ما پَہ مات ءَ نْدر بَہ اِیں
زِرگْوات بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
بے آسریں زِندمان ءَ را پَہ راجی زِندمان ءَ نْدر کنوکیں سَر مُدام راجدپتر ءِ تاکدیماں زِندگ ءُ نمیران بَہ اَنت کہ وھد ءِ زمین جُمب آھاں ھِچّ رنگ ءَ شَموشت ،گار ءُ بیگْواہ کُت نہ کنت. چیاکہ اے راجدپتری راستی یے کُجام راج ءِ یَلّیں پُسّگ پَہ وتئی راجی آکبت ءَ چہ اَدارُکی زِند ءِ وشّی آں سر گْوز اَنت ءُ وتئی واھش ءُ اَرماناں پَہ آؤکیں پَدریچ ءَ کُربان کن اَنت آ ھَمُک اَھد ءُ باریگ ءَ راج ءِ دِلانی اَندر ءَ داں مھشر ءَ بادشاھی کن اَنت. آ راج ءِ بامَرد ءُ اُوستانی مُھکمیں کَلات زانگ بَہ اَنت.
مرچی رازِک جان، اَزل جان ءُ رئیس جان بلوچ راج ءِ ھما بامَرد اَنت کہ پَہ پُر مھرّیں بِچکندے وتئی زِند پَہ راجی زِندمان ءَ نْدر کُتگ ءُ دُژمن ءَ را اے پیام داتگ کہ مئے زِند چہ راجی زندمان ءَ گیشتِر اَرزشت نہ دار اِیت. پمشکہ دُژمن ءَ ھَوار سرجمّیں دُگنیا اے ھَبر ءَ پوہ بِہ بیت کہ بلوچ راج پَہ وتئی باندات ئے ھاترا ھر وڑیں دیمونی ءُ کُربانی ءِ دَیَگ ءَ پَد کِنز نہ بیت. دومی سامراجیں چین ھم اے ھبر ءَ پہ سِتک بِزانت کہ من اگاں پاکستان ءِ ھمبرائی ءَ بلوچ گُلزمین ءِ مڈّی ءُ گْواجناں پہ ایمنی آوار جَناں نہ بوتگیں ھبریے!
بَہ کئول ءِ واجہ گُلام مھمد “اگاں کسّے گوں بلوچ ءَ ناشری بکنت آ چہ بلوچ ءِ کھر ءَ نہ رکّ اِیت، کئے کہ بِہ بیت؟ “.چین، سھودی اَرب، پاکستان ءَ ھَوار کسّے کہ پہ بلوچ ڈیھ ءَ آھیر کنت آ ھِچ بکشگ نہ بیت. چیاکہ بلوچ ءَ پیسلہ کُتگ اگاں منی ڈیھ پمن نہ بیت گُڈ ءَ پمنّا ھِچّ نہ بیت. پمشکہ بلوچ پہ وتئی ڈیھ ءُ راجی آکبت ءِ رکّینگ ءَ سرانی کُربان کنگ ءَ ھَوار ھر پیمیں کدم چِست کنت داں زُوراکانی دیم دارگ بِہ بیت.
مرچی پاکستان گوں وتئی چَرپ دْپاریں مھلوک ءَ ھَمُک دیم ءَ ھمے ھَبر کنت کہ بلوچ دھشت گرداں، اے اَمن ءُ انسانیت ءِ دُژمن اَنت. اے ھبر پاکستان ءَ را بگندے نگاھاں مئیت بَلئے سرجمیں دُگنیا بائید کور پھم ءُ کور دید مہ بیت کہ بلوچ ءَ پرچہ توپَک چِست کُتگ؟ بلوچ سرڈگار ءِ ھَمُک دْمک ءُ دَر، ھَند ءُ دْمگ چہ پاکستانی رستریں لشکر ءَ پرچہ سرّیچ اِنت؟ بلوچ زھگ ءُ زالبول، پیر ءُ کماش، ورناہ پرچہ زندانی ءُ شھید کنگ بُوَگ ءَ اَنت ؟
دُگنیا شر بزانت اے ھَمل ھما روچ ءَ دیم بُنگیج اِنت کہ پاکستان بیست ءُ ھَپت مارچ نوزدہ سد ءُ چِل ءُ ھَشت ءَ بلوچستان ءِ سرا پہ زور ءُ تاکت کْوزہ کنت داں روچ ءِ مروچی. گُڈ ءَ بُگُش اَنت ھما انسان دوستیں مھلوک کہ بلوچ پہ وتئی رکّینگ ءَ چے بکنت؟ بَہ کئول ءِ اُستاد اسلم بلوچ کہ وتئی کُلوہ تامُر ءِ تہ ءَ گْوش اِیت “اگاں دُژمن ءَ تُپَنگ دست ءَ اِنت پمّے کُشت ءُ کوش، گار ءُ بیگْوائی، مال ءُ مڈّیانی لُٹ ءُ پُل ءَ، مارا ھم پہ دُژمن ءِ وش آتک ءَ پُلّ دست ءَ نہ بیت “.
من ھمے سرپد باں چہ واجہ اسلم بلوچ ءِ کُلوہ ءَ پَد پہ بلوچ راج ءَ روچ پہ روچ راجی دُبّہ ءُ زمہ واری گیش بوھان اَنت. اگاں بلوچ راج وتا یک زِندگیں راجے ءِ درْوشم ءَ گِندگ لوٹ اِیت گُڈ ءَ پہ آئی ءَ اَژدری اِنت کہ زُوراکانی ھر لُچّی ءُ داسیانی دیم ءَ میلانک بِہ بیت. مرچی اے ورناہ کہ پہ ماتیں ڈیھ ءَ نْدر بَہ اَنت آھانی مَستِریں مول ءُ مکسد بلوچ راج ءِ وشھالیں آکبت بوتگ کہ مئے راج وتئی گْواش ءُ کھچراں درآمد مہ بیت.
ھمے وڑا بلوچی زُبان ءِ مزن نامیں شاھر ءُ کْواس واجہ منیرمومن وتئی آزمانکانی وانگی لیلان ءِ تہ ءَ دَروَریے نِبشتہ کنت کہ “اَنچو گْوش اَنت Die, and become what you are ایشی ءِ اَسل مانا بوت کنت ھمیش اِنت کہ، ساچشتکار وتئی ھر ساچشت ءِ تہ ءَ گوں وتئی اَسل ءَ دُچار کپگ ءِ ھاترا وتئی ھَستیں درْوشم ءَ بورینیت ”
من اے دَروَر پمشکہ دیم ءَ آؤرت کہ اگاں ما پہ وتئی ڈیھ ءُ راجی باندات ئے ھاترا وتئی ھَستیں درْوشم ءَ نْدر ءُ کُربان مکن اِیں گُڈ ءَ آؤکیں پَدریچ ءَ ایردستی ءِ زِرابیں آس پیلاشیت ءُ پُر کنت. پمشکہ مارا مرچی اے راہ ءُ دَر گچین ءُ گیشینگ لوٹ اَنت کہ باندا مئے زھگ ءُ پَرزِند چو پَلستینی زھگے وڑا مئے مانشاں پیشاپ مہ جنت، بلکیں پھر بِہ بَند اِیت کہ من بلوچے آں ءُ بلوچستان منی ماتیں سرڈگار اِنت. مرچی کہ ھر موسم پمن بھارمیچ اِنت پرایشی ءَ منی پِت ءُ پیروک، راج ءِ مَلّیں سراں کُربانی داتگ.
گُڈ ءَ من سرپد باں کہ گوں کُلیں شھیداں ھَوار اَزل جان، رازِک جان ءُ رئیس جان ءِ وابانی بانور زِیبُلّیں وتن ءِ ھَکّ ما پیلّہ کُتگ ءُ ڈُبّہ نوکیں پَدریچ ءِ کوپگاں داتگ. اگاں نہ ما گوں وتئی دو روچی زِندمان ءِ موج ءُ مستّی، کیپانی کیھوی ءِ گُباراں تُتّ ءُ مُتّ بیت اِیں پمّا آجوئی ءِ اَبدمانیں واب نیم بُندگ ءُ شکّلیں مھرّانی واھش جور بَہ اَنت. دَھر مٹّ اِیت ءُ ما چَرئے جھان ءِ جیگی ءَ پہ مُجّتی بیگْواہ بَہ اِیں.
پمشکہ کرّانچ اِیں وھد ءِ لوٹ پہ بلوچ راج ءَ ھمیش اِنت کہ اگاں لوٹ ئے بِماناں من! گُڈ ءَ پہ ھر وڑیں کُربانی ءِ دَیَگ ءُ چَکّاسانی
پانپائی ءَ جاڑیگ بُہ بُو…….. چیاکہ بے میاریں وھد پہ کسّے ءِ ھاترا دَز گٹ نہ بیت، بلکیں ھرکس ءَ ھَمل ءُ کرد ءِ پُژدر ءَ گیر کار اِیت. اے ھَبر مئے زُبان ءَ مھتل اِنت کہ مارا پہ وت کُجام نام شات بیت.
ڈیھ سَلامت مرے
نن مرین یا مفن
دی بلوچستان پوسٹ : اے نبشتانک ءِ تہا درشتان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ۓ جندءِ گنت، الم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منوک بہ بیت یا اگں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
