بانک زبیدہ بلوچ
نبشتہ کار : سرباز وفا
دژمن ءِ مستریں چالاکی ھمیش اِنت کہ کُجام راج ءِ سرا اُرش کنت اول آئی زانت ءُ سرپدی ءَ ھلاس کنگ ءِ جُھد ءَ بندات کنت داں آئی راجدوستی ھلاس بِہ بیت. وتئی راج ءِ ھاتر ھچ مہ جیڑ اِیت ،وتئی راجدپتر ءُ دود ءُ ربیدگاں بےھال بکنت. اگاں راجی زانت ھلاس بوت آ پہ ارزانی منی ھر گپ ءِ منّوگر بیت، اگاں من ھرچی بُہ گْوش آں آ ھما وڑ کنت ۔
چیاکہ گُلامی ھما سِلّیں نادرائی اِنت مردم ءَ چہ ھر شے ءَ کشّ اِیت ءُ ماں تبائی ءِ نیمگ ءَ بارت. اگاں مردم چہ وتئی راجدپتر ءَ دور ءُ گِستا بوت آ ھچ پھمت نہ کنت .من چے کنگ ءَ اوں، من کئے آں ، منی انسان بُوَگ ءِ ھکّ چی اِنت ،من ءَ چے کنگ لوٹ اِیت. نہ وتئی جندے سُد ءُ سما ءَ داراِیت نے پہ راج ءِ ھاترا جیڑاِیت .اگاں آئی گوں ھرچ زُلم ءُ روراکی یے بہ بیت آ بس وتئی بھت ءُ تالہ ءِ زنگ ءَ جنت ءُ مودگ کار اِیت. چیاکہ آئی اَگل ءُ سسّا ھمے وڑا جوڑاِنت کہ گوں من ھرچی بیت ءُ بیتگ اے واجہ ھدا ءِ گنجیں رزا ءُ مِنّت اِنت۔
پرچہ کہ دُژمن ءَ آئی اَگل ءُ پھم ءِ تہ ءَ ھمے وڑیں گپ آؤرتگ کہ وتئی دُژمن ءَ زانت نہ کنت .وھدے اے مردم احساس ءِ کمتری ءِ شکار بوت ،گُڈ ءَ آ مردم وتئی جندے نزوری آں زانت نہ کنت ءُ وتئی راج ءِ جہُدکاراں ھراب گْوش اِیت. وتئی پیر ءُ کماشانی سرا وڑ وڑیں گپ جنت کہ منی پس ءُ پیرک جاھل ءُ نا سرپد بوتگ آں کہ زُلم ءُ زوراکی کرتگ. وتئی راجدپتر ءَ ھراب گْوش اِیت بس یل دئے راجدپتر ءَ اَبید ءِ چہ دوتل ءُ دوپوستی ءَ ءَ دگہ ھچ نیست. بَلئے !آ مردم اے گپ ءَ سرپد نہ بیت منی راجدپتر شراِنت من رد دیگ بوتگاں. گُلامی داں چُنت وھد ءَ بِہ مان اِیت مردم ءِ سسّا ھمےوڑا ھراب بُوھان کنت .ھمے ھاترا گلامیں ڈیھ ءِ تہ ءَ وانگ جاہ دُژمن ءِ جند ءِ بَہ اَنت. گلامیں راج ءَ را دُژمن ءِ راجدپتر وانینگ بیت ءُ چہ وتئی جندے راجدپتر ءَ دور دارگ بیت. راجدوستی ءَ ھچ پوہ نہ بیت راج چے ءِ، ءُ راج کئے ءَ گْوش آں۔
اگاں آ مردم ءِ تہ ءَ زانت ءُ سرپدی نہ بوت وتئی نیک ءُ بد ءَ نزانت ، آ مردم ھرچیز ءَ واجہ ھُدا ءِ نام ءَ کنت .اگاں منی سرا ھرچ زلم ءُ روراکی یے بُوَگ اِنت چہ اَزل منی بھت ءُ تالہ اِنت .اے یک نابزنتی یے کہ واجہ ھُدا ءَ بنی آدم جوڑ کرتگ ءُ دگنیا ءِ تہ ءَ دیم داتگ،آئی سرا پرچہ زلم ءُ زوراکی کنت. پرچہ بنی آدم ءِ تالہ چو ھراب بیت، مردم واجہ ھُدا ءِ وتئی بھت ءُ تالہ ءِ زنگ ءَ پرچہ جنت، گلامی ءِ مھکم داروک مزھب اِنت .بَلئے مزھب کدی بنی آدم ءِ گلامی ءَ وش نہ اِنت ،اے دُژمن ءِ چالاکی انت کہ مزھب ءَ ھمے رنگ کارمرز کنت کہ گلامیں راج چہ گلامی در مئیت . مزھب مردم ءَ را جنگ ءِ موکل ءَ نہ دنت، اے راست ءِ کہ مزھب مردم ءَ را جنگ ءِ موکل ءَ نہ دنت .بلئے کجام جنگ ءِ موکل ءَ نہ دنت؟ ھما جنگ کہ پہ بنی آدم ءَ ناھکّی ءُ زلم ءِ بہ بیت، بنی آدم ھک ءُ راستی ءِ جنگ ءَ کرت کنت ۔
ھمے گلامیں راج ءِ تہ ءَ لھتیں راجدوست پادکئیت وتئی راج ءَ چہ گلامی ءَ کشّ اِیت آھانی نام ھر چاریں آتراپاں گِرگ بیت. راجی جُھدکار ما ءُ شما کل سرپدیں کہ بلوچ راج نام ءُ دپیں ڈیھ پاکستان ءِ گلام انت. پہ بلوچ راج ءِ راجی آجوئی ءِ ھاترا مئے راجی جہدکاراں یک جُھدے بندات کرتگ کہ پاکستان ءَ پہ آئی دارگ ءَ چہ وتئی وس ءُ واک ءَ ھروڑیں جُھد کوشست کرتگ ءُ کنگ ءَ اِنت کہ انگت بے سوب اِنت. بلئے بلوچ ورناہ ھر وڑیں زلم ءُ زوراکیانی دیمپانی ءَ ھوار روچ پہ روچ گوں نوکیں پیش بندی آں دیم ءَ پیداک ءُ مھکم اِنت. بلوچ راجی جنگ ءَ را یک شرّیں وڑے ءَ دیم ءَ برتگ. پہ شہیدی ، گار ءُ بیگواھی دُژمن ءَ وس کرتگ .وھدے مردم گار ءُ بیگْواھیں مردماں بِہ چاراِیت گُڈ ءَ ترا ھمے گِندگ کئیت کہ اے چہ پاکستان ءِ بیمّ ءُ پاتراپ ءَ ھچ کمزور نہ بوتگاں پمشکہ دُژمن ءَ آھاناں آوار جتگ ءُ زندانی، شھید کُرتگ اَنت۔
اگاں مردم آشوبی جُھدکارانی ھاترا جیڑاِیت اے مزن بالادیں آشوبی جُھدکار وتئی جند ءَ تیار کنت ءُ وتئی گس ءِ تہ ءَ آشوب کاراِیت. آشوبی جہدکار ھچ کمزور نہ بیت پرچہ کہ آئی تہ ءَ زانت ءُ سرپدی بیت. یک جُھدکارے وتئی چاگرد ءِ تہ ءَ بازیں مردم تیار کنت، آھاں سرپدی دنت کہ راجی جُھد ءِ لوٹ ءُ گَزر ،بُنکّی مکسد چی اِنت. اگاں مردم ءِ تہ ءَ زانت ءُ زانگ بیت چہ دُژمن ءِ ھچ وڑیں پاتْراپ ءَ نہ تُرس اِیت. بلکیں ھروڑیں سکّی ءُ سوریانی برداش کنگ ءَ پدکِنز نہ بیت. من چوش اِیں زانتکارے نیاں کہ من نسیر بلوچ ءِ سرا چیزے نبشتہ بکن آں. ھمے ھاترا کہ منی کرا آ زانت نیست کہ نسیربلوچ ءِ سِپت ءُ کُربانیانی لوٹ ءَ منی چاریں دانک پیلّہ بکن اَنت. چیاکہ نسیر بلوچ کئے اِنت آئی کرد ءَ بلوچ راج ءُ دگنیا ءَ را وت پیش داشتگ کہ کئے بوتگ. 15نومبر 2015 ءَ نسیر بلوچ چہ کراچی ءَ چست کنگ بیت کہ گوں سنگتاں ھوار داں روچ ءِ مرچی آئی ءِ گْواہ ءُ سوج نیست. چون ءُ کجا اِنت. نسیر بلوچ ءِ کسانیں زھگ سنجرجان ءُ مھرنگ، آئی لوگبانک بی بی زبیدہ بلوچ پہ آئی آجوئی ءِ ھاترا شال ءِ سارتیں دْمک ءُ دَگاں درپہ در اِنت۔
گوں ھمت ءُ توکل ءَ وتئی بزگی ءُ واری ءَ نہ چار اِتگ بلکیں وتئی جُھد اِش مھکم داشتگ .وھدے من بانُک زبیدہ بلوچ ءِ کُلوہ تامُر دیستگ من آئی توکل ءَ سلام کن آں. بانُک زبیدہ ھمے گپ ءَ کنت کہ من تھنا پہ وتئی لوگواجہ نسیربلوچ نہ بلکیں کُل بیگْواھیں بلوچ براس ءُ گھارانی شوھاز ءَدر آتگ اُوں. من گوں کسانیں زھگاں سردی ءِ سرا کپتگ اوں، من ءَ منی گس ءِ تہ بیمار اَست. من ءَ ھر وڑیں گپ گْوشگ بُوَگ ءَ اِنت من ھچ وڑا نزور نیاں،من انگہ وتئی جُھد ءَ مھکم داراں. اے وڑیں شیرزال ءِ توکل بلوچ راج ءِ رھشونی ءَ کنت. بانُک زبیدہ ءَ ھمے گپ مارتگ کہ اے بلوچ ءِ بھت ءُ تالہ نہ اِنت. بلکیں اے پاکستانی پوج ءِ ناشرکاری اَنت. بانُک زبیدہ پہ انساپ ءِ ھاترا درکپتگ بلئے اےنام ءُ دپیں ملک پاکستان ءِ نام ءَ زانگ بیت ،اے سرپد نہ اِنت کہ انساپ چونیں جناروے؟ پمشکہ دگنیا اے گپ ءَ سرپد بِہ بیت کہ گوں بلوچ راج ءَ چہ انسانیت ءِ کالب ءَ در زلم ءُ روراکی بُوَگ ءَ اِنت .گُڈ ءَ اے آئی انسانی پرز بیت کہ وتئی پرز ءَ پیلّہ بکنت ءُ زوراکیں پاکستان چہ گیشیں جبر ءُ زوراکی ءَ دارگ بِہ بیت۔
