بلوچ ءِ ناتپاکی ءِ اِلّت چے اِنت؟
میجر مجیدؔ
دی بلوچستان پوسٹ
’’بادشاہ ھُداوند وت اِنت‘‘ کسّھے مشھور اِنت کہ یک جنگلے ءَ سَے کائیگریں گوٗک یکجاہ اِت اَنت۔ یکجاہ چر اِت اِش ، یکجاہ گرد اِت اَنت، ءُُ سک تپاک اِت اَنت۔ یک کائیگرے ءِ رنگ سُھر اَت، یکّے ءِ سْیاہ اَت، یکّے ءِ اسپیت اَت۔ کائیگر سک پزّور اِت اَنت۔ ءُُ ھمے جنگل ءَ یک پُلنگے ھم ھست اَت۔ پُلنگ ءِ دپ ءَ مُدام آپ دات کہ آ روچ کجام بیت کہ من ایشاں یک یک ءَ بہ وراں۔ پُلنگ ءَ یکّ ءُُ دو رَند ءَ ایشانی سر ءَ بِیڑھم بُرت بلے سے ئیں کائیگرانی تپاکی ءِ سوب ءَ پُلنگ بے سوب بیت۔ ھر وھد ءَ کہ ایشانی ورگ ءِ جُھد ءِے کُت سے ئیں کائیگراں پُلنگ جت ءُُ تاچینت۔ پُلنگ ءَ مار اِت کہ سے ئیں کائیگر اے رنگ ءَ تپاک اَنت منی سوبمندی دْروگے ءُُ ھُشکیں ھیالے۔ نی پُلنگ ءَ پندلے ساز اِت کہ من چِہ وڑ ءَ ایشانی تپاکی ءَ بہ پْروشاں۔ گُڑا یکروچے کائیگر ماں جنگل ءَ چو مدامی وڑ ءَ چرگ ءَ اِت اَنت ۔ سُھر ءُُ سْیاھیں کائیگر یکجاہ چرگ ءَ اِت اَنت ، اسپیتیں کائیگر چہ ایشاں کمّو پَشت اَت۔ پُلنگ شُت اسپیتیں کائیگر ءِ گْور ءَ ءُُ جُست ءِے کُت کہ تئی ءُُ آ دوئیں کائیگرانی زات ءُُ زُریات یکّ اِنت؟ اسپیتیں کائیگر ءَ پسّو دات کہ اِنّا! تو زاناں کور ئے کہ منی رنگ اسپیت اِنت ءُُ من آ دوئینانی سرداراں، منی زات ءُُ زُریات چہ آیاں باز جْوانتر اِنت۔ من سردار ءُُ نواب زادگے آں آ دوئیں مڈل کلاس اَنت۔ پُلنگ ءَ چیر بروتاں کند اِت ءُُ زانت ءِے کہ منی اے پندل پہ ایشانی ورگ ءَ یکّ ءُُ ٹِکّ اِنت۔ پُلنگ پد ءَ دیم پہ آ دوئیں کائیگراں شُت۔ جُست ءِے کُت اَنت کہ آ اسپیتیں کائیگر چہ شُما زات ءُُ زُریات ءَ شرتر اِنت؟ ایشاں پسّو دات کہ ناں! مئے زات ءُُ زُریات یکّ اِنت۔ مئے رنگ جتا اَنت بلے مئے اسل ءُُ نسل یکّ اِنت۔ پُلنگ ءَ گوں مکری بچکندگاں درّائینت کہ من اسپیتیں کائیگر وَ انّی جُست کُتگ ءُُ آ گْوش اِیت کہ من بُرز ءِ کلاس ءِ سردار زادگے آں ءُُ شُما دوئیں مڈل کلاس اِت۔ اے دوئیں کائیگراں بْرانز بُرت پہ زھری درّائینت اِش کہ دْروگ بند اِیت۔ پُلنگ ءَ چار اِت کہ من ایشانی اندر ءَ ناتپاکی ءِ توٗم کِشت۔ پُلنگ ءَ پد ءَ درّائینت کہ من آ اسپیتیں کائیگر ءَ اگاں بہ وراں شُما آئی ءِ کمکّ ءَ نہ کن اِت؟ ایشاں گْوشت کہ جھندم بہ ور ءِے۔ مارا وھدے کہ وتی مٹ نہ کنت ما آئی ءِ کمک ءَ چے ءَ بہ کن ایں!۔ پُلنگ ءَ اسپیتیں کائیگر پْروشت ءُُ وارت۔ اے دوئیں کائیگراں سیل چار اِت ءُُ دل ءَ بچکند اِت کہ سردار زادگ شُت۔ پُلنگ ءَ داں ھپتگے ءَ ھمے کائیگر چت ءُُ وارت۔ وھدے کہ پُلنگ پد ءَ شُدیگ بیت نی گوں سُھریں کائیگر ءَ ھمے پندل سازی ءِے بنا کُت۔ ایشی ھم پْروشت ءُُ وارت۔ ایشی ءِ ورگ ءَ ھم دو سے ھپتگ ءَ دلگوش بیت۔ وھدے کہ پد ءَ شُد ءَ گپت نی شُت پہ سْیاھیں کائیگر ءَ۔ ءُُ تچک ءَ تچک گْوشت ءِے کہ من ترا وراں۔ سْیاھیں کائیگر ءَ پسّو دات کہ ھما روچی کہ تو اسپیت پہ مکر وارتگ من ھما روچی ورگ بیتگاں۔ وھدے کہ مئے تپاکی پْرشتگ تو بزاں ھما روچ ءَ مارا وارتگ۔ ناتپاکی ءِ آسر ھمیش بیت۔
تنگویں بیلاں
بلوچ ءِ ناتپاکی ءِ اِلّت شوھازگی اِنت چوش مہ بیت کہ ھمے پُلنگ مارا تھنا بہ کنت ءُُ یک یکّ ءَ بہ پْروش اِیت ءُُ بہ وارت۔ مئے دژمن چو ھما پُلنگ ءِ وڑ ءَ مارا ءُُ شُمارا ٹکّ ءُُ بولک ءُُ زات ءُُ زریات، دین ءُُ مزھب، Upper class, Middel class, lower class ءِ نام ءِ سر ءَ پْروش دیگ لوٹ اِیت۔ بلے راستی ایش اِنت کہ بلوچ یک راجے۔ انگریز بھادُرّ ءَ ھم ھمے نامانی سر ءَ بلوچ جنگ داتگ ءُُ ھاکمی کُتگ۔ ھمے انگریز بھادُرّ ءِ کارست ءُُ پندل اَنت کہ مروچی پنجابی ءُُ گجراں وتی کُتگ اَنت ءُُ پہ زور بلوچ ءِ سر ءَ ھاکمی کنگ ءَ اَنت۔ باید اِنت ما چہ گْوستانک ءَ درس بہ زیر ایں ءُُ آ ردی یے کہ مئے پیریناں کُتگ ما دُبر آ ردیاں مہ کن ایں۔ ناتپاکی ءِ اِلّت ءُُ سوب درگیجگی اَنت۔ مروچاں سائنس ءُُ زانت ءُُ پولکاری انچوش دیم ءَ شُتگ کہ کینسر بزاں شُومّک ءِ دابیں نادْراھی ھم لااِلاج نہ اِنت۔ من دل ءَ جزماں کہ ناتپاکی ءِ ھم اِلاج ھست۔ اے جنگ راجی جنگے۔ ھر یکّے وتی نکاناں ھوار بہ کنت۔ آ تُری سردار بہ بیت یا بزگر ءُُ پوریاگر ءُُ درتہ پُچیّ بہ بیت۔ راجی جنگانی اندر ءَ طبقات چارگ نہ بنت کُل بلوچ یک بہ بیت۔ اگاں گریب ءُُ بزگر گُلام اِنت، سردار ءُُ نواب ءُُ تمندار ھم گُلا م اِنت۔ اے ٹکّ ءُُ بولک بلوچ ءِ دژمن ءَ پہ بلوچ ءِ ناتپاکی ءِ ھاتر ءَ جوڑ کُتگ اَنت داں کہ زور گیر وتی ھاکمی ءَ دْراج کش بہ دنت۔ جرمنءِ شھر برلنؔ ءِ 1961 ءَ جوڑ بوتگیں نپرت ءِ اے بلاھیں دیوال 1989 ءَ پْرشت ، نپرت ءِ بلاھیں کلاتے جرمن راج ءَ دست ء وت پْروشت پرچا کہ ھمے دیوال ءَ یکّیں راج دو جاہ بھر کُتگ اَت۔ Great Chaina Wall ٹُکُّر ٹُکّربیت۔ بلے بیا کہ بلوچ انگت وتی نپرت ءِ دیوال ءَ پْروشت نہ کنت۔ دنیا ءِ اے دگہ راجاں چہ ھم درس زیرگی اِنت پرچا کہ ما ھم ھمے زمین ءِ سر ءَ نشتگ ءُُ زند گْوازینگ ءَ ایں۔ اے دنیا ءَ ھر جاہ ءَ کہ بدل ءُُ سدلی یے کَیت مئے سر ءَ ھم اسر کنت۔ مارا ءُُ شُمارا وتی جُھد گوں تپاکی ءَ دیم ءَ برگی اِنت۔ شھید فدا احمد گْوش اِیت کہ ’’تپاکی ءُُ جُھد داں گُڈّی منزل ءَ‘‘ گُڈّی منزل ءَ چہ مُراد آجوئی اِنت۔ مروچی ھر یک گیرت مند ءُُ ازت داریں بلوچے آجوئی لوٹ اِیت۔ ءُُ آجوئی ھر انسان ءِ بُنُکّی ھکّے ءُُ بلوچ ھم انسانے۔ بلوچ ءَ چہ ھکّ ءَ پد کنزگ راجی تاوانے۔ منزل انگت دیر اِنت، بازیں پندے جنگی اِنت، ءُُ منزل ءِ کِشک ھم نہ وشّ ءُُ دْراج کشّ اِنت۔ دْراجیں پندانی واست ءَ سک باز ھمراہ ءُُ ھمبل پکار بیت۔ اے راجی جنگانی دْرچ ءَ کلاس ءُُ زات ءُُ زریات چارگی نہ اِنت بلکیں کِرد چارگی اِنت۔ تئی دژمن سکّیں کم نسبے۔ جنگی دوداں بلد نہ اِنت، تئی زھگ ءُُ زالبولاں ھم ازیت دنت۔ مروچی تئی ناتپاکی ءِ سوب اِنت کہ زورگیر چو جونگیں لیڑہ ءَ مست اِنت۔ ءُُ زورگیر مئے وتی جند ءِ براتاں جُھد ءِ ھلاپ ءَ کارمرز کنگ ءَ اِنت۔ اے کُل مئے ناتپاکی ءِ سوب اِنت۔ بلوچ ءِ تپاکی دژمن ءِ مرگ اِنت ءُُ مئے کُلّیں رھشون تپاکی ءِ ھکّ ءَ اَنت بلے تپاکی ءِ جار ءَ جت نہ کن اَنت ۔ ھمے اِلّت ءُُ سوب درگیجگی اَنت کہ پرچا ھر یکّے ءَ وتی چار ھشت ءِ مسیتے بستگ ءُُ پر وت ھدایے جوڑ کُتگ ءُُ نشتگ۔ نی جُست ایش اِنت کہ بلوچستان ءِ بزگریں راج ءِ مسیت کجام اِنت؟ اے جْوانیں مستاگے پہ بلوچ راج ءَ کہ سلاہ بندیں گل داں یک ھدّے ءَ تپاک اَنتءُُ یکّیں سنگر ءِ تہ ءَ گوں زورگیر ءَ دیم پہ دیم اَنت۔ بلے بژن ءِ گپ ایش اِنت کہ مئے سیاسی رھشون گوں یکّے دومی ءَ ٹیلفونی رابتہ ھم نہ کن اَنت نند ءُُ نیاد مھر ءُُ دوستی، تپاکی، یکجاھی وتی جاہ ءَ۔پد ءَ ھم بلوچ سرمچار ءُُ بامرد ءُُ راجپھاز ءُُ دلپھکیں جُھدکارانی برکت ءَ بلوچ ءِ پَل چو پٹک نہ اِنت کہ دژمن ءِ دل ھر وھد ءَ بہ لوٹ اِیت دَور بہ کنت ۔ بلے ھمے پَل چو آسن ءَ مکھم کنگی اِنت۔ چوش ھما وھد ءَ بیت کہ راج ءُُ راجی رھشون تپاک ءُُ یک دست بہ بنت۔
تپاکی آجوئی ءِ مانزمان اِنت
بلوچستان آجو بات
