اُستاد اسلم راجی بامَرد
زِرگْوات بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
پَہ پَد مَنتگ ءُ ایردست اِیں راجی باندات ءِ ھاترا لَکّی اِیں سرانی نْدر کنئگ اَژدری ھَبرے کہ مارا چَہ گْوستگ اِیں آشوبی ءُ راجی جُھداں ھَوار چَہ وتئی جِندے جُھد ءِ رَوان ءَ دَست کپتگ کہ بازیں رھشون ءُ کمانداراں پَہ بلوچ راجی منّ ءُ مول ءَ وتئی تنگوھیں سر باھینتگ اَنت چَہ راجی مَکسد ءَ کدی پَد گَرد نَہ بیتگ اَنت.
مرچی اے سوزمانیں ھَبر چو ھَنجر ءَ زِرد ءِ رَگ، رَگ ءُ بالاد ءِ بَند، بَند ءَ اِیر کپان اِنت، بَلئے! وھدے راجی باندات ءُ تَلمَلّیں ڈیھ ءِ آجوئی کہ نگاھاں چاگرد کنت تَہ دِل ءَ جوزگ ءُمارِشتانی مَنجل دو بَر لھڑ کنت ءُ سَرّیچ بیت کہ مَکسد چَہ اَدارُکی زِندمان ءَ دیم ءَ تِر اِنت.
اے رِد ءَ مارک ٹوئن گْوش اِیت :”مجھے موت سے ڈر نہیں لگتا………. پیدائش سے قبل میں اربوں سال سے مردہ ہی تھا اور مجھے اس حالت میں ذرا سی بھی تکلیف نہیں پہنچی، من ءَ چَہ مرک ءَ تْرس ءُ بیمّ نئیت………. بوتن ءَ چَہ اَرباں سال پیسَر من مُردگ بیتگ آں پمشکہ اے ھالت ءَ کمیں ھم درد نہ بیت ”
دُژمن بگندے اے ھَبر ءَ شات ءُ شاتکامی کنت کہ من بلوچ راجی بامَرد اُستاد اسلم بلوچ گوں مَلّیں سنگتانی ھَمبرائی ءَ شھید کُرتگ بلوچ راجی جُنز پَہ دیمے کِنزگ ءَ مَھتل بیت. بَلئے چو سَرپَد نَہ اِنت کہ راجی جُنزانی تاکدیم چَہ اے دابیں کِردگار ءُ کُربانی آں چَکار گِندگ بیت، چیاکہ بیدئے کُربانی آں ڈیھ ءِ دْمک ءُ دَراں آجوئی ءِ بام کدی نَہ سمبھیت.
اَو! مرچی اُستاد اسلم بلوچ ءِ وڑیں دانشمَند، کماندار ءُ راہ دَربَرے ءِ گوں سنگتاں شھادت پَہ بلوچ راج ءَ اَلّم مَزنیں تاوانے بَلئے پَہ اَبدمانیں راجی آکبت ءَ اے لوٹ ءُ گزرانی پیلّہ کنئگ کُل بلوچ پُسّگانی راجی پَرز بیت کہ ھَرگام ءَ ساڑی ءُ جاڑیگ بِہ بَہ اَنت. چیاکہ کُربانیانی پُژدر ءَ اَرمانی ئیں دِلانی سِستگ اِیں اُوتاگ……… ءُ اَرسیگ اِیں چَمّانی تُْنّاپیں اُوست پَہ آجوئی ءِ چَندن ءُ نُگرّھیں بامی بْرمش آں پَلپَٹ اَنت کہ اِیردستی ءِ دَھکّ آں گْوازینتگ اِیں گم ءُ اَندوھ پَہ مُجتّی بِہ تْرھنت.
گُڈ ءَ من سرپَد باں کہ دُژمن چَہ وتئی اے ناشریں کارپَداں پَہ دائمی بے سوب اِنت ءُ اُستاد اسلم بلوچ گوں سنگتاں، گوں وتئی بے مُلّ ءُ مَزن شانیں پِگر ءُ لیکّہ ءَ اَنگت مئے مْیان ءَ نِشتگ ءُ ساڑی اِنت. چیاکہ اے ھَبر راجدپتر ءِ ھِچّ تاکاں گِندگ نَہ بیت کہ پگری ءُ لیکوی ڈیل ءُ بالاد ءِ کروجگ ءَ کسّے سوبین بیتگ، نے گیدی ءَ چوش اِیں اَزبابے ٹھینتگ.
ھمے وڑا واجہ بشیر زیب وتئی بیان ءِ تَہ ءَ گْوش اِیت کہ من ھَر وھدے اُستاد اسلم ءَ گْوشتگ اُستاد تو سرپَدے کہ دُژمن پَہ ترا چِنچو جَل ءُ چوش اِنت پمشکہ وتئی اِنان ءَ گْور بکن. اُستاد ءِ دائم ءَ ھمے پَسّو بیتگ کہ ویل کن یار، چَہ نِپاد ءُ گَندلانی سرے مَرک ءَ دُژمن ءِ دَستاں شھید بُوّگ پمّن ھَزار وار گھتر اِنت.
دومی شیرزالیں گھار یاسمین ءِ گوھر ءُ توکل بکش اِیں دانکاں مارا گیش مُھکم ءُ پُر اُمیت کُتگ کہ شھادت دْراج کشّ اِیں پَنداں نَزّیک کنت.
ھمے پئیم مروچی اُستاد اسلم بلوچ ءِ گوں سنگتانی شھادت ءَ پاکستان ءُ بلوچ راج ءِ نام گیپت ءُ نیم شَلونگیں راجدوست ءُ پَندل سازیں پارلیمانی بشوشگانی تَہ گیش ءَ گیش ھَلھَل ئے ودی کُرتگ کہ وتئی ھاک وژبوھیں سرڈگار ءَ چَہ بے سما ءُ مُدام پَہ بے بُن ھِشت اِیں پاکستان ءِ چِن ءُ پُچگ ءَ ھَوار بلوچ راجی زْرمبش ءِ اِیر جنئگ ءُ گُٹگیر کنئگ ءَ گُلائیش اَنت کہ بگندے مئے مَرک آماچ ءُ نیم بُندگیں اَرواہ دْمے تاھیر بِہ گیپت، بَلئے اے ھَبر ءَ جزم بِہ بَہ اَنت کہ آجوئی ءِ جُنز گوں کُربانی آں گیشتر مُھکم بَہ اَنت نئیکہ اِیرماد!
مرچی اگاں وتواہ اِیں راجی گدّار ءُ پارلیمنٹ پَرست سَتر پاکستانی جَھل کپتگ اِیں بیرک ءَ بُرز بِدار اَنت بَلئے پَہ بے سوب آں بیدے بے سوبی ءَ دِگہ ھِچّ نَہ مان اِیت. چیاکہ اے رِتکگیں ھُونانی مَلپداں دِگہ ھَزاراں اُستاد اسلم، کریم جان، اَکتر جان، سردوجان، پَرید جان ءُ سادک جان ءِ وڑیں راہ دَربَر ءُ کُنگریں پُسّگانی نوکیں کِسّہ ئے تیجار بیت ءُ پَہ دُژمن ءَ بلوچ سرڈگار ءِ سرے نِندگ گْران بیت.
اگاں ھمے وڑا سامراجیں چین ءَ گوں پاکستان ءَ گِر بَستگ پَہ بلوچ ڈیھ ءِ زِرّ ءُ گْرانبھائیں مَڈّی آں گُڈ ءَ جَزم بزانت کہ بلوچ پَہ وتئی گُلزمین ءِ پھازگ ءَ ھَر وڑیں سکّیانی دیمپانی ءُ کُربانی ءِ دَیگ ءَ جاڑی اِنت.
بَہ کئول ءِ نمیرانیں اُستاد اسلم بلوچ کہ چار روچ پیسَر وتئی (گُڈی)گُلگدارے تَہ ءَ گْوش اِیت چین چَہ بلوچ سرزمین ءِ سرا دَز کش بِہ بیت اگاں نَہ بلوچ راج پَہ وتئی ڈیھ ءِ پاسپانی ءَ ھَر رنگیں کدمے چِست کنئگ ءَ چَک ءُ پَد نَہ بیت. چیاکہ چَرے راستی ءَ بگندے پاکستانی نابَلد اِنت کہ پَہ وت یک راجدپترے نَہ دار اِیت، بَلئے چینی چو ھَنوش ءُ بے سماء مَہ بَہ اَنت کہ چئیرمین ماؤ ءَ اے چین کہ چو سمبھینتگ.
اِیشی یے باپُشت ءَ کْوزیں گیریں دُژمن ءِ بگیر ءَ چینی پَرزِنداں وتئی ھُون ءُ نازاکیں سر بَبا داتگ اَنت. مرچی بلوچ ھم پَہ وتئی آؤکیں پَدریچ ءُ راجی زِندمان ءِ ھاترا گوں تو ھَوار دُگنیاے ھَر تاکتانی دیم ءَ چو مُھکمیں بولان ءَ میلانک بیت بَلئے پَہ وتئی گُلزمین ءِ رکینگ ءَ سر جَھل نَہ بیت.
اے ھَبرے مَستریں مَنّاک اُستاد اسلم بلوچ ءِ گوں سنگتاں شھادت اِنت کہ دُژمن ءِ بَدّیں واھشتانی دیم ءَ چو کوہ ءَ مِکّ بوت بَلئے سر شَکون ءُ سلامی نَہ بوت.
اَو! اے واھگ ءُ اَرمان پَہ وتئی ڈیھ ءَ نْدر ءُ نمیران بُوّگ بلوچ ءِ ھر زھگ ءَ وتئی کُتگ ءُ دیم ءَ دَر آتکگ. چیاکہ آسرپد اِنت اگاں مرچی من پَہ وتئی ڈیھ ءُ راجی آکبت ءَ نْدر نَہ بیت آں گُڈ ءَ پمّن باندات کدی آجوئی ءِ پوشاکاں نَہ پوش اِیت، گھ ھمیش اِنت کہ مرچی نْدر بِہ بَہ آں داں باندا گیدی ءَ زِندگ بِہ مان آں.
چَہ اے گپ ءَ ھمے پَدّر بیت کہ یک راجے پَہ وتئی رُژناھیں آکبت ءَ سرانی نْدر ءُ کُربان کنئگ ءَ چَکّ ءُ پَد مَہ بیت آ راج ءَ ھِچ وڑیں تاکت مَند پَہ منزل ءِ سر بُوّگ ءَ داشت نَہ کنت. اے مئے توکل ءُ ایمان اِنت کہ پاکستان ءُ چین ءَ ھَوار دُگنیاے ھَر تاکت اے ھَبر ءَ شر پوہ بِہ بیت اگاں آئی ءَ وتئی تْرندیں نِگاہ پَمّے بھشتیں وتن ءَ سک داتگ اَنت سوبین کدی نَہ بیت.
چیاکہ بلوچستان ءِ ھُدا بُند ءُ وارس بلوچ راج اِنت، اَبید بلوچ ءِ رَزا ءُ واھگ ءَ اِدا کسّے اَرمان ءُ واھش پیلّہ نَہ بَہ اَنت کہ آ پَہ بلوچ ءِ آکبت ءَ تاوان بِہ بیت.
بَلئے پَہ دُگنیا ءُ اِنسان دوستیں مھلونک ءَ اے ھَبر سْیاھیں ٹِکّے مان اِیت اگاں پَہ بلوچ ءِ کُمک ءُ سامراجیں چین ،ناشرکاریں پاکستان ءِ دارگ ءَ چاڑ نَہ بوت گُڈ ءَ اے ھَبر پَہ راستی ءَ دیر نَہ کنت کہ اے دْمگ ءِ تَہ ءَ یک مزنیں اِنسانی زَوالے وَدی بیت. رَندے پَشومانی ھِچ درد نَہ وارت کہ کسّے پَہ کودَکیں زِرد ءِ سھڑینگ ءَ مُلمہ بِہ بیت.
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
