مات یاسمین -کمبر بلوچ

مات یاسمین

نِبشتہ کار :کمبر بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

اے دو انچیں اَرپ اَنت کہ ایشاں یک زانتکار ءُ کْواس، دانشمندے بلکیں گیشینت بِہ کنت بلے منی وڑیں یک نابلدیں نِبشتہ کارے ءِ چَہ وس ءُ واک ءَ دریں اَرپ اَنت. پرچہ کہ اے نُگرّھیں اَرپ ءِ اماں، مات، ماس، لُمہ، مادر، mother، کُجام ،کُجام زُبان ءَ کہ دگُنیا ءِ تَہ ءَ اَست اَنت ھر کوم وتئی زُبان ءُ لِلک ءَ اے اَرپءَ را یک جُتائیں ءُ شیرکنیں نامّے ءَ توار پِر جنت ،بلے ھر کس پَہ وتی راجی زُبان ءَ مُدام زَروک ءُ دیوانگ اِنت.

انچوش کہ ما وتی شھدیں زُبان بلوچی ءَ گْوش آں کہ…اماں…..ماس….مات…..لُمہ…..منی دل ءَ چہ دگُنیا ءُ جھان ءِ اے دِگہ زُباناں مئے بلوچی زُبان چو شھد ءُ بینگ ءَ تامدار اِنت .ما یک جْوانیں اَرپے پہ اے مھروانیں سْیادی ءِ واستہ گِچتگ ،بلے پہ ھرکس ءَ وتی راجی زُبان بے دَروَر اِنت.

مات ءِ یک اَنچیں سْیادی ءُ مھرے کہ آئی ءَ کس گوں لَوزاں نویست ءُ بیان کُت نہ کنت، گُڑا من چون اے نیلیں زِرّ ءَ اُوژناگ ءُ گْواز کُت کن آں. اے نیلمبوئیں زِر ءَ ھَمُک اوژناگر وتی بے واگیں اپس ءَ بِہ تاچ اِیت آسر بوت نَہ کنت ، نئیکہ منی وڑیں نابَلدے اے زِرّ ءِ چَولانی کَچ ءُ کساس ءَ کُت کنت. پمشکا یک ماتے چُک ءِ بابتءَ جْوان سرپد بیت ءُ چُک ءِ بابتءَ جوان گُشت کنت، بلے چُک ءِ واکءَ دَر اِنت کہ مات ءِ بابت چیزے گوں چَندے اَرپاں بیان کُت بِہ کنت. مات ءِ مھر ءُ دوستی دگُنیا ءِ تَہ ءَ ھچ رشتہءَ گوں نیست. مات ءِ کدمانی چیرءَ جنت اِنت، مات ءِ پادانی چیر ءِ ھاک مسک ءُ زاپران اَنت. مات ءِ مھرءُ دوستی دُگنیاءُ جھان، امروز ءُ کیامت ءِ وشیءُ ڈولداری ،جلواناکی ءِ نام اِنت. ماسانی دَرگت ءَ دگُنیا ءِ راج دپتر گواہءَ اِنت کہ بلوچ راج دپترءَ ھر وھد چو مات یاسمین ءِ وڑیں مات ءُ گُھار ودی کُتگءُ انگہ ودی کنگءَ اِنت. من وتی راج دْپتر ءُ ایندگہ راجانی راج دْپتراں ماس ءُ گھارانی مزنیں کار کردانی بابت ءَ ونتگ ءُ دیستگ، اِش کُتگ ھم،

بلے چَرے ماتاں من یک مکھیں ماتے ،مات یاسمین ءِ دْروشم ءَ گوں وتی بے بیسّہ ئیں چمّاں دیستگ کہ آئی وتی سالونک ءُ تاسُپیں بَچّ پہ زیبائیں سر ڈگار ءِ پاسپانی ءَ آزات بلوچستان ءِ بیرک مانپُوشت ،دست بَڈ ءَ جَت ءُ راھی کُت کہ بُرو پہ مسکّیں گلزمین ءُ راج ءِ آجوئی ءَ وتی ھَکّ ءَ پیلو بکن. مات یاسمین اے ھبر ءَ سرپد اَت کہ منی ٹھل ءُ سالونکیں بَچّ پدا واتر نہ بیت ءُ نئیت…… گوں من نَہ نِند اِیت مجلسءُ تْران نہ کنت……..ءُمنی پیری ءِ ھَسا نہ بیت. بلے ماتیں گلزمین ءِ مھرانی آس کہ جمبور اَت گُڑا آئی نگاھاں بَس ھما زیبائیں مکسد ءَ اَبید دِگہ ءَ ھِچّ ھکس پَدّر نَہ اَت.انچو گْوش اَنت کہ بچ جگر ءِ ٹُکر ءُ دیدگانی نور ءُ رُژنائی اِنت، بلے ماس یاسمین ءَ دگُنیا ءُ سرجمیں جھان ءَ ھَوار وتی کوم راءَ پیش داشت ءُ گْوشت کہ چہ ماتیں سرڈگارءَ ھچ چیز دوست تر نہ انت.اگاں آ کُجام دوست ءُ دوستناکیں سر ءُ مال، یا گْونگ بالاد ءُ چَنگ بَروتیں بَچّ بِہ یبت، مارا ھچ مَتاہ پہ وتی لَجّ ءُ ننگ ، دود ءُ ربیدگ، ماتیں گُلزمین ءِ رکّینگ ءِ ھاترا دیم ءَ تِر نہ اِنت. ھزار آپرین پہ منی راجی مادرءَ گوں تمردیں توکل ءُ شیریں جگر ءَ کہ پہ راجی آکبت ءِ ھاترا اے دابیں پگرانی واھُند اِنت.

دومی من سندھ سرڈگار ءِ سر ءَ ھم مات ھسینہ گوں وتی چمّاں دیست کہ سندھی جُھد کارافضل پھنورءَ وھدے کہ دژمنیں پاکستان شھید کنت گُڑا مات ھسینہ وتی تِلاہ ءُ تنگوھیں بچّ افضل پھنور گوں وتی مُبارکیں دستاں ماتیں گُلزمین ءِ کُٹ ءَ ایر کنت ءُ پہ وتی راج ءِ ھَمُک ماتاں اے کُلوہ ءَ شِنگینت کہ پہ ڈیھ ءُ منگھیں باندات ءَ ھاترا اے رنگیں ھزاراں گوھریں بچّ مارا کُربان کنئگی اِنت داں اے ھبر ءَ بِہ زانت کہ ماتاں وتی بچّ مُپت ءَ شاگیں گوانزگ ءَ لیلو لیل نہ چَنڈینتگ ءُ نہ نازینتگاں……. بلکیں پہ ھمے روچاں درس داتگ اَنت کہ منی یلیں بچیگ تو مزن بَہ ئے گُڑا لَجّانی پاسپان توئے چو مہ بیت باندا دُژمن تی چمانی دیم منی دامن ءُ جیگ ءَ چاک بِہ دَنت. مرچی ھما سندھودیش ءِ ھر مات چو مات ھسینہ ءِ داب پاد اتکگ کہ ڈیھ ءِ پھازگ ءَ مارا وتی ھچ مال ءُ متاہ دوستر نہ اِنت.

ھمے وڑا جنرل اسلم کہ پہ جی ءُ جان وتی بَچّ ریھان جان ءَ بوسگ دنت ءُ رُکست کنت. پمشکا من گْوش آں اے وڑیں مات ءُپس منی اولی رَند اِنت کہ دُگنیا ءِ راج دپترانی اَندر ءَ دیستگ…. بِہ گندئے اَست بَلے اے منی چم دیستیں راستی اِنت کہ کدی بے ھال ءُ شموشگ نہ بیت.مرچی جنرل اسلم مئے دیواناں ساڑی نہ اِنت بلے وھدے چم کہ مات یاسمین ءَ کپ انت گُڑا جبزگانی کور ھار کنت ءُ اُوستانی کلات مھکم بیت کہ مات ءَ اے کُلیں درد وتی سینگ ءَ جاہ داتگ اَنت ما ھم ھما مات ءِ پَرزندیں پرچہ دُژمن ءَ پیام مہ دئیں کہ زند مارا پہ ھما روچاں دوست اِنت کہ ما وتی سرڈگار ءِ وتواجہ بِہ بَہ ایں. اگاں نہ اے زند زندے گْوشگ نہ بیت کہ تی گُلامی ءَ بِہ گْوز اِیت. بیا اِت گوں اھد ءُ پیمان ءَ مات یاسمین ءِ اے کلوہ ءِ پاسداری ءَ کن اِیں کہ وتی راج ءَ را دیم ءَ جُنزگءٍ سکینءَ دنت، گْوش اِیت دل پٹ مہ بَہ اِت ءُ دیم بُہ جُنز اِت ….شھیدانی پگرءَ منزلءَ سر بِہ کن اِت ،داں کہ شھیدانی ارواہ ءَ تاھیر بِہ رس اِیت. من یک ماتے ءِ بستار ءَ گوں شُما گون آں . دانکہ مئے سرڈگار آجو نہ بیت اے جُہد ءَ دیم ءَ بِہ بَر اِت. من تیوگیں راج ءِ مات ءُ کُل منی پَرزند اَنت
گوں مات ءِ اے گپّاں من ءَ نپولین ءِ ھما گپ گیر اتک کہ واجہ راست گْوش اِیت،”کہ منءَ کسّے یک آشوبی ماتے بِہ دنت من آئرا یک کومے دئے آں. مروچی بلوچ کوم ءٍ وش بھتی اِنت کہ آئرا مات یاسمین ءِ وڑیں زانتکار ءُ چہ آشوبی جوزگاں سر کیل ءُ مزن پگریں ماتے اَست .اے ھبر پمن ٹھلءُشان ءِ گپّے کہ منی مات، مات یاسمین اِنت. منی راج ءَ کس لگتمال کُت نہ کنت. منی سرڈگارءَ کس گُلام داشت کُت نہ کنت.

گُڈّی ءَ گوں ھلی جان داد ءِ اے شعر ءَ

ماننت ھمے نشان اے دنیا ھلاس بیت،
تئی بے ریائیں اوست دلءَ دانکہ برجمیں.

بلوچ راج زندگ بات،آشوب برجاہ بات،بلوچستان سبز بات