چپّی ئیں شلوار ۔ فرحانہ صادق ۔ حنیف بلوچ

378

چپّی ئیں شلوار

نبشتہ:فرحانہ صادق

رجانک:حنیف بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

”واجہ نوں منی کار بیت نہ” ؟

آئی وتی دیم گوں دیوال ءَ کُت ءُ زوت زوت ءَ گُدانی گوْرا کنگ ءَ بندات بوت۔

”ھئو ھئو”

منی دم انگت ءَ راست نہ اَت ۔

گڑا من زرّانی گِرگ ءَ کدی بیا آں ؟” سریگ ءِ سرا وتی دیمی پہک کُت ءُ پدا زوت پتاتے۔

”زرّانی رسگ ءَ انگت ترا یک ءُ دو رندا ادا روگ ءُ آھگ لوٹیت۔ باندا من وتی سرکماشءِ گوما تئی لوگ واجہ ءِ بابت ءَ ھبر کناں “۔
من وتی پشک ءِ بٹن بند کُت اَنت، وتی مودانءَ دستے جت ءُ دپتر ءِ پُشتے ریٹائرنگ کوٹی ءِ دروازگ ءَ چہ سرے کش اِت ءُ اے دیم ءُ آ دیم چار اِتنت۔

چونائی ءَ نوک اتکگیں کاردار دم پہ ساھت چاہ ءُ آپ ءِ نیمون ءَ منی گورا شت ءُ اتک ،کمو باز لب ءِ ھاترا منی ھیر واہ اَت۔ بلے پدا ھم من دگہ جنجالے ءَ کپگ نہ لوٹ اِت۔

“پدا باندا گڑا من بیا آں”؟؟

آ منی پَکائیں پسّو ئے وداریگ اَت۔

“باندا اِنہ”

من ھمک روچ دلءَ زرت ءُ اے وڑا ادا اتک نکن آں ۔

ھمے واست ءَ بس گنسارتے کش اِتے ۔

آہ نیستگاراں چونیں چونیں اندوھانی دیمپانی کنگے اِنت۔

من آئی ئے جان ءِ پیچ ءُ تابانی کساس کنگ ءِ پگر کنگ ءَ اتاں۔

“دلگوش او ! تو شلوار چپّیءَ پادا کُتگ۔”

آ گُڑ اِت ءُ جہلءَ وتی پادانی نیمگ ءَ چار اِتے۔

“اشیءَ بہ کش ءُ پدا راستی ءَ پاد ئے بکن ۔

من رواں تو ھم دمانےءَ رند چہ پُشتی دروازگءَ درا ۔ ءُ ھیال بکن کسے ترا مہ گِند ایت۔

زیمل کان چار سال اَت کہ مئے کارجاہ ءِ شپ ءِ پانہ پان اَت۔سئے ھپتگ ءَ پیش کارجاہ ءَ گوں دُزاں داوائی کُتگ اَت ءُ پادءَ تیرے وارتگ اِتے ءُ لوگ ءَ کپتگ اَت۔

کارجاہ ءِ سرکماشءَ پہ الاج ءِ واست ءَ پنجاہ ھزار کلدار ءِ جار جتگ اَت ءُ پدا بیہال بوتگ اَت۔آئی زال مدام ماں کارجاہ ءَ شُت ءُ اتک۔

من پہ آئی ءِ کُمک ئے ٹہینگءَ موکلءَ پد بیگاہ ءَ کارجاہ ءَ آھگ ءِ گُشت۔

عمر ! عمر !

اپارٹمنٹ ءِ پِلہ آں سرکپان ءَ چہ پُشت ءَ وتی زال ءِ توار منءَ گوشاں کپت۔ منی ءُ آئی ءِ لوگ ءَ آھگ ءِ وھد کساس یکین اَت ءُ برے برے ما یکجاہ ھم لوگ ءَ گوْست ایں۔آ یک کسانیں بینکے ءَ ھِسابدار اَت۔

“یک وشیں ھالے منءَ گوں “وتی پزّوریں بالادءَ پہازان ءَ آ گوں گُشادیءَ منی نیمگ ءَ بُرز ءَ پیداک اَت۔
گَل ءَ چہ آئی ئے دم پُر بوھگ ءَ نہ اَت،

“مئے کارمستر(منیجر) چہ منی کاراں باز وش بوتگ مرچی آئی منی چینچو ستا کُتگ ”

دروازگ ءِ دیم ءَ اوشتات ءُ پرسءَ چہ کلیتے درکُت اَنت۔

۔”آئی گُشت کہ کمے وھد درکار بیت بلے تئی کار الم بیت۔

“ارے واہ مبارک بات ” “من چہ وشی ءَ مُبارک بات دات۔

“تو سرپد ئے منی ھواری ءَ دگہ پنچ مردم ھم ھست اِنت ءُ ھما آسِپہ ھم ھوار انت گوں ،آ پدا منی ھکّ ءَ ھچ نہ اِنت بلے ڈائیریکٹر چہ منی کُتگیں کاراں باز وش اِنت۔۔۔ پرچی ءَ وش مہ بیت من کہ انچو زِہمت کش آں ءُ چونائی ءَ ھم ۔۔۔

آ لوگءِ تہا گوْستگ اَت ءُ رپٹان اَت۔

۔من آئی ئے پُشت ءَ روان اِتاں آئی ئے سوبمندی ئے داستان ءَ گوشدارانءَ اناگہءَ منی چم پہ آئی ءِ چپّی ئیں شلوار ءِ ریشُمیں بندیکاں کپت اَنت ۔

دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔