زھیر نالیں شانتُل
زمین زھگ
دی بلوچستان پوسٹ
مدام اِش کتگ کہ کپوت آشوب ءِ توار ءَ کنت۔ ھر کُجا کہ کپوت نال اَنت ,ھمود ءَ آجوئی اِنت۔ جنگ زدگیں ھند ءُ دمگاں ءَ نہ کپوت نال اَنت, نیکہ زھیروک، نہ انسان ،انسان ءِ چھرگ ءَ جَنت ۔ اےراستی یے کپوت ءُ مُرگاں گوں آشوب ءِ بلاھیں سیادی یے ھَست ۔ مدام اِش کتگ کہ کپوت ءِ نالگ آشوبے کار اِیت ، چیاکہ کپوت ءَ گوں زمین ءَ بے کِساس مھر ھست ۔
من وھدے کپوت ءُ آ دِگہ مُرگانی بابت ءَ جیڑاں، گُڑا مُدام ھمے ھیال کیت کہ ھرچ مُرگ بال چیّا کُرت نہ کنت ، یا ھمُک مُرگ زمینءَ چیّا نِشت نہ کنت۔ یک وھدے یک مُرگے ھستگ اَت، نہ ایشی ءَ بال کُت کُرت، نہ دومی زمین ءَ آتک ، بلے ھمے مُرگ ھر وھدے زمین ءَ آتک آپ ءِ ورگ ءَ یا نان ءِ چِست کنگ ءَ گُڑا دومی مُرگ ءَ زانت کُجا ؟
کدی آپ ءِ ورگ ءَ کیت۔۔۔۔۔ کدی ءُ کُجا نان ءِ ورگ ءَ ۔ مدام راہ ئِے بست ءُ نِشت دانکہ بِہ گِند اِیت ئِے۔ ہر وھدے کہ آ مُرگ زمین ءَ آتک گُڑا دُور ، دُور ءَ نِشت نہ نال اِت ئِے ءُ نیکہ کوکو کُرت ئِے ،بلے ھما کہ پہ ورگ ءَ آتکگ ءَ ورگ ئِے وارت ءُ بال ءِ کُت ۔ چُنت وھد ءَ نِشت ،بلے آ مُرگ پدا واتر نیاتک۔
ھمے وڑ ءَ یک روچے ھمے راہ ءَ نِندوک اَت ،تا ھما مُرگ ءِ کوکوے اِش کُرت اَنت، تاں دل ءَ اجب رنگیں واھگے پاد آتک۔ شپانی ودار انچوش سما بوت کہ ھَلاس بوت اَنت ، گوں اجب رنگیں دْروشم ءُ واھگاں ھمے مُرگ ءَ چارگ ءَ اَت ۔ ھما مُرگ ءَ کہ بال کُت ءُ آتک ھمیشی ءِ کِرّا یکجاہ بوت اَنت، نِشت ءُ ھور کوکو کُرت اِش۔ بلے یک روچے ھمے مُرگ ءَ گُشت ،من ھم بال کنگ لوٹ آں ، من ھم گِندَگ لوٹ آں کہ شُما چون بال کن اِت۔
ھمے وڑ ءَ کُجا یکّے دومی ءِ دوست بوت۔ روچ روان ءُ شپ گردان اِت اَنت کہ بانگواہ بُتک ءُ روچ ءَ ٹِکّ دات ۔ ھمے وڑ ءَ روچ ءِ برانز پہ ھمے بال نہ کنوکیں مُرگ ءَ مِستاگے بوت کہ آئی ءَ بال نہ کُرتگ اَت ۔ ھمے بیگاہ ءَ بے برمش ءُ بے نِشان در کپت ءُ شُت، زمین ءَ نِندوکیں مُرگ ءَ سر سر جت کہ من شوھاز ئِے کن آں ، بلے بے بانزُلی ءَ جتگ اَت ، بلے اے اُمیتے ھچبر یل نداتگ اَت کہ من بال کُت نہ کن آں۔ اناگت ءَ یک روچے کَمے بال کُت ئِے تا ھمے جیڑگ ءَ لگ اِت کہ من ءَ اِد ءَ کَے کوکو کنت ۔ من ءَ چہ پد منی زمین چون بیت ، گوں ھمے اِشکریں یاتاں آئی ءَ بال کنگ ءِ کُوشست ھم یل دات ،بلے وس ئِے کُت چہ ھما مُرگ ءِ ھیالاں در نہ کپت ۔ ناگھاں یک روچے پدا ھما مُرگ ءِ سر کپت ءُ اے چو موالانی پیم ءَ ھما جاگہ ھما وڑ ءَ نِشتگ اَت تاں آ آتک ءُ ھمے گُشت ئِے، من زمین ءَ نِشت نہ کن آں نیکہ تو بال کُت کن ئے۔ منی ءُ تئی راہ جُتا ،من ءُ تو جُتا ، گوں ھمے گپّاں زمین ءَ نِندوکیں مُرگ ءِ چمّاں چِہ ارس شیپ گیپت اَنت۔ لوٹ اِت ئِے کہ باز بُہ گُش آں، بلے گپ جت ئِے نہ کُرت ۔بے بّرمش بوت ءُ بس ھما مُرگ ءِ چار اِت، تاں گُڈّی ءَ ھچ گپ ئِے نہ جت ۔ بے برمش چو ماہ ءِ دْروشم ءَ ھما مُرگ ءَ چارگ ءَ اَت ،نہ چمّاں ارس ءِ گْوارگ بند کُت نیکہ وتارا بے آئیءَ گِندگ لوٹگ ءَ اَت۔
سالانی سال گْوست اَنت نیکہ آ مُرگ زمین ءَ آتک نیکہ آئی پہ ودار دم بُرتگ اَت ، بلے یک روچے جیڑ اِت ئِے کہ زمین ءَ نِشت نہ کن اَنت، بلے! ھمے زمین ءَ کیت آپ وارت ، ھمے زمین ءَ کیت ورگ ءِ شوھاز ءَ ،بلے انگت ھمے زمین ءَ نِشت نہ کنت پرچا ؟ اے زمین زان ءَ پہ آئی ءَ تنک اِنت یا اے زمینءَ نِندگ ءَ نیل اَنت ئِے ؟ بِہ گِندئے تُرس اِیت کسے من ءَ جنت، بلے ھر کُجا کہ بال بِہ کنت گُڈّی جاہ زمین اِنت۔ ھر کُجا کہ بہ بِیت روچے نہ روچے گوں زمین ءِ ھاکاں ھوار بیت، گُڑا پرچا زمین ءَ نئیت۔ چیاکہ شپ ءُ روچ گْوز اَنت، بلے زمین ءَ گوں مھر ءِ سپر نہ ھَلاس بیت نہ آئی ءِ ودار ھلاس بوت کنت ۔ مُدام گوں نالگاں اجب رنگیں نِدارگانی چارگ ءَ مُلمہ اَت، تاں ھمے زمین ءِ سر ءَ یکّے ءَ جت۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
