جنوزام ءِ اِشک – اِمُل بلوچ

جنوزام ءِ اِشک
(اولی بہر)

نبشتہ: اِمُل بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

سرجمین شپ ھور ءَ بے کساس گْواراِت مئے لوگ ریچگ ءَ چار نود بوت آں ، سُھب ءِ سر ءَ وھدے کہ من چم پچ کت آں سرجمیں زمین چہ آپ ءَ پُر اَت ۔من چماں لتاران دیم پہ وتی بلُک ءِ بان ءَ شُت آں کہ چاہ وراں ،من کہ بان ءَ پُترت آں داں بلُک ادا نہ اَت ۔بلے ترماس ءُ چاہ ءُ لہتیں ٹوس ترماس ءِ کرا ایر اَت ۔من ایشاناں دیست منی چم سرد بوت آں گلءَ بچکندگے جَت ءُ چہ ترماس ءَ کوپے چاہ ایر رتک ءُ ٹوس یے چاھانی تہ ءَ دور دات ودارءَ لگ اِتاں چاہ کدیں سرد بنت۔

من گوں وت ءَ مُلمہ اِتاں چاراں منی بلُک چہ مئے ھمساھگانی لوگ ء پیداک اَت ءُ نُرنڈان اَت، اللہ کس ءَ بے مردم مہ کنت اگاں بے مردم بیت اللہ آئرا شوکیں ھمساھگ بِہ دنت، بلے مئے ھمساھگی ءِ باری ءَ مردم بے ھمساھگ بہ بیت۔ پیشے مردماں گُشتگ کہ ھمساھگ ءُ امب ءِ ساھگ، بلے ما امب ءِ ساھگ نہ کرک ءِ ساھگ ھم نہ اَنت ۔ھمے گپّے دْپ ءَ اَت ءُ لوگ ءَ پُترت داں من درائینت! بَلّی ترا ھیر اِنت سُھب ءِ سر ءَ نُرنڈگ ءَ ئِے۔ بلُک ءَ وتی دپ پچ کت شُمارا وتی سُد نیست شُما چے زان اِت ھمساھگی ءُ ھمرائی چی ءَ گُش اَنت ۔ من گُشت بلے بلّی ! گپ چی اِنت؟تو ھما گپ ءَ بجن۔ داں بلُک ءَ دِرائینت مئے نوکیں ھمساھگ چہ کہ آتکگ اَنت آھانی لوگ ءَ بجلی نیست ،اللہ کس ءَ توپیک نہ دنت کہ آھانی بجلی ءَ شر بِہ کنت۔ نوں دیمے شرّی ءَ گوں من کُت تو پنچ سال شُتگ شال ءَ ونتگ تو گُش ئے من بجلی ءُ وئیرنگ ءِ کار ءَ بلد اُوں تی کہ بلدی ھمساھگ ءِ کار ءَ نئیت آ چی ئے کار ءَ کیت۔ داں بلُک ءَ وتی گپ دْپ ءَ اَت منی پت چو جمبر ءِ گْوات ءَ بان ءَ پُترت ،گوں پُترگ ءَ ھَوار درائینت ئے اگاں تو چاہ وارتگ پادا رواں بان ءِ سر ءَ ھاک دیاں کہ دوشی سرجمیں شپ ریتکگ ئے۔ من پت چار اِت داں منی پس سک زہر ءَ پُر اِنت ،من اگاں کمے اے دیم آ دیم بُہ کُرتیں منی پس ءَ منا شر ھُوشگ چوپ کت ۔

من چار اِت گیشیں گپ ءَ پائدگ نیست پس ءِ گپ ءَ بزور لوگءَ ھاک بِہ دئے ۔من چاہ وارت ءُ بان ء سر ءَ سر کپت آں اولی سَپت ھاک من دات۔۔۔۔۔۔۔ دومی سپت جَھل ءَ ایر دات منی چم ھمساھگانی لوگ ءِ دیم ءَ کپت گِنداں بُرز ءُ باریگیں جنک ئِے! سیاہ ءُ بَزّیں ملگور۔۔۔۔۔۔۔ اسپیتی چو چاردھی ماہ ءَ کہ وتی لوگ ءِ دیم ءَ کمبل ءِ تاپ ءَ دَیَگءَ اَت ۔منی چم پہ بارگیں ڈیل ءَ کپت اَنت منی ھوش پھک بَرگشت ،پت جہلءَ کوکارءَ اَت کہ ھاکاں بُرز ءَ بَر۔۔۔۔۔۔۔ ھاکاں برز بر۔۔۔۔۔۔۔ بلے! اے سَھت ءَ من سرجم ءَ ھمساھگانی لوگ ءِ دیم ءِ باھوٹ اِتاں۔۔۔۔۔۔۔۔ داں ھمے ساھت ءَ منی گوش ءِ بُن ءَ پوڈے چو سی تیری ءِ تیرءَ اینژگ جت ءُ من پَچ لرز اِتاں داں گنداں پس جَھل ءَ کوکار ءَ اِنت۔۔۔۔۔۔ ترا کلام ءَ کُجا بُرتگ ھاکاں کش ناٹاپی۔۔۔۔۔۔۔۔ من زوت زوت ءَ لوگ ءِ سر ھاک دات بلے سرجمیں وھد ءَ منی ھیال ھماھانی لوگ ءِ دیما اَت ۔ھمے ساھت ءَ منا وتی بلُک ءِ گپ یات آتک کہ مئے ھمساھگانی بجلی شر کنگی اَنت۔ گوں اے گپءَ منی ارواہ بود کنان اَت کہ منی نیمونے سر راست بوت۔ من کہ وھدے جَھل ءَ ایر کپت آں من دست دیم شُشت ءُ بلُک ءِ نیمگ ءَ شُت آں۔من گُشت بلُک تو مُدام سُھب ءِ سرءَ منی چمّانی پچگ آدت کتگ بُرواں تئی ھمساھگانی بجلی ءَ شر کن آں بلُک ءَ درائینت منا میتگ ءَ مردمے ءِ ھالے گرگ ءَ روگی اِنت، تو بُرو منی نام ءَ بگر بُگش منا بلُک نازی دیم داتگ شُمئے بجلی آنی شر کنگ ءَ۔ من گُشت گُڑا ایشانی لوگ ءَدگہ مردم است کہ منی مدت ءَ بکنت۔ چیاکہ من ءَ اے گپ پکّا کنگی ات کہ اے جنک کئے اِنت ۔پرچہ کہ ایشاناں سے روچ اَت کہ لَڈّ اِتگ مئے ھلک ءَ آتکگ اِت اَنت۔ بلُک ءَ درائینت دگہ کس نیست یک پیریں جنین آدم ءُ یک کماشیں مردینے ، دگہ یکّے آھگی جنوزامیں نِشار اِنت بس۔ بلُک ءَ درائینت اگاں ترا مردم ءِ زلورت بیت گُڑا من بچکّے چاراں دیم دیاں ۔من گُشت بس بِلّے من وڑے کن آں ۔ من شُت آں ھماھانی لوگ ءَ پیریں جنین آدم چُل ءَ ورگ کنگءَ اَت ءُ پیر مرد ساڑی نہ اَت ۔ من سلام دات ءُ پیریں جنین آدم ءَ را گُشت منبءَ بلُک نازی دیم داتگ گُشی شُمئے بجلی شر کنگی اَنت۔ آئی منا چار اِت ءُ درائینت ھاں! اللہ ترا بیار اِیت ۔ من ءَ آپ ءُ چاہ ئے کُت من گُشت شمے بجلی آنی چے ھراب اِنت۔ پیریں جنین آدم ءَ گُشت نزاناں بَلپ روک نہ باں ۔ من بان ءِ مین سُچ چار اِت داں کرنٹ برابر اِنت گُڑا من زانت ایشانی بٹنّانی وئیر نہ جتگ اَنت۔ من بورڈ پچ کُت بٹنّانی وئیر جت اَنت ءُ لوگ ءِ بلپ چالو بوت اَنت۔ من پیرزال جست کت سرجمیں لوگانی بلپ روک نہ بنت ،آئی پسو دات اَو۔ من گُشت شر اِنت من شر اِش کن آں۔۔۔۔۔۔ بلے ! دوشی ھور بوتگ زمین سرجم ءَ نمب انت منی کر ءَ یکّے بہ بیت منا بجلی ءَ اگاں گپت دانکہ آ منا رکّینت بہ کنت ۔بلُک ءَ درائینت منی لوگ واجہ تھت ءِ باھوٹ اِنت۔۔۔۔۔ من ورگ کنگ ءَ اُوں۔۔۔۔۔ کمو سبر کن من ورگ جوڈ کن آں گُڑا تی کِرّا باں داں تی کمک ءَ بکن آں۔ من گُشت گُڑا دیر بیت ما مروچی پکنک ءَ روگءَ اِیں سنگت منی ودار ءَ اَنت ،دانکہ تو ورگ جوڈ بکن ئے سک دیر بیت۔ گُڑا من انوں رواں ھر وھد ءَ کہ من آتکاں گُڑا کایاں۔ پیرزال ءَ چار اِت باریں اے پدا کیت یا نہ گُڑا گُشت ئے شر اِنت دُری تی کِرّا بیت ۔چونائیگا۔۔۔۔۔۔ من ھم ھمے لوٹ اِت،چیاکہ من پکنک ءَ روگ ءَ نہ اِت آں دروگ بست ۔من زانت من اے گپ ءَ بکن آں پیرزال لاچار بیت آ وتی نشار ءَ توار کنت۔۔۔۔۔ منءَ ھم دگہ ھمساھگانی چُشیں ھاتر ءَ نہ گپتگ اَت ۔من ءَ ھما جنک چارگی اَت، پیرزال ءَ دُری توار کت من شُت آں پیسرا ھما لوگ ءِ بجلی شرکت آں کہ آئی تہ ءَ ھما پیر مرد وپتگ اَت ۔من دُری ءَ ھُشکیں لٹّے دست ءَ دات ءُ من گُشت ھر وھد ءَ منا بجلی ءَ گپت منی دستءَ ھمے لٹ ءَ بجن ۔من زانت منا بجلی نہ گیپت ۔۔۔۔۔۔۔۔۔چئاکہ من مین سُچ پیسرا بند کتگ اَت ۔۔۔۔۔۔۔بس اے سرجمیں پندل من پہ دُری ءِ چارگ ءِ ھاترا کت آں۔ من بان ءِ بجلی شر کت آں پدا ھما بان ءَ شُت آں کہ آھانی شوکتریں بان اَت ۔اے بان بزان دُریءِ جندے بان اَت، من کہ اے بان ءِ بجلی آنی شر کنگ بندات کت من وتی چم دُری ءَ سک دات اَنت۔۔۔۔۔۔ نہ اے دیم چار اِت نہ آ دیم ۔من چم دُری ءَ سک داتاں گپ ہچ نہ کت۔۔۔۔۔۔۔ دگہ ہچ ھم نہ کت۔۔۔۔۔۔ بس وتی چم دُری ءِ چمانی تہ ءَ سک دات اَنت ۔۔۔۔۔۔دُری ھم اے دیم آ دیم چار اِت برے برز ءُ برے جَھل ءَ من چم وتی نہ سُرینت اَنت۔ داں دُری درآھگ ءَ لگ اِت چہ لوگءَ من دُریءِ دست گپت چارگءَ لگ اِتاں ،دُری اے مْیان ءَ ھُشک ءُ ھیران، بے توار بوت۔۔۔

(روان انت)