تہلیں راستی
نبشتہ کار: زِرگوات
دی بلوچستان پوسٹ
منظور بسمل گوں وتی واجہ ءَ یک دروگیں راجدپترے نبشتہ کنگ ءَ انت۔
بلوچی کلاسکل شاعری چُشیں درباری شاعراں سریچ اِنت، مرچیگیں منظور زیکیں چاکری دور ءِ لوڑیگانی بسات ءَ کنگ ءَ اِنت، انچو آهاں ماں دیوانان نشتگ اے دگہ سرکرده ایں مردم ملنڈ ءُ چواه کُتگ انت دیوان وش نود کتگ ءُ چہ وتی واجہ ءَ داد اِش گپتگ، مروچی منظور بسمل هماهانی رند پدا ءَ روگ ءَ اِنت، اے انچایں گپ نہ اَنت، آزمودگین اَنت، منظور بسمل کے اِنت ؟ بہ کول ءِ منظور بسمل ءِ واجہ ئیگ ءَ کسے اگاں وتی بیہا مہ روت بزاں هلار زادگے نہ انت، راست گُشیت منظور بسمل ءِ واجہ۔
منظور بسمل ءِ کار چہ بُن اسل بَلُّکی انت ءُ کئیت، منظور بسمل ءَ چہ تریاک ءُ گولی ءُ بنگ ءُ عاشقی ءَ کہ دمبرت گڑا اتک مشکت ءَ ادا اول سرا کہ سنگتانی گورا اَت ، نشت هیربیارے ڈوبار اِت ، وهدے وتی لٹکی ءُ بچک ءُ بازاری آنی سوب ءَ سنگتان وتی گور ءَ چہ گلینت تہ آ انچیں واجہ ے ءَ دست گپت کہ ادا دوکار شر بوت منظور ءَ پہ بَلُّکی کنگ ءَ واجہ ے رست ءُ واجہ ءَ چوکہ لبزانک ءِ هُب ءُ واهگ است اَت ، واجہ ءَ پہ وت لبزانکی چلوپگکارے رست . ” خوب جمے گی جب مل بیٹھیں گے دیوانے دو ” ، همے وڑا یکے زوریں لبزانک ءُ دومی زوریں سیاست ءَ پہ ہدوناکیں واجہ کار ءِ ناه ءِ گڈگ دو بوآں بوت انت ۔
یک گپے دلگوش کرزیت کہ منظور ءِ نوکیں واز ءِ نام هم ” سیاست ءُ لبزانک ” ۔
ہر کسی سرا کہ واجکار ءَ بد اتک بس منظور چو درباری ءَ ساڑی ات برے دپجاک ءُ برے نبشتانک ءُ برے بے سر ءُ بنیں شعراں گوں منظور ءَ گوں وتی وش لسانی درشان کُت انت- برے بچار همل هیدر ءُ بانک کریمہ برے حنیف شریف ءُ پدا وهدے واجکار ءِ جمعداری سیاست ءَ کمتر ات آئی ءِ گپ زورگ نہ بوت پہ نائلہ کادری ءِ بی این ایم ءَ اوار گیجگ ءَ تہ درباری پدا هازر بوت گوں وتی چنگ ءُ سروزاں . گوں وتی وازان ، واز پمشکہ منزور ءَ وتی شاعری ءِ سنچ ماں کوشکلات ءُ تنزگ ءِ مچکدگ ءَ گوں بنگ ءُ گولی ءُ تریاکاں کل کتگ ات ادا ہشکیں ٹامب ئے ات ، ہردیں کہ واجہ جت تہ ٹامب ءَ توار کُت . منظور ءَ درباری بازیں شعرے پربستگ اگاں کسے توکل بہ کنت تہ ” منظور بسمل ءِ درباری شاعری ” ءِ نام ءَ سرجم ءُ الکاپیں کتابے بوت کن انت . اے همینچک کہ واز انت بس واجہ ءِ دل ءِ وش کنگ ءَ پہ شعری نام اش پِر انت اشانی تہا هینچکیں هم راستی ے نیست . اشانی سوب اش انت کہ منظور ءَ وتا سیاست ءِ هینچکیں سنچے هم نہ جنت ءُ نا روتاک وانیت ءُ ٹی وی چاریت . بس منی ءُ تئ چیزے کُشتگیں مخبرانی مردمانی دپ ءَ ءُ چیزے چہ وتی کُنشاں پارٹی آں چہ درکتگینانی دپ ءَ ہشکتگیں گپ انت ءُ منظور کوپی پیسٹ اش کنت . شعر ءِ تها چہر شبین جوڑہشت چیدگ یا لبزانی کمایگ ءِگوم زیبای هچ ناگوائیت۔
اشانی تہا پش کپتگیں چیز منظور ءِ پشتکگیں نام آپرنگ ءِ بسمل اوار اِنت ءُ بس، اگاں کسے بسمل ءَ دور بہ کنت یکے ؤ اش کہ یک ءُ دو مصرع ءِ وانگ ءَ پد شعر ءَ یلہ کنت یا گڑا منظور بسمل ءَ دل ءِ تها شریں رچاڑے کش ایت وتی دل ءَ سُبک کنت منظور ءِ بنڈل ادا چہ زانگ بنت کہ کل اشک کتگیں گپ انت۔ سیاست و سیاست انت منظور بَلُّکی ءَ انچو کور کتک کہ مرچاں لبزانک ءِ هم هال ءَ سهی نہ انت ۔ منیرمومن ءَ اے گپ سر ئے عام ماں کازی ساهب ءِ دیوان ءَ دپ ءِ وت جتگ کہ ” نا شما دیوان ءِ مردم اینچک زانتکار ءُ سر پد ات نہ شمے دیوان کازی ءِ دردانی دوا انت ” منظور ءَ کہ شعر ے وازے ہرچی ءِ کنگی ات تہ سرپدی بزورتین ئےِ گڑا پہ وتی واجہ ءِ وش نود کنگ ءَ باڑه بوتیں ۔ منیر مومن بلوچی زبان ءِ یک لس شاعرے ہر جاه کہ دیوان بنت آئی دعوت دیگ بی آ روت . بلے منظور وهدے منیر مومن ءِ نام ءَ گپت یک برے لبز ئےِ گر انت۔ پرچہ کہ منیر سرپدیں زانت من لاچاراں ءُ اے دروگاں بندگ ءَ یاں کہ من تہنا منیر نا من کس ءَ نیلاں۔ منی کار بس بَلُّّکی کنگ ءُ وتی وار ءِ وش کنگ اِنت باند ءَ من گیگ بہ باں دگہ ڈڈ تریں واجکارے دپ ءَ بہ کپیت تہ اشی ءَ هم من بے بهر نہ کناں ۔ پرچہ کہ بہ کول ءِ منی استیں واجہ اگاں کسے وتی بیہ ءَ مروت بزاں هلار زادگے نہ انت
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
