ائید ءِ نوک
اکیل مراد
دی بلوچستان پوسٹ : بلوچی کالم
سِی روچ ءَ پیسر رمضان ءِ نوک گندگ بیتگ اَت آئی ءِ اُمیت بس یکیں واھگ اَت کہ اے سِی ئیں روچ تاں کجا مارا رسین اَنت۔ اے ژند ءُ ژُلیں کِشگ ھَنچُش پیچ ءُ تاب وران اَت آئی ءِ پاد ءِ چمپلانی بند ھم سِستگ اِت اَنت ءُ آئی ءَ پِشانی سر ءَ بستگ اِت اَنت۔آئی ءِ شلوارانی پادگ ھم درتگ اِت اَنت ءُ شلوار ءِ ھردوکیں پادگ ھم آئی ءَ گوں گُگّاں ٹٹاتگ اِت اَنت آئی ءِ لُنٹ گرمیں لیوار ءَ تَرکینتگ اِت اَنت۔
آ ھمے کِشک ءَ روان اَت ءُ ھمک نیم مِل ءِ سر ءَ اوشتان اَت ءُ وتی پاد ءِ چمپلانی بنداں ٹٹاھان اَت۔ آئی ءِ سوچ ءُ پکر ءَ اے سپر یکدم دراج کشیں بیت کنت سستگیں چمپل منا گرماگی روچاں آسری کُت مہ کن اَنت پمیشکا آئی ءَ وتی اوتاگ ءِ دیمی نیمگ ءَ پِشانی گیڈ ءَ چہ یک بندے پیش بُریت ءُ وتی راستیں کوپگ ءَ درتک۔
آ روچگ اَت ھم آئی ءَ وتی دبوج ءِ واستہ یک چاگل ءِ آپ ءُ مُچے ھشکیں بیگم جنگی ناہ چادر ءِ دُمبل ءَ بستگ اَت تاں اے مزن ءُ دراج کشیں روچاں منی گڈی اوست ءِ ھلاھوش مہ اوشتیت ۔آئی ءِ دیم ءَ مزن ءِ کنڈگ ءِ ھم پیداک اَت پہ کنڈگ ءِ سرکپگ ءَ کساس چار جاہ ءَ دَم کنگ ءُ سرکپگی اَت۔
آ اشتاپی اَت تاں ائید ءَ پیسر من وتی اوتاگ ءَ سر بہ باں سپر وَ سک ءَ دراج اَت آئی ءَ اے روچانی تہءَ چہ وتی کمان ءِ نیمگ ءَ ھمے اجازت ھم گپتگ اَت کہ من وتی نوک بیتگیں چُک ءَ منی واھگ انت چمیں بہ گنداں تاں منی نیم مرگیں سپر ءَ رند کبر ءِ کامپول منی پاداں گرانی ءَ مہ کَش اَنت ءُ ایمنی ءُ آرامی ءَ منی پاد تچک بہ بنت۔
آئی ءِ سپر روان اَت ءُ آ ھمے کاروان ءِ منزل ءَ دراجیں وھدے ءَ پیسر گون کپتگ اَت آئی ءِ سر ءَ ھنچش اُمیتی اَت کہ آ اے کاروان ءَ وتی گڈی روچاں گوں یلہ نہ کنت۔تاں کِشک ءِ مزنے پندے ءَ پد آئی ءَ وتی میتگ نزیک کرتگ اَت آ ھنچش گل ءَ بال اَت کہ آئی ءِ چماں آئی ءِ زال ءُ ودی بیتگیں چُک آئی ءِ دیم ءَ ایر انت بلے! میتگ ءَ اے وھد ءَ انگت ءَ باز کلاک پَش کپتگ اَت کہ آ وتی میتگ ءَ بہ رس اِت۔
ھمے گَڑ ءُ مُنجانی تہءَ جیڑگ ءَ اَت یک اناگہ ءَ یکے ءَ پُشتی نیمگ ءَ توار پِر جت کہ تو پلانی کجام دمگ ءَ رپتگے ھماھیں من تر ءَ چارگ ءَ اَنت تو وت ایوک ءَ اے سنگ ءُ کوھاں گوں گپ کنگ ءَ ئے آئی ءِ چَک ءِ ترینگ ءَ گوں آئی ءِ چم گوں آئی ءِ کوھنیں مھروانی ءَ کپت اَنت کہ آئی ءَ اسکول ءِ زمانگ ءَ کیچ ءِ دمکانی تہءَ دیستگ اَت۔ آئی ءَ یک برے شک بیت کہ بیت کنت اے سرکاری زروارے ایجنٹ ءِ پد ءَ آئی ءِ دل ءَ جیڑ اِت درستیں مردم زروار بیت نہ کن اَنت بِلّے! نزیک ءَ کئیت۔
آئی ءَ توار کُت بیا نزیک ءَ ھردوک نزیک ءَ اتک اَنت گڑا مھر ءُ دوستی ءِ گلائیشی ءَ پد اتکگیں مھروان ءَ جست کت کہ تو کجا روگ ءَ ئِے آئی ءَ پسو دات من وتی میتگ ءَ روگایاں ءُ من ءَ نوکیں چک ءِ بیتگ من گیشتر ھماھی ءِ چارگ ءَ روگ ءَ اَنت۔ اتکگیں مھروان ءِ لنٹ ھشک بیت اَنت ءُ لھتے ادارہ پد آئی ءَ پسو دات کہ شمے میتگ ءِ مردماں شَش ماہ انت کہ اِدا چہ لڈ ینتگے ءُ تئ جنین ءُ گوں ھمراھے چک ءَ پاکستان ءِ پلیتیں فوج ءَ برتگ ءُ وتی بنجل ءِ گورا نادینتگ اَنت۔ ھمیں گپانی گوشدارگ ءَ پد آ وتی کمان ءَ واتر بیت ءُ ابید ائیدی وشیان پہ سرڈگار ءِ آجوہ کَنگ ءِ جھد ءَ دیما بران اِنت۔ اے ائید بیست ءُ نُہ ءِ بوھگ ءَ انت۔
