تئ ھیالانی زِرءَ
نبشتہ کار : نودشنز بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ھمبل!مزنیں وھدے بیت کہ ترا چہ دورءُ گستا آن من زاناں انچو کہ زھیر ءُ ترانگ ان منءَ گؤر جتگ تو ھم چہ منءَ بے ھیال نبے’ من سدّک آن تو گون وتئ مہبلین بچکند آن اے زندانءِ تہارین ءُ لنجین کوٹی آن چو مائیکانیں رُژن ءِ بخشا اے ‘
ترا بگندے یاد بیت من ءُ تو اُولّی رند ءَ شال ءَ پہ ادارُکی یکے دٛمی ءَ گوں ڈک وارت آئ چہ پد من تو چو نَپَس ءُ ارواہ ءَ گون یکے دُمی ءَ ھمگرنچ بوتّن ‘ تئی ھما اُولی روچ ءِ بچکند دان گڑی ساہت ءَ من تو یکجاہ اَت آن ھا بچکند ھما ھساب ءَ برجاہ اَت
تو سرپد ءِ ھما انت کہ تو منا یل کتگ من ھم شالءَ وتئ پاد ایر نہ کتگ آن ‘ ابید چہ تو شال پہ من ھماابیتکین ھنکین اے ھساب انت کہ ھمودا چہ نبی آدم کرن آن ساری بہ لَڑ انت اود ءَ بس تگرد آنی نشان پش بہ کپ آن
منا امنچو درد تئ بیگواہی ءَ است امنچو کُھت ھما وابانی ءُ واھگانی ان کہ ماہ شما ھور آوان سمبئینتّ ‘ مئے وابانی بنجاہ مئے پھلین سرڑگار بلوچستان اَت کہ تو مدام تو آئیءِ زیبائ ءُبْراھداری ءِ قصہ آؤرت انت کدی ماہ گپ گپ ءَ دشت کولپور ءَ دوَر کت دان بولانءَ پدا زہری ءُ موُلا دان کولواہ کلبر ءُ سائجی ءَ درکپت آن تو مدام گواڑخانی عکس کپت آن ءُ منی سرا روان دات انت کہ بچار چنچو زیباہ انت
مئے سرڑگار ‘
ترا من روچے پہ مسکرائی ءَ جست کپت کہ –
پل ترا بلوچستان چنچو دوست انت؟
تو پسو درائنت ‘ تو وتئ دوھیں دست شہار دات انت ءُ گشت انچو دوست انت
ترا چہ ابید گشے زندءِ ھمک منزل ناسرجم انت’ نازان ان کہ اے تنیگین واھگانی ھوشام کدی آسر بیت ‘گشے گرماگی کہرین روچ ات انت ءُ تو چو بشّی کوکر ءَ منی سرا ساھیل کوتگ اَت بلے ھما اِنت کہ تو رپتگے انچو سماہ بیت اے کہرین گرماگ ءَ من ساہجی ءِ دلبند ءَ یلہ ہوں نہ چہ زربار ءَ ساوڑی نودے ودی کنت نہ ساھیل ءُ جمبر اے نہ شوانگ ءِ نہ آپسرے نہ ھلک ءُ ھنکین اے
“”واب کائینت نگاھانی دروازگ ءَ نورشان انت منی
“”تو کہ زندانءَ مارے وتئ مہبلین گلزمینءِ غم آن
“”پل گَرُیونت ءُ پاتو ہمے موسم ءَ
“”نودءِ دعا ءَ کن انت
مہروان! ھما گران بہا این مولم منی چمانی دیما مدام میلانک انت کہ من تو یکے دُمی درائی دات کہ پلان دگ ءَ بیا ترا گند آن من گُرن مدام انچو دگانی سرا پہ تو مھتل بوت او ‘ کدی تو وقتی اتکے برے تو لیٹ کت ‘اناگت ءَ تو گون وتئ پر مڑاہین بچکند آن چہ دور ءَ کنداں ءَ اتکے ءُ منا امبازان زرت ‘ ھمبل ھمے مولم تنینگتا ھما دابہ منی سَسّا ءِ تہا ظاہر بیت ‘ نہ زاناں آن اے بے مرادین زند مارا دگہ چنچو چکاس گت
بلے ھیالانی بادشاہی ءَ کے داشت کنت من مدام گوں ھیالان ءُ واب ان گون تو ھوار ھو’ کدی کدی ایوکا نند آن ترا جیڑ ان تئ پشکپتگین یات آن گون دیوان کن آن تئ ھیالان گون چول جنان روان انچو گماں بیت کوچگین کولواہ ءَ سرمگیں بیگاہے من ءُ تو آن شانتلانی کوکو انت جوپاگ انت ءُ زرگوات گون داب ءَ کشگءَ انت ءُ من گون تو زھیرانی قصہ آن آُرّگ ءَ اون
ماہیکانین شپ آن وھدے من پہ واب ءِ ھاترا مزنین کوہ ءَ لگ ان ءُ آئ سراءَ پہج آن ھمودا تئ ھیال ءُ ترانگ منا ماں زورآن ‘ دریگتے اے ماہیکانین شپ ءَ من ءُ تو ھور بوتین ان ءُ
زھیر کنت ترا پہ ساچءُ ساوڑی نودآن
بجنت تئ ترانگ ءِ ھار چو سنج ءَ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
