دْرست یک ھساب ءَ اَنت
ھلیل بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
اے بری روچگی ءِ ماہ جَلکشان (جولائی )ءِ تہ ءَ کپتگ اَت، آ چوناھا روچگ داروکیں مردمے نہ اَت ءُ اے بری جَلکشان ءِ مزن،جَل ءُ گرمیں روچاں کُجا روچگ بیت۔ روچگ ءِ ماہ ءِ بیست ءُ ھَپت ( 27) ءِ شپ اَت آ کمپان ءِ تہ ءَ وپتگ اَت، جَلکشان ءِ گرمی ءَ ابیدے بجلی ئیگ ءَ مردم چوناھا واب نہ روت ءُ رمزان ءِ شپاں مسیت ءِ لاؤڈ اسپیکرانی توار وَ گیشتر واب ءَ گُڑینیت ءُ بال دنت۔
“تاج مھمد پادا سھور اِنت۔” آئی ءِ مات ءَ توار پِر جت
تاج مھمد پہ دِل ءُ بے دلی پاد اتک چارِت ئِے، لوگ ءِ دْراھیں مردم، گْونڈیں داں مزنیں نشتگ اَنت سھور کنگ ءَ اَنت۔ آئی ءِ گْونڈیں بْراس ھم نِندوک اَت کہ اُمرے نوکی ھَپت سال اَت۔
آئی ءَ ھیال کُت کہ اے گْونڈُو چون روچگ داشت کنت، اے مزن ءُ جَلّیں گرمی ءِ روچ ایشی ءِ جان ءِ آپ ءَ ھتم کنت۔ آئی ءِ دِل ءَ لوٹ اِت کہ وتی بْراس ءَ بِہ گْوش اِیت روچگ مَہ بَہ ئے، بلے پِت نندوک اَت ءُ پِت ءِ دیم ءَ کسّے ءِ مَجال نہ اَت کہ چُش اِیں گَپ یے بِہ کنت۔ پرچا کہ آئی ءِ پِت میتگ ءِ نامی ئیں بُزرگے اَت، نامّے سید کریم داد اَت بلے میتگ ءِ تہ ءَ سید بَلانوش ءِ نام ءَ مشھور اَت۔ ھَمُک وھد میتگ ءِ مردم پہ دَم ءُ دُوت ،چِٹّ ءُ تائیت ءَ آئی ءِ پِت ءِ کِرّا کاینت، پمشکا آ چہ پِت ءِ تْرس ءَ گُنگ ءُ بے توار اَت۔
سھور ءَ پَد تاج مھمد گوں وتی پِت ءِ ھواری ءَ مسیت ءَ شُت ءُ نماز ئےِ ونت ءُ لوگ ءَ واتر بوت ءُ تھت ءِ سرا تچک بوت۔ ساھت یازدہ ءَ پاد اتک جان ئےِ شُشت ءُ دیم پہ بازار ءَ رھادگ بوت۔
اے ھما ساھت اِنت کہ ھَمُک روچ ھمے ساھت ءَ گوں جِتا جِتائیں ھیالاں آئی ءَ وتی روچگ پْروشتگ۔ بازار ءِ سر بُوّگ ءَ گوں آئی ءَ دیست چار مردم وتارا سکّ زاہ ءُ بد کَنگ ءَ اَنت، آئی ءَ ھیال کُت “روچگ وَ کَسّ نہ اِنت تھنا مھلوک ءَ وتی دپ بَستگ، من گُڑا پرچا روچگ آں۔” ھمے ھیال ءَ گوں آئی ءَ چیروکائی مُشوکے دپ ءَ کُت ءُ وتی روچگ ئےِ پَد ءَ پْروشت۔
بازار ءَ ترّ ءُ تاب ءَ پَد ساھت یک ءَ چہ داش ءَ نانے زُرت ئےِ ءُ پکوڑہ والا ءِ کِرّا شُت کہ اود ءَ سکّ رش اَت ھر کَس پہ وتی گْونڈُواں پکوڑہ زُورگ ءَ اَت۔۔۔ آئی ءَ ھیال کُت “نزاناں اے دْراھیں پہ وتی زھگانی ھاتر ءَ پکوڑہ زورگ ءَ اَنت یا منی وڑا پِریج اَنت۔”
آئی ءَ پکوڑہ زُرت ءُ دیم پہ لوگ ءَ رھادگ بوت۔ لوگ ءِ نزّیک ءَ آئی ءَ نان ءُ پکوڑہ چادر ءِ تہ ءَ چیر دات اَنت ءُ لوگ ءَ پُترت ءُ پدءَ تَچک ءَ نْیام ءِ کوٹی ءِ تہ ءَ شُت، کوٹی ءِ پردگ ئےِ دات کہ کوٹی تھار بوت گُڑا کوٹی ءِ یک کُنڈے ءَ نِشت ءُ نان ءُ پکوڑہ ءِ ورگ ءَ لَگ اِت۔
اناگت ءَ کوٹی ءِ تہ ءَ آئی ءِ پِت ھم پُترت، آئی ءِ دِل ءَ دریکّگ یے جَت آئی ءَ نان ءُ پکوڑہ وتی زان ءِ چیر ءَ چیر دات اَنت کہ پِت پکوڑہ ءُ نان ءَ بہ گِند اِیت منا کُش اِیت بلے کوٹی تھار اَت ءُ تاج مھمد کُنڈے ءَ نندوک اَت ، ڈنّ ءِ مردمے کوٹی ءِ توکا بَئیت چوناھا ھِچ مَئیم نہ کنت۔ پمشکا آئی ءِ پِت ءَ ھم آئرا مَئیم نہ کُت ءُ کوٹی ءِ دومی کُنڈ ءَ شُت نِشت ءُ وتی چادر ءَ چہ نان ءُ پکوڑہ یے کَش اِت اَنت ءُ وَرگ ءَ لَگ اِت۔
تاج مھمد ھیران بوت آئرا وتی چمّانی سرا بیسّہ بُوّگ ءَ نہ اَت کہ منی پِت چون روچگ ءَ وارت۔
دْمانے ءَ پَد کہ کوٹی ءِ توک زاھر بوھان بُوت گُڑا آئی ءِ پِت ءِ چمّ آئی ءِ سرا کَپت اَنت آئی پِت اَجکّہ بوت
“تو اِد ءَ چے کن ئے؟” آئی ءِ پِت ءَ پہ ملامتی جُست کُت۔
تاج مھمد ءَ چہ زان ءِ چیر ءَ وتی نان ءُ پکوڑہ کَش اِت اَنت ءُ گْوشت “وَر وَر مَسلہ یے نہ اِنت اے اَنچیں دنیا یے ،اِد ءَ چیر ءُ اَندر ءَ مَردُم” دْرست یک ھساب ءَ اَنت۔”
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
