زَرگُل ءِ زِند
دھمی بَھر
نبشتہ کار: سخی ساوڑ بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
ما زرگُل ءِ ٹیسٹ کناھینت اَنت ءُ من مھروان ءُ آئی ءِ دزگھار ءَ را پہ مسکرا گُشت شما منی ھمراہ اِت ءُ بچار کہ شمارا کسّے مہ گِند اِیت کہ پد ءَ شمارا جُست کن اَنت ھما بچک کَے بوتگ کہ شما ھمائی ءِ ھمراہ بوتگ اِت، من کندگے جَت ھاھاھاھاھاھاھا.
اناں ما وتی پَسّہ ءَ آئی ءَ را الّم دے اِیں ءُ ما چہ گِس در آتکگ اِیں، گُڑا اَلّم ءَ یک بھانگے جیڑ اِتگ ھاھاھاھاھاھاھاھا مھروان ءُ آئی دزگھار ءِ گندگاں من ءَ گیش وشیانی بھر جوڑ کرت ءُ من سک وش اَت آں کہ من ءَ مھروان ءِ وڑیں ھمراھے گون اِنت ءُ من آئی ءَ مدام وتی ھمسپر کن آں ءُ ما وتی زند ءَ یک وشھالیں زندے ءِ باھوٹ کن اِیں.
شما گُڑا مروچی وانگجاہ ءَ نہ شتگ اِت ءُ وھدے گِس ءِ مردم سرپد بہ بنت کہ شما وانگ ءَ نہ شتگ اِت، گُڑا جیڑھے نہ بیت؟
مھروان ءَ پسّہ دات،: اِنّاں مئے کِرّ ءَ بھانگ باز ھست ءُ من دوشی زرینہ ءَ را ھال کرتگ کہ باندا مارا نادراھجاہ ءَ روگی اِنت، گُڑا تو وت ءَ کمو نادْراہ بہ کن ءُ سُھب ءَ مئے لوگ ءَ بیا ماس ءِ دیم ءَ ھمے بہ گْوش مھرجان من دوشی نادْراہ بوتگ آں، تو منی ھمراہ بہ بو کہ نادْراھجاہ ءَ رو اِیں ، گُڑا من چہ وتی ماس ءَ موکل گِراں کہ من گوں زرینہ ءَ ھمراہ بہ آں، نادراھجاہ رو آں پرچاکہ زرینہ ءَ ایوک اِنت ءُ چونایا منی گِس ءِ مردم ھم زان اَنت کہ مھرجان ءُ زرینہ سکیں دوستیں دزگھار اَنت، پمیشکا آ من ءَ مکن کرت نہ کن اَنت، ھمے وڑ ءَ ما چہ گِس ءَ نادراھجاہ اتکگ اِیں.
ارررررررر شمارا اللہ وت مجنات شما چون چونیں بھانگ زان اِت ولّہ ھاھاھاھاھاھاھاھا ءُ شر کرتگ اتکگ اِت، زَرگُل ءَ ھم گِند اِت ءُ دیوانے ھم بیت کہ دیر اِنت نِند ءُ نیادے نہ بوتگ.
مھروان ءَ پسّہ دات: تئی ءُ منی مروچی دل ءِ مراد پورو بوتگ اَنت، زَرگُل ءَ مارا مروچی یکجاہ کرتگ ءُ اللہ زَرگُل ءَ زوت وش کنات ءُ مئے آروس ءِ مراداں بہ گِندات ھاھاھاھاھاھاھاھاھا مھروان ءَ گوں وش گُٹّے ءَ مزنیں کَندگے جَت ءُ مردمانی دلگوش گوں مھروان ءَ بوت ءُ نزیک ءَ یک ملاھے نِندوک اَت، گُڑا آئی ءَ مھروان ءَ را توار کرت، زالبول لوگ ءَ چہ ڈنّ ایوڑیں کندگ نہ جَن اَنت ءُ من نہ زاناں تو چونیں جنکے ئے کہ ایوڑیں کندگے جَت ءُ منی ھیال ءَ ترا چہ گِس ءَ اسلام ءِ بارو ءَ سرپدی دیگ نہ بوتگ کہ اسلام زالبول ءِ بارو ءَ چے گْوش اِیت ءُ تو ھچ میاریگ نہ ئے پرچاکہ تئی گِس ءِ مردم کہ اسلام ءِ جِند ءَ سرپد نہ اَنت ،تو چہ کجام سرپد بہ ئے کہ اسلام چی یے ءُ چی ءَ گْوش اَنت،ملا گوں شرّیں وڑے ءَ مھروان ءِ سرپدی دیگ ءَ اَت.
مھروان ءَ گوں نرمیں گالوارے ءَ پَسّہ دات: ملا تو راست گْوش ئے ،ما اسلام ءِ بارو ءَ ھچ سرپد نہ اِیں ءُ اسلام ءِ بارو ءَ ھچ نہ ونتگ، بَلے تو من ءَ گْوشت کن ئے ھما وڑ ءَ کہ اسلام ءَ زالبولانی ھک ءِ بارو ءَ گْوشتگ، شما ھما وڑ ءَ کرتگ ءُ کنگ ءَ اِت ءُ مروچی یک بلاھیں زُلم ءُ زوراکی یے بُوَگ ءَ اِنت، شما کدی وتی توار چِست کرتگ، مروچی باریں چُنت زالبول ءِ ازت درامدانی دست ءَ لگتمال بُوَگ ءَ اِنت، شما کدی ھمے گْوشتگ کہ زالبول مئے ازت ءُ گیرت اَنت کہ پرچا مروچی آیانی ازت درامدانی دست ءَ لگتمال بوَگ ءَ اَنت، مروچی مئے لوگ گوں اللہ ءِ پاکیں کتاب ءَ بُن دیگ بُوَگ ءَ اَنت، گُڑا یکروچے شما ھمے زُلم ءِ بارو ءَ زھرشانی کرتگ کہ پرچا اے زُلم زوراکی مئے سر ءَ بُوَگ ءَ اَنت؟ منی ھیال ءَ تئی پَسّہ ھمے بیت ھرچی بیت پروا نیست، اے مُز مارا کیامت ءَ رس اِیت یا اے دْرست دروگ اَنت ءُ وھدے کہ من یک کندگے جَتگ ترا وتی اسلام ءُ گیرت یات اتک ءُ شرّ اِنت کہ من یک مزنیں کندگے جَت ءُ اگاں من کندگے مہ جَتیں منی ھیال ءَ ترا ازت ،گیرت ءُ اسلام دل ءَ نیاتکگ اَت،مروچی اے بزگی ءُ واری پرچا تئی چمّان نیا اَنت؟
ملا چَٹ ھاموش بوت کہ من نوں چے پَسّہ بہ دے آں ءُ گُڈسر ءَ ھمے گْوشت ئِے کہ تو ھچ میاریگ نہ ئے، شمارا ھمے ٹی وی ءُ موبائلاں کفر ءَ داکل کرتگ ءُ یھودیان چار اِتگ کہ چو اسلام ھلاس نہ بیت، پمیشکا آیاں اسلام ءِ گار کنگ ءِ واستا ھمے پَندل ساز اِتگ اَنت.
مردمانی دلگوش گوں ملا ءُ مھروان ءَ اِت اَنت کہ اے چونیں جنکے کہ گوں ملا ءَ اے وڑ گپ کنگ ءَ اِنت ءُ پکّا اے جنک سر ءَ شرّ شرّ نہ اِنت یا اے جنک بدکارے کہ گوں ملا ءَ اے وڑ گپ کنگ ءَ اِنت ءُ ملا ءَ را اے وڑیں جُست کنگ ءَ اِنت.
ملا ساھب من اِد ءَ پہ باوست کنگ ءَ نیاتکگ آں ءُ نہ من اے بارو ءَ باوست کنگ لوٹ آں ءُ من بَس یک گپّے ترا گْوشگ لوٹ آں کہ شما ھمے بجیڑ اِت کہ شما اے پاکیں اسلام پرچا مروچی دنیا ءِ تہ ءَ بنّام کرتگ ءُ ھرکجا کہ بمب تراکے بیت یا دگہ چیزے بیت نام مسلمانانی ءُ اسلام ءِ گِرگ بیت، تو یکبرے ھمے بارو ءَ پُھ بُہ بو ،پد ءَ بیا وتی نوک جوڑ کرتگیں اسلام ءِ بارو ءَ مارا سرپدی بہ دے شر ءُ منی دومی گپّ ءَ ھم دلگوش کن ھما جاہ ءَ کہ تبلیک ءُ واز کنگی اِنت، گُڑا شمئے چم ھما جاہ ءَ پرچا کور اَنت ءُ آود ءِ مردمان ءَ پہ وت ءُ دیمیں گُد گْوار اِنت ءُ سر اِش درا اَنت ءُ اے سریگبءِ نام ءَ ھم نہ زان اَنت کہ سریگبءِ جِند چی یے، شمئے چم آود ءَ پرچا نہ گِند اَنت ءُ شما وتی دیدونکاں شَرّی ءِ سر ءَ پَچ بہ کن اِت ءُ بچار اِت مارا ( بلوچان ءَ) ھماگُد گْورا اَنت کہ سرجم ءَ اسلام ءِ دود ءُ ربیدگ ءِ وڑ ءَ گِندگ بنت منی واجہ ملا جان.
ھمے گپّاں گوں مھروان ءَ وتی دیم ترینت ءُ گْوشت ئِے سوچ بے سریں ملایان بیا اِت وارڈ ءَ رو اِیں کہ نادْراہ مارا گون اِنت گنتر ءَ نادْراہ بیت.
ملا ءَ وتی دیم مجین کرت ءُ گْوشت ئِے کفری چے زانت کہ سلام چی یے.
مھروان ءِ یکبرے پَد ءَ پہ ملا ءِ سوج دیگ ءَ دلمانگ اَت کہ من آئی ءِ دستانی لنکُک وتی لنکُکانی شملگ ءَ داتگ اَنت ءُ گْوشت بِلّ اے ملایان بھتاور ایشان ءَ پاکیں کُران ءَ سرپد کرت نہ کرتگ ءُ من ءُ تو چوں ایشاں سرپد کرت کن اِیں؟
مھروان: یار ملا ءَ منی مُوڈ ءِ دیم سیاہ کرت گوں وتی نوکیں اسلام ءَ.
روان اِنت
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
