دی بلوچستان پوسٹ آزمانک
دلانی اوتاگ سستگ اَنت
آزمانککار: ھنیپ بلوچ
دُرست گنوک اَنت میتگ دو میتگ کت پادانی ھِٹکی شپت
ثابت ئیں مردمے میماں نہ گوست اشاں کہ بازار سرا زرتگ اَت گنوک ءُ پہوال اتاں ءُ وتی آشنائی ءَ گوں ہرکس ءَ بہر کنگ ءِ انان ءَ بے انان،
انچو سما کپت کہ دلانی اوتاگ سِستگ اَنت ھرکس گیش ءِ وت نہ اِنت وھد بدل بوتگ؟۔یا مہلوک ءَ را سیر ءُ ازگاری ءِ دوداں بے مہری ءِ سوگاتے داتگ۔
شہدءُشکربوتگیں مردمانی میان ءَ امیتانی شینکاں وتی دروشم مَٹ کتگ اَت۔ اُوستانی جمبراں بُر اِتگ اَت دودانی سارتیں ساھِگ توپانءِ اَرجان اَت روچ ءُ شپانی بِستار کپتگ اَت کماشانی بیگاھءِ چوکی ءُ سرشپانی سپت چیلِک ءُ کپات چاچ ءُ بتل مجلس کپڈویءِ ھُرماگ کرنے گوستگ کہ ایرَھت بوتگ اَنت. آڈَھوریں لوڈ ءُ دنزان کس معنا کُت نہ کنت بامءِ اِستال ءُ آبادیں سالءِ پیشگوئی ءَ کئے دنت. کماشاں کہ سر جہلِگءَ دور دات گشئے زندگیءَ وتی تہر مَٹ کُت اَنت دلانی اوتاگ سِست آں مہر ءُ دوستی سیاد ءُ وارسی ھمراہ ءُ ھمساھگی مہلوکءِ تَب ءَ لاگر بوہان بوت اَنت چو کہ ہپت ءُ ہشت سالی کہریں ڈُکالءَ کہ دلوت کاہ ءُ بوچ شِنگر ءُ شینَلُک پوتار ءُ ندگ چہ اُنڈالاں دَمتوس بنت ءُ مِر اَنت دھرءُ دَور انچیں بیگواھیں کورکشکاں سرکشان اَنت کہ پُشپداں پہ ھچ نمانیت.کماشانی پوتینکانی پشت کپتگیں گوھر کوھن بوتاں ھاکوتانی باھوٹ اَنت. پیش بند ءُ کپو ھارک پاتانی مِتگیں ھُرماگ چون گیر کاینت۔
گیرانی گیرینک ءَ آ دست پیر مردے گوں سے زھگءَ لُبمتگیں کرودءِ ساھگءَ چو اھدی ھدیرہءَ بےموچ اَت بیمناکیں چم ءُ پرشتگیں بچکندانی تہءَ نگیگیں جاوراں اندیم کتگ اَت گمان کنگ نہ بوت وشھال اَت یا وتی روچانی ھساباں کماھگءَ اَت۔
دیگرءِ تاموریں شینک کپوتی نالگاں ملور اِتاں ھبکہ بوتگیں مچکدگ زیب ناک اَت شریش چہ ھلوتاں آژناہ نہ بوت چنال چو دمتوسیں مساپرءَ سِنداتءِ سرا وتی دم ءِ ساسارگءَ شپادیں وھدءَ تیلاک دیئگءَ اَت دپ پچیں بیٹِک ئے ءِ دیمءَ ژندیں تھتءِ سرا نشت ءُ دست سرا کُتاں ۔ یا اللہ اے گرانیں شپءَگنوکانی تہءَ چوں گوازیناں داں پیر زالےءَ پرزونگے ءَ نان بُنے پیماز گوں شیلانچاں تہھت ءِ پہناتءَ گوں چاگلے آپءَ ایر کُت ءُ دوگام ھما دیم بوت ءُ جَوَڈان ات بلے من کمار نہ کت ورگ ءَ بنا بوتاں وارت ءُ پہ وپسگءَ دراج کش بوتاں کماشیں مردے گوں دست بَتّیءَ تِرَبُزان ءَ اتک ءُ پرزونگ ئے چِست کُت ,, اَرررئے تو شریں گُژنگے ئے شرمندگ بوتاں بلے وتءَ بےسماکُت پسو نہ دات۔
گسر کپتگیں مساپر شپءِ نیمءَ کجا سرکش بہ بیت راہءُ در رہشونانی سوج ءُ سلاہانی کشک ھمے میتگءَ توام بوتگ اَتاں۔ کس ھبر نہ کنت اگاں کنت گڈا بدءُ ردیں گپانی پَسّو ءَ چے گُشنت؟ اللہ سہبے بیاریت کشک ءُ در میم بہ بنت. شپ گرانیں بارے اَت بوجگ نہ بوت نیم شپ اَت کسانیں زھگے آتک دروت ءُ درہبات بوت گُنگیں زبان ءَ اچ روچگی ءَ وتی دپ بوتک ما پہ بام ءَ ہم تران اِتیں میتگے ءِ اِش کُرتگیں کسہ ہمے میتگ ءَ ہم جاہ مہ نند اِتاں پدا ہمے زھگ ءَ منا ءُ منی بیگواہی ءَ زرت ءُ رہادگ بوت من جُست کُت نہ کت کہ سفر کُجا روت؟ منئیگ اِنت یا تئی ؟ من آئی ءَ نگاھاں چاراں تہ سفر روان اِنت بلے چیدگ ہنر کن اَنت ءُ دلانی اولاک وت ءَ وت شدنت پدا میتگے ءِ اِش کرتگیں کِسہ منا ءُ آئی ءَ توار پرِینیت۔
