ناتپاکی
سنگت بابو بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
مئے مستریں جیڈہ گلامی نہ اِنت بلکیں ناتپاکی اِنت
ناتپاکی یک سِلیں نادرواھی ءُ انسانءَ بے توان ءُ کمزور کنت یک کسےءِ بہ بیت یا راجءِ یا یک گل ءُ کاروانےءِ ناتپاکی بہ بیت انسانءَ تاوان اِنت انچوشکہ پاکیں کلام ءِ تہا سئیں آب اَنت الپ ءُ لام ءُ میم اَنت کہ ہُور نہ اَنت ءُ پاکیں ھاوندءَ اے سئیں آب پہ درور داتگ اَنت کہ آبے کہ یک ءُ یک بوت آ بزانت نہ دنت بلے ہمے آب ہُور بنت گُڑا گال ءُ گپتار جوڑ بنت ءُ بزانت دینت ءُ انسان ھمے گالانی بزانتاں سرپد بیت ہمے پیم وھدیکہ انسان تپاک بیت ھرچ کار ءَ توانیت کہ بہ کنت ءُ تپاکی انسانءِ سوبمندی اِنت ءُ زانتءِ سرچمگ اِنت
ناتپاکی ءَ چے شُمارا کَٹّ ءُ نَپ اِنت
اِیر شتگ روچ، گِنداں دنیا شپ اِنت
تپاکیءِ مستریں اصول ہمیش اِنت کہ تو یکے دُومیءَ برداشت بکن
انچو شُما سرپدے کہ میرنوہان میرچاکررندءِ گُہارزتکءَ
بلے بس یک کسانیں دلرنجیءِ سوبءَ گوں لاشاریانی ہمراہ داری کنت
وہدے کہ میرنوہان ذمءِ میرانءَ جنت میران چہ وتی کُمیتءَ جہلاد بیت
میرنوہان ءُ میران دو تُری زِتک اِنت۔ میرنوہان میرانءَ وتی کُونڈءَ کنت ءُ وتی ارساں ریچیت ءُ گُشیت
لانک اوں پہ ہسدیگاں بست
بورینت وتی راستں دست
it was too late
اگہ ما ہماوہدے بلوچانی کسہ آں بچاریں ایشان ہما وہدہ ماراِتگ کہ ناتپاکی بس جندءَ نُکس تاوان دنت
جرمنءِ شھر برلنؔ ءِ 1961 ءَ جوڑ بوتگیں نپرت ءِ اے بلاھیں دیوال 1989 ءَ پْرشت ، نپرت ءِ بلاھیں کلاتے جرمن راج ءَ دست ءِ وت پْروشت پرچا کہ ھمے دیوال ءَ یکّیں راج دو جاہ بھر کُتگ اَت۔ Great Chaina Wall ٹُکُّر ٹُکّربیت۔ بلے بیا کہ بلوچ انگت وتی نپرت ءِ دیوال ءَ پْروشت نہ کنت۔ مارا ءُُ شُمارا وتی جُھد گوں تپاکی ءَ دیم ءَ برگی اِنت۔ شھید فدا احمد گْوش اِیت کہ ’’تپاکی ءُ جُھد داں
گُڈّی منزل ءَ‘‘ گُڈّی منزل ءَ چہ مُراد آجوئی اِنت
بلے اپسوز کہ اے وہد ءُ نوبت مئے سرا گوستگاں بلے ما انگت ناتپاکیں چیا۔۔۔۔۔؟
مئے شہیدانی قول ہمے بُوتگ کہ تپاکیءَ گوں بُجنزءِ جرنل لستیں گِل(تنظیم)ءِ ہُور کنگءَ سوبمند بوتگ کہ مرچی دژمنءِ چماں واب نیست
اتاکہ پّدائیانی تہا تپاکی اِتکگ چہ جرنلءِ پکر ءُ سوچءَ چے۔۔۔۔
دیوان کہ بز بیت، ونڈ ہم بز بیت
اے گپ راستءِ کہ یک میتگءِ کشک باز باں بلے اے نہ اِنت کہ تو یکیں کشکءَ دو کشک بکنءِ زاہر اِنت کہ ترا یک کشکءِ میتگءَ بارت ءُ دومی کشکءِ شوہاز شوہازءَ داں کہ تو وت گار بئے
. مارا دنیا ءِ اے دگہ راجی جنز ءُ آزادی ءِ گلانی بابت ءَ گیشیں پٹ ءُ پول درکار اِنت ،کہ آھاں چے وڑا آشوب ودی کُتگ ءَ وتی آجوئی چہ قبضہ گیر ءُ زالمیں ھاکماں چے پچ گِپتگ
کرد پنجاہ سالاں پیش چو مئے وڑا ناتپاک بوتگ اَنت. بلے آھاں وتی جہد ءِ تہا وھد ءِ ھمرائی ءَ بدلی آؤرتگ. منی گوں کرد سنگتاں دیوان بوتگ تہ ہا ھم ہمے گُشنت کہ مئے تہا ھوں یک وھدے ہمے قبائلی تب ءُ نفسیات ءُ گر ءُ چیل بوتگ اَنت ءُ اے اثرات تہ انگت مئے سرا است اَنت. بلے ما کمّ کمّ ءَ اے ردی گران ءُ در کناں کتگ اَنت.
بد بھتی ھمیش اِنت ما انگت وتی کونیں پگر ءُ مئیل ءُ کست ءُ کینگ یلہ نہ داتگ اَنت.
چہ قبائلی ذہنیت ءَ درکپگ ءُ تپاکی ءَ گوں ما وتی توار ءَ جھان ءُ انٹرنیشنل کمیونٹی ءَ سر کُت کنیں. وتی آزاتی ءِ حق ءَ دنیا ءِ دیمءَ منّینت کنیں
72سالءِ ناتپاکیءَ مارا بازیں نُکس تاوان داتگ
انچُش من گوں یک عربیءَ دُچار کپتاں آئیءَ منا گُشت داں کہ شُما ہُور ءُ یکمُشت نہ بئے ءُ وتی آستونکءِ مارءَ نہ کُشے آجوئیءِ وابءِ گندگ ہم دُروگءِ
ہمے وڈا منا یک سنگتءِ استءَ کہ زندانءَ چہ آجو بُوتگءَ آئیءَ منا گُشت کہ فوجءِ جندءَ گُشتگ کہ شہید گلام مھمدءِ شہادتءَ شما وتا ہمے وڈا ہُور ءُ یکمشتیءَ بدار اِشتیں اے وہدی شما آجو اِتءِ
کئے پَسـان ءَ چَہ گْـــــواش ءَ بارت ءُ چارین ایت
من بِہ باں رِند ءُ تو بہ بَئے لاشار
ناتپاکی ءَ چو کُتگ مارا
ناتپاکی ءَ بیا کن ایں اَنگار
اتاکہ مرچی مئے مات ءُ گہار چِست کنگ بوہگءَ اِنت دین ءُ مہزبانی سرا پندل سازگ بوہگءَ اِنت زبان ءُ دودءُ ربیدگاں دگہ رنگءِ دیہگءَ اِنت ما بس نشتگیں ءُ ندارہ چارگءَ اِنت
ہرکسءَ یک بیرکءِ ءُ چار عکس گوں برے جاہ ئےءَ اُوشتاتگاں
چاپءَ کہ یکیں دستءَ توار بُکتیں کسءَ کسیگی ھاجت نہ بوتگءَ اے زاتی جیڈہءِ نہ اِنت کہ چندءِ مردم گیش ءُ گیوار کنت اے یک راجءِ آؤکیں بانداتءِ جیڈہ اِنت
ما دستءِ وت وتا بہر کنگءَ اِنت
دو تاکیں مئے ملگزار بہراں
مئے نوُک رُودیں کشار بہراں
مئے یاگی ایں سرمچار بہراں
توام بہراں پہ نام بہراں
کُل بلوچانی لوٹ آجوئی انت مئے شہداں پہ وتن زندءِ ہروڈیں وشی کُربان کتگاں پہ ساہءِ دیگءَ چِک ءُ پد نہ بُوتگاں ساہءَ چہ دوستریں چیز نیست پہ منی ءُ تئی ہاترا پہ آؤکیں بانداتءَ داں پدائیءَ سر بوتگ آں بلے من تو انگتہ جیگ پہ جیگ اِنت۔
براتے گوں براتءَ ناتپاک بیت
ساہبی اگل ئے رُوتءُگار بیت
منّت ئے سوچوکیں لوار بیت
راہ گوزی مردانی شکار بیت
بیا اِت کہ مئے منزل یک اِنت ہما شہیداں کہ پہ وتن ھون ریتکگ پہ ہماہانی ءُ آؤکیں بانداتءِ ہاترا ہُور جُنزان بیں چیا کہ ما کُل بلوچ یکیں لوگءِ پرزندیں
منا اُمید اِنت کہ کُل بلوچ سیاسی ءُ مزاھمتی دُروس ہُور جُنزاں باں ءُ یکے دومیءَ برداشت کنان داں کہ وتئی گُڈی منزلءَ سر بباں
ہرجاہءِ سلامت بات ئے بلوچءِ بات ئے
تپاکیءَ بدار اِت ڈیھ جنگءَ
بہ اِت یکجاہ وتی پہریزات ننگءَ
شُمئے یکمشتی زُورے دنت تپنگءَ
بچار رُوباہ مہ گاڑینت پُلنگءَ
دی بلوچستان پوسٹ: اس مضمون میں پیش کیئے گئے خیالات اور آراء لکھاری کے ذاتی ہیں، ضروری نہیں ان سے دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹورک متفق ہے یا یہ خیالات ادارے کے پالیسیوں کا اظہار ہیں۔
