سیما ءِ کاگد پَہ لکمیر ءَ
ماھکان بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
لکمیر۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔!
ھمے کہ من جیڑاں زندگی بنی آدمانی جنگل ءَ کِسّہ یے،ھمُک پاند ءَکہ منی چم کپ اَنت تاں رَستراں انگر کُتگ ۔برے دل پہ گریوگ ءَھُلّ کنت بلے پدا من وت ءَ ھکّل کن آں کہ ارس مہ ریچ ، بلکیں اے جناوریں زمانگ ءِ گُنگ اِیں زبان چو مَہ واز اِیت ۔ چیاکہ اِدا ھزاراں مُرادیں دل منی داب ءَ چار راہ ءُ سارتیں دَگانی سر ءَ نِشتگ انگت ھچ پہ ھچ ۔۔۔۔۔۔۔۔
ھمے مْیان ءَ کہ تی ھیال من ءَ چہ شال ءَ دُور ماں وتی ھنکین ءَ بارت گُڑا شِپانک ءِ تاھِیر بکش اِیں لئیکو ، زھیروک ءُنل ءِتوار ڈکّ داتگیں درد ءُ آچش اِیں اندوھانی گْرنچ ءَ بُوجان کنت ۔ تی پُلّیں بِچکند ، شھد ءُ شیرگیں گال ءُ گُپتار ، لاگریں ڈیل ءُ بالاد چو اکس ءَ منی دیم ءَ پدّر بیت گُڑا تورشتانی تْراتیں آس دل ءَ جمبور بیت من ماں ھیالانی اندر ءَ زِندان ءَتی پُولگ ءَ در کپ آں۔۔۔۔۔۔
نزاناں! زِندان ءِ کُجام تھاریں کُوٹی ءَ دست گوں سانکلاں بندیگ اَنت۔ باریں روچ دیستگ یا نہ ؟ زاناں اے برپیں زِمستان ءِ سارتی ءَ بے ٹَپُّر ءِ ؟
بِہ گْوش اے ھبر چتؤر دل ءَ راڈ راڈ نہ کنت ۔۔۔۔۔۔تو چماں الّم اندر بلے چہ زِرد ءَ دمانے در نہ بَہ ئِے۔
زَرناز (زرینہ) منی راستیں کش ءَ نشتگ گوں بے پنّیں لُنٹاں ۔۔۔۔ نے بِچکند اِیت ۔۔۔۔۔۔ نے دِگہ دُگنیائی سماھے دار اِیت ، بس زُبان ءَ تی نام وِرد ءُ ترونگلیں اَرساں شلّیت۔ لکّی نہ زاناں کد واترّ بَہ ئِے ءُ زَرناز ءِ پْرشتگیں بِچکنداں دِگہ تام ءُ لِذّتے بکش ئے داں ٹٹّیں پنگ ءَ دو بر گْواپ بِہ کنت ءُ تی دیدگانی آدین بِہ بیت ۔
لکّی تی اے ھبر من ءَ شر یات اِنت کہ تو گُشت زُوت کن زَرو بیگ ءَگونچان ءَ کن کہ رواں ناکو مھمد ءِ نل ءُ زھیرنالیں سروز ءَ گوش داراں کہ دیریں زھیرئِے کُتگ ۔
تی ھمے ھبر کہ من ءَ گیر کیت گُش ئے من لباچ ءَ ۔۔۔۔۔۔ بلے !میتگ ، دمک ءُ در گُش ئے درآمد اَنت۔
منی گُوشاں دُور چہ مھر چکاریں زیلگءَ ناکو مھمد ءِ زھیریگیں نل ءُ تْرانگ پیشکانڈیں سروز ءِ توار پیداک اِنت ۔تو زان ئے من پہ وت پیم نہ باں ۔۔۔۔۔۔۔۔۔نے آزمان وتی کنت نے منگہیں گُلزمین ، گُش ئے من ھم درآمداں ۔۔۔۔۔۔من ھم زِندان ءَ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
بلے ! وھدے لکّی تی اِشکریں یاتانی ھمراھی ءَ شکّلیں بِچکند کہ گیر کاینت تہ شال ءِآپ بند ءُ برپیں سارتی ءِسماء نہ بیت کہ من ماما ءِ شُد ھڑتالی بُنجل ءَ نشتگاں، گُش ئے من تی کش ءَ نشتگ ءُ مات زَرو۔۔۔۔زَرو۔۔۔کنگ ءَ اِنت کہ بیا لکمیر جان ءِ ورگاں بر ۔
وھدے اِیڈسکگّ ءِ توار ءَ من ءَ جہہ سِرّینیت چاراں میراس چہ واب ءَ بُست کُتگ ءُ زَرناز گریوگ ءَ اِنت، زَرناز ءِھمراھی ءَ بُنجل ءِ کُل نشتگیں مردمانی ارس ماں جیگ ءَایردَھول اَنت ۔
بلے لکّی دِگہ ھبر ئِے ! من زاناں تو سرپد نہ ئے،من ترا گُشاں گوں۔۔۔۔
گنجل تو مُدام تسلّا دات پریشان مَہ بو سپرجان آجُو بیت ءُ کیت گُڑا پہ دمانے تْرھت ۔ھماھیں تو چو سپرجان ءِوڑ ءَ زِندانی بوتگ ءِ ما ھم چو گنجل ءِ داب ءَ گوں وت ءَ گیش نہ بوتگیں ۔
پمشکا گنجل چہ سپرجان ءِ درد نہ سگّیں گم ءُ چیلاماں وتی زِندمان ءِ گْرنچ بڈّ ءَ جت ءُ اے کُوڑھیں اِمرُوز یلہ دات ءُ پہ مُجتّی رپت ۔مرچی سال سرجم اِنت ،من زاناں تو ءُ سپرجان اے گپ ءَ سرپد نہ اِت
کئے اِنت کہ منی اے راڈ ،راڈیں دل ءِ چیھانٹاں پہ شُما سر بِہ کنت ۔۔۔۔۔۔۔۔۔
چیاکہ! اے کِشور ءَ اِنسان نامیں جناور گِندگ نہ بیت۔اگاں مرچی اِنسان دوستی مہ مُرتیں گُڑا اَلّم من تی ءُسپرجان ءِگِندگ ءَ ھمُک روچ آتکاں، بلے چے کن آں ؟
چیاکہ من نہ زاناں شُما زِندان ءِ کُجام تھاریں کُوٹی ءَ گوں رِیزاں بستگ ئے، بلے ! داں ارواہ مان اڑ اِتگ پہ شُمئے آجوئی ءَ چہ بیھار ءُ پادتراپاں پد کنز نہ باں۔
پَہل کن لکمیر جان۔۔۔۔۔۔مُرادیگ پہ ھما روچاں کہ ترا گوں سپرجان ءَ دو بر پہ سالونکی بِہ گِنداں۔۔۔۔۔۔
آجُو بات اِت گوں کُل بیگْواھیں سرڈگار ءِ پرزنداں
آجو بات اِت ۔۔۔۔۔۔۔آجو بات اِت ۔۔۔۔۔۔۔بلوچستان زِندگ بات
تی لاڑیں گوھار : سیماء بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
