پہ چَکّے ءَ مھتل ئیں شهید داد جان ــ شیھک
ماهین بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
شهید داد جان ہما مات ءِ تنگوئیں بچ اَت کہ ماتءَ پہ لیلو نازینتگ اَت
داد جان شُتگ درانڈیھ ھم بوتگ بلے آئی ءِ دل وتی سرڈگار ءَ اَت۔
آئی دل ءَ نہ من اِتگ کہ من بِہ رواں سارتیں کمبل، بوپ ءُ بالشتانی سرا بِہ وپساں ءُ آرام بِہ کن آں۔
ماتانی تنگهیں بچ پہ زمین ءِ جُهد ءَ دَر پہ دَر اَنت۔
منی همبل، منی سنگت کوهاں کپتگ ءُ جهد ءِ سکّی ءُ سوریانی دیمپان اَنت، نشتگ انت۔
شهید داد جان ءِ دل ءَ نہ من اِت کہ گلزمین ءِ تنگُھیں بچ همے سرزمین ءِ سر ءَ نکش ءُ نگار بوتگ انت۔
ءُ هزاراں بچ همے کوهانی شپانک انت ءُ من بہ ننداں بس ندارگ بچاراں۔
ڈنّی ملکانی سردیں گوات بْور آں،
داد جان ءَ برداشت نہ بوت،
داد جان ءِ دل ءَ اوپار نہ شُت،
زمین ءِ وش بوهیں سارتیں سمین،
مرگ ءُ شانتُلانی کُوکُواں پہ داد جان ءَ زهیر بوت۔
من وهدے کہ داد جان دیست چَک ترّینت گُڑا من ءَ ھمے گُشگ بیت کہ اے شیھک اِنت۔
من نہ زانت کہ شیھک کئے اِنت ءُ چونین ئے۔
مرچی کہ من شیھک بِہ زاں داد جان ءِ مزن دِلی، اوپار ءُ دلیری ءِ کِسھاں اِش کن آں گڑا اپسوزیگ باں کہ پرچہ من وتی چَکّ نہ ترّینت ءُ ترا پہ دل ءِ سیر ءَ نَہ چار اِت!۔
من بِہ زانت اِنت تو چو جلدی روئے من چَکّ ترّینت ءُ ترا پہ دل ءِ سیر ءَ چار اِت ءُ گوں تو سرجمیں روچ دیوان کُت، دگہ دگہ سرھالانی سرا گپ ءُ تران کُت ءُ وڈ وڈیں سوج ءُ سر چہ تو زُرت ءُ داں عمرے ءَ گوں تو نِشت ءُ تران کُت۔
من یک عُمرے ءَ ترا بِہ چارتیں ءُ تئی بِچکند بِہ زُرتیں ءُ نبشتانک ءِ سر ءَ نبشتانک نبشتہ کُتیں۔
داد جان وتی سر ءِ ندر کنگ ءَ ھم چک او پد نہ بوت۔
داد جان هما وڑا وتی پرز پهلو کُتگ ات۔
شهید چیرمین غلام محمد وڑا۔
شهید بالاچ وڑا۔
شهید نواب اکبر خان بہ بیت، شهید حمید بہ بیت،
شهید نوروز خان بہ بیت یا اگں شهید قمبر چاکر بہ بیت۔
کہ پہ وتی راج ءِ باندات ءِ ھاترہ وتی سر ءِندر کنگ ءَ ھم چک ءُ پد نہ بوتگ انت۔
شهید داد جان ءَ هم همی شهیدنی رما گون انت۔
بلوچ ءِ راج دپتر پُر اَنت چہ شهیدانی کسہ ءَ۔
همُک تاکءَ بلیٹیناں پُر َانت چہ شهیدانی نام ءَ ۔
مں همنچو بوهانان بلیکان دست دمبر انت، ءُ قلم ءِ سیاهی هلاس بنت بلے بلوچ ءِ راج دپتر هلاس نبیت۔
انگت گیش بوهان انت۔
شهید داد جاں هم همے وڑا راج دپتر ءِ تاک ءِ تها داد جاں ءِ نام نکش ءُ نگار بوتِ۔
شهید داد جان
من نَہ زانت کہ تو چُشیں ھستی یے
بس من چَکّ بِہ ترّینت اِنت
ءُ ترا پہ دل ءِ سیر ءَ بِہ چار اِتیں
من چَکّے ءَ پہ مھتل مَہ بوتین آں
من چَکّے ءَ پہ مھتل مَہ بوتین آں
