آزمانک
نرگسیت
اسگر زھیر
من توام ہسپتالءِ مزنیں سگنلءِ نزیکءَ کہ سر بوت آں تہ سنگلءِ سُہریں بتی روک بوت انتءُ چہ من پیسر دوگاڑی اوشتاتءُ من آہانی پُشتءَ اوشتات آں.
منا چہ سگنلءَ چپءَ روگی ات.پمشکہ من چپءَ روگءِ دست گپتگ ات،بلئے پِرترگءِ ہم دست ہمیش ات.
ہمے ساھتءَ کہ من سگنلءِ سرا اوشتات آں، گڈا وتی گاڑی ءِ درنیامی شیشگءَ را چمشانکے اوں دات کہ چہ پُشتءَ آؤکیں گاڑیءُ کشکءَ پیش داریت.
منی گاڑیءِ پُشتءَ سہریں گاڑی یے اوشتاتگ ات کہ آ زیبائیں جنکے ءَ گون ات،مودئےِ سیاہءُ کوپگاں شنگ ءُ شانگ اتنت،انچو گشئے کہ شپ ماہکانءَ مان بہ ترین ایت.آئی ءِ دیم چو کونشءَ اسپیت ات.چو نزاناں کہ آئی ءَ وتارا پہ کئے سمبھینتگ اتءُ کجا رؤگءَ ات،چو ہم نزاناں کہ آ چہ بن ازل ڈول دار ات یاکہ ناں کریمءُ پوڈراں کتگ ات.بہرھال آئی ءِ سکیں سیاہیں مودءُ اسپیتیں دیم ءِ یک جوانیں گچینے اتءُ ہرکسءَ کہ آ یکبرے بہ دیست ایں پدا چمانی گردینگءَ بیہال بوتگ ات.
سگنلءِ بندیءِ اے کسانکیں ساھتءَ، آئیءَ ہمنچو اداکاری کت کہ منا سالےءِ سپرءَ برت ءُ رسینت ئےِ،من وتی گاڑیءِ درنیامی آدینکءَ آئیءِ ہمک اداءَ شریءِ سرءَ چارگءُ گندگءَ ات آں.آ منیگی ناں بلکن اے ساھتءَ دنیائی ہم نہ ات.
آئیءَ وتی گاڑیءِ درنیامی آدینک کہ پشتءِ گاڑیاں پیش داریت.وتی نیمگءَ کتگ ات،بزاں انچو ترینتگ ات ئےِ کہ آدینک گوں آئیءِ دیم ءَ وَجّ اتءُ آ دم پہ ساہت آدینکءَ چارگءَ ات.
یکبرے آئیءَ وتی مود اینگو آنگو چنڈاتنتءُ پدا کوپگاں شنگ کت انتءُ وتارا گوں ٹہلءُ اداءَ چاراِتءُ چکاس ات ئےِ،پدا آئیءَ وتی گوشانی سہرءِ والی کہ دلءِ نکشہءَ جوڑ بوتگ اتنت.اے دیمءُ آ دیم کت انت.پدا وتی لنککانی شمءِ لاگریں سگریٹءَ را دمے جت ئےِ ءُ دوت ئےِ بال دیان کت انتءُ یکبرے پدا وتارا آدینکءَ چاراِت ئےِ ءُ سرئےِ اے نیمگءُ آ نیمگءَ چنڈینت ءُ وتی زیبائیءِ سرا ناز کنگ ءَ لگ اِت.
آ وتی دنیاءِ تہا مست ءُ موج کنگءَ ات ، آئیءَ ہچ سما نیست ات کہ یکے آئیءَ چیروکائی چارگءَ اِنت.پرچاکہ من آئیءَرا پہ گیگءُ گوم چارگ ءُ اے جیڑگءَ ات آں کہ باریں ایشیءَ وتارا پہ کجام وش بھتءَ چو سمبھینتگءُ کجا روگءَ انت.منی دلءَ یک ارشءُ آہے چست بوت کہ ما ادءَ چنچو وارءُ بزگ ایں.چہ وتی ملکءُ دوستریں مردماں چہ دور ءُ گستہ.
ہمے جیڑگانی تہا یک وھدے سما کت داں پشتءَ گاڑیانی مزنیں ہارنءُ پیپانی توار مَچ اِتگ ، .چارات داں سنگل پچ بوتگءُ منی گاڑیءِ دیمءِ گاڑیانی ہچ گواہ ءُ سوج نیست انت.من زوت زوتءَ وتی گاڑی چست کت،بلئے ہمے دمانکءَ من چو تیرءَ آئیءَ را چمشانکے اوں دات . ہمے دمانکءَ من دیست کہ آئیءَ وتی گاڑیءِ اشارہ چالو کت،من ہمے اٹکل جت کہ اے زیبا الم پرتریت.بلئے اگں پرنہ تریت اوں پرواہ نیست. وتی اٹکلءِ چکاسگءَ باکے نیست.من ہمے گشت ءُ چہ سگنلءَ پِرترات آں ءُ آئیءِ گاڑیءَ را گشادیں چمشانکے دات. من سک گل بوت آں کہ منی اٹکل راست بوتگ ات.آ اوں چہ سگنلءَ پِر تر اِت.
اے سئے دستءِ دگ ات کہ اولی دست پہ گشاد روکیں گاڑیان انت،درنیامءِ دست پہ وتی تبءَ روکیں گاڑیان انتءُ سیمی بزاں گڈی دست پہ مزنیں گاڑیءُ سکین نزوریں گاڑیان انت.
چہ سگنلءَ پرترگءَ پد،آئیءَ ہما گشادیں دست یلہ نہ داتءُ وتی دلءِ مئیلءَ روگءَ لگ ات. منا درنیامی دست گون ات.من وتی گاڑی آئیءِ گاڑیءِ جپتءَ داشتگ ات ءُ وہد پہ وہد یکوئی گوں کَشُکی آئی ءَ چاران ات آں.آ وتی موجءِ تہااتءُ من گوں ہمے اوستءَ کہ بلکن آئیءِ نگاہے نیک بہ بیتءُ اے نیمگءَ شوکیں چمشانکے بہ دنت.بلئے آ منی ناں،بلکن اے ساہتءَ کس ئیگی ہم نہ ات.آ ایوکءَ وتارا چاران ءُ روان ات.
من اوں وار وارءَ آئیءَ را دزچمی چارگءُ برے دلگوشءَ گوں دگءَ کنان ات آں.آ ہم وتی لنککءِ لاگریں سگریٹءَ کشانءُ دوتاں بال دیان ات.آئی ءَ باریں وتی گاڑیءِ شیشگ پہ سگریٹءِ دوتانی ڈنءَ درآہگءِ نیتءَ پچ کتگ اتنت یاکہ ناں وتی زیبائیءَ را دنیاءَ پیش دارگی ات ئےِ.
من آئیءَ را چارانءُ وتی روحءَ را لزت بکشاہان ات آںءُ وتی اسل جاگہءِ روگءُ کارءَ چہ بے سما ات آں.
یک دمانے دنیا چوں بدل بیت،یک دمانے مردمءَرا کجا بارتءُ سرکنت.اے دنیاءَ اگں پہ زیبائی بہ چارئے تہ چنچو زیبا انت،اگں ہمے دنیا وتی بدرنگیءَ بہ زوریت تہ دور دئیگ ءِ اوں کارءَ نئیت.
من انچیں پگرءُ ھیالاں گوں دُچار کپان ات آں کہ ہمے ساہتءَ چہ جنکءِ دستءَ گاڑی یے گوں گشادیءَ پیداک اتءُ آئیءَ را گوں ترندیءَ ہارن جنان ات.جنکءَ وتارا داشت نہ کتءُ آئیءِ گاڑی چرائی ءِ دستءَ چہ دراتکءُ پُٹ پاتءِ سرا سرکپتءُ لیٹءِ کمبہءَ لگ ات.
منا اوں سما کپت کہ من دور گار کتگ.منا توام ہسپتالءَ ھونانی ٹسٹ برگیءُ رسینگی انت.
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
