ھِرّاں بُستی
حنیف بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ھچ کس ملامت کنگ نہ بیت ، ملامت ھما اَنت کہ پارسائی ءِ پاگ اِش سرا کُتگ ءُ وتی کد اِش گیشّینتگ۔ نا چاگرد ءَ ونت کن اَنت ءُ نئیکہ دُژمن ءِ مکر ءُ ھیلہ آں، ھنچو سما کپ اِیت کہ ھرکسءَ ھمے اوست ءَ چم سُرمگ کُتگ اَنت ءُ ندارگ چارگ ءَ اِنت کہ دومی ءِ دست ءَ رَدی یے بہ بیت ءُ من ءَ گپ ءُ ایراد کنگ ءِ موھے بہ رسیت۔ پمیشکہ دُژمن ءُ دُژمن ءَ گوں ھواریں نیم بُندگیں بلوچُک ھرچی کہ کن اَنت ملامت کنگ نہ بنت ، بائید وَ ھمیش اَت کہ ما چہ درْستاں پیش وت ماں وت ءَ گوش کشّو کائی ویل بہ کُتیں ءُ بلوچ راجی جُنز ءِ بابت ءَ کمو بہ جیڑ اِتیں، بلے چو نہ اِنت ما انگت وتی جند ءِ پارسا کنگ ءِ جُہد ءَ مُہرگ ھساب کنگءَ اِنت ، دُژمن ءِ بے سریں ادارھی دروشم زُرتگ، سیاسی کاسگ چٹّی بگل جول ءَ کُتگ ءُ سر بلند اِیں کہ ما پہ راج ءَ زہم جَنیں۔
تاگتور تریں آجوئی لوٹوکیں راجانی رہشون وھدے کہ بے سما بہ بنت آھانی سر گوں کُلاہ ءَ گوات ءِ ھرجان بیت نہ کہ من ءُ تو کہ داں زندگیں ایردست بوتگ ءُ پیداک اِنت۔
اے گپ پرچہ مئے مازگانی تہا جاہ نہ کنت کہ بے توجیلے ءُ بے ادراھی ءَ ھچے بوت نہ کنت، مُردنی ئیں یک چیزے کہ بوتگ ءُ پیداک اِنت دیم ءَ اوں بیت شریں سرپدیں سنگت چہ مئے نابودی ءَ دُژمن ءِ دست ءَ شہید ءُ بیگواہ کنگ بنت، زھگ ءُ زالبول آوار جنگ ءُ شہید کنگ بنت پما یک گپے پشت کپیت کہ مدام پشت کپتگ، بِزاں ما ھمے گُشیں کہ مہلوک ءِ دیمہونی گار نہ بنت ،بلے انگت راج ءِ دیمہونیانی مُز ھمے بوتگ کہ ما وت ماں وت ئیں کش ءُ چیلاں در نہ اتکگیں، کس ءَ چہ کس ءَ گہتر نہ بیت ءُ وتی کینگ ءِ آس ءَ نہ توسیت۔وتی جند ءِ بلوچ ءِ دیم ءَ پیش سلامےءَ وتی واستہ باریں چی یے سرپد بیت، اجبیں لیب اَنت ما انگت گردن ءَ چوٹ کنیں ءُ وت ءَ چہ وتی جند ءِ بلوچ ءَ گہتر ءُ مستر سرپد بئیں۔ بلے اے زہنءَ دارگی انت کہ اگاں ما زوت ھوش نہ کُت گڑاں آؤکیں وھد کس ءَ نہ بکشیت۔
نوں چہ وت گلائیءَ درکپگ لوٹیت ءُ وتی تہا سیاسی تب رودینگ لوٹیت، کہ مدام ما سیاسی جیڑھانی سرا گپ کنیں ءُ پدا زِدّ ءُ کینگ ءِ آس ءَ جمبور بئیں، ھمے شُمّیں کینگ ءَ مرچی مارا کجا آؤرتگ ءُ سر کُتگ کہ ھچ راہ ءُ درنیست ھچ توجیل گندگ ءَ نئیت، بلے وتی کسترینانی دیم ءَ پارسائی ءِ شہزانت جوڑ بوتگیں۔
سیاست ءَ مات ءُ پِت ھست اگاں نیست ے نزاناں بلے جُہد بکن اِت کہ مات ءُ پِتے بہ بیت ءُ دیم ءَ ما چو اے پیمءَ چورہ مہ بئیں۔مُرتگیں بالاداں کساس مہ کن اِت، بےساھیں کُنٹ ءَ تاں باز وھد ءَ ارزشت نہ بیت ءُ کس تاں دیر ءَ اشی ءَ ھیالانی تہا نہ نادینیت۔
زیات انکلابی بوھگ، زیات پارسائی، زیات زانوگری ءِ سوْب اِنت کہ ھمک سِلکاری کنگ ءَ ابید من ءُ تو وتی گپ گپ کُتگ، اگاں ھمک چیز چہ ھد ءَ مہ گوْازینتیں ، مرچی اے نوبت نہ یتکگ اِتنت۔
انقلابی بوھگ ءِ بِزانت، بلوچاں مٹ کُتگ ءُ نوں گوں وتی جند ءُ گمان ءَ مٹ کپتگ اَنت، اے ھسابءَ آؤکیں وھد پہ بلوچ ءَ سک دردناک گندگ بیت۔
چیا کہ ما ھمک چیز ءَ چو کاگد واریں گوک ءَ گاجیلی کنان اِنت باریں تاں کدیں اے وھد وت ءَ چکاسیت۔ نوں بس کُتیں کمے بہ جیڑ اِتیں، تاں چُنت وھد ءَ مردم رد کپ اَنت ؟ تاں چُنت ءَ مہلوک اوپار بہ کن اَنت ؟ ھما کارِستانی کہ زی آ دگہ مکّاراں وتی ھیش ءُ نوش ءِ واست ءَ گوں راج ءَ پہ دروگ ءُ پندل کارمرز کُتگ اَنت مرچی ما ھما چیزان ءَ کوپگاں زُرتگ ءُ وشنودیں ھرکس ھرچی بیت بہ بیت، شہیداں دْروت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
