ہشکین دار’’ بلوچستان‘‘۔
نوشتوک: زامران دیدگبلوچستان نا درستی راستی اگہ ایلو قوم آتیان بننگہ تو بھاز آک پارہ۔۔۔ بلوچستان تو بیرہ گوادر اِسکان محدود ءِ۔ اندن چندیک ہرا سیل و سوات نا شونک والاک ءُ تو پارہ بلوچستان کوئٹہ اِسکان ءِ اندن عالمی حوالہ اٹ کس نا گشادی سوچ اس مرے تو او پائک سائندک، ریکوڈک، گوادر۔۔۔۔
ولے کنے اینو اسکان کس دا سرپند کتو کہ بلوچستان اندا چار جاگہ نا پِن ءِ تو بیرہ اندا جاگہ نا باتیک انتئے تینا جاگہ کِن بادوی کپسہ پورا بلوچستان انتئے آجوئی نا خواست گار ءِ۔۔۔ اندن اینو پگہ سی پیک نا شرشور بلّا و چنکا کل ءِ یک سر گنوک جوڑ کرینے۔ اگہ بلوچستان سی پیک نا پِن اٹ جہاں اٹ پنی ءِ گڑا دانا مننگ مطلب پِن آن مُست انتئے بلوچستان زراب نا گواچی ئس و ارے۔۔۔!!!
کتابی نگاء اَٹ اُرس پَٹ پول کیس تو اندا معلومداری مریک کہ بلوچستان ودی دے آن پاکستان والا ودی دے آن اندن نِم گٹو سلوک ءِ۔۔۔ نہ روشن دے اس ٹک ایتک نا علم زانت اٹ گیشتری نہ حق آتا ملنگ۔
دا سوج ای دا سوب آن ارفنگ اُٹ کہ بلوچستان انت سے کِن پنی ءِ یا انت اسیکن اونا اہمیت ءِ ایلو قوم تا خن تیٹ۔۔۔ اسہ وخت اس کنے بلوچ نسل آن پیشن نا باتی اس سوج کرے کہ بلوچستان مگہ بیرہ اندا چار جاگہ تا سوب آن زراب نا گواچی ءِ۔۔۔۔۔۔؟؟؟
ای اول پاریٹ آن کنا ہم سوج اندادے کہ کوئٹہ لِٹل پیرس اس ایلوفتے زور بسکہ ایہانتا، تباہ تو زمین جمب کرے تا ولے دوارہ اوڑے ہچو دنو نگاہ اس کننگتو کہ او ولدا لِٹل پیرس پاننگ نا لائخ مروس۔۔۔ہرا دائسکان کِن زار زار سلوک ءِ۔
سوج دا بش کرے کہ ہراتم لِٹل پیرس پاننگاکہ گڑا او وخت ءِ مزاحمت متوکہ مگہ بلوچ آتا کُنڈ آن۔۔۔؟؟
ای بیرہ پاریٹ۔۔۔ بلکن۔۔۔ ولے کنے دانا جوان خبر اس کہ دا آجوئی نا توار ہمے تم آن مَش دامان تیٹ تالان ئسک۔
ای بے ورندی مننگ نا سوب اودے اللہ نا کمک تو کریٹ و بش مسوٹ ولے ہمو گپ آن پد ای ہم دا ٹَک خلیوہ کہ بلوچستان نا اہمیت انت مرو ءِ آیا دانا اگہ گپ بیرہ اونا لال جوائر نا مَش آکو تو گڑا ننا آجوئی نا جہد ہراکہ دافتے بچفنگ نا ءِ تو اوٹی انتئے نن اسکان کِن بے سہب اُن؟ سائیندک منہ سال اٹ ایسری آ سر مریک اندن مننگ کرو ءِ کہ او وخت آ نن تینا نواسہ آتا دوٹی ہلسہ پارون کہ دا ہرے ننا ڈھیہ نا ہمو جاگہ ءِ ہراڑے ننا ہفتاد پُشت ءِ آسرات کروک آ مڈی کَڈ اس ولے داسا دانا ’’لوط‘‘ نا قوم نا جاگہ تا وڑ بیرہ باقیات آک سلوک ءُ ہرادے نما نگاہ عبرت نا جاہ اس اسہ سرپند مریک ہم گلہ اف۔
اندن ریکوڈک ہم مصر نا بازار اٹ ’’حضرت یوسف ؑ‘‘ آن بارتولوک ءِ سودائی تو دانا مسونے ولے بختاور آ دے نا بس انتظاری اُن گمان ہم اف کہ دانا سودائی ءِ کس تورو ءِ۔
زوت سے نا حوال ئسے کہ کراچی نا سمندر آن منہ ’’جَل پہلوان‘‘جل پری دا وجہ آن پاپرہ کہ جل پری زیبا مریک او باز بدرنگ ئسُر، پشن مسونے ہرافتے مخلوق سیل کِن کائک۔۔۔ داسا گوادر نا گپ کیو تو گوادر اٹ جل پَری نا پاننگ کپرہ ’’مَچی ہلوک ‘‘ آتا جون آک ہم زوت آن زوت سمندر نا دریچہ آن پیشن مرور اوفتے آ کس نا زُلم نا داستان مفروئے بلکہ او تینٹ تینے سمندر اٹ بٹور خوک کننگ کِن کہ داسا گوادر ہم بیرہ اوفتیکن عکس اَٹ زیبا ءِ. داہم مرو ءِ کہ نن مَچی ہلوکاتا بزّگ اِنگا کشتی تے میوزم تا زیب کرونک کہ دافک زمان سیٹ گوادر نا خم اٹ آجو راہی روان ئسُر ‘سی پیک’ ہم تورنگ آن سلیس اک بقول ءِ دانشور آتا کہ دا بلوچستان نا اُست ءِ کتار اَٹ لکیر اس کشنگ ءُ.
ای باز کاٹم خڷ نا گواچی مسُٹ تو سنگت اس کنے پارے برکان دیخہ تینا دشت بیابان تیٹ پیری اس خلین تہو ننا ہم دیخہ بدل مریک۔۔۔ بدن تون اوار ملی ہم دیخی آسرات مریک۔۔۔ کنے اندا پَٹ اٹ کنا دا سوج نا ورندی ملا کہ ننے آن تو کُل گڑاک ہننگ او گڑا نن انت کِن پانہ کہ بلوچستان آجو مرے۔
اسہ بزگ ،شوان اس تینا سادار تا رہی آ تولوک ئسک۔۔۔ سادار تون تینا غاؤ کننگ ئسک کہ پھُلی بیوس نے انت پاؤ کنا نواسہ آک اسُل سرپند مفسہ کہ دا پٹ بیابان آک کنکن انت اس ہریر نُم کِن انت اس ہریر او انت چارہ، او انت خنانوں! اوپارہ ننا ہُرانا پاناد ءِ بورنگ اس مرے۔۔۔ ای پاوہ کنے اندا ناوڑ بس ءِ انتئے کہ تینا لمہ ڈغار نا دیر ءِ دتر آن بار چوشو، کنے کنا و پھُلی اس تے اندا بس ءِ، پارہ پیرہ نن خوانہ نا پھُلی ہم نن تون اوار شار اٹ مرے ایڑے خرّن ءُ خیت ہرے۔۔۔ ای پاوہ کنے جوان سما ءِ خرّن آ خیت ہم داسا زار اَٹ ترخک، ہرادے بزغر آک زَر ئنا خاطر تینا پالیز آتیا چٹ تننگ ءُ کہ زوتس بھلن مریر ننے زَر بکارے۔۔۔ای پاوہ کنا نازو کنا پھُلی، کنا بَگّو تو بیرہ بارن آ بوچ آتے اٹ ہم سال آتے تیر کیرہ اندن زور نا بھلن یا وخت آن مُست بھلن مروکا ’’بہہ و بوچ ‘‘ اٹ او خوند مفک گڑا ای انتئے داکان کاوک کنا زند اٹ کنکن امن گیشتر ءِ ناکہ زر، جاہ، بھلنی۔۔۔۔
کنا شوان راست پائک۔۔۔ ای داکان ہمو تما قاصد آن بار زوت آن زوت ہمو مڑدک آ تینے سر کریٹ ہراکنے آن سوج اس چِست کریسُس بشخندہ اَٹ پاریٹ تا؛ بلوچستان ’’ہشکین دار‘‘ ئسے ولے وطن ءِننا. خدا کپ کہ داڑے گوادر بارُن سلے ولے کنا ناوڑ ہم کنکن گنج ئسے۔۔۔ کنا ڈے ئنا اسہ مڈی اگہ سائیندک و ریکوڈک ءُ او کائک توکائے۔۔۔ بس کنا وطن آجو مرے کنا ’’پھُلی، کنانازو، کنا بگّو، کنکن گنج ئسے۔۔۔۔
***
(یاتی:بلوچی نا اسہ زیباؤ دود ئسے کہ بھازا سادار تیا پِن تخیرہ خاص کر ہیٹ، میڷ آتیا. ہموتا پِن تیٹ پِنی آتیان نازو، پھُلی، بگو اریر.)
