش انت, ملا وتی کتاب ءِ دپ ءَ پچ کنت ءُ چاریت، کمو سھت ءَ رند ملا یک انچیں اُپارگے کش ایت ءُ ماھان ءِ مات ءُ پت ھر دوک ھیران بنت کہ ملا ءَ چی بوت!؟
ملا گْوش اِیت ” شما اے پرچا اینچو دیراں داشتگ، شما کُشتگ ءُ آورتگ ، بَلے ھدا ءَ وت نہ کُشتگ.
ماھان ءِ پت پسو دنت “واجہ نزانتگ کہ ملاھی جیڑھے، ما گْوشتگ زاناں ڈاکٹری ھساب ءُ کتابے.
ملا ءَ پسّہ ترینت “انا ڈاکٹری ھساب ءُ کتابے نہ انت، اے ملاھی ٹِک ءُ ٹاک لوٹیت,تئی چک سِھر ءُ جادو کنگ بوتگ, انچو کتگ کہ بہ مریت.
ماھان ءِ مات ءُ پت کہ سھر ءِ نام ءَ ملا ءِ دپ ءَ اِش کُن انت، ھر دوک ھاموش بنت ءُ چُرتے ءَ کپ اَنت, دل ءَ ھمے جیڑ اَنت کہ مارا گوں کسے ءَ دژمنی نہ بوتگ, ما کُل وت ماں وت ایں، درآمد نہ اِیں، اے سِھر ءُ جادو چہ کجا؟
ماھان ءِ پت ءِ دل ءَ اتک کہ ملا مئے پُلگ ءِ دُمب ءَ انت۔
مات ءِ دپ ءَ در اتک” ملا تو سِھرانی کشگ ءَ چنچو,لوٹ ئے, ھرچی لوٹ ئے ترا دے اِیں، بلے مئے چُک ءِ نادراھی ءُ اِلاج ءَ بکن.
ملا ءَ شاکارگے جَت ءُ گوشت “من سی ھزار لوٹاں ءُ چہ سی ھزار کمتر نہ بیت.
گڑا آئی ءِ مات ءُ پت سی ھزار کلدار ءِ دیگ ءَ رازی بوت انت.
ملاءَ مزنیں تاھید ءُ بندے دات گوشت “شما برو اِت ءُ انشاءاللہ شمے کار بیت.
اے وھدے کہ لوگ ءَ اتک انت ،چار انت کہ ماھان انگت ھما وڑ اِنت ءُ بسترانی سر ءَ کپتگ ءُ پاد آھگی نہ انت.
مردماں پد ءَ ھمے گوْشت “شما مپت ءَ ملایاں برتگ، اے ملاھی کارے نہ انت، ایشی ءَ انگت شھرستان ءِ مزنیں ڈاکٹرے ءَ بر ات.
مردمانی گوشگ ءَ پد ماھان ءِ مات ءُ پت آئی ءَ شھرستان ءِ ڈاکٹراں بر انت ءُ ڈاکٹر مزنیں ٹیسٹ ، ایکسرا ءُ الٹراساؤنڈ کن اَنت، وھدے کہ رپورٹاں چار اَنت داں نادراھی ھچ نیست.
ڈاکٹر ھمے پسواں دے انت “رپورٹ ساپ اَنت ،نادراھی نیست,شما ایشی ءَ دگہ ڈاکٹرے ءَ بہ بر ات.
مات ءُ پت لاچار بنت ءُ ماھان ءَ دگہ ڈاکٹرے بز اَنت, بزاں آ تبزانت(نفسیات) ءِ ڈاکٹرے بیت، آ انچو نادراہ ءَگند اِیت ءُ زانت کہ ایشی ءِ نادراھی چی یے.
وھدے کہ ماھان ڈاکٹر ءِ دیم ءَ نندیت ءُ چک اپ ءَ رند ڈاکٹر چہ مات ءُ پتاں جست کنت ” اے شمے زھگ انت؟
ماھان ءِ پت پسو دنت ” جی ھو ڈاکٹر ساھب.
ڈاکٹر گوشیت” ایشی ءِ کسانیں نادراھی یے، اے چشیں مزنیں جیڑھے نہ انت ءُ وت ءَ پریشان مہ کن اِت.
ماھان ءِ پت ءُ مات ڈاکٹر ءِ اے گپانی اِش کنگ ءَ باز وش بنت ءُ سارتیں گینے کش اَنت.
سھتے ءَ رند ڈاکٹر مات ءُ پتاں چہ کوٹی ءَ در کنت کہ شما کمو ڈن ءَ برو اِت ءُ من ایشی ءَ لھتے جست کناں.
مات ءُ پت ھر دو ڈن ءَ نند اَنت.
ڈاکتر ماھان ءَ جست کنت “ترا نادراھی ھچ نیست ےُ تو دل ءَ چیزے لوٹگ ءَ ئے,بلے پرچا نہ گش ئے؟
ماھان پسو دنت” منی دل ءَ ھچ نیست ءُ من ھچ نہ لوٹاں، ڈاکٹر .
بلے ڈاکٹر زانت کہ لج کنگ ءَ اِنت ءُ ڈاکٹر ماھان ءَ تسلہ دنت ءُ پد ءَ گْوش اِیت “ھچ مہ ترس ءُ لج مہ کن، تئی دل ءَ ھرچ گپے ھست بگوش اِش.
ماھان گڑا لاچاری ءَ وتی گپاں زاھر کنت کہ ڈاکٹر ساھب منی دل سانگ ءُ سیر لوٹیت ءُ من ءَ یک بچکے دوست بیت ،من لوٹاں کہ من گوں ھمائی ءَ سانگ بکناں, من چہ ترس ءَ وتی مات ءُ پت ءِ کرّ ءَ ھچ گوشت نہ کتگ ءُ من ءَ بس ھمے بچک ءَ بہ دے اَنت گُڑا منی نادراھی ھلاس بیت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
