مہر ءِ کندیل
حنیف بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم
من ھمک روچ کہ تراگنداں تہ وتی بےکسیءَ سک گمیگ باں دریگتیں کہ مناچار دلبریں برات بوتیں ءُ گوں من چو دل ستکیں سنگتءَ بوتیناں تہ من وتی کلمانٹیں دلءِ چیہانٹانی توار آژناہ کُتگ اَت حیف کہ تئی واھگ ءِ سفر ءَ منا دردانی اوپار ءِ تندے دل ءَ پتاھان اِنت بلے انگت گامانی اوپار تئی مہر ءِ کندیلیں کِشک ءَ انچش رہوار اِنت کہ من اچ وت اچ وتی سما ءَ چنچو دور پش کپاناں۔
ترا گندے ہر وھد گمان بوت کہ منی ارس چہ انارکان کوہ رندان اَنت گُڈا تو وتی بچکندگانی پُلاں منی ارسانی لواریں ترمپاں گوں مہ کَلّرین پرچا کہ اے منا کورمے ءِ چولانی بہاریں دامن ءَ لیپگ کنت منی سرا بزگ کن کہ کس منی ءُ تئی گماں وتی روچگیں وھد ءِ دزمالیں نمب ءِ پلو ءَ نہ بیت بہتاور تو انگت دلمانگی ءِ ہنیّاں گیچ ئے ءُ میتگ ءِ چمانی بوگان سرومگ کنگ ءَ تماھانی شیپگے پول ۓ۔
نوں ہوَس ملامیں دھر ءِ گُنگی بے ریائی ءَ پندول ءَ اِنت جہان ءِ زینت ئے کونڈ ءَ کُتگ ءُ ھُنپ ڈک دنت زند ءِ ہتم ءَ ہرکس گیش ے وت نہ اِنت کئے وتی گراں بہائیں وھدءَ منی ءُ تی بے سریں مہرانی ارجان نہ کنت۔
دیدگاں روچگیں اھدانی بانزُلاں بند ارسانی تِرِکُّلیں ترمپاں میم ءِ کوار ءَ کن داں مہ گواراَنت کہ تئی آنار دانگیں آنارک ٹپ بنت۔
دلءَ مکن من مرچی راستی ءِ آدینک ءِ بھراں نزارگ ءَ اوں کہ وت ءَ بگنداں ءُ ترا ہمے عکس ءِ آشنائی ءَ نشان بدیاں مروچی دھر مٹ بوتگ مہلوک ءِ مکرءُ ھنرباز اَنت مے وڑیں پہک دلانی زندگ بئیگ گُناھے بلے ملکموت دگہ مردمانی دستءَ شہمات اِنت ءُ ما زندہ شِر.
ہم نفس بس وتی ھیالءَ بہ دار اگاں وھدءَ منی سرمساد بوتک گڈا باز کناں پرتو منی جان۔
گوں ترا جاک ءُ سلواتیں جہانءِ چمانی دیمءَ دست ماں دست باں۔
بلے نہ زاناں چون بیت نا اومیت آں چہ وت۔ گپۓ زانئے تی دیدگانی تیر دلءَ جِک جن اَنت باور کن ھمے ارسانی ترمپ کہ کاگدیں آنارکانی سرا اوشتاتگ اَنت مرگءِ مستاگ اَنت پہ من۔
دل روچے ھزار رندا گِنسارت کشیت بلے دزرس آں درئے۔
بکش منءَ کہ تئ اوستءَ نندگءَ دمتوس آں ءُ تو نوں چہ منی ھیالاں آدیم ئےوھدءَ ترا سرگوز کُت گوں من ءُ من ترا چہ سر سِست آں دور گُبارانی بازار ءَ اپسے شِدیت منی چم سواساں بنت ءُ تئی بچکندانی گپ گپ سوات ءَ سڈک جنت۔
