مَرگ ءَ مڑاہ ءِ گوں بکن
ریاض نصیر بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
راجدپتر وتی ہما بامرد آں مدام گیر کنت کہ آہانی زند پا یک عظیم یں مقصد ءِ سرجم کنگے ھاترا گؤستگ. ہما راجی بامرد کہ آہاں وتی جوانی، عیش و عشرت، وش وابی، سیل و سواد پا یک راج پہازیں زند ءِ ندر کتگ اَنت.
استاد اسلم بلوچ یک انچیں راجی بامرد ءِ کہ نمیران بوت، آہی شہادت ءِ ھال ءَ انگتہ دل قبول کنگا نہ اِنت، مے دل بلکہ اے گپ ءَ ھچبر قبول نکنت کہ استاد پشت نکپتگ پرچا کہ استاد یک ھنچیں کرد ءِ واھند بوتگ کہ آہی ہرچ بلوچ ءِ دل آنی توکا جاگہ کتگ. آہی گرانقدر یں راجی کرد، آ یک دانشمند یں کمان دار ءُ راہ دربر ءِ اَت، درویش صفت یں رہشون ءِ اَت. بلوچ آزادی پسند سنگتاں آہرا اُستاد ءِ لقب داتگ ات. ہما اُستاد کہ قربان بوگے درس اول ءَ وتی لوگ ءَ داتے وتی جوانسال یں بچ پا ڈیھ ءِ پہازگ ءِ ہاترا قربان کت.
اے یک قومی آزادی ءِ جنگے اِشی توکا قربان بوگے فلسفہ اولی شرط انت، دژمن ترا ہرچ وڑا ھلاس کنگے پد ءُ رندا اِنت، ترا چست کنت ٹارچر سیل آنی توکا بند کنت ازیت دنت، کٌشیت دور دنت، تئی نسل کشی ءَ کنت.
مرچی دژمن بلکہ استاد ءِ شہادت ءَ ناچ ءُ سہبت بکنت بلے دژمن اے سرپد بہ بیت کہ راجی بامرد نہ مرنت، آ جسمانی صورت ءَ اچ ما جتا بوت کن انت بلے آہانی پگر آں تو کُشت نکنے. راجی جنز چہ اے پیمیں کرد آنی قربانی آں چکارنت.
استاد ءِ زند ءَ پاکستان ءُ سامراج یں چائنا ءَ یک بلاہیں ترس ءِ آماچ کتگ اَت، پاکستان ءَ روچے پندل ءِ سازیت، پہ مکر و فریب دروگ بندی کت ءُ دگنیائے چمّاں دنز مان کت. بقول چیئرمین بشیر زیب ما ہر وھدا استاد ءَ گٌشت کہ وتی انان ءَ بکن شیوار بو کہ دژمن چو وروکیں کُچک ءَ وکَگا انت سرسر جنان انت بلے استاد ءَ مدام گُشت کہ “نپاد ءُ گندل آنی سرا مَرگ ءَ دژمن ءِ دستاں شہید بؤگ پا من ہزار درجہ گہتر انت”
پاکستان ہما لگوریں دژمن انت کہ ترا جنت پدا قبول کنگے ہمّت ہم نیست اِنت. وتی داشتگ یں جہادی، طالبان ءُ ملا آں کارمرز کنت. بلے مارا دگنیا ءَ اے سرپدی دیَگی انت پاکستان ہمے جہادی ملا ءُ وت کُش آں پا دگنیائے امن تباہ کنگے واستہ کدی ہم کارمرز کت کنت.
پا کُشگ، گار ءُ بیگواہ کنگ راج ھلاس نبنت نا کہ پگر ایر جیگ بیت کن انت، بلکہ دژمن ءِ ھلاپ ءَ زھرگ گیشتر ودّیت، دژمن چار کُشیت ھشت پاد کیت دہ کُشیت دگہ بست چست بیت ہمے رنگ ءَ تاں راجی آجوئی ءِ بیرک ءَ منزل ءَ سر کن انت. زی کہ بلوچ ءِ جٌہد نوک گام بوتگ بوت کنت کہ ما پا سر آنی روگا ہمے چیز ءَ کُہت بوتگیں کہ مے جُہد بلکہ چمدا ھلاس بیت کنت بلے مرچی بلوچ ءَ گوں جنگ ءَ بازیں چیزے در برتگ.
ہمروچ وتی برات آنی لاش آنی چست کنگ ءُ بیگواہیں زھگ آنی کسہ آں روچ شپ بنت، چماں چہ ارس ہشک بوتگ انت. نوں اشانی ھساب پا ارس ءِ ریچگ پیلو نبیت، دژمن ءَ چہ ہرچ سنگ سنگ ءِ ھساب گرگی انت گڈا گوں کُل راج ءَ یلیں بیل آں ہم ستکی ءُ سنگتی کنگی انت. وتی صف مضبوط کنگی انت، نوکیں راہ ءٌ رھبند ٹہینگی انت. وتی راھدربر مارا ہرچ رنگا پہازگی انت، چو مبیت کہ جوریں بد آں پدا موہ بہ رسیت.
تپاکیں جٌہد داں گڈی منزل ءَ
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
