آزمانک: نیم ساهت ءِ هُدا
مُنشی پریم چند | رجانکار هسابجار
دی بلوچستان پوسٹ
دو کس آئی ءِ رند ءَ کپتگ ات –
چہ کوه ءِ سر ءَ جهل دور ڈگارنی تہ آ کد ء بُتُکے در ءَ بُوَگ ءَ ات انت – ءُ آیانی بڈ ءِ تُپنگ کد ء باکسی ڈیلے بوتگ ات انت –
الم آیانی نیت آئی ءِ کُشگ ئیگ ات – بلے آ چہ آئی ءَ انگت باز دُور ات انت –
آئی ءَ وتی دیم ءِ روه ءَ جهلی نیمگ ءَ چار ات – ءُ ماں دل ءَ هیال ئےِ کُت – اد ءَ کہ من آں – منی گور ءَ سر بوگ ءَ آ چار ساهت وشی ءَ زور انت – دناوهدی ءَ ….. !
آئی ءَ دیم ترینت گوں پُر امیتیں نگاهے ءَ کوه ءِ ٹُل چار ات – ساردو ءِ کوه ءِ دوازده ھزار پُوٹ ءِ بُرزیں ٹُل چہ آئی ءَ یک ساهتے ءِ راه ءَ دور ات – آ یکبرے ٹُل ءَ سر بہ بیت تہ پد ءَ آ ئےِ گِپت نہ کن انت –
ساردُو ءِ کوه ءِ آ دست ءَ گڈیالی ءِ بزیں گریشگ ات – کہ آ اے گرشگ ءَ انچو بلد ات کہ همینچک گریشگ ءِ رستر بلد ات انت – آئی ءَ کلیں راه ءُ در ، کنڈ ءُ بیٹ ءُ آپ ءُ آپسر ، رسترانی هونڈ کل زانتگ ات انت – بس یک برے اگاں آ ساردُو ءِ کوه ءِ سر ءَ سر بہ کپیت گُڑا آئی ءِ پدا کپتگیں مردم آئی ءَ درگیتک نہ کن انت –
وهدے کہ آ کوه ءِ سر ءَ سر بہ بیت تہ آ کوه ءِ آ دست ءِ سبزاچکیں جهلگ ءَ گڈالی ءِ گریشگ ءَ دیست کنت – ءُ گریشگ ءَ آ دیم سیمسر ءِ پُهل کہ گوں تراکناکیں شورواں پروشگ ءُ دور دیگ بوتگ ات – همے کپتگیں پُهل ءَ چہ هما دیم آئی ءِ وتی ڈیھ ات – بس یک برے آ کوه ءِ سر ءَ سر بہ کپ ایت –
چہ اے جهلگ دیم ءِ گرشگ ءَ آ زوت گوست کنت ءُ آ دست بوت کنت – اگاں پُھل پُرشتگ پرواه نیست آ یک شریں اُوژناگ گرے هم – آ گڈیالی ءِ کور ءَ آ دست بیت ءُ وتی ڈیھ ءَ سر بیت –
ءُ اے کوه ءِ ٹُل ءَ آ یک ساهتے ءَ ریست – آئی ءِ دویں دژمن چہ آئی ءَ انگت چار ساهت ءِ راه ءَ دور انت – اناں آ اشی ءَ هچ وڑ ءَ گپت نہ کن انت – آ یک زرنگیں ورنایے ءُ چار ساهت ساری چہ آیاں دراتکگ – آ اشی ءَ هچ وڑ ءَ رسینت نہ کن انت –
آ انی اد ءَ اے کوه ءِ دیم ءَ الکاپی ءَ نشت ءُ دمے بالا کُت کنت – ءُ جهلگ ءِ ڈگارانی تہ ءَ چہ آیوکیں وتی دُژمناں ھر نیمگ ءَ چہ آیگ ءَ شری ءَ چم کُت کنت کہ آئی ءِ کُشگ ءِ سرا انت – آ آیانی سر ءَ کند ات هم کنت پرچا کہ آ چہ آئی ءَ باز دور انت ءُ بھ رسینت ئےِ هم نہ کن انت –
الم آیاں اے دیستگ – پرچا کہ آ همے کوه ءَ کہ بالا بوتگ – اے کوه چہ ڈگارانی تہ ءَ تاپ ءَ انت – بس جاگہ ، جاگھے گونڈیں درچک انت- کہ مردم آیانی تہ ءَ هچ وڑ ءَ چیر هم بوت نہ کنت – ءُ کوه دیم ءِ سبزیں کاؤک انت – تلاری گونڈیں جُمپ انت ءُ کوھیں کنڈ انت تلار دوشیگیں هور ءَ شترناک کتگ ات ءُ چہ کنڈاں اوشتوکیں آپانی بُو پیداک ات – ءُ پلگچاں راه هراب کتگ ات – باز هُژاری ءَ گوں آئی ءَ دیم ءَ جنزگی انت – پمیشکا آئی ءَ اے نیم ساهت ءِ راه وتی دل ءَ یک ساهتے ءِ کُتگ کہ روگ ئےِ سک گران انت –
آ بس پہ همے گپ ءَ بژنیگ ات کہ چہ کوچگ ءَ درروگ ءِ وهد ءَ وتی تُپنگ ئےِ پرچا نہ زرتگ ات گوں – اشتاپی تچگ ءُ در روگ ءَ وتی تپنگ ئےِ بے هال کتگ ات –
اے یک سکیں هرابیں کارے ات ، بلے نوں وَ بوتگ ات – اگاں انوں آئی ءَ وتی تپنگ گوں بوتیں تہ آ دویں کہ چہ جهل ءَ برزادی ءَ پیداک ات انت هینچو ارزانی ءَ آئی ءِ رند ءَ کپت اش نہ کتگ ات – آئی ءَ وت ءَ دمان ءَ گیگ ءُ گور کتگ ات ءُ جُمپے ءَ اندیم کتگ ات ءُ سنگرے گپتگ ات ءُ آیانی آیگ ءِ ودارے کتگ ات – وهدے آ کہ آئی ءِ تپنگ ءِ زد ءَ اتکگ ات انت تہ آئی ءَ هما دمان ءَ جت کت کتگ ات انت – بلے نوں آ چے بہ کنت کہ دست ءُ گوش انت –
نوں بس پہ ائی ءَ همے یکیں راه پشت کپتگ کہ همینچک زوت بوت کنت چہ آیاں وت ءَ دور بہ داریت –
آئی ءَ وتی پد ءَ کپتگیں مردماں چہ پَشت ، دُوریں ڈگاراناں هم چمے چار ات – چہ دُور ءَ درا بووکیں ڈگاران هما دیم سروپ ، آلوچ ءُ خوبانی درچکانی گوں پوشتگیں موگری ءِ کوچگ هم چار ات – یک دمانُکے ءَ آ سک مونجا بوت – ءُ چو سروپ ءِ پُلانی وڑ ءَ زیبائیں موگری ءَ پہ ، آئی ءِ دل چو دو کپ ءَ کُتگیں سروپ ءَ تل بوت –
پہ کاشر ءَ المی ات کہ آ مُوگری ءَ بہ کُشیت – درپشوکیں سیاهیں چمانی بانک موگری – کُٹِّنگ ءَ روکیں لُنٹانی نوزده سالی ئیں موگری -چہ آئی ءِ کندگاں انچو سما بوت گُش ئے کہ سروپانی شاهاں چہ پُل رچگ ءَ انت – چشیں ڈودار ءُ اسپتیں کندگ آئی ءَ دگہ هچ جنک ءِ گور ءَ نہ دیستگ ات – هنچیں کندگ کہ سروپ ءِ درچکانی پلانی ترانگ ءَ بہ گیجنت – یا چو کپودر ءَ بانزلاں پچ بہ کن انت ءُ یبره بال بہ کن انت ءُ چو کُٹّنگ ءَ پُتروشُک شانیں شیتانیں لُنٹ – آ لُنٹاں کہ گوں وتی لُنٹاں چُنسگ ءَ بوتگ ات تہ آئی ءَ وتی تہ ءَ همے مارتگ ات گُش ئے آئی ءِ رگانی تہ هون ءِ بدل اشکر تچگ ءَ انت – انچو گش ئے مارشت آپ بواں ءُ هون بوتگ انت ءُ هون آپ بواں آس جوڑ بوتگ انت همے آس پد ءَ گوں بوسگاں مٹ بوتگ انت – همے دمان ءَ آ گوں موگری ءَ انچو گورامباز بوتگ ات کہ موگری ءِ دم همائی ءِ تہ ءَ ڈک اتگ ات ءُ دمتوس بوتگ ات – آئی ءَ گوں وتی نازرکیں دستاں آئی ءِ گُل ءَ نرم نرم ءَ شهمات جتگ ات ءُ آ ئےِ چہ وت ءَ گست ءَ کتگ ات –
آئی ءَ گوں وتی لرزوکیں اندام ءَ گُشتگ ات – ” تو راستی ءَ یک رسترے ئے کاشر ! ”
کاشر ءَ چہ وتی جزبگ ءَ وت بیم اتکگ ات ءُ گُشتگ ات ئےِ – ” تو آسے ئے آس -”
” منی کوچگ ءَ کس سھی نہ انت کہ من ءَ گوں وتی دُژمنے ءِ چُک ءَ مهر انت – ”
” منی سپاھیاں چہ هوں کس سھی نہ انت کہ من ہروچ گڈیالی ءِ گریشگ ءَ کسے ءِ گندگ ءَ رواں -”
آ گڈیالی ءِ گریشگ ءَ گاڑیانی دگے ءِ کش ءَ سَنوبر ءِ درچکے ءِ کپتگیں بُنڈے ءِ سر ءَ نشتگ ات انت – آیانی پُشتی نیمگ ءَ گاڑی اُوشتاتگ ات ءُ دیم ءَ کسانیں جهلگے ءَ سبز ءُ بزیں کاه ات انت – ءُ نزیک ءَ بے برمشیں چمگے تچگ ءَ ات – گریشگی پُلان آپ ءِ ترنزُک لگگ ءَ ات انت ءُ واب کپتگ ات انت – مزنیں پلپایانی وڑ ءَ بُرزیں سنوبرانی درچک ات انت ءُ چہ آیانی بزیں شاهانی شم ءَ چو درتکگیں چراگانی وڑ ءَ سبز رنگیں لاگریں رُژنے درپشگ ءَ ات … کاشر ءَ همے مارتگ ات – آ مُگلانی بادشاهے ءِ دیوان ءَ بید ءِ آهانی رز ءَ پاد اتکگ ات ءُ ادا اتکگ ات آ اد ءَ داں دیراں گریشگ ءِ بے تواری ءِ تہ ءَ گار بوتگ ات انت – ءُ مداں مداں یکے دومی ءَ گوں الوت اش کُتگ ات – برے انچو گماں بوتگ ات ئے کہ دُراھیں گریشگ بے برمش انت تہ برے انچو سما ئے بوتگ ات کہ دراھیں گریشگ وت ماں وت ءَ الوت کنگ ءَ انت –
موگری ءَ چہ دگہ دوریں کوچگے ءَ نیبگ سپت ءَ کتگ ات بھا کنگ ءَ اد ءَ همے پُهل ءِ گور ءَ اتکگ ات – کہ اے پُهل کاشر ءُ آئی ءِ سپاهیگانی دست ءَ ات – موگری ءِ سپت ءَ سروپ ، ناشپاتی ، موز ، الوچہ ، ڈلگیں انگورانی اُلمب ، مکھی ، اخروٹ ھر وڑیں نیبگ مان ات – موگری انچیں شرنگے ات کہ پُهل ءِ پهازوکیں سپاهیگ آئی پِرتکگ ات انت ءُ دمان ءَ آئی ءِ سپت اش هورک کتگ ات – ءُ کاشر مدام گُڈسر ءَ موگری ءِ گور ءَ اتکگ ات – وهدے کاشر اتکگ ات تہ کلیں سپاهیگ یک کر بوتگ ات انت – پرچا کہ آ سرپد ات انت……. !
بلے هما روچ ءَ کہ گوں موگری ءِ چاریگی ءَ دومی هلک ءِ مردماں کہ پُهل گوں تراکناکیں شورواں ڈرینت ، تہ کاشر سک بژنیگ بیت – آ انچو سما کنگ ءَ ات کہ گُش ئے آئی ءِ اندر ءَ هم انچیں پهلے بیتگ کہ گوں تراکناکیں شورواں ڈرینگ بوتگ ات – آ زاہریں پُهل روچے نہ روچے الم پد ءَ بندگ بوتگ ات – بلے آئی ءِ اندر ءِ پُهل ءَ کَے دوار بست بہ کُتیں ؟ پمیشکا آ گنوکیاں گپتگ ات ءُ تچوکیں گورم ءِ تہ ءَ پُهل ءِ ٹُکرانی بُکگ ءَ انچو چارگ ءَ ات – چو کہ جاهے نازرکیں جزبگ چو گرانیں سنگے ءَ بہ بُک انت ءُ پد ءَ بہ درا بوت مہ کن انت – آ زانگ ءَ ات بلے گریت ئےِ نہ کُت – آئی ءِ دل ءَ ات کہ موگری ءَ بد بہ دی آں – بلے زُبان ئےِ گُنگ ات – آ زانگ ءَ ات –
کُلیں سپاهیگانی چم من ءَ سک انت – هما چم کہ گندگ ءَ بے توار انت بلے گوں بے تواریں گالوارے ءَ من ءَ ملامت کنگ ءَ انت – وهدے آئی ءَ اے چمانی تُرندیں ٹاکور سگ ات نہ کُت انت تہ یبره گوں وتی تُپنگ ءَ آپ ءَ دورئےِ کُت – گوں آئی ءِ دور کنگ ءَ کُل ھیرانی ءَ آئی ءَ چارگ ءَ ات انت – آئی ءَ کور گوازینت ءُ کور ءِ هما دست ءَ دیم ئےِ دات گڈیالی ءِ گریشگ ءَ – بازیں روچے ءَ آ تھنا شُد ءُ تُن همے گریشگ ءَ ویل بوت -آ هما کُلیں جاگھاں شُت کہ هودا وت ءُ موگری گشتگ ات انت- آ هودا پمیشکا شُت کہ آ موگری ءَ بے هال کنگ لوٹگ ءَ ات ءُ هود ءِ هما مارشت ءُ هیالاں ولگوج کنگ لوٹگ ءَ ات کہ آ گوں موگری ءَ بندوک ات انت – اے هما جاه ات انت کہ باز براں آ تھنا هم اتکگ ، موگری اد ءَ نہ بوتگ بلے آئی ءِ همد ءَ بوگ ءِ گمان بوتگ -هما درچک ءِ بُنڈ کہ آئی ءِ سر ءَ موگری نندوک بوتگ همائی ءِ چپ ءُ چاگرد ءَ یک هارے ءِ گُمان بوتگ – موگری هود ءَ نہ بوتگ بلے چَمّگ ءِ توار ءَ گُش ئے آئی ءِ شرکیں توار هوار بوتگ – گریشگ ءِ پُل آئی ءِ ملگورانی بُو ءَ کنگ ءَ بوتگ انت – هما جاه ءَ کہ موگری نندوک بوتگ آ جاه ءِ زمین موگری ءِ بدن ءِ بوه ءَ کنگ ءَ بوتگ –
بلے مروچی هچ چشیں چیزے نیست ات مارشتانی پلگاریں راز اندیم ات انت – درچک ءِ بنڈ ، یک بُنڈے ات ءُ بس -چَمّگ ءِ آپ هم آپ ءِ داب ءَ تچگ ءَ ات – کُل شے چو درآمد ءَ آئی ءَ چہ گستا اوشتوک ات انت – آ کوکار کنگ ءُ گریشگ ءَ چہ واب ءَ پاد کنگ لوٹگ ءَ ات – بلے آئی ءِ توار نِہ گُٹ بوهگ ءَ ات – آئی ءِ کلیں مارشت یک مُجے ءَ مان پوشتگ ات انت -گریشگ ءِ تہ ءَ انچو پہ دیم گردگ ءَ باز براں همے هیال ئےِ کُت کہ اگاں من همے مانپوشتگیں مُج ءَ گوں ناکُناں بہ دِرّاں بلکن موگری ءِ اسلیں دُروشم درا بہ بیت – هما موگری کہ من آئی ءَ را گوں وتی دل ءِ چماں زانتگ ات – بلے مُج ات کہ گار بوهگ ءِ نام ئےِ نزانت ءُ گنتر تهار تر بوهان ات – آ ماں گریشگ ءَ دمتوس بوهگ ءَ ات – درچکانی هسار گیش بواں ات – انچو سما کنگ ءَ ات کہ اِند ءُ نا اِند ءَ کلیں درچک منی سر ءَ کپ انت – پد ءَ آ بهمنتگ بوت ءُ چہ گریشگ ءَ در شُت – گڈیالی ءِ گریشگ ئےِ گوازینت ءُ دیم ئےِ دات ساردو ءِ برپاں گوں پوشتگیں بُرزیں ٹُل ءَ سر کپت ءُ آ دست بوت کہ هود ءَ – موگری ءِ کوچگ ءَ ات –
بازیں روچے ءَ آئی ءَ وتی دروشم مٹ کت ءُ گَشت ءُ شوهازئےِ کُت آئی ءِ سر ءَ پمیشکا کس شکی نہ بوت کہ آئی ءَ وت ءَ چٹا همے کوچگ ءِ مردمانی داب رجینتگ ات – آئی ءِ گُد هم درتکگ ات انت ءُ آ آهانی زبان ءَ هم بلد ات – پمیشکا آ کسی چماں نہ یتک . یک انچیں روچے اتک کہ آئی ءَ وت ءَ موگری ءِ لوگ ءِ تہ ءَ هما کوٹی ءَ سر کُت کہ موگری ءِ وابجاه ات – ءُ موگری تھنا وپسوک ات – آئی ءَ بے برمش ءَ کوٹی ءِ در ءِ کڑی جت – تُپنگ ئےِ چہ کوپگ ءَ لگوشت ءُ لوگ ءِ سریگ ءَ تکہ ئےِ دات ءُ وت بے پاد برمش ءَ سُبک سُبک ءَ شُت موگری ءِ تھت ءِ گور ءَ کارچ ئےِ چہ لانک ءَ کش ات –
کارچ ئےِ دست ءَ کُت داں دیراں همود ءَ اُوشتات ءُ موگری ءِ گین کشگ ءِ توار ئےِ گوش داشت انت –
کوٹی سک تھار ات ءُ آ موگری ءِ دیم ءَ شر گندگ ءَ نہ ات – آئی ءَ سک باز دل ءَ ات کہ ڈیل ئےِ بہ جنت ءُ آئی ءَ یک برے الکاپی ءَ بچاریت – بلے آئی ءَ همے تُرس ءَ کہ منی کُتگیں زوال مہ بنت وتی دل ءِ اے واھش ئےِ نِہ گُٹ کُت ءُ داں دیراں گوں وتی کارچ ءَ همے جاه ءَ مِک بوت ءُ موگری ءِ گین ءِ بے برمشیں چَمگ ءَ گوش دارگ ءَ ات کہ آئی ءِ دل ءِ نیمگ ءَ تچگ ءَ ات – آئی ءَ وتی سر مدان مدان ءَ موگری ءِ دیم ءِ نزیک ءَ بُرت – کہ گُڈی بوسگ ءَ بہ گران ئےِ ءُ پد ءَ کارچ !……
بلے وهدے کہ سر ءَ جهل کنگ ءَ ات تہ زوراں ساه ئےِ پُر بوگ ءَ بوت –
آئی ءِ گوشاں اجبیں توار آیاں بوت – آئی ءَ گوں وتی گرمیں لنٹاں موگری ءِ لنٹ چُک ات انت –
موگری ءِ جان درّیگ ءَ ات انچو سما بوگ ءَ ات کہ موگری کوکار کنت- بلے آئی ءَ موگری ءِ لنٹ انچو دپ ءَ کتگ ات انت ءُ چنسگ ءَ ات ئےِ کہ آئی ءَ هچ وڑ ءَ کوکار کُت نہ کتگ ات – اول سر ءَ موگری ءِ جان چو برپ ءَ سارت بوان بوت – ءُ ھر مدام همے وڑ بوتگ ات – اے وڑ بوگ ءَ گوں آئی ءَ گْوست ءِ وشتریں هما دمان گیر اتکاں کہ آئی ءَ همے کہ موگری وتی امبازاں زرتگ ات – تہ آ چو برپ ءَ سارت بوتگ ات – ءُ داں دیراں همے وڑا بوتگ ات – انچو گش ئے آ اے کار ءَ رزا نہ ات – پد ءَ مدان مدان ءَ آئی ءِ بوسگانی گرمیں واساں گوں آئی ءِ بدن گرم تر اتگ ات – مدان مدان ءَ گش ئے برپ آپ بوان ات -ءُ پدا جانکشگ ءَ بوتگ ات – ءُ پدا گرمیں ساه چو باپ ءَ آپ بواں بوتگ ات – ءُ پد ءَ آ بے سُد بوتگ ات –
ءُ کاشرئےِ امبازتگ ات – وتی دست ئےِ آئی ءِ گردن ءَ مانترینتگ ات انت- موگری مُدام دو دل ات گوں کاشر ءَ ، مھر ءُ بدوائی ءِ میان ءَ گٹیں موگری کاشر ءَ برے وتی مهروان سرپد بوتگ ات ءُ مهرئےِ کتگ ات ءُ برے دژمن سرپد بوتگ ات نپرت ئےِ کتگ ات – آئی ءَ وت ءَ یکیں داب ءَ بھ داشت نہ کتگ ات –
اے وهد ءَ هم انچیں جاورئےِ ءَ دوچار ات – چو برپ ءَ سارت ءُ وتی تہ ءَ چہ تھنا ءُ تُرس آماچیں بدن مدان مدان ءَ سُرگ ءَ بوت -انچو گُش ئے شمهے بلان ات انچیں شهمے کہ آئی ءَ چم دیست نہ کن انت بس دست ئےِ مار ات کناں – موگری ءَ الم همے بوسگ جاه آہورتگ ات – وشرنگ ءُ تُرسناکیں زند یے ءِ واهندیں جنین ھر وڑیں بوسگ گند انت – چو رمیز ءَ وروکیں بوسگ ، چو بوٹ ءَ لِچّوکیں بوسگ ، بے تام ءُ بے لزتیں بوسگ – انچیں گند ءُ گسڑیں بوسگ گش ئے زاناں لنٹانی سر ءَ کرمُک تچگ ءَ انت – لجّویں بوسگ ، تُرس آماچ ، نادراہ ءُ نزوریں بوسگ – جان سلامت ءُ شیتانیں بوسگ – موگری ءِ وڑیں شرنگ ھر وڑیں بوسگاں گوں ڈیک ور انت – بلے آ اے هم زان انت کہ آ کجام بوسگ بوت کن انت کہ دل ءِ بندیں در ءَ ٹُک ات کنت – ءُ آ هما دل ءِ در ءِ ٹُکوکیں بوسگانی پسو ءَ گوں وشیں بوسگاں دی انت – نا تہ آ وتی لُنٹاں گوں هما آهانی لنٹاں هوارین انت ءُ بس –
بلے اے بری موگری بس دمانے ءَ چو برپ ءَ بد اتگ ات – پد ءَ آئی ءَ وتی لنٹانی سر ءِ بوسگ ءِ واس جاه آؤرت – جاه آرگ ءَ ابید هم کمیں بیم آماچ ات – ءُ چو برپ ءَ بد اتگ ات – بلے دیر نہ گوست آئی ءِ تُرس ءَ بال کُت – شپ ءِ نسپ ءَ شیر گرمیں تہاروکی ءُ اناگتیں وشی ءَ آئی ءِ روه پچلرزتگ ات – یبره ءَ کاشر ئےِ انچو بگل ءَ کُت کہ چد ءُ پیسر بهہ چو بلگل ئے نہ کُتگ ات – کاشر انچو مارگ ءَ ات گُش ئے آزمان زمین ءَ ایر اتکگ – ءُ زمیں پچ درّه اتگ ءُ دمے پُر بوگ ءَ نہ ات – یک آسے ات کہ برپ ءِ جبین ءَ ایر روان ات – برپ ءِ پُرستگیں ٹُکر ءُ گلاب ءِ شنگتگیں تاک – آس ءِ تہ ءَ بُنیں زیمر – بدن ءِ هسار ءِ پُرشگ ءِ بے تاهیریں ارماناں گوں بازیں جکانسری ءَ پد هسار پروشگ بوت –
ماهیگ هار ءَ بُرت انت ءُ بازیں چراگے یبر ءَ مُرت – پد ءَ کُلیں مارشت هلاہوشی ءِ نیلیں زِر ءَ اُوژناگ ءَ ات انت –
وهدے سُد ئےِ کُت داں تھاری هما وڑ ءَ برجم ات – موگری آئی ءِ بگل ءَ واب ات –
اے بے سُدی ءِ میان ءَ باریں کدی ءُ چتور کاشر ءَ وتی دست ءِ کارچ وتی کش ءَ ایر کتگ ات –
آ لیٹ ات ءُ مدان مدان ءَ وتی کش ءَ چہ کارچ ئےِ زُرت – آئی ءِ لیٹگ ءَ گوں موگری نیم آگہ بوت ءُ آئی ءِ بگل ءَ کمے سُر ات کاشر ءَ هیال کُت کہ موگری ءِ دست منی بڈ ءِ سرا انت ءُ من ءَ واب گیجگ ءِ وڑ ءَ ٹپگ ءَ انت – اشی ءَ چہ پیش کہ من پد ءَ دست ءِ هوس ءَ رد بہ وراں – آئی ءَ کارچ چست کُت ءُ موگری ءِ دل ءِ کل ءَ الکاپی ءَ گوپینت –
موگری کارچ ءَ یک زد کت ءُ آئی ءَ کوکار هم کت نہ کت مدان مدان لرزاں آئی ءِ بدن سارت بوت – داں دیراں کاشر ءَ موگری وتی بلگل ءَ چہ نہ لیٹینت – مُرتگیں موگری ءِ بدن ءِسُرگ آئی ءَ وتی جبین ءَ هوار گیتک انت – وهدے موگری ءِ بدن سرجم ءَ سارت بوت تہ ءَ آئی ءَ چہ وت ءَ سست ءُ گستا ئےِ کُت – ءُ موگری ءِ لنٹاناں بوسگے گپت ئےِ پد ءَ در ءِ کڑی ئےِ بوتک ءُ گشادی ءَ پیژگاه ئےِ گوازینت ءُ چہ پسیل ءَ دورئےِ کُت – دور کنگ ءَ پد چواهمکانی وڑ ءَ تچان بوت – نوں آئی ءَ گنوکی آں گپتگ ات – ءُ آ سک تُرسگ ءَ ات – آئی ءِ وش بهتی ات کہ اے دمان ءَ میتگ ءِ کُلیں مردم واب ات انت – آئی ءِ بیم آماچی ءَ نہ گندگ ءَ ات انت – ءُ آ چہ ڈگاراں گوستگ ات ءُ ساردو ءِ کوه ءَ لِکپگ ءَ ات –
سُهب ءَ وهدے موگری ءِ براتاں موگری ءِ جون دیست ءُ لوگ ءِ سِریگ ءَ تکھیں تپنگ اش پجا آؤرت تہ آئی ءِ پد ءَ کپت انت – بلے آ چہ آیاں چار ساهت پیش در کپتگ ات –
اینچو دور ءَ چہ آ آیان گندگ ءَ ات – موگری ءِ دوئیں برات همگامی ءَ تُرند تُرند ءَ جنزگ ءَ ات انت – آئی ءِ موگری ءِ برات زانتگ ات انت – کہ سکیں دلیر ءُ مهنتی ئیں مردم ات انت ءُ همائی ءِ وڑیں زندے ءِ واهند ات انت – یک تب ءُ چہ جنگ ءَ سرپد ءُ بیر گیر ات انت – آ زانگ ءَ ات کہ اے من ءَ نہ هچ رنگ ءَ نہ بکش انت ءُ من هم چہ آیاں اے امیت کُت نہ کن آں –
اولی گپ پہ آئی ءِ ائیبے ات ءُ دومی آئی ءِ تب ءِ نہ ات – اگاں انی آئی ءَ وتی تپنگ گوں بوتیں تہ آیاں گوں جنگ ئےِ دات کُتگ ات – آ ئی ءَ وت ءَ چہ آیاں دور الم دارگی ات – کہ آیانی تیر آئی ءَ مہ گر انت – آ چو کوهی کچراں تُرند گام جنان ات انت – ءُ اے هم دم ءَ پُر کناں سارود ءِ ٹُل ءَ سر بوگ ءِ جهد ءَ ات ، بلے نو اشانی میان ءَ دوری کم بوآن ات – پرچا کہ آ ڈگارنی تہ ءَ راستیں زمینے ءَ پیداک ات انت ءُ اے ترشتیں تلارے ءَ بُرزاد ات – راه هراب ات تلار ءِ دیم ءَ گِل رتکگ ات – پرچا کہ دوشی وهدے آ موگری ءِ بگل ءَ ات همے دمانانی تہ ءَ یک وهدے اد ءَ هور بوتگ ات – هور ءِ سوّب ءَ کوه دیم ءِ سنگ یلو ات انت – آئی ءَ گوں باز دلگوشی ءَ دیم ءَ روگی ات – ءُ یکوی چک هم جنگی ات ءُ آیاناں چارگی ات ئے کہ آ کجا سر انت – کوه ترشتیں تلارے ات – درچک ءُ دار هچ نیست ات – ھر دُوک یکے دومی ءَ گندگ ءَ ات انت – ءُ ھر دمان ءَ یکے دومی ءِ دوری ءَ زانگ ءَ ات انت – تچوک هم ءُ رند ءَ کپوک هم – ھر دوکاں پہ المی ءَ ات کہ اے بزان انت کَے چہ کَے ءَ چینچک دور انت –
بام ءَ داتگ ات ءُ مدان مدان ءَ روچ ءِ کھریں روژن تالاں بوان ات – کاشر همے مارگ ءَ ات کہ روچ هم آئی ءِ پد ءَ کپتگ ات – آئی ءِ گردن ءُ بڈ ءَ ھید چُکران ات انت – آئی ءَ همے گمان کُت کہ رُژن منی کوسانی سر ءَ نشتگ ءُ برانز منی بڈ ءَ کُردم جنگ ءَ انت – تُن ءَ نُک ئےِ کلنڈ بوان ات – پد ءَ هم آ روان ات ءُ روان ات – آ اے سُهب ءِ بیل ءَ بگر داں نیمروچ ءَ بس روان ات – گوں دمبرتگیں گاماں برے تُرند شُت ءُ برے مدان مدان ءَ بے دم ءِ پُرکنگ ءَ بس روان ات – تُن ءَ آ چہ نادوکاں هشک ات – گُب ، زبان ءُ آئی ءِ دیم ءَ گُش ئے کُنٹگ جِکّ ات انت – دم ئِے چو استا ءِ دموک ءَ در اتکگیں گوات ءَ بُرز ءُ جهل بوگ ءَ ات –
نوں گوات ءِ شیکار هم آئی ءَ چو شیل ءَ سُمبگ ءَ ات – بلے آ انگت روان ات – پرچا کہ آئی ءَ جل ات نہ کُت – کہ آئی ءِ پد ءَ کپتگیں مردم هم جلگ ءَ نہ ات انت – روگ روگ ءَ آئی ءِ سارود ءِ کوه ءِ سے بهر ءَ گیش گوازینتگ ات – ءُ برپاں پوشتگیں سارود ءِ کوه ءِ ٹل ءِ نزیک کنگ ءَ گوں اسپیتیں کوکر کہ کوه ءَ ڈُک اتگ ات انت آئی ءَ وتی کوپگانی سر ءَ مار ات انت – تہ آئی ءِ دل ءَ لوٹ ات کہ نو من سھتے آرام بہ کن آں – کہ اد ءَ نوں هچ تُرس نیست ات – آ لاچار بوت ءُ گوں وتی ژند ءُ ژولیں بالاد ءَ گونڈیں چَمّگے ءِ سرا داشت ئےِ – ءُ بُکو بوت ءَ آپ ئےِ وارت – آپ ورگ ءِ تہ ءَ هم چَکّو ات – داں دیست ئےِ کہ آئی ءِ پدا کپتگیناں کوه ءِ نیم ءِ پند بُرتگ ، بلے انگت چہ آئی ءَ باز دور انت – آ کمے ایمن بوت -دوهزار پوٹ ءِ دوری ءَ کوه ءِ ٹُل گُش ئے آئی ءِ سر ءِ کرا ات – بس کمو دگہ همت بہ کنت بزاں کوه ءِ ٹُل ءَ سر انت . یک برے کہ کوه ءِ ٹل ءَ سر بہ بیت پد ءَ آ دست ءَ گهڈیالی ءِ گریشگ ءَ آئی ءَ کس گپت نہ کنت –
گون ئےِ هیال ءِ آیگ ءَ آ ایمن بوت ءُ چَمّگ ءِ تہ ءَ سرئےِ بُک دات ءُ دل ءِ سیر ءَ آپ ئےِ وارت – آپ ءِ ورگ ءَ پد آئی ءِ ڈڈ ءُ گرمیں جان سارت بوهگ ءَ پد شیلنگ بوت – ءُ وتی چم ئےِ نز کُت انت – چَمّگ ءِ کش ءَ پاد ئےِ شھار دات انت تچک بوت –
گوں تچک بوگ ءَ اُوبینگ بوت – همے هیال ئےِ کُت کہ کمو تچک بوگ ءَ پد دم بالا بیت من پد ءَ ٹینٹ باں ءُ کوه ءَ آ دست باں – نی من ءَ هچ تُرس نہ بیت –
کمے وهد ءَ همے اُوبینگی تہ ءَ ملار ات
همے آرام کنگ ءِ تہ ءَ وهد آئی ءِ دست چہ روان ات – همے آرام کنگ پہ آئی ءَ گران ءَ کپگ ءَ ات –
همے دماں ءَ کوه ڈرگ ءَ ات اول سر ءَ آئی ءِ هاکی ئیں کوه ءِ گپڑانی ڈِرگ ءُ کپگ ءِ توار نہ اش کُت پد ءَ دومی برا دیست ئےِ کہ یهبره کوهی کپے سستگ آئی ءِ توار ءِ اشکنگ ءَ گوں گُڑ اِت ءُ یھبر ءَ نشت – چہ تُرس ءَ کوکارئےِ کُت – ءُ چہ وتی جاه ءَ پاد اتک – کوه ءِ ٹُل ءَ چہ سستگیں بلاهیں ٹامبہ ءِ زرابی ءَ جهلاد بوگ ءِ گندگ ءَ گوشادی ءَ پاداتک ءُ وت ءَ رکینگ ءِ جهد ئےِ کُت بلے نہ رکه ات –
چہ کوه ءَ لگُشتیں ٹامبہ چو ٹوپ ءَ توار کناں آئی ءِ نزیک ءَ گوزاں بوت آئی ءِ دل ءَ زمین چنڈ بوگ ءَ انت – آئی ءِ دپ ءُ دیم هاک ءَ سگار بوت انت – آئی ءَ همے مار ات کہ منی پونز ءُ نُک چہ دنزاں پُرّ انت – همے دمان ءَ ٹامبہ ءِ یک بلاھیں پچے آئی ءِ پاداں مان اتک – آئی ءَ همے مار اِت کہ کسے ءَ بلاھیں کودینھے من ءَ جت – آ تُست ءُ کپت –
وهدیے سُدئےِ کُت تہ یک بریے آئی ءِ گُمان ءَ من مُرتگ آں – ءُ یک جھلیں کبریے ءَ آں – آئی ءِ آتراپ ءَ هاک سنگ ءُ ڈل ءُڈوک ات انت – ءُ آ همیشانی تہ ءَ کپتگ ات – پد ءَ آئی ءَ وتی چم پچ کُت انت ءُ چارگ ءِ جهدئےِ کُت – آئی ءَ دیست کہ منی دست بار گپتگ انت – یک بریے گوں ھیرانی ءَ وتی دست ئےِ چار ات انت – پد ءَ مدان مدان دست ئےِ سُرینت انت – وهدے دست ئےِ سُرگ ءَ دیست انت تہ آئی ءِ مِرگ ءِ گُمان گار بوت ءُ آئی ءَ باور بوت کہ من راستی ءَ زندگ آں – تہ آئی ءَ کپتگیں جاه ءَ وتی راستیں دست چہ هاک ءُ ڈوکاں کش ات – پد ءَ چپیں دست ءُ پد ءَ گوں دستاں وتی سر ءَ کپتگیں بار لُڑینان کُت – وتی بدن سرجم ءَ زاهر کُت – پد ءَ پادانی کَشّگ ءَ کمے لیٹ ات ءُ اولی پادئِےِ کش ات دومی پاد ءِ کشگ ءِ جهدئےِ کُت داں چار ات ئےِ پاد بلاھیں ٹامبھے ءِ چیر ءَ پستگ در کنگ ءِ جهد ئےِ کُت تہ پاد گوں نہ انت ءُ سک دردیے کُت – آ پاد ءِ در کنگ ءَ بے سوب بوت ءُ هما جاه ءَ آئی ءِ جان درّه ات – همود ءَ کہ کپتگ ات –
هما کش ءَ کہ کپوک ات – آئی ءِ دیم ءَ کوه ءِ جهلی نمیگ چٹ ءَ زاهر ات – آئی ءَ دیست کہ اے بلاھیں ٹامبہ چہ آئی ءَ کمے گستا گوزستگ ات ءُ کوه ءَ چہ جهل شُتگ ات ءُ بُن ءَ کپتگ ات – آ کلھے ءَ رک اتگ ات – اگاں آ ٹامبہ ءِ زد ءَ بیتکیں تہ پہ آئی ءَ هچی پشت نہ کتگ ات – ءُ اگاں اشی ءِ لُگشگ ءَ کمے پیسر تر سرپد بوتیں تہ آ سرجم ءَ رک اتگ ات – آئی ءَ کوه ءِ سر ءَ بہ گر داں بُن ءَ ٹامبہ ءِ کپگ ءِ گِرّ ءِ پد چار ات انت – کہ ھر کجا کہ گوزاں بوتگ وتی دیم ءِ کاه درچک ءُ دار ءُ جمپاں لپاشان ، گوجان یک جھلیں گاریے بُرّان ءَ شُتگ جھل ءَ کپتگ – یک دمانے ءَ آئی ءِ دل وش بوت کہ آ نو الم مُرتگ انت – اے ھزاراں مَنّ ٹامبہ ءَ چیر ترینتگ ءُ کُشتگ انت – بلے همے ساهت ءَ آئی ءَ دیست کہ دویں برات چہ بلاھیں سنگے ءِ پُشت ءَ زاهر بوت انت -کہ سلامت انت ءُ وتی تُپنگ اش کوپگان ات انت ءُ راه ءَ هیال کناں وت ءَ گیشینان کوه ءَ بُرزاد ات انت ءُ گام گام ءَ دستاں چمانی دیم ءَ داراں ءُ کوه ءِ بُرزادی ءَ چاران ات انت . اشانی گندگ ءَ آئی ءِ لُنٹانی سر ءَ یک تھلیں بچندگے درا بوت –
آئی ءَ وتی کلیں وس ءُ واکاں گوں زور جت ءُ راستیں پاد هم چہ کوه ءِ کپتگیں ٹامبہ ءِ ڈل ءُ ڈوک ءُ هاکاں کش ات ءُ آجو کُت – ٹامبہ کہ وهدے لگشتگ ات تہ بُن ءَ کپگ ءَ داں دیراں آئی ءِ توار پیداک ات – پُشت ءَ کہ پد ءَ کپتگیں مردم پیداک انت انت آ هم همے توار ءَ پدّرهتگ ات انت – ءُ اش اش پادایگ ءَ دیستگ ات – بلے انگت آ سک بار دور ات . اے آیانی تُپنگ ءِ زد نہ ات –
آئی ءَ وتی پاد ءِ کونڈ زور دات ءُ اُوشتات پہ روگ ءَ اولی گام ئےِ جت ، هما جاه ءَ تهتر ات ءُ کپت ، کہ آئی ءِ پاد ءِ هڈ پُرشتگ ات – ناکاره ات – هچ رنگ ءَ شُت ئےِ نہ کُت – چہ راستیں پاد ءِ درد ءَ آئی ءِ سرجمیں بدن تیروک جنگ ءَ ات – بلے آئی ءَ پد ءَ همت کُت ءُ پاد اتک گوں یکیں پاد ءَ کَپّگ بوت روگ ءِ جهدئےِ کُت – الم آئی ءِ پدا کپتگیناں جَهل ءَ چہ آ دیستگ ات – ءُ نی آیاں وتی گام تُرند تر کتگ ات انت –
آ دنتاناں نیژگیناں ءُ کَپّگ کناں دیم ءَ روگ ءِ جهد ءَ ات – آ مداں مداں ءَ دیم ءَ روان ات – بلے چہ بازیں درداں لاچار ات کہ میان ءَ چو رستراں ٹامبھانی سر ءَ بہ داریت ءُ دم ءَ بالا بہ کنت – درد گیش بوان ءُ آئی ءِ سرجمیں بدن چہ
بازیں درد ءُ دوراں لرزگ ءَ ات – آئی ءِ پد ءَ کپتگیں نزیک آیان ات انت – آ کَپّگ کناں ءُ تچگ ءَ ات – آ درداں نگیگ کتگ ات تتک ئےِ نہ کُت بلے سک لاچار ات – آئی ءِ پُرشتگیں پاد زمین ءَ ایر بوگ ءَ نہ سگگ ءَ ات – اگاں کلھے زمین ءَ جت ئےِ تہ آئی ءِ سوزمان ئےِ سگ ات نہ کت انت ، ءُ کَپّگی جاه ءَ آ ھزار دوازده سد گز پُوٹ ءَ اتکگ ات – کوه ءِ ٹُل نوں آئی ءَ نزیک کتگ ات – شش هپت سد پُوٹ بچتگ ات – بلے نوں آ سک هلاس ات – چہ درداں آئی ءِ بدن تیروک جنگ ءَ ات – یکوئی مارتُوسگ بوگ ءَ ات ءُ چم ئےِ سیاھیگ آرگ ءَ ات انت – آ مارگ ءَ ات کہ نوں من پھک هلاس آں – ءُ هچ وڑ ءَ دیم ءَ شُت نہ کناں – وڑے ناں وڑے ءَ زور جنان ءُ پادایگ ئے جهد ئےِ کُت – وهدیے پادآیگ ءَ بے سوب بوت – تہ کونڈ موشی ءَ – بُرز ءَ روان بوت – آئی ءِ کونڈ لِیڑ بوت انت دست هون ءُ ایریچ . ناکن لُڑان بوت انت بردستان ئےِ درد کُت – بلے آ انگت دیم ءَ روان ات – زند ءِ کلیں اُوست ءُ امیت آئی ءِ مهنت ءُ ودار کل گُڈی سدیں پُوٹ …….. آئی ءِ چمانی دیم ءَ آیان ات انت – آ کونڈ موشی ناں بلکیں انچو زانگ بوت کہ چمانی سر ءَ روگ ءَ ات – نی آئی ءَ جهل ءِ چارگ هم ویل کتگ ات – گُڈی پنجاه پُوٹ …….. بس دیم ءَ کونڈ موشی جنزان ات – گُڈی سی پُوٹ ……. آئی ءَ وتی دنتاناں نیژگینان . وتی بدن ءِ ناں بلکن روه ءِ کلیں زوراں جناں پیر ءُ پکیراں دوا لوٹاں داں سیہیں پُوٹ هوں بوگ بوگ ءَ کونڈموشی ءَ گوازیناں کُت انت ءُ ٹُل ءَ سر بوت – کہ آئی ءِ پدا کپوکانی دیم پہ دیمی ءَ مِک ءَ مِک ات – بلے گڈیالی گریشگ ءِ نیمگ ءَ یک تاھیر دیوکیں کُرشی ءِ وڑ ءَ وپسوک ات –
ٹُل ءَ سر بوگ ءَ گوں آئی ءَ وت ءَ تلار ءِ برزیں کُرشی ءِ سر ءَ دوردات – لرز ات ، لرز ات ءُ وتی چم ئےِ بند کُت انت –
وهدیے کہ چم ئےِ پچ کُت انت – تہ گڈیالی ءِ سبز ءُ بزیں گریشگ آئی ءِ پادانی دیم ءَ تالان ات – کور ءَ آ دست آئی ءِ وتی هلک ءَ روچ برکت بوگ ءَ ات – دُور سک باز دُور داں چماں ھمود ءَ کار کُت کہ زمین ءُ آزماں ڈُک انت – آئی ءِ هلک ءِ گٹ ءُ گر ، هوشاپ ءُ کور ءُ ڈگارانی کشار روزرد ءِ زردیں گباراں اندیم ات انت- همود ءَ کہ پُرشتگیں پُهل ات – آ جاه ءَ رنگانی گُباراں سنجے جتگ ات آئی ءَ داں دیراں رنگانی گباریں سنج چار ات کہ آئی ءِ وابانی وڑ ءَ ڈولدار ات – یبره ءَ آئی ءَ شوبینگ بوت کہ نو منی سپر آسر انت ، چد ءُ دیم من شُت نہ کن آں همے منی گُڈی منزل انت – همود ءَ کہ آ رستگ ات – یک بوگے هم اینگر آنگر سُرات ئےِ نہ کُت – آ کوه ءِ ٹُل ءَ سر بوتگ ات ءُ نی آئی ءِ همت ءَ جواب کُتگ ات آ سُرگی نہ ات –
آئی ءَ وتی سر سُرینت ءُ پُرشتگیں پُهل ءِ گور ءِ وتی ڈیھ ءِ سپاهیگاناں سلامے دات -آئی ءَ وتی نزیک ءَ کوه ءِ دومی نیمگ ءَ چہ جھل ءَ درکپوکیں موگری ءِ دویں برات دیست انت کہ سر ءُ رند بُرزادی ءَ پیداک ات انت – نو اے آیانی تُپنگانی زد ءَ ات بلے جت اش نہ کُت کہ کوه ءَ گپتگ ات – پہ اشی ءِ جنگ ءَ المی ات کہ کوه ءِ ٹُل ءَ سر بہ بنت – ءُ ٹُل ءِ سر بوگ ءَ آیاں انگت نیم ساهت ءِ پند بُرگی ات –
همے دمانانی تہ ءَ وتی گوست ءِ ترانگ ءَ کپت ءُ وتی کسانی ئےِ گیر اتک – اولی براں آئی ءَ وتی کسانی ءِ دور ءِ کوه یات اتک انت – کوهانی سر ءِ چپ ءُ چوٹیں بُزکشک – چوٹانی دپاں یبره چو درآمد ءَ زاھر بووکیں دراجیں کور ، شیتانیں شپانکانی وڑ ءَ کوهانی سرا تچوکیں گرم ءِ گُشاں ، مدان مدان ءَ کجام هوشاپے ءِ دیم ءَ کشوکیں گوات ، ءُ تھارماھیں شپانی وشبو کہ هود ءَ گونڈیں گونڈیں چراگ شپ ءِ نرمیں سُرانی هواری ءَ چمنت ءُ روک بنت ءُ مھر ءِ هلوتانی وڑ ءَ بوه شان انت – دمانے ءَ پہ آ سک دُور شتگ ات – همود ءَ کہ آئی ءِ بندات ات –
وهدے کہ بندات ءَ چہ واتر ات تہ وتی سرجمیں زند ئےِ سر گوز کُت – ءُ یبره مار ات ئےِ کہ دینیگت ءَ من همینچک کہ زند گوازینتگ پہ دگراں بوتگ – پہ موگری اولی وپا ءُ داں آئی ءِ گُڈی بے وپائی ءَ ، ءُ پہ وتی ڈیھ ءِ مهر ءُ پہ آئی ءِ گُڈی بیر گیری ءَ ، ءُ گُڈ سر ءِ هما بُرّتگیں گار ءِ هاتر ءَ کہ دلاں گوں دلاں جُتا کنت – زره زره ءِ وهدے آئی ءَ وتی زند ءِ هساب دات – تہ آئی ءَ مار اِت کہ منی گور ءَ بس منی زند ءِ نیم ساهت هست – کہ سرجم ءَ منی وتیگ انت –
بلے نیم ساهت وَ سک باز انت – یک بلاھیں مُدّتے – اے میان ءَ آ ھرچی بہ لوٹیت کُت کنت – آ وتی دستاں پراه شانت کنت ءُ آزمان ءَ امباز ات کنت – زمین ءِ سر ءِ سرپتگیں پُلاں بوچت کنت – گوات ءِ تہ ءَ بالیں نازرکیں پیپی پلستان ءُ زمین ءِ سر ءِ تچوکیں نِھاڑی ئیں کوراں دیست کنت –
اے نیمیں ساهتانی تہ ءَ یک سرجمیں زند ئےِ گوازینت کُت کنت –
نیم ساهت وَ سک باز انت ،!
ءُ وهدے آئی ءَ کہ همے مارشت کہ بوت تہ انچو سمائےِ کُت کہ بس همیش انت انو همے دمان ءَ پیداک بوتگ –
ءُ یبره آئی ءِ دْراھیں درد ءُ دور دُراه بوت انت – ءُ آئی ءَ وت ءَ یک تپلے ءِ وڑ ءَ سُبک ءُ کودکے مار ات – ءُ آئی ءِ دل ءَ لوٹ ات کہ دستاں پربشانیت ءُ زوراں ٹک بہ دنت –
چشیں وش نسیبیں نیم ساهت کئی زند ءِ بهر ءَ کپتگ – بنداتی ءَ داں گُڈ سر ءَ سرجم ءَ همائی ءِ وتیگ انت –
آئی ءِ بندات ءُ آسر ءَ سرجم ءَ سرپد بہ بیت کہ چے بیگی انت ءُ چے بیت – اے نیمیں ساهتاں آ وتی گشتانک ءِ مالک وت ات ءُ آ اے نیمیں ساهت ءِ هُدا ات –
وشیانی یک کولے ءَ آئی ءِ دل مانرُپت –
آئی ءَ دلجمی ءَ وتی پاد شھار دات انت ءُ شلنگ بوت – چم ئےِ نز کُت انت ءُ موگری ءِ امبازگ ءِ ودار ءَ بوت –
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
