مستیں لیڑہ، ہراتءُ تپرءِ واہند
نبشتہ کار : مزار کریم
دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم
اے نوکیں ھبرے نہ انت کہ مرچی گیچینکاری ءِ ھاترا یک برے پدا مہلونک مئے لوگانی دپ ءَ اتکگ انت مئے گِسانی دروازگاں ٹُکّگ ءَ انت۔ پہ گچینکاریءِ ھاترا ووٹ لوٹگءَ انت۔ اے نوکیں ھبرے نہ اِنت بگندے مئے ہوشءَ پیش انچو گش انت کہ اے ووٹ لوٹوک مئے پیریں کماشانی کُڈکانی دپ ءَ اتکگ ء ُ میلانک بیتگ انت۔ چشکہ شما زان اِت مئے بَزگیں کماش گریب ءُ بزگیں مردم بوتگ انت آہانءَ دو وھد ءِ ورگ ھم نہ بوتگ اے ووٹ لوٹوکاں بَٹءُ گوشت شر شریں ورگ وارینتگ انتءُ رِیپینتگ انت۔
وھدے کہ مئے مردمانی لاپ سیر بوتگ گڈا آہاں زانتگ کہ نوں گپ ءِ جنگ ءِ وھد انت۔ گڈا آہاں گشتگ کہ شما مئے چمانی روک ات،ما شمے پادانی چیرئے ھاک انت، اگاں مارا دنیا ءِ تہا مردمے است آ شمائے شمے درد،مئے درد انت،شمامئے سکی ءُ سوریانی ہمراہ ات، چہ شما ابید مارا کس نیست، گڈا مئے کما ش چہ بے زانتی ءَ گل ءَ بال بوتگ انت کہ واجہ چش گشگءَ انت۔ گڈا واجہ ءَ وتی مطلب ئے گپ جتگ کہ پلاں روچ ءَ بیاات پلاں وانگ جاہ ءَ وتی گراں نہادیں ووٹءَ مارا بدئیت۔ اگہ اشتر ءِ واہند بوتگ گڈا گشتگے وتی مُہر ءَ اشترءِ سرا بجن ات اشتر شمارا سوار کن ماہ ءِ سرا بارت۔اگاں تپر ءُ ہرات ءِ واہند بوتگ انت گشتگ اش کہ اے تپر ءُ ہرات شمے گریبی ءَ چہ بنءُ ازل ءَ گڈیت۔ بلے مئے بزگیں مہلونک ءَ نہ زانتگ کہ اے اشتر پما ہچ سواری یے نہ بیت بگندئے مستیں لیڑہے بیت ءُ مئے دیم ءَ مئے زھگ ءُ نماسگاں وارت ءُ آھاں کبر ءِ باھوٹ کنت، اے تپر ءُ ہرات ہم مئے گریبی ءَ نہ بر انت ءُ نہ گڈانت بگندئے مئے سرگ ءُ پاداں گڈانت۔مئے مردم رد کپت انت آہاں واجہانی گپ باور کت ءُ زرت انت، واجہاں وتی کار شر کت انتءُ وتی پشت مان دات ءُ شت انت پدا سرجمیں پنچ سال ءَ داں کس ءَ نزانت مئے درد وار کجا شت ءُ چون بوت انت؟
وھد مٹ بوان ات، مئے لس مہلونک ءِ بزگی نہ وانندہی ھمک روچ گیش بوان ات۔دنیا کجا شت ءُ کجا سر بوت مئے مہلونک انگت پس ءُ میشانی دمبءَ ات۔ ءُ واجہ کارانی زھگ ءُ مردم شریں اسکول ءُ کالجاں وانگءَ اتنتءُ آھانی مردم دبئی،بحرین ءُ دگہ ڈنی ملکاں وتی ہوٹل ءُ کاروبار بندات کت انت۔
مئے مہلونک ءِ بزگی ھمک روچ گیش بوان بوتءُ آھاناں اگاں کسانیں نادارہی ءَ بہ گپت ایں آمرگ ءِ آماچ بوت انت،وانگ ءُ جان سلامتی ءِ آسراتی ہم نہ بوھگ ءِ برابرات۔ دگہ وہداں بزگیں مہلونکءَ پہ دپے جست نہ کن انت، ھمے کہ پنچ سال سرجم بیت اے واجہاں بچار مئے لوگانی دیم ءَ انت۔ انچو مئے سرا شنک باں دل گشیت ایشانءَ چماں بدار۔پدا اے مردم ھم مئے مردمانی تب ءَ سک سرپدانت، اے زان انت کہ اے گژنگیں مہلونک ءِ ایشانی لاپ ءَ بس پر کن اے چو اسپیت پس ءِ پیم ءَ تئی پشت ءَ وت کایاں ۔ بس اے کایاں مئے مردماں گش انت کہ شما مارا ووٹ بدے ما شمارا دان، شکر، پس ءُ میش یا ٹیٹکر ءُ گھنٹہ دیئیں مئے بزگیں مردم گش انت ھئو اے شَریں مردم انت کہ اتکگ انت پہ ما کار کن انت۔ بزگ نزان انت اے کاسگ چَٹ ءُ زالمیں مردم انت۔ اے آستونک ئے مار انت۔بلوچ ءِ چک چینی ءَ دست اِش ھوار انت۔
بلوچ ءِ ھوناں ورگ ء َانت، ھما اشتر ئے واہندءَ مرچی مئے میتگانی تہا مستیں لیڑہ یل داتگ کہ ایشی راہ ءَ ہرچی کیت آئیءَ وارتءُ کشیت۔ تپر ءُ ہرات ءِ واہند ءَ مئے میتگانی تہا وتی تپر ءُ ہرات ھما مردمانی دستاں داتگ کہ آ مروچی مئے مردمانی سر ء ُ پاداں گڈگ انت۔مرچی یک برے پدا مستیں لیڑہ،تپر ءُ ہرات ءِ واہند سرگپتگ انت ءُ مئے مردمانی نیمگ ءَ پیداک انت۔ بلے نوں اے پیم نہ بیت آ وھد گوستگ کہ مردم چو اسپیت پس ءِ پیم ءَ شمے پشت ءَ بہ کپ انت، نوں ہرکس زانت اے مستیں لیڑہ پہ ما سواری یے نہ بیت ءُ تپر ءُ ہرات ءَ ہرکس گندگ انت کہ آسرجم ءَ چہ مئے مردمانی ہوناں مچڈ انت۔
