اوٹ ءِ پنڈوک
نبشتہ کار:- زِڈ جی دشتی
دی بلوچستان پوسٹ
نوبت کہ اوٹ ءِ بیت گڑا بہ چار واجہ گردگیں گِس پہ گِس
واڑ ءُ کُڈّو اں دزموش کنان اِنت نی وتی درد ءَ گپتگ کہ مرچی گسے هم رد نہ دات۔
اوٹ ءِ پنڈوک مرچی زاهر اِنت میتگاں _ گِس پہ گِس اِنت گُشے راج ءِ چیلّام زیر ءُ راج ءِ مستریں دردوار همے مرد اِنت گِس پہ گِس دستی شهار اَنت چو پنڈو گِر ءَ رؤت مکّهیں ماتانی دستاں بوسہ دنت ءُ ارز کنت کہ منی شما وارس اِت منی شما مردم اِت شمئے من هرچ ارز ءَ پیلو کن آں شمارا من هر آسراتی دیاں بس شما وتی اوٹ ءَ بدی اِت من آں
اَنچوش هرچ میتگاں همے داب ءَ گردان اِنت۔
او اوٹ ءِ پنڈوک مرچی ترا وتی درد ءَ گیپتگ تو گِس پہ گِس ءِ لاچار ءُ هما گریبانی گساں پانگ ءِ هما کاشی کُڈّکاں سر تو سَک داتگ تو مرچی همائی یے گس ءَ واجہ واجہ کنگ ءَ ئے ناں آئی ءَ وردن ءِ هست پہ ورگ ءَ نہ کہ دگہ آسراتی یے ترا گریب ءِ گم نیست نہ گپتگ ترا لاوارس ءِ گم ءَ مرچی ترا وتی گم اِنت وتی واهشت پیلو کنگی اِنت تو در پہ در ءِ میتگ پہ میتگ همے گریب ءَ وتی اُمبر همے میتگ ءَ پہ لاچاری گْوازینتگ پرچا نہ یتکگ ءِ هال پرسی ءَ ؟
کُجا اَت ءِ تو زی ؟ ماں همے میتگ ءَ تاسپیں بَچّے ءِ لاش ءِ چِست کُت ، کُجا اِت ءِ تو؟ پرچہ نہ یتک ءِ نہ دات ماتی تسلّا ئے ، هاں نہ یتک ءِ نہ دات اَنت چِیا دست بوسہ ؟
اِے انگت هما میتگ اِنت !
مَٹ نہ بیتگ تنیگہ تاسپیں بچّانی رتکگیں هون نہ هُشیتگ اَنت اَنگت گِس پُرسیگ اَنت ارسانی هور گوارگ اِنت جگر بُن اَنت دل کپ اَنت اِدءَ نیست سرجمیں جسم ءُ جان۔ اِدءَ هون تالان بیتگ چتو کائے تو اِے میتگاں لَجّ بہ کن کمّو هیا پہ بها بِزیر اِے جاه ءُ دوار مَٹ نہ بیتگ اَنت۔
کِیچ هما کیچ اِنت شهید کمانڈر اکیل گوں چار همراه ءَ شهید بیت همے کِیچ ءَ چنچو سالونکیں شهیدانی لاش کلّ اِنت گومازی هما اِنت کہ شهید چئیرمین دوست مهمد گوں تاسپیں بَچّ ءَ همے زمین ءِ باهوٹ اِنت دگہ باریں چُنت شهید۔دشت هما اِنت شهید زاهد همے دشت ءِ دلبند ءَ واب اِنت شهید گنی ءِ مانِش همے دشت اِنت شهید داد جان گوں هشت همراه ءَ همے دشت ءِ دلبند ءَ شهید کنگ بیت شهسوار ءِ پنچ بچ همے دشت ءِ دلبند ءَ کلّ اَنت اِے هما جاه ءُ دیار اَنت هما میتگ ءُ هما مردم اَنت مَٹ نہ بیتگ اَنت۔
زی تئی چم بند اِت اَنت همے گُلیں آواران ءَ سرجمیں میتگ مانداشت اَنت باریں چنچو پیر ءُ کماش ءُ ورناه بیگواه کُت چنچو مکّهیں مات دگہ چنچو لاڈوکیں گهار بُرت زنداناں بند کُت تئی همے لونڈُواں باریں چُنت شهید کت تاسپیں بچ پرچا تو نہ یتک ءِ هال پرسی ءَ ؟ اِے هما میتگ اَنت منی واجہ بدل نہ بیتگ اَنت۔ ترا بزّگیں راج ءِ گم نیست منی واجہ ترا وتی ٹپ دارو کنگی اِنت۔
اوٹ ءِ پنڈوک هوش کن !
مے گلزمین ءِ ھاترہ تاسپیں بچّاں وتی جان داتگ اَنگت نُگرهیں جان دَیگ بیگ ءَ اِنت داں آجوئی بلوچ راج وتی جان ءَ دنت
اِدءَ هون رِتکگ اَنگت رچگ ءَ اِنت داں آجوئی هون رِچ اِیت بلوچ راج ءِ پہ گُلزمین۔ اوٹ ءِ پنڈوک تو وتی ناپاکیں کدماں مے پاکیں گلزمین ءِ سرءَ ایر مکن پہ اوٹ ءِ پنڈگ ءَ ۔
راج ءِ لوٹ آجوئی دیر اِنت پیسلہ بوتگ
جنگ نوکی پیداک اِنت کہ گْوش اِیت سلہ بوتگ
