گارءُ بیگواہیں مردمانی سرا لہتیں دانک – نوتراپ بلوچ

161

گارءُ بیگواہیں مردمانی سرا لہتیں دانک 

نوتراپ بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

دل کَشیت نبشتہ بکن منی کرا اینکس لبز نیست کہ من پہ وتی لاڑُکیں گہاراں لہتیں دانک نبشتہ بکنیں پرچہ کہ منی وس نہ انت من اینکسیں لبز نگارءِ زانت کارے واننداہ ءِ نہ اوں بلے یک چیزے است آئی ءَ ضمیر گُشنت انسان ءِ تہا دگہ یک مردم ءِ است کہ آرا ضمیر گُشنت مرچی منی ضمیر منا ملامت کنگا اِنت کہ من وتی لاڑُکیں گہاراں گنداں کہ اے سارتیں زمستانءَ سردیءِ موسمءَ گوں شیر مِچیں زہگاں اے سردی ءِ سرا بزگی جنجالی درپہ دری درست سگگءَ انت ایشانی مولءُمراد ءِ است ایشانی مولءُ مُراد، بلوچ پُسگ گارءُ بیگواہ بوتگیں مردمانی آجوئی انت.

مرچی انسانءِ ھکانی گَل (تنظیم) بزاں (یو این او ) بے توار اِنت دگہ بازیں مردم است کہ وتا انسان دوست گُشاں بلے مرچی ھما مردم ھم بے توار انت مردم انچو سرپد بیت کہ اے گُنگ انت گپ کرت نہ کننت کَرّ انت اُشکرت نہ کناں کُور اَنت ھِچ گندگءَ نہ انت. بلے من ھمے سرپد باں کہ گُنگ نہ انت کَرّ نہ انت کُور ہم نہ انت. گندِ انت اُشکنان گپ کرت کناں بلے ایشانا منی ھیالا گشگ بوھگا انت کہ شمارا گپ کنگی نہ انت ایش ھمئے واستہ بے توار انت بلے اگاں کسے وتارا انسان دوست گُشیت گڑاں انساپءِ گپءَ بجنت، راستیءِ گپءَ بجنت گڑاں آ انسان دوست انساپ کنوک گُشگ بیت من ایشانا انسان دوست نہ گُشاں.

من انسان دوست گُشاں صحافی (واجہ حامد میر ) ء کہ آ گوں پاکستان ءِ زلمءُ روراکی آن دُچار انت آ زانت کہ پاکستان ءِ تہا کسے انساپءِ گپءَ بجنت آ جَنگ بیت کُشگ بیت گارءُ بیگواہ کنگ بیت بلے آ وتی صحافتی ءُ انسان دوستی راست گشی اے ھکءَ پیلو کنگا انت. بلے مرچی دگہ بازیں مردم است کہ آ وتارا بلوچءِ درد وار گشاں آ مرچی جام کمال، ڈاکٹرمالک، قدوس بزنجو ءُ دگہ بازیں مردم است کہ آ ہَمُک وھد ھمے گپءَ کننت کہ ما بلوچیں ما بلوچءِ گیرت ننگ ءُ ناموس ءِ سرا مِراں ءُ بلوچءِ واستہ پلانءَ کارا کناں پلانءَ کارا کناں.

من گُشاں تو واجہ دگہ ھچ کار مکن تئ ھچ کارا نلوٹاں تو بس ھمئے یکیں کارا بکن تو وتارا بلوچ گشے مرچی بلوچی گیرت ءَ کار بند برو ماما قدیر بلوچءِ کیمپءَ بچار چے بوہگا اِنت آودا گہار زرینہ، گہار سیمہ، بانک انسہ، زاکر مجیدءِ عاجزیں مات ءُ دگہ سدانی کساسءَ زھگءُ زالبول تپلیں گونڈو کپتگاں سردی ءِ سرا بزگ انت. چے اے؟ بلوچ نہ اَنت شُمے ماسءُ گہار نہ اَنت.

شر اِنت اگاں اے شُمے ماسءُ گُہار نہ اَنت.اگاں شُمئے ماسءُ گُہار ھمے رنگءَ یک روچ ء یک شپ ءِ سردی ءِ سرا بزگ بے بنت شُمے دلا چے گوازیت؟ شُما ھمے شئے ہاں برداشت کت کنے؟ بلے مرچی ھمے ماسءُ گُہار درپہ در انت سردیء سرا بزگ انت ما زاناں شما بزگیں ماسءُ گہارانی پیرو کماشانی زھگءُ براس پت کسےء لوگ واجہ  دُرستاں شُما یلا کُت نہ کنے پرچہ کہ ھمے مردمانی گارءُ بیگواہ کنگا مستریں دست شُمے وتی اِنت بلوچ کوم شر سرپد انت شمے گپءِ پشتءَ بلوچءِ نسل کشی بوہگا انت. بلے مرچی من وتی بلوچ مھلوکءَ گوں دستبندی کناں کہ آ گُوں گُہار سیمہ، گُہار زرینہ، بانک انسہ ءُ  دگہ بازیں گارءُ بیگواہیں کہولءِ مردماں ھوار بے بنت ءُ آہانی درداں شریدار بے بنت.

دی بلوچستان پوسٹ :اس مضمون میں پیش کیئے گئے خیالات اور آراء لکھاری کے ذاتی ہیں، ضروری نہیں ان سے دی بلوچستان پوسٹ میڈیا نیٹورک متفق ہے یا یہ خیالات ادارے کے پالیسیوں کا اظہار ہیں۔