چاگی ءِ تراک
سنگت رضابھار
دی بلوچستان پوسٹ
مروچی بیست ءُ ہشت(28) مئی اِنت
اے روچ منا شَر یاد اِنت ‘ اے ہما روچ اِنت کہ منی ڈیھ آس ءِ سرا پیلُشینگ بوتگ۔ اے روچ ءَ پاکستان وتی ایٹم بمباں بلوچستان ءِ دمگ چاگی راسکوہ ءِ سرا چکّاسیت۔ ہپتاد (70) سال اِنت کہ ماں بلوچ پاکستان ءِ سِلّیں گلامی ءِ ساھگ ءَ وتی زندمان ءَ گوازینگ ءَ آں
زند ءِ ہمک تک ءُ پہنات ہُشک گیمرتگاں ‘ بلوچ ءِ چاگردی زندمان ابیتکی ءُ ویرانی آماچ اِنت‘ بلوچ ءِ گلام دارگ واستا ہمک دھرے زوراوریں بادشاہ آں وتی زور چکاس اِتگاں ۔ آ پرنگیانی دروشم ءَ بہ بنت یا تُرک ءِ لشکرانی یاکہ ایرانیانی دروشم ءَ زوراکی ءِ ھلاپ ءَ چست بوتگیں جنگ ءِ آسر تھنا آجوئی ءُ یک ساپ ءُ پلگاریں چاگردی زندمان ءِ اڈ دیگ اِنت
انوں کہ ماں بلوچ یک مزنیں زوراکی ءِ آماچیں آ زورآور ءُ نارو ءَ ایں ملک پاکستان ءُ آئـی داشتگیں کاسگ چَٹاں۔کہ آیاں بلوچستان ءُ بلوچ راج پہ زور داشتگ ءُ وتی پادانی چیر ءَ کُتگ ءُ گلام جوڑ کتگ۔
بلے بلوچ ءَ بندات ءَ بگر داں انونے وھد ءَ کسّی گلامی نہ مّن اِتگ ءُ وتی گلامی ءِ سانکلانی پروش دیگے ہاترا بازیں دھرانی تہا جہد کُتگ ءُ لشک پروش داتگاں اے وھد ءَ کہ یک جنگ آجوئـی برجم اِنت اے جنگ پاکستان ءُ آئی زورآوریں سل کاریں گَلانی ھلاپ ءَ اِنت بلوچ ءِ اے جنگ بلوچستان ءِ آجوئـی ءُ بلوچ راج ءَ را دگنیائے دیم ءَ یک سرجمیں راج ءِ دروشم ءَ پیشدارگی اِنت ءُ وتی ڈیھہ ءِ واھند وتارا وت کنگی اِنت۔
ھیر من نوں کایاں وتی بُن گپ ءِ سرا بیست ءُ ہشت 28 مئی 1998ءِ یک چم دیستیں کسہ ءِ درشان کناں!
آ وھد ءَ من کسان اَتاں بلے من ھچ بے ھال نہ بوتگاں آ روچ ءَ کہ پاکستان ءَ وتی لیگاریں پاد مئے ساپ ءُ پلگاریں سرزمین ءَ ایر کتاں
مئے میتگ کوھانی میان ءَ یک سبزیں جنگل ءَ اَت . ھودے ھمک درچک ءُ دار باز زیبا ءُ دل کَش اَت ہمک کیشار سبز ءُ میزران اَتاں .دلوت پہ مھرے کھچراں چرگا اَتاں کپوتانی کوکو ءُ ملپداں ھمک رنگے دلوتپہ دابے ملگ ءَ اَتاں. کورءُ شیپانی آپ ءِ رِچگےتوار مدام مئے گوشاں کپتاں پرچکہ مئے لوگ کوھے تہا اَتاں. ماں وتی میتگے واستہ آپ چہ ہمے نزیک ءِ کوہی چمگاں آرت وھد پہ وَشی گُوزگ ءَ اَتاں
بس ہمے یکیں سلیں نام گلامی پر اَت
یک سھب ءِ من وتی کُل ءِ دپ ءَ نشتگ اَتاں.داں چاراں لھتیں موٹل گاڈی گوں تیزی ءَ گوست ءُ کماش پیر جان ءِ کلءِ دپ ءَ داشت اِش.پیر جان مئے میتگے سر کماش اَت.ھلکے مزن ءُ کساناں ھر وھد ءَ وتی ھندی جیڑہ ءُ جنجال پیرجانءِ گورا بُرتاں.گڑا واجہ ءَ مدام گوں دُریں لبزاں جیڑہ گیشینتاں ءُ ھلکے مھلوک ءِ مدام شیر ءُ شکر کُت آں.ھلکے مُچ مردماں کماش پیرجان ءِ سلاہ ءُ پنتانی سرا عمل کُرت. ھیر گڑا ہمے گاڑیاں چہ چار مردم ایر کپت ءُ دیم پہ پیرجان ءِ لوگءَ راہ گپتاں. دو(2)چو مئے راجی مردم اَتاں ءُ دو (2) چو گشے ھَندی مردم نہ یتنت چو دگہ رواجے مردم ءَ اَتاں.ھیر من دراہ گندگ ءَ تاں چہ وتی کلءِ دپ ءَ.آ وھد ءَ من اُمر ءَ سک کسان اَتاں بلے منی ماتءَ منا گشت منی بچ اے مردم پہ ھیری نیتکگاں الم گپے است. ھلکے دراہ مدرم چہ وتی لوگاں درکپتنت ھمانگو چم اِش سک داتاں . گوں یکے دومی داں باز دیرءَ گپ ءُ تران اِش کت .منا انچو گمان بوت کہ نا وشیں گپ بوھگ ءَ اِنت.پرچہ کہ پیرجان ءَ مدام دست مئے لوگانی ءُ جنگل ءُ سبزگیں کوہانی نیمگ ءَ شھار داتاں.داں دیر ءَ تران کنگ ءَ رند پد ءَ واتر وتی گاڑیاں سوار بوتاں ءُ شت اَنت.انچو کہ گاڑی چہ ھلک ءَ درکپتاں میتگے دراہ مردماں ‘ پیر زال‘ کماش ‘ کسانیں چک شتنت واجہ پیرجان ءِ کل ءِدپ ءَ.مردماں جست گپت واجہ پّسو دات کہ اے لشکرے دیم داتگیں مردماں بزاں کہ پنجاب لشکرءِ. ما ھیران بوتاں اے ادا چی لوٹ اَنت.گڈاں پیرجانءَ سرجمیں کسہ مھلوک ءِ دیما درشان کُت.پنجاپءِ دیم داتگیں لشکرءِ مردماں گوشتگ اَت کہ میتگءَ چے بلڈ اِت وتی مالءُ دلوتاں بزور اِت چدا دور برواِت ایرانءِ سیمسراں یا پنجگورءِ دمگانی تہا بنند اِت لھتیں ماہ آنگو بہ جلِت.پرچہ کہ پنجابءِ لشکرءَ گوشتگ اَت کہ ماں چاغی ءَ ایٹمی تراک ءِ کناں ماں اے ھبر اُشکت ابکہ بوتاں مھلوک ءَ گوں یک زبان ءَ گشت چے پاکستان آدگہ جاگہ ہلاس بوتگاں اے مئے ڈیھ ءَ وتی ایٹم بمباں چکاساں؟.
ھلکے مردماں گوں ہشکیں لُنٹاں ءُ تپتگیں پاداں واتر کُت وتی وتی لوگاں شُتاں’ مئے دلءَ سھتے ءَ نہ من اِت کہ وتی ھنکینءَ آس ءِ باھوٹ بکناں.بلے کہ وھدے دستاں نیزور اَتاں مارا دہ (10)روچے وھد دیگ بوتگ اَت.ھلکے مردماں گُشت کہ انوں ما نِزوراں پرچہ کہ کہ مئے وتی جندے بلوچ برات گوں پنجابءِ لشکرءَ ھوار آں مئے دست ءَ انوں ھچ بوت نہ کنت .آ دوھیں مردم کہ من گوشت کہ چو مئے ھندی مردم ءِ دروشم ءَ بوتگاں یکے جنرل قادر ءُ دومی ملک محمد عمر اَت کہ ایشاں پنجابءِ لشکر سجدہ کتگ اَت. گُڑا ماں چہ کماش پیر ءِ پنت ءُ سلاہاں وتی اُورد نزّارتاں سپر ءِ واستا تیاری کُت‘ ماں چہ ہودا درکپتاں وتی پس ءُ مال زرتاں دوانزدہ (12)روچے پند اَت ! مئے سپر ءَ مارا پیرزال کماش کسانیں چک ءُ نا دراہیں زالبول ھم گون اَت باز عزابی ءِ کاٹگ ءَ چے پد ما سر بوتاں ایرانءِ سیمسرءِ نزیک ءَ – ریکو ءَ ماں وتی کاروان بُوتک۔
ریکو چہ ایران ءِ سیمسر دو (2) کلاک ءِ راہ بیت.ما داں چار (4) ماہ ہمودا جل اِت. بیست ءُ ہشت (28) مئی نوزدہ سد ءُ ناود ءُ ہشت ءَ(1998) ءَ پاکستان ءَ بلوچستان ءِ دمگ چاغی راسکوہ ءِ سرا وتی ایٹم بمب چکاس اِتاں. بمبانی توار ھمودا مئے گُوشاں کپت اَنت’ مردم باز بےکرار بوتاں۔ بس ھمے یکیں گپ اِش دپ ءَ کُت’ یا الـلہ مئے ھنکین ءِ نگہبانی ءَ بکن’یا اللہ پاکستان ءِ لشکر ءَ بے سوب بکن۔ ماں چار (4) ماہ ءَ چہ رند وھدئے کہ واتر کُت وتی ھند ءَ.مئے میتگ پیسری رنگ ءَ نہ اَت.ھمک درچک ءُ دار پرسیگ اَت چو گشے وش تبیں موسماں بانزل جتگ دور رپتگاں. کوھانی تہا لھتیں دلوت پشت کپتتگ اَت کہ لڈءُ بارے وھد ءَ برگ نہ بوتگ اَتنت .درست چہ تراک ءِ درگت ءَ دلپٹ بوتگ ءُ مرتگ اَتاں.مرچی کہچراں گشے وتی رنگ رتکگ. ہمک رنگے نادراہی کپتہ‘ زھگ چہ وتی مات ءِ لاپ ءَ ودی بیت نادراہ اِنت‘ بازیں نوک ودی بوتگیں چُکے نادراہی آماچ اِنت‘ ہمک سبزگ وتی پیسری رنگ نہ اِنت. ہمک درچک ءَ کہ چم کپت گشے آس ءِ سرا پیلُشتگ.ھرچینز مارا ابیتک گندگ ءَ کئیت ۔
مروچی ایں آجوئی کاروان ءَ گنداں منی ہُشک ءُ گیمرتگیں چم آپ بنداں’ ناشریں سرکار ءَ مارا باز تاوان بہر کُتگ مئے زمین بندیگ کُتگ ‘ مئے ماتیں زبان بندیگ اِنت‘ برات بُرتگاں گار ءُ بیگواہ کتگاں لہتیں شہید کُتگ ءُ لہتیں زندانی کُتگ‘ زمین ءِ ہمک موسم ہُشک ءُ ویران اِنت بلوچستان ءِ آس چہرگ ءَ جنت‘ سرکار ءُ آئـی داشتگیں کاسگ چٹاں ماتیں زمین انگر کتگ‘ بلے کئیت الم ءَ روچے ہمک درچک پہ مہرے شاہ جن اَنت.ہمک مرتگیں پل بر کاراں آ روچ منی ڈیھ ءِ آجوئی ءِ اولی ُسھب بیت۔
