چپّی ئیں شلوار
نبشتہ:فرحانہ صادق
رجانک:حنیف بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
”واجہ نوں منی کار بیت نہ” ؟
آئی وتی دیم گوں دیوال ءَ کُت ءُ زوت زوت ءَ گُدانی گوْرا کنگ ءَ بندات بوت۔
”ھئو ھئو”
منی دم انگت ءَ راست نہ اَت ۔
گڑا من زرّانی گِرگ ءَ کدی بیا آں ؟” سریگ ءِ سرا وتی دیمی پہک کُت ءُ پدا زوت پتاتے۔
”زرّانی رسگ ءَ انگت ترا یک ءُ دو رندا ادا روگ ءُ آھگ لوٹیت۔ باندا من وتی سرکماشءِ گوما تئی لوگ واجہ ءِ بابت ءَ ھبر کناں “۔
من وتی پشک ءِ بٹن بند کُت اَنت، وتی مودانءَ دستے جت ءُ دپتر ءِ پُشتے ریٹائرنگ کوٹی ءِ دروازگ ءَ چہ سرے کش اِت ءُ اے دیم ءُ آ دیم چار اِتنت۔
چونائی ءَ نوک اتکگیں کاردار دم پہ ساھت چاہ ءُ آپ ءِ نیمون ءَ منی گورا شت ءُ اتک ،کمو باز لب ءِ ھاترا منی ھیر واہ اَت۔ بلے پدا ھم من دگہ جنجالے ءَ کپگ نہ لوٹ اِت۔
“پدا باندا گڑا من بیا آں”؟؟
آ منی پَکائیں پسّو ئے وداریگ اَت۔
“باندا اِنہ”
من ھمک روچ دلءَ زرت ءُ اے وڑا ادا اتک نکن آں ۔
ھمے واست ءَ بس گنسارتے کش اِتے ۔
آہ نیستگاراں چونیں چونیں اندوھانی دیمپانی کنگے اِنت۔
من آئی ئے جان ءِ پیچ ءُ تابانی کساس کنگ ءِ پگر کنگ ءَ اتاں۔
“دلگوش او ! تو شلوار چپّیءَ پادا کُتگ۔”
آ گُڑ اِت ءُ جہلءَ وتی پادانی نیمگ ءَ چار اِتے۔
“اشیءَ بہ کش ءُ پدا راستی ءَ پاد ئے بکن ۔
من رواں تو ھم دمانےءَ رند چہ پُشتی دروازگءَ درا ۔ ءُ ھیال بکن کسے ترا مہ گِند ایت۔
زیمل کان چار سال اَت کہ مئے کارجاہ ءِ شپ ءِ پانہ پان اَت۔سئے ھپتگ ءَ پیش کارجاہ ءَ گوں دُزاں داوائی کُتگ اَت ءُ پادءَ تیرے وارتگ اِتے ءُ لوگ ءَ کپتگ اَت۔
کارجاہ ءِ سرکماشءَ پہ الاج ءِ واست ءَ پنجاہ ھزار کلدار ءِ جار جتگ اَت ءُ پدا بیہال بوتگ اَت۔آئی زال مدام ماں کارجاہ ءَ شُت ءُ اتک۔
من پہ آئی ءِ کُمک ئے ٹہینگءَ موکلءَ پد بیگاہ ءَ کارجاہ ءَ آھگ ءِ گُشت۔
عمر ! عمر !
اپارٹمنٹ ءِ پِلہ آں سرکپان ءَ چہ پُشت ءَ وتی زال ءِ توار منءَ گوشاں کپت۔ منی ءُ آئی ءِ لوگ ءَ آھگ ءِ وھد کساس یکین اَت ءُ برے برے ما یکجاہ ھم لوگ ءَ گوْست ایں۔آ یک کسانیں بینکے ءَ ھِسابدار اَت۔
“یک وشیں ھالے منءَ گوں “وتی پزّوریں بالادءَ پہازان ءَ آ گوں گُشادیءَ منی نیمگ ءَ بُرز ءَ پیداک اَت۔
گَل ءَ چہ آئی ئے دم پُر بوھگ ءَ نہ اَت،
“مئے کارمستر(منیجر) چہ منی کاراں باز وش بوتگ مرچی آئی منی چینچو ستا کُتگ ”
دروازگ ءِ دیم ءَ اوشتات ءُ پرسءَ چہ کلیتے درکُت اَنت۔
۔”آئی گُشت کہ کمے وھد درکار بیت بلے تئی کار الم بیت۔
“ارے واہ مبارک بات ” “من چہ وشی ءَ مُبارک بات دات۔
“تو سرپد ئے منی ھواری ءَ دگہ پنچ مردم ھم ھست اِنت ءُ ھما آسِپہ ھم ھوار انت گوں ،آ پدا منی ھکّ ءَ ھچ نہ اِنت بلے ڈائیریکٹر چہ منی کُتگیں کاراں باز وش اِنت۔۔۔ پرچی ءَ وش مہ بیت من کہ انچو زِہمت کش آں ءُ چونائی ءَ ھم ۔۔۔
آ لوگءِ تہا گوْستگ اَت ءُ رپٹان اَت۔
۔من آئی ئے پُشت ءَ روان اِتاں آئی ئے سوبمندی ئے داستان ءَ گوشدارانءَ اناگہءَ منی چم پہ آئی ءِ چپّی ئیں شلوار ءِ ریشُمیں بندیکاں کپت اَنت ۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
