” سپر آسری ڈَکّ ءَ اَت “
نبشتہ کار: فضل شیر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ھمے کہ رولہ ءِ بے چاڑیں زَردی ءَ وتی آزردگی ءِ تھ سوچیں کسہ پچ ریچان کت تہ منی اندر ءِ کرنانی گنگدامیں ساھتانی لنٹ لپرزگی بوتاں، لوٹ ات اش کہ زندگی ءِ پژمردگی ءِ گرانیں سکی ءُ سوریانی اکس ءَ ترا پیش بداراں بلے اے ساھت ءَ ما وتی زند ءِ گیشتری پند چو پژم ءَ شِتگ اَت، دراجیں پند لُکّ اَت، کشک اوں وتا پیچان ات، سپر آسری ڈکّ ءَ ات، دیمی ھسار ءَ آدیم منزل ءِ پدشون ودی اَتاں، بلے مساپرانی تہ ءَ ابدی سُک سُکے ءَ ردوم زرتگ اَت، ھرکس وتی بڈ ءِ زورگا پہ تکانسر اَت.
نبشتہ کاراں وتی وتی رنگ ءَ لبزان ءَ رنگ ءُ روگن کتگ اَت، چو ھم کسے مارگا نہ ات، ءُ مردمے جیڑگا نہ اَت کہ اے دراج پندیں زند ءِ مساپراں چنچو ھونیں تراول چُک اِتگ، چنچو دوزھیں درد ءُ دور، زند ءَ یکزدیں سیہ مارانی ڈنگ سگّ اِتگ، چونیں بے مہریں دوستدارانی ساہ سندیں بے مہری اوپار کتگ، بد واھگانی بدیں چماں ءَ ونتگ ءُ وتا دربرتگ، وتی پجار ءِ کور کشک ودی کتگ، چنچو کہریں شرتگ ءُ توپان وتی کواپگیں باتن ءَ جاہ داتگ گوں وت ھمراہ کتگ داں اے جاہ ءَ سر بوتگ انت، چو ھم نہ انت کہ امبری پدا آزمان سَریں ڈکاّلے وتی بے مہاریں بور ءَ رھت بکنت داں اے دمگاں بہ بوجیت، امبری ادا ھور بوتگ، ھار بوتگ، سرگوات ءَ پہ دابے استون سینگار اِتگ ءُ بانور کتگ انت، نوں بہار تِج بوتگاں، چہ زمین ءَ سر اِش کشّ اِتگ، نوں رُد انت ٹوہ بنت، بہارمیچ ءَ دل ءِ مئیل ءَ بہار میچینگ انت، کوہ ءُ جنگل سبز ءُ زامران انت، بلے اے آس ءِ بہاریں نیّت باریں پہ کَے مہربان انت ءُ پہ کَے کہرشان، اے نوک رودیں بہارانی سرسُچگ پہ تن مرکیں زید ءُ کہچران چونیں گرانیں اِلتے بیت ءُ روت، اے بری زندگی باریں کجام جیڑہ ءِ رندا کپیت داں وتی ھستی ءَ باھین اِیت، چوناہ ءَ زندگی وت یک مانگیش اِتگیں جیڑھے، اے ٹٹاتگیں زندگی وت ءَ کجام رنگ ءَ معنا کنت، شکستیں وابانی الگار اِتگیں امیتاں زندگ بیت؟ یا کپن پوشیں واھگاں گوں دائمی مانشے ءَ شکرواب بیت.
موسمانی تب اوں چو پل ءَ نازرک انت، بنی آدمانی بے مارشتیں جلگھ ءَ مانترگ ءَ پیش یکبرے وتی سگ ءُ اوپار کساس کنگی انت چیا کہ ادا گام پہ گام کنٹگ رستگ ادا انسان ءِ زندگی ءِ تب ءُ مئیل دگر انت، ادا رنگ ءُ بوہ، ڈول ءُ پیم وتی ھاجتانی وازمند انت، ادا ندارگانی زیبائی وتی اندر ءَ دمتوس انت، ادے جیڑھانی کساس بے گواز انت، ادے وھمانی روتگ ھرکسی وتی زانت ءِ سیرآپیں چمگ ءَ تنگگ ءَ انت، آ نیلیں زر کہ انسان ءِ جیڑگانی ترنپے ارس بیت تہ نوبتانی زنگ زوریں آدینک ءَ دور ءَ دور مردم وتا کلَہے گندیت بلے اچ وت درآمد، وتی جند ءِ تہ ءَ چے درآمد بووگ انسان ءَ چو وروکیں ریش ءَ وارت ءُ کوھڑگ کنت، ھمک آتراپ ءَ وتی کنگ ءِ سکین ءِ دیگ ارزان انت، بلے آتراپ ءِ زندگانی تہ ءَ جاہ کنگ ھرکسی وس ءَ نہ انت، ما کہ اچ وت سستگیں چیا بگل گیر نہ بیں؟ دپ ءِ مجال نہ انت گوں چماں اھوتی ھبرے بکنت، ءُ گوشاں ھژم کتگ کہ ما ھچی گوش نداریں، دنیا ءُ دنیاداری، راج ءُ راجدوستی ءِ بستار چے انت، اے رستری جاہ ءَ ھرکس ءُ ناکس وتی وتی ریک ءِ کلات ءِ پُچینگ ءَ گوں دزگٹ انت، اے ریک باریں کلات باریں داں چنت وھد مان انت، اے بد گوھریں پیشانی ءِ کرچکانی ارزشت چے انت؟ منی نز ءَ اے بد جلوھیں کرچکانی بستار پہ ھاک پندجنیں پندانی چیر ءِ موشتے ھاک نہ انت، اے تراولیں پندانی مجگ ءُ مُز آجوئی ءِ سہرچکیں سہار انت کہ درپشیت.
ھلاس بوت
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
