سوگات
نبشتہ کار : سرباز وفا
دی بلوچستان پوسٹ
من ھر وھد ءَ کہ وتی کِر ءُ کَشاں چم شانک داتگ اَنت گُڑا من ءَ یک اجبیں چیزےگِندگ ءَ آتکگ ۔ من وت ھیران بوتگ آں چو پرچا ؟ اے وڑ چون بیت ؟ گپ ھمیش اِنت من بازیں شرّیں کِردانی واھُند دیستگ اَنت کہ آیانی نام شرّیں وڑے ءَ گِرگ بوتگ، بلے ھما مردم کم کم ءَ چہ دِلاں در کپان ءُ آیانی ھما شرپ ، نام ءُ توار گار بوتگ ۔گُڑا من ھمے جیڑ اِتگ اے شرپدار اِیں زانتکار پرچا اے وڑ بنت ءُ آیانی نام ءُ توار چو گار بیت۔ اَلّم اے جیڑگی گپّے بیت۔۔
ھمے مردماں وت ءَ چہ بلائیں جُھد ءُ کوشستے ءَ پد وت ءَ اے جاہ ءَ سر کُتگ گُڑا پرچا چو بے ارزِشت بوتگ اَنت کہ کسّ آیانی نام ءَ پہ ردی نہ گیپت۔ پمیشکا دانشور ھمے گْوش اَنت اگاں تو یک کدم ئِے دیم ءَ جن ئے گُڑا دو کدم پُشت ءَ ھم پچار گوں ، چیاکہ چرے گپ ءَ ھمے پدّر بیت اگاں تو وتی گْوست ءَ چارے گُڑا تو زان ئے من ءَ دیم ءَ چے کنگ لوٹ اِیت۔ پمیشکا اے راست اِنت اگاں کسّے ءِنام گار بُوَگ ءَ اِنت چہ وتی جند ءَ ، چہ وتی کرد ءَ ، اگاں کسے چہ وتی مکسد ءَ بے ھیال ءُ نزوری آں سرپد مہ بیت گُڑا وھد ءِ گُباراں ھمے داب ءَ گار ءُ بیگْواہ بیت ۔
اے زِند ءِ سپر ءَ اگاں من ءَ کسے ءَ ٹیکی داتگ گُڑا چہ دْرستیں سوگاتاں من ءَ کتاب ءِ سوگات گیش دوست بوتگ ۔ ھمے ھاتر ءَ کہ کتاب مردمے زندمان ءَ رج اِیت ءُدیم پہ رُژنائی ءِ نیمگ ءَگامین اِیت ۔ من یک روچے نشتگ اِت آں پمن سنگتے ءَ منی وٹسیپ ءَ یک کتابے دیم دات ءُھمے گْوشت ئے کہ اے ٹیکی ءَ من پرتو دیم دَیگ ءَ آں باریں تو اے کتاب ونتگ یا نہ۔ من وھدے کتاب چار اِت داں اے “تہذیبی نرگسیت ” مبارک ھیدر (مبارک حیدر) ءِ نبشتہ کُتگیں کتاب اِنت کہ من نہ ونتگ اَت ۔ من گْوشت منی بے دروریں سنگت من اے کتاب نہ ونتگ ، مِنہ وار دیم داتگیں سوگات ءِ کہ پمّن شات کُتگ داں من نرگسیتءِ بابتءَ سرپد بِہ باں نرگسیت چی یے ؟
من ءَ دو روچ ءَ پد موہ رس اِت کہ من ھمے کتاب ءَ بِہ واناں ، وھدے من کتاب ءِ وانگ بندات کُرت چاراں واجہ مبارک ھیدر ءَ جْوان نبشتگ کُتگ ۔ من کہ تاکدیم پنجاہ ءُ شش 56 ءَ داں شست ءُ یک ءَ61 ءَ سربوت آں ءُ ونت اِد ءَ نرگسیت ءِ جند ءِ درگت ءَ نبشتہ اَت کہ نرگسیت ءِ مولءُ مراد وتی دوست دارگ ۔اے کِسّہ چہ یونان ءِ دیومالائی کِسّھاں یکّے۔ ،ھما مردم ءِ سر ءَ اِنت آ یونان ءِ نندوکے آئی نام نارسس اِنت ، رنگ ءُ دْروشم ءَ شر رنگے بیت۔ چاگرد ءِ تہ ءَ مردم مدام آئی توسیپ ءَ کن اَنت گُڑا آ گیشتر وتی جند ءِ شیدائی بیت کہ دگہ کسّ ءَ وتی درور نہ لیکیت ءُ دوست ندار اِیت ،ابید ء چہ وتی جند ءَ ۔ ھر وھد ءَ کہ وتی توسیپ ءَ مردمانی دپ ءَ اِش کنت ھمے سرپد بیت کہ اے دگنیا ءِ تہ ءَ شر رنگ تھنا مناں ،ھمے ھبر ءِ پُژدر ءَ وتی جند ءِ سر ءَ آشک بیت ۔ ھمے وڑ ءَ یک روچے روت یک آپے ءِ سر ءَ ، وھدے آپ ءِ تہ ءَ وتی اکس ءَ گِند اِیت ھیران بیت ۔ بس آ ھمے اکس ءَ چار اِیت ءُ آپ نہ وارت ۔ سک تُنیگ بیت ، بلے آپ ھمے ھاتر ءَ نہ وارت کہ اگاں من آپ بوراں گُڑا ھمے آپ سُریت ءُ منی اکس پُرش اِیت ۔ گُڑا شیدائی ءِ باپُشت ءَ چہ بازین تُنّ ءَ ھمود ءَ مِرّ اِیت۔
چہ اے کِسّہ ءَ ھمے پدّر بیت اگاں مردم وتی جند ءِ سر ءَ آشک ءُ گنوگ بوت آ ھمے گْوش اِیت بس مناں دِگہ کس منی مٹ ءُ درور نہ اِنت ، گُڑا آ مردم وت ھَلاس بُوھان کنت ءَ بے ارزِشت بیت ۔ وھدے من ھمے جیڑ اِتگ کہ شرّیں کِردانی واھُند پرچا پدمنتگ اَنت گُڑا آیانی سَوَب من گْوش آں ھمیش اِنت کہ ھر وھد ءَ وتی جند ءَ دیم ءَکار اَنت بس مناں ءُ دِگہ کس نیست ، بزاں ماتاں بچّ پیداک نہ کُتگ کہ منی ایرگْوات ءَ اُوشتات بِہ کن اَنت ۔ اے تب ءِ مردم وتی جند ءِ نزوری ءَ ھچ سرپد نہ بیت ، ھر گپ ءَ وت ءَ دیم ءَ کار اِیت کہ من مزن ءُ راج ءِ تہ ءَ گْران کدراں ۔ پمیشکا اے ھبر سددرسد راست اِنت کہ اے تب ءِ مردم اگاں تنزیمی جُھدکار ئِے بہ بیت پہ تنزیم ءَ تاوان بار اِنت یا آ گوں تنزیماں ھوار ءُ رھبنداں پیلو کُت نہ کت ھزاراں نیمون ساز اِیت ۔ ایشگی مزنیں بد بَھتی ھمیش اِنت کہ کسی گپ ءِ گوشدارگ ءَ تیار نہ بیت ۔ اگاں شریں پنت سوجے ءِ بِہ دنت آ ھمے پنت ءُ سوجاں چپ ءُ ھراب سرپد بیت ۔ ھمے سرپد بیت ایشر ءَ منی سرا بد کیت ءُ وت دیم ءَ آرگ ءُ نامینگ لوٹ اِیت ۔
آ وتی ھمے زِدّ ءَ زُور اِیت ءُ دیم ءَ روت ، وتی دوستیں مردماں گوں ھَسد ءُ کینگ دار اِیت۔ ھر کس کہ شرّیں ھبرے بُہ گْوش اِیت گُڑا ھمے گپ ءَ پہ وت ھراب سرپد بیت کہ اے کئے اِنت من ءَ سرپد کنت۔ ھمے داب کہ اے مردم گوں ھرکس ءَ کینگ داران کنت ایشی ءِ کدر ءُکیمت جھل کپان بیت ۔ ھمے وڑ چہ ایشی ءَ ھر کس بیزاری بیت ، چیاکہ اے تب ءِ مردم ءَ کس وتی نہ کنت۔ وھدے کہ اے تب ءِ مردم وتی کم کدری ءَ گِند اِیت گُڑا ھمے مار اِیت کہ اِد ءَ پمنی نزور ُ پْروش دیگ ءِ ھاتر ءَ ٹولی ٹھینگ بُوَگ ءَ اِنت ۔ من ءَ پہ زور بے ارزِشت کنگ لوٹگ ءَاَنت ۔بلکیں وتی جند ءِ شر کنگ ءِ جُھد ءَ نہ کنت روچ پہ روچ نا اُمیت بُوھان بیت ۔۔
پمیشکا گْوش اَنت کہ نا اُمیتی ھما شومیں نادْرائی اِنت کہ مردم ءَ را پہ تبائی ءِ نیمگ ءَ بارت ءُ سر کنت ۔ اگاں اے تب ءِ مردم تنزیمی جُھدکارے بہ بیت گُڑا کم کم ءَ چہ تنزیم ءَ دست کش بیت ءُ ھمے گپ ءَ دیم ءَ کار اِیت کہ اِد ءَ انساپ نیست ، بلکیں پہ وتی ھیش ءُ آرام ءَ ٹولی بازی بُوَگ ءَ اِنت ۔ اگاں یک چونائیں مردمے بہ بیت وھدے آ نااُمیت بِہ بیت گُڑا وت ءَ زوال کنت کہ ھچ ءِ کار ءُ در ءَ نہ روت ۔ پمیشکا زانتکار ءُ کْواس گْوش اَنت کہ گوں کتاب ءَ سنگتی بکن کہ ترا چہ تھاری ءَ رکّیت ءُ رُژنائی ءِ نیمگ ءَ رَوَگ ءِ سِکین ءَ دنت ۔ پمیشکا من ءَ کتاب پہ سوگات ءَ دوست بیت کہ من ءَ جُنزگ ءِ سِکین ءَ دنت ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
