مرگ امبازیں ریھان جان
نبشتہ کار: مہروان کمبر
دی بلوچستان پوسٹ
مرگ راستی اِنت، اے دنیا ءَ کہ ھر ساہدارے ودی بیتگ آہ الم یک روچے مرگے کچلیں تام ءَ چشیت۔ہما روچ ءَ کہ دنیا ءِ تہا اولی انسان ءَ وتی کدم ایر کتگ بگر داں انیگاں چنچو کس ءَ وتی دنیاے سپر جتگ ءُ شتگاں بلے کس یات نہ بیت بس چندے نام انت کہ مدام نمیران انت۔
آرنسٹ ہمینگوئے گشیت “ہر مردم ءِ زندگی ءِ ہلاسی یکیں وڑا اِنت بس یک چیزے اَست کہ یکے ءَ چہ دومی ءَ جتا کنت”
آ اِش اِنت کہ اشی زندگی چون گوازینتگ ءُ آ چون مرتگ۔
فرینکلن گُشیت ”کہ اگاں تو لوٹے کہ مرگ ءَ چہ پد من بیحال کنگ مہ باں گڈا انچیں چیزے نبشتہ بکن کہ مردم ءِ بوان انت یا کہ وتی زند ءَ یک انچیں کارے بکن کہ مرگ ءَ پد ہم نمیران بہ بئے ءُ نبشتہ کار تئی سرا نبشتہ کنگ ءَ لاچار بہ بنت۔”
گشنت مَرگ اگاں سرون ءَ بہ اوشتیت ءُ تو زندگ بیگ بلوٹئے گڈا یک راہےِ اَست تو پیسرا مرگ ءَ وتی امباز ءَ بزور ءُ مرگ ءَ اے موہ مہ رسیت کہ ترا ساری ءَ امباز بکنت۔
مروچی اگاں بلوچ راجدپترے تاکاں بہ لیٹینے گڈا مارا ھزاراں انچیں نام گندگ ءَ کیت کہ آہاں مرگ ساری ءَ ھمبازاں زرتگ ءُ مرگ اے موہ نداتگ کہ آہاں ہمبازاں بزیریت۔انسان مدام یک ابدی زندے ءِ شوھاز ءَ انت آہ مدام ہمے لوٹیت کہ من مرگ ءَ چے پد ہم نمیران بہ باں سُکرات ءِ زھرانی نوشگ وت اے گپ ءِ گواہی ءَ دنت کہ آہی ءَ گشتگ ات ” کہ من اگاں اے زھراں مہ وراں درانڈیھ بہ باں گڈا کس منا یات نہ کنت”
زار ءِ روس ءِ ھلاپ ءَ یک جُہدکارے ءَ پاھو دیگ ءَ ساری ہمے گشگ بیت کہ لہتیں ساعتاں پد تی ساہ گرگ بیت اگاں تو زار ءِ ھلاپ ءَ جُہد کنوکیں مردمانی سنگتی ءَ یلہ کنے گڈا تو پہل کنگ بئے بلے اے جہدکار ءِ پسو ہمے بیت کہ” منی مرگ منی سنگتاں گیشتر جزبگ دنت”
ہر مردم ءَ وتارا یک تبے است آہ ہمے تب ءِ سند ءُ بندیں موسمانی تہا زند گوازینگ ءَ انت۔کئے ءَ کُجا روگی انت؟ کئے ءَ چے کنگی انت؟ کئے ءَ کُجا ءُ چون مرگی انت؟ کس زانت نہ کنت ۔لہتیں است کہ آہ وتی وابانی ہمراہی ءَ زندگ بوھگ لوٹنت۔لہتیں است کہ آہ وتی ہستی ءَ آجو کنگ لوٹنت۔آہ بئے نہ مرانت مدام زندگ بنت۔انچو کہ جوز مارتی گشیت” مِرگ ءَ ہر کس مِریت بلے ہما کس ءَ کہ ہما جاہ ءَ مرگی انت ءُ ہما جاہ ءَ بہ مریت آہ کدی ہم نہ مریت بلکیں زندگ مانیت”
راجی مکسدانی ہاترا جُہد کنوکیں مردم اے گپ ءَ شرزان انت زلم ءِ دیم ءَ آواز چست کنگ مرگ ءِ دعوت دیگ انت ءُ آسر مرگ انت بلے یک جہدکارے اے گپ ءَ مان نیاریت مرگ ءَ پہ وشیں دل امباز کنت۔
منی راجی رہشون شہید گلام محمد گشیت ” مئے سنگتی گوں مرگ ءَ انت ” ہمے مرگ ءَ گون سنگتی کنوکیں ورناہاں چہ یکے ریھان بلوچ انت۔
شہید ریھان جان پہ مڑاہ ءُ شان تناپیں ڈگار ءِ موکگ ءَ چہ وتی بچکند چکاریں زند ءَ سرگوزیت ءُ کبزہ گیریں پاکستان ءُ آہی ءِ واجہ ءَ اے پیگام ءَ دنت کہ ما انگت استیں ۔ما ترا وتی سرڈگار ءِ مال ءُ مڈیانی دزگ ءُ برگ ءَ نیلیں۔تو ستر زلم بکن بلے تئی دیم ءَ چو تمرد ءَ اوشتاتگین ءُ انگت اوشتیں ۔اے گلزمین سنٹ نہ انت ہزاراں منی وڈیں بچ تئی زلمانی ھساب ءِ لوٹگ ءَ وتی سراں کپن بستگ۔ تی زلمانی تہاریں شپ داہم نہ مانیت۔بام الم ءَ آسیت، داں جان ءِ ھونانی گڈی ترمپ ءَ گوں تو جنگ بیت۔
پہ وتن دیوانگیں شہید ریھان جان ءَ پدا شہیدانی یات نوک کُت انت۔ تئی گران بہاہیں کربانی ءَ بلوچ راج ءِ تہا گیشتر جزبگ پیدا کتگ۔ ہر بلوچ مروچی تی وڈیں بچانی سرا پہر بندیت۔ھون ءِ کہ پہ ھک ءَ ریچیت ھاک ءِ تہا بیگواہ نہ بیت۔
