بیست ھپت مولمان پہ بلوچ راج ءَ سیاھیں روچے
نبشتہ کار: بابا جی آر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
چو گلاب ءَ سرپتگیں پُل ءُ زیبداریں همُک کُوچگ ءُ دشت !
بندر اباس ءَ بگر تاں هب چوکی ءِ دریا !
کُوه ء هلمند بگر تاں کوه ء سلیمان ڈولداریں جُمپ !
مئے پُلیں دیار ءَ بلوچستان کبزہ گیریں پاکستان ءَ وتی هرجان جتگ !!
27 مولمان 1948 ءِ ماه پہ بلوچ راج ءَ یک سیاہ ءُ تہاریں شپے ءِ بستار ءَ انت، بزاں همے روچ ءَ بلوچ ءِ آجوئیں وتن گوں توپک ءِ زور ءَ پچگرگ بوت بلوچ کوم گلام جوڑ کنگ بوتگ۔
گلامی ءَ ما شما درست سرپدیں کہ چے بلاھے نام انت۔۔ گلامی تئی درستیں اِزماں پچ گیپت۔ ترا جاھل جوڑ کنت۔ ترا کم مارشتی ءِ آماچ کنت۔ تو وتی زبان، دود ءُ ربیدگ، ھیل ءُ آدتاں شموشکار بئے وتی واجہ ءِ درستیں آدتاں زیر ئے ۔
کبزہ گیریں ریاست تئی گلامی ءِ مهکم دارگ ءِ واست ءَ هر ڈولیں پندل ساز اِیت ءُ ما هر دیم ءَ وتی چمّاں شانک بدے اِیں بچاریں گُش ئے تهاری یے ءَ مئے چاریں نیمگ ءَ مانپوشتگ۔۔
هر دمگ ءُ میتگ ءِ درچک ءُ دار ءُ مئے ماتیں دیار بلوچستان مارا گْوانک جَنَگ اِنت کہ بیا اِت منی پھازوکاں من ءَ پھاز اِت ءُ ھمے پالونپ کہ منی گُٹ ءَ اِنت ھمیشی ءَ چہ منی گُٹ ءَ دَر بہ کن اِت ءُ من ءَ چہ اے ازاب ءَ در بہ کن اِت، کہ من یک آجوئیں زندے بُہ گْوازین آں۔۔
آجوئی ھما وھد ءڈَ مارا رس اِت کت کنت کہ ما پہ ھمائی ءِ واست ءَ جھد بکن اِیں ءُ گلامی ءِ مہکمیں زمزیلاں بہ سِندیں.
یات کن اِت هما روچ ءَ کہ پاکستانی لشکر ءَ منی سر ءَ کبزه کُرتگ ،هما روچ ءَ بِگر تا روچ ءِ مروچی ءَ سرجم ءَ من چو گیمرتگیں دْرچکے ءَ پَش کپتگ آں ءُ پاکستان هر دابیں هُنر ءُ هیلہ کنگ ءَ اِنت ،برے منی دلبند ءَ تَل دنت ءُ برے زھریں بمباں منی راسکوہ ءِ دلبند ءَ چگل دنت ءُ منی کش ءُ گْور ءِ هند ءُ دمگاں وتی زوراکی ءِ آماچ کَنت ءُ منی پُلگدیں ورناہ آوار جنت زھگ ءُ زالبول، پیر ءُ کماش درستاں آوار جنت ءُ وتی سیاہ ءُ تہاریں کھوٹی ءَ دعر دنت برے آیانی ژانگولیں لاش ءَ پٹ ءُ میداناں چگل دنت۔۔۔برے میتگانی میتگ ءَ آس دنت۔۔۔ !!
برے بولان ءِ سر سبز ءُ ڈولداریں دْرچک ءُ داران ڈَلیت، برے مئے دمگاں نوکیں مردم گِندگ بیت ھما کہ چو پاکستان ءِ وڑ ءَ مئے ھوناں تنّیگ اَنت چو چینیانی دروشم ءَ گندگ بنت.
گْوشگ ءَ سرجمیں گوادر ءَ را لولوکاں پتاتگ ،بَلے کس یک هبرے ھم کرت نکنت ءُ نہ تیاب ءِ جانشواناں دریا ءَ ایر کپگ ءَ کِل اِیت.
بیا ات بیلاں مرچی ما اھد کن اِیں ءُ یک مُشت بہ اِیں کہ ما وتی ماتیں دیار بلوچستان ءَ چہ پاکستان ءِ سانکلاں آجو کن اِیں ءُ ماتیں سرڈگار ءَ یک رَندے پدا سر سبز ءُ شاداب کن اِیں ءُ مئے سرڈگار هر پیمیں هزانگ ءَ پُر اِنت ءُ ما وتی ھمے ھزانگاں، وتی زبان ءُ دیار ءَ رکین اِیں ءُ بزان گلامی ءِ زند ءَ سرجم ءَ هلاس کن اِیں ءُ وتی سرڈگار ءِ سر ءَ یک واجھیں زندے گْوازین اِیں.
مئے سرڈگار مدام وتی بچانی سر ءَ پھر بند اِیت ءُ گْوش اِیت کہ من زاناں یکروچے اَلّم ءَ منی بچ منی سانکلاں پْروش اَنت ءُ من ءَ آجو کن اَنت.
مئے جهد پہ سرڈگار ءِ آجوئی ءَ برجاہ مانیت ءُ بلوچ ءِ سرڈگار آجو بات…
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
