آزمانک
اَمب والا دَمک ءِ لوگ
نبشتہ: ساندرہ سسنیروز (امریکا) | رجانک: ھلیل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ما چہ وھداں ھمے دَمک ءَ جھمنند نہ ایں، کہ اَمب والا دَمک گْوشگ بیت، ایشی ءَ چہ پیسَر ما لومیز ءَ سئیمی تَبک ءَ نندوک اَتیں ءُ ایشی ءَ چہ پیسر ما کیلیر ءَ نِندوک اَتیں، کیلیر ءَ چہ پیسر مئے ھَنکین پولینا ءَ اَت ءُ ایشی ءَ چہ پیسر ءِ منا یاد نہ اِنت کہ مئے لوگ کُجا بوتگ۔
بَلے مُجیں یاتانی تَہا ھمینکس الّم ءَ پیداک اِنت کہ ما بازیں لوگ ءُ جاگہہ یے بدل کُتگ ءُ اینچو ھم مالُوم اِنت کہ انّی مئے ھاندان چہ پیسر ءَ مزن بوتگ، وھد ءِ ھَواری ءَ ما شش بوتگ ایں۔
مات، پِت، ککی، کارلوس، نینی ءُ من۔۔۔ ھمے اَمب والا دَمک ءِ کہ گِس اَت ایشرا ما وتی جِندئے سرپد باں پرچا کہ ما کسّے را ھم ایشی کرایہ نہ دَئے ایں۔ ءُ نا کہ ایشی کمپان ءَ جَھل ءِ تَبک ءِ مردُم کارمرز کن اَنت۔ مارا کُوکار ءُ جگّا کنگ ءَ ھم کسّے بیھار نہ دَنت ءُ نئیکہ لوگ ءِ مالک مارا تنگ کَنت۔ بَلے اے لوگ آ ھم نہ اِنت کہ ما واب دیستگ کہ وتی ھاترا چُشیں لوگ یے جوڑ کنیں۔
مارا لومیز والا لوگ زُوت ھالیگ کنگ کَپت پرچا کہ اودا آپ ءِ پائپ پْرشتگ اَت لوگ ءِ مالک ءَ جوڑ نہ کُتگ اَت ءُ آ لوگ باز کوھن اَت۔ پمشکا آ لوگ ءِ یلا دَیگ ءَ ما دیر نہ کُت۔ اودا ھما چَمشود کہ ما کارمرز کُت آ ڈنّی دروازگ ءِ کَش ءَ اَت ءُ مارا شِیر ءِ ھالیگیں ڈَبّی آنی توکا آپ آرگ کَپت۔
ھمے سَوَب اَت کہ مات ءُ پِت ءَ اے لوگ شوھاز کُت ءُ ما اَمب والا دَمک ءِ لوگ ءَ اَتکیں کہ چہ بازار ءَ کمّو گِستا اِنت۔
آھاں مارا مُدام ھمے گْوشتگ کہ یک روچے ما یک لوگ یے جوڑ کنیں کہ مئے بِیت تَھنا مئے ءُ گواچنی ءَ لوگ ھمائی ءَ گْوشنت کہ وتی جِند ءِ بہ بِیت۔
پدا مارا ہر سال لوگ بدل کنگ نہ کَپیت اودا روانی ءِ سَرا آپ کئیت، پائپ نہ پْرشنت۔ ءُ آئی توکا پِدیانک بیت، دَگ والا پِدیانک اِنّاں، ھما کہ لوگانی توکا بیت۔ ھمے کہ ٹی وی ءِ توکا لوگ شون دَئے اَنت ھما لوگانی وڑیں پِدیانک۔
ءُ جان ءِ شودگ ءِ وھد ءَ کسّے را گْوشگ نہ کَپیت کہ اے نیمگ ءَ کس مہ ایت۔
مئے لوگ ءِ اسپیتیں رَنگ روچ ءِ سَرا سکّ بْرمش دَنت ءُ آئی چاریں نیمگ ءَ دْرچکانی سبزگ بیت۔ ءُ یک مزنیں کمپان یے بیت کہ آئی ءِ تہا ھِچ وڑیں زِیرّ جَنَگ نہ بیت۔
اے ھما لوگ اِنت کہ ایشی باروا پِت ءَ گَپ جَت، وھدے آئی ءِ گوما لاٹری ءِ ٹکٹ بہ بوتیں ءُ ھمے مات ءِ وابانی ھَنکین اَت کہ ایشی کسّہ ھر شَپ آئی ءَ چہ واب ءَ پیسر مارا گوشدارینت انچو کہ پری آنی ماڑی ءِ کسّہ بہ بِیت۔
بَلے اَمب والا دَمک ءِ گِس آ وڑا نہ اِنت کہ آئی ءَ باروا ما ھَیال کُتگ، اے باز کَسان اِنت ءُ ایشی دیمی نیمگ ءِ پدیانک ھم تَنک اَنت ءُ دَریگ انچو کَسان اَنت کہ ساہ بَند بوھگ ءَ لگّ ایت۔ ایشی دیوال سکّ کوھن ءُ لِڑتگ اَنت ءُ پُترگ ءِ دروازگ انچو زَنگ اِنت کہ تَہا پُترگ ءِ ھاترا مزنیں زورے جَنَگ لوٹ ایت۔ ایشرا کمپان ھم نیست، ایشی نزّیک ءَ تھنا چار جنگلی دْرچک اِت اَنت کہ چہ شَھر ءِ نیمگ ءَ جَنَگ بوتگ اِت اَنت۔ پُشت ءِ نیمگ ءَ پہ کار گاڑیانی ھاترا یک گْونڈیں گیرج یے کہ تاں اَنگت ما بَہا نہ زُرتگ ءُ ماڑیانی نْیام ءَ یک کَسانیں ھالیگیں جاگہہ یے کہ اودا ساہ ءِ کَشّگ ھم مُشکل اِنت۔
ءُ پدیانک! بے ڈَولیں چہ بَرانڈہ ءِ توکا گْوزوکیں!
اے لوگ ءِ توکا تھنا یک چمشودے ءُ کسّے ءَ ھم جِتا جِتائیں کوٹی نیست۔۔۔ مات، پِت، کارلوس، ککی، من ءُ نینی یکجا ایں۔
یکبَرے وھدے ما لومیز ءَ نِندوک اَتیں گُڑا یک سرکاری زالبولے چہ اسکول ءِ نزّیک ءَ گْوزگ ءِ وھد ءَ اسکول ءِ ڈنّ ءَ لئیب کنگ ءَ ھر وھد مارا دیست ئےِ۔
جَھل ءِ تَبک ءَ گُدشودیں وتکاریں مشینانی کاروبار اَت۔
اودا لھتیں روچ پیسر دُزّی یے بوتگ اَت ءُ آئی ءِ مالک ءَ دیوال ءِ سَر ءِ بورڈ ءِ سرا نبشتہ کنائینتگ اَت کہ
“اِدا ھَر چیز پچیں رَسیت۔”
انچو گْوشئے کہ ھِچ وڑین تاوان ئےِ نہ رَس اِتگ۔
“تئی لوگ کُجا اِنت؟” آئی ءَ جُست کُت
“اودا” من سئیمی تَبَک ءِ نیمگ ءَ اِشارہ کُت
“تو اودا نِشتگ ئے۔”
“ھَو”
من ھَما نیمگ ءَ چار اِت کہ آ اِشارہ کنگ ءَ اَت۔
ھما سئیمی تَبَک ءِ نیمگ ءَ کہ اودا دار ءِ دَریگ ءِ رَنگ انچُش تْرکّ اِتگ اَت کہ پَکّ اِتگیں نیبگ ءِ پوست بہ لڑیت۔
پِت ءَ ڈَنّ ءِ نیمگ ءِ دَریگ کِیلّا جَتگ ءُ بند کُتگ اَت داں کہ لئیب ءِ وھد ءَ ما چہ ھمودا مہ کَپ ایں۔
“تو اودا جھمنند ئے۔”
ھما وڑا آئی ءَ گْوشت کہ من مارِت اے دْرست بے کِیمت اَنت۔
بَلے من زاناں کہ منی لوگ یے بیت منی وتی لوگ کہ من پہ پَھر ءُ وشّی آ نیمگ ءَ اِشارہ کُت کن آں ءُ گْوشت کن آں۔
بَلے اے آ نہ اِنت، آ لوگ۔۔۔ کہ اَمب والا گَلی ءِ توکا اِنت آ نہ اِنت۔
ھر وھد مات گْوشیت ھمے وڑا پِت ھم گْوشیت کہ ایدا ما مُدامی نہ نِند ایں بَلے من زاناں کہ وھد اے دْرستیں گَپّاں رَد کنت ءُ دیم ءَ گْوزان کَنت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
