آ میتگ ءِ کندوکیں مردے بوتگ
نبشتہ کار: عابد نواز
دی بلوچستان پوسٹ
من ءَ انگت ھما کندوکیں مرد شر یات اِنت ءُ منی مھروانیں سنگتے بوتگ، من ءَ پہ آئی ءِ کَندگاں سک زھیر کرتگ، دل لوٹ اِیت کہ من مدام آئی ءَ گوں ھم نیاد بہ باں ءُ چم مدام آئی ءِ رھچار اَنت.
ھَو بَلے ھما اِنت کہ تو رپتگ ۓ من میتگ ءَ نہ جَل اِتگ، ھَاں میتگ وش بوتگ، بَلے مرچاں جَلگی نہ اِنت، منی وڑیں تَنک دل جَل اِت کُت نہ کنت ،ھاھاھاھا، بَلے تئی وڑ ءَ ھم نہ آں کہ میتگ ءِ ھَال ءَ نہ گِر آں ،میتگ ءِ گپ کنگی نہ اِنت.
میتگ جَلگی نہ اِنت، ترا یات بیت ھما چاریں بان کہ رِدّ اِت اَنت ،ھمُک رولہ ءَ مجلس ءُ دیوان اَت، بَلے آ مرچاں آ رنگ ءَ نہ اَنت ءُ ھما چاریں بانانی دیم ءَ مرچاں پیریں زالے نِشتگ ءُ کْوھنیں تزبے گون اِنت ئِے ءُ میتگ دگ ءِ نیمگ ءَ چارگ ءَ اِنت، بَس ھمے گُش اِیت کہ میتگ آ میتگ نہ اِنت کہ ساری ءَ بوتگ، پد ءَ ارساں ءَ ڈیل دنت ءُ گُش اِیت “میتگ چوں ساری ءِ وڑ ءَ بیت کہ کندوکیں بچ اِد ءَ نہ اِنت “
ھمے کندکیں مرد ءَ پد میتگ ءَ گُش ئے زاناں لڈ اِت، ھَو لھتیں مال ءُ کلداریں مردم ءَ ھم لڈ اِت
بَلے میتگ ………..گُش ئے کبرستانے ءِ جوڑ بوتگ.
میتگ ءِ سور، پُرس ، چوگان ،وشی ءُ کندگانی دور سِستگ اَنت ءُ میتگ اِش یَلہ کُتگ ۔ ھمے میتگ ءَ چوگان ،سور ءُ پُرس پہ وڑے ءَ سمبھینگ بوتگ اَنت، بَلے بژن کہ نوں اِد ءَ سور ءُ چوگان وتی جاہ ءَ اِد ءِ پُرس ھم میتگ ءِ وڑ ءَ نہ اِنت.
ھمے کندوکیں مرد ءَ کہ میتگ ءِ یَلہ دات گُڑا ھرکس پہ راھے بوت، بَس میتگ ءِ چاریں بان مِکّ اَنت ،اَنگت ھما پیریں زال ءُ آجزیں مرد نِندوک اَنت.
وھدے کہ یک مردُمے میتگ ءَ روت، ھنچو گُمان بیت کہ اِد ءَ بنی آدم بوتگ ،بَلے اَنوگیں وھد ءَ ھمے میتگ چہ کبرستان ءَ گنتِر اِنت. ھَان اگاں میتگ ءِ چاریں مردم است اَنت، گُڑا تو آیان ءَ گِند ئے ترا ھمے شُبین بیت کہ کَسّے ءِ ودار ءَ نشتگ اَنت ، بَلے ھما ودار کہ آسر ءِ سکّ دُور اِنت.
ھَاں من کندوکیں مرد ءِ گپ ءَ اَت آں،
کندوکیں مرد شاھی اَت ءُ بوت کنت شُما مہ زان اِت ئِے، بَلے مئے میتگ ءِ دْرستیں مردم ئِے زان اَنت کہ شاھی کَے بوتگ، چونیں ورنایے بوتگ، بَلے من شر زانان ئِے، شاھی سکّیں مھروانیں ورنایے اَت،ھرکس ءَ لوٹ اِت کہ منی ءُ آئی ءِ دیوان بہ بیت،
ھَو شاھی گیش میتگ ءَ نہ اَت، بَلے سرجمیں سال ءَ یک رَندے میتگ ءَ اتک ءُ بھارگاہ ءِ جمبرانی پیم ءَ گْورت ئِے ءُ پَد ءَ سرجمیں سال مھرانی بھارگاہ بوت.
شاھی ءَ را گوں وتی میتگ ءِ بُوچ بُوچ ءَ مھر اَت ءُ مردم وَ آئی ءَ را ھنچو دوست اِت اَنت کہ کَسّے ءَ آئی دیم ءَ میتگ ءِ مردمانی بارو ءَ بَدیں گپّے ھم نہ گُشت.
شاھی ءِ دو مزنیں ارمان اِت اَنت ، یکّے سالونکی دومی شھیدی ،ھُدا ءَ شاھی ءِ دوئیں ارمان ھنچو پورا کُت اَنت کہ شاھی ءَ ھِچ موہ نہ رس اِت کہ وتی واھگانی دْرچک ءِ ساھگ ءَ بِہ نِند اِیت.
شاھی ءِ اولی ارمان بزاں آروس بوت ءُ دومی شپ ءَ آئی ءِ دومی ارمان بزاں شھیدی، شاھی ھما روچ ءَ وتی مِنزل ءَ سر بوت ءُ میتگ ءِ ھاموشی بندات بوت.
میتگ ءَ روچے مردُمے دَر اَتک ءُ شُت، چیزے زوراک ءَ وتی اَرجان کُرت ءُ چیزے ءَ ساہ ءِ تُرس ءَ میتگ یلہ دات.
ھما اِنت کہ میتگ چو ھُشکیں دْرچکے ءَ مِکّ اِنت ءُ بَس چار ءُ پنچ مردُم ءِ مان اِنت ئِے، ھر وھد ءَ بچار ھمے مردمانی چَم آزمان ءَ اَنت ءُ چہ ھُدا ءَ یکّیں گپ ءِ جُست ءَ اَنت کہ “ھُدا اے میتگ ءِ میار ءُ گُناہ چے اِنت “اے میتگ ءَ زان ءَ دین ءُ اِبادت نہ بوتگ یا کہ بے مھری، اگاں دْرست سرجم ءُ برجم اِت اَنت گُڑا اے وڑ پرچا؟
بَلے شاھی اَنگت چہ کُلاں گَھتر بوت ءُ وتی مِنزل ءَ سر بوت ءُ شاھی ءَ اَنگت میتگ یَلہ نہ کُتگ ،شاھی میتگ ءَ ساڑی اِنت.
ھما میتگ ءِ دیم ءِ سیاھیں ڈن ءِ سر ءَ سبزیں دْرچے ءِ بُن ءَ واب اِنت.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
