زَرگُل ءِ زِند
یازدمی بَھر
سخی ساوڑ بلوچ
دھمی بَھر
ما وارڈ ءَ سر بوت اِیں ءُ نادْراہ ءَ را تھت ءِ سر ءَ واپینت ءُ مھروان چہ زَھر ءَ تَرکگی اَت ءُ بَس ھمے گْوشگ ءَ اَت نہ زاناں ما زالبول ءُ چہ اے نوکیں اسلام ءُ ملایاں ءُ دومی چہ بندیگیں چاگرد ءَ کدی آجو بہ اِیں ءُ مردین کہ ھرچی رَدی یے چیزے بہ کنت کس ھچ ئِے نہ گْوش اِیت، بس وھدے کہ یک زالبولے یک گپّے یا کندگے جَنت بزاں آ میاریگ اِنت ءُ ھمے گْوش اَنت کہ زالبول ءَ پہ ایوڑی شر نہ اِنت، آیاں کہ مردین چاگرد ءِ تہ ءَ ساپ ءُ پلگار اَنت، آ کدی میاریگ نہ بنت، بس ھرابی ءُ سانکل بَس زالبول ءِ واست ءَ جوڑ کنگ بوتگ ، زاناں مارا چاگرد ءِ تہ ءَ زندگ بُوَگ ءِ ھچ ھک نیست ءُ پَد ءَ اے ملا ءُ چاگرد ھم سرپد بہ بنت کہ ما اگاں زندگ اِیں یا مارا ازت ءُ ارزشتے ھست ،گُڑا چہ مئے زالبولانی برورد اِنت ، بَلے کَے اے چاگرد ءُ نوکیں اسلام ءِ بے سریں ءُ کور دیدیں ملایاں سرپد بہ کنت؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تو اڑے وت ءَ را وَ راستی وھمی کرتگ ءُ تو مروچی چہ وتی چاگرد ءَ آجو ئے کہ چہ گِس ءَ داں منی کِرّ ءَ اتکگ ئے دگہ تو چونیں آجوئی یے لوٹ ئے؟ من گْوشت.
مھروان ءَ پَسّہ دات :برو اڑے زالم گوں وتی بے سریں گپّاں، تو ھم چو ملا ءِ وڑ ءَ سر ءَ شَرّ شَرّ نہ ئے، ما کجا چہ چاگرد ءَ آجو اِیں، باریں منی میتگ ءِ یا گِس ءِ مردمے من ءَ گوں تو نِند ءُ نیاد کنگ ءَ بہ گند اِیت، بچار باریں منی ءُ تئی کانپولاں تُش تُش کن اَنت یا نا ، انگت تو گْوش ئے کہ شما آجو اِت……….پَد گُڑا زان ئے کہ زالبول، یا مھر مئے چاگرد ءِ تہ ءَ چِنکس آجو اِنت ءُ تو باریں زالبولے بوتین اِت ئے ،گُڑا تو زانتگ اَت کہ اے بندیگیں چاگرد ءِ تہ ءَ زالبول بُوَگ چِنکس گِرانیں بارے ءُ ترا من دگہ کسّھے گْوشاں گوشدار کہ باریں ما وتی چاگرد ءِ تہ ءَ چِنکس آجو اِیں، یک روچے من وتی دومی بان ءِ تہ ءَ نشتگ اَت آں ءُ وتی اسکول ءِ کارانی کنگ ءَ اَت آں کہ دومی بان ءِ تہ ءَ منی پِس منی ماس ءَ را ھمے گْوشگ ءَ اَت کہ مھرجان نوں مزن اِنت ءُ زی منی برات اتک ءَ کہ منی زھگ ءَ وتی زامات بہ کن، من گْوشتگ شر من وتی زھگان ءَ جُست کناں ءُ ترا پَد ءَ یک ءُ دو روچ ءَ رَند گُڈی پَسّہ دے آں.
من ءَ وتی برازتک دوست بیت، من گْوش آں من آئی ءَ زامات کناں، گُڑا تو چے گْوش ئے؟
چے کہ ترا دوست اِنت، من ءَ ھچ گپّے نیست ءُ زاھر اِنت یکروچے زاماتے دارگی اِنت، تئی برازتک ھم من ءَ دوست اِنت.
منی پِس ءُ ماس دوئیں رازی بوت اَنت، گُڑا دو سَے روچ ءَ پَد منی پِس ءَ منی براس ءَ را پہ مھر توار کُرت منی بابُل کمو اِد ءَ بیا من ءَ پرتو کارے ھست، وھدے منی براس اتک، گُڑا منی پِس ءَ گْوشت منی بَچ من ترا جاگھے ءَ زامات کنگ لوٹ آں، باریں ترا آ جاگہ پہ زاماتی ءَ دوست بیت یا نا ءُ تو پہ زاماتی ءَ رازی ئے؟
وھدے کہ من وتی پِس ءِ اے گپ اِش کرت آں، من ھیران بوتاں کہ منی پِس پرچا منی براس ءَ را پہ زامات بُوَگ ءَ جُست کنت، گُڑا من ءَ اے ھک نیست کہ منی ماس ءَ من ءَ جُست بہ کنت کہ ترا آ بچک دوست بیت کہ نا………….؟ اللہ ءِ شکر اِنت کہ منی بَلُک زوت مُرت ،چونایا منی پِس ءُ ماس ءَ پہ وت زاماتے داشتگ اَت، تو انگت گْوش ئے کہ شما آجو اِت؟
من گْوشت: تو اڑے وتی نوں اے دِراجیں گُشتانک دیگ ءَ بس کن، پورا تو زالبولانی میان ءُ استمانی روچ ءِ درگت ءَ گُشتانکے دیگ ءَ ئے، ترا ملا ءَ وَ شَرّ گنوک کرتگ ولّہ ءُ شر اِنت کہ تئی بَلُک زوت مَرت چونایا باریں ترا اے وھدی چونیں پَنچ ءُ شش سرگ ءُ پادگ گون بوتگ اَت ھاھاھاھاھاھاھاھاھا، اے گَپّ ءَ نوں بِل کہ وھد زوالی یے، شُما گوں مات زَرگُل گَپّ ءُ دیوان بہ کن اِت، گُڑا من رو آں کینٹین ءَ بُوچ ءُ باچے گِر آں کایاں.
مھروان: ترا لَج نہ کنت جُش گْوش ئے ھاھاھاھاھاھاھا، شَرّ اڑے زوت بُرو بَلے پہ من ءَ آلو چِپس ءَ بے ھیال مہ کن ئے ءُ ترا گُڑا زَر گوں، اگاں گون نیست گُڑا من ترا زَر دے آں؟
اِنّاں جگر زَر من ءَ گوں ، تئی دُوا بہ بیت ھاھاھاھاھا.
منی دُوا گونترا مدام ھمراہ اِنت چو پِلانی ءِ وڑ ءَ، منی جان ھاھاھاھاھاھاھا.
من کینٹین ءَ شُتاں، آلو چپس ءُ دگہ ورگی چیز زُرت ءُ اتک آں، داں مھروان ءُ زَرینہ ماس ءِ پادانی پِرنچگ ءَ اِت اَنت ءُ گوں ماس ءَ دیوان ءُ کَندگ ءَ اِت اَنت.
ابا گُڑا ٹیسٹ کدی کاینت، زَرگُل ءَ گوں بَزگیں گالوارے ءَ من جُست کُرت ءُ مئے مسکرا ءُ کَندگ پُرشت اَنت ءُ مئے دلگوش گوں آئی ءَ بوت.
جی ٹیسٹ انشاءاللہ باندا کاینت ءُ ڈاکٹر ءَ را پش دار آں ،باریں چے بہ گْوش اِیت کہ چون اَنت ءُ نادْراھی چِنچو نِزور بوتگ، انشاءاللہ اللہ ھیر کنت منی ماس ءُ اللہ مالکے بلکین ءَ ٹیسٹ ساپ بوت اَنت.
ھَو ابا بیشک آ رھمان ءُ رھیمے، چہ آئی ءِ کُدرتاں توبہ، چے کہ آئی ءَ را دوست بیت ھما وڑ کنت، منی اے نادْراھی ءَ را چو زوت نہ اِنت، چہ درکسانی ءَ منی ھمراہ اِنت، بس رب ء پاک ءَ کہ من ءَ نہ کُشتگ، اے بلاھیں نادْراھی ءَ چہ ابید انگت ساہ روت ءَ کیت، بیشک آ ھرچی سازت کرت کنت.
منی ماس گُڑا تو وتی کسہ کپّی کرت، باریں تئی ناکو ءَ شمارا چہ شُمئے ماس ءِ پَنجگاں پَچ گِپت، گُڑا دیم ءَ چے بیت؟
ابا من زاناں تو داں منی اے ازابیں زِند ءِ کسّہ ءَ سرپد مہ بَہ ئے ،منی ھیال ءَ تو وتی ماس ءَ را پَھِل نہ کن ئے ھاھاھاھاھاھا.
جی ھَو منی مھکیں ماس، دانکہ تئی زھگ وتی ماس ءِ ازابیں زند ءِ بارو ءَ سرپد مہ بیت، گُڑا چوں زانت کہ منی مھکیں ماس ءَ کجام ازابانی تہ ءَ وتی زند گْوازینتگ؟
منی بابُل گُڑا منی ناکو ءَ من ءَ ءُ منی گھار ءَرا چہ ماس ءِ پَنجگاں پَچ گیت ،منی ماس زار زار کنت کہ منی زھگاں چہ من ءَ جُتا مہ کن اِت، من ءَ بے وتی زھگاں یک دمانے ھم نہ بیت ءُ منی اے تِپلائیں زھگانی چے میار کہ آیان ءَ چہ من ءَ جُتا کن اِت، اے زَرناز ءَ وَ یک سالے بیت ، ایشی ءِ شیر انگت پورا نہ اَنت، اگاں شمارا زھگانی درکار اِنت، گُڑا منی چہ شما دزبندی اِنت کہ منی زھگاں من ءَ بہ دے اِت، وھدے کہ زھگ مزن بوت اَنت، پَد ءَ زھگ شمیگ اَنت، بَلے پہ ھدا ءَ بچار اِت کہ من ءَ زندگ ءَ زندگ آس ءِ تہ ءَ بُن مہ دے اِت.
ابا کَے یک بے وسیں ماسے ءِ پریاتاں گوشدار اِیت، اے سرجمیں میتگ ءَ یکے پہ منی ماس ءَ ارمانی نہ کنت، بازیں پریات ءُ زاری ءَ منی ماس بے سما بیت ءُ کپ اِیت، گُڑا منی ناکو گْوش اِیت، گراناز ءَ ھچ مرگ نہ اِنت، مَکِر کنگ ءَ اِنت، ھچّی بے سما نہ اِنت، منی ناکو لَٹّے زُور اِیت ماں منی ماس ءِ جَنگ ءَ لَگ اِیت، بَلے منی ماس انگت سما نہ کنت، رَند ءَمنی ناکو زانت کہ گِراناز بے سما اِنت، نوں آپ ئِے پِریچ اَنت، لھتیں وھد ءَ پَد منی ماس سما کنت، بَلے منی ناکو ءَ را انگت ارمان نہ بیت، کس نہ زانت کہ منی ناکو ءِ جان ءِ تہ ءَ دلے مان یا سِنگے، منی ناکو ماس ءَ را باھوڑاں گیت ءُ گِران ئِے کنت ءُ دومی میتگ ءَ کہ منی پیرک ءُ ناکو ءِ گِس بنت ھمود ءَ بارت ئِے ءُ منی پیرک ءُ ناکوان ءَ گْوش اِیت کہ اے شمئے زھگ ءُ گھار اِنت ،نوں شمارا سر اِنت، شما زان اِت شمئے زھگ.
روان اِنت
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
