هون واریں مُرگاپ
نبشتہ کار: ظہور بلوچ
دی بلوچستان پوسٹ
زند ءِ دراجیں سپر ءِ تہ ءَ وڑ وڑیں هیال بنت، زهیر ءُ ترانگ ، درد ءُ ارماں ءُ بے کراری بیت۔ تھنائی ھم بیت دگہ پیمیں جاور ھم کاینت۔ کدی کدی من یاتانی دامن ءَ سر گراں گُڑا دل لوٹ ایت کہ من وش بہ باں گل ءُ شاداں بہ باں۔ تھنائی ءَ چے دور بہ باں یک نوکیں زندے بندات بکناں وتی لوٹ، واھشت ءُ ارماناں سرجم بکناں، اے دگنیا ءِ جاوراں گوں همگام بہ باں۔ پد ءَ من کمے هیال کناں اے جیڑاں کہ من اے تیزگامیں دُگنیا ءَ گوں همکُوپگ بوت کُرت نہ کناں. کُجام وهد ءَ شپ وتی تھاری ءَ گوں کیت گُڑا من ءَ جیڑگ پرمائیت ننداں وتی آزگیں ٹپاں کُدیناں۔ ھیر من وتی اے کسانیں زند ءِ تھا سک باز ٹپّ وارتگ هما ٹپّ کہ آواناں دوا ءُ درمان نیست۔
من وتی اے کسانیں زندگی ءِ تہ ءَ سک باز چیز دیستگ بازیں جاوراں چہ من دُچار کپتگاں بلے هما جاوراں چہ من باز سبک زُرتگ ءُ مرچی وتی پجار ءَ زاناں کہ من کَے آں ءُ مئے وتی بستار چے انت؟ من دگنیا ءِ ایندگہ کوم ءُ راجاں گِنداں وتی بزگیں راج ءَ گِنداں باز اپسوز کناں، ما هم یک زندگیں راجے ءِ ایں ما پرچا لگتمال بوگ ءَ ایں ءُ دگرانی لگتانی چیر ءَ ایں، بلے یک راجے ءَ پجارے بیت گُڑا آ هچبر گار نہ بیت ما هما راجاں چے یک راجے ایں کہ آواں وتی سرڈگار ءِ آباد کنگ ءِ ھاتر ءَ وتی هزاراں سر داتگ مرچی آ دگنیا ءِ تہ ءَ یک زندگیں راجے ءِ نام ءَ زانگ بنت . گُشں انت کہ
” گلامیں راج ءَ باندات نیست گلاماں هچ پیمیں پجار نیست”
بلے لهتیں انچیں کارست بنت کہ آ هچبر شموشگ نہ بنت راج هما مردُمانی مھتاج بیت آ مردم وتی بزگیں راج ءَ را یک رُژنائی ءِ نیمگ ءَ بارت آواناں زندگ بوَگ ءِ سکین ءَ دنت اگاں ما وتی راج ءِ نیمگ ءَ چمشانکے بِدے ایں مئے راج ءِ پُسگاں وتی پاکیں سرڈگار ءِ ھاتر ءَ هزاراں سر داتگ مئے اے کارواں جنُزان انت ءُ دیم پہ منزل ءَ اے کارواں ءِ تہ ءَ اَنچیں سر شُتگ کہ آ هر درچک ءُ دارانی دل ءَ ابدمان انت من نزاناں کہ من کئی نام ء بہ گراں مرچی بلوچستان ءِ تہ ءَ چُشیں لوگے پشت نہ کپتگ کہ اود ءَ ماتانی چم ارسیگ نہ اَنت۔ گھارانی زار ءُ پریات ءَ نہ انت۔ آوانی چمانی دیم ءَ آوانی نُگرھیں بچ برات ءُ پت شھید کُرتگ ءُ هما ویرانگاں دور داتگ انت۔ هر گس ءِ تہ ءَ گھار جنوزام اَنت مات پہ وتی بچانی ھاتر ءَ لئیکو جن انت. همے رنگ ءَ ابیتکیں مُرگاپ ءِ باتن ءَ اَنچیں نمیرانیں مردُمانی بدن کل اَنت اَنچو گُماں بیت آ هر وهد ءَ مئے دیم ءَ نشتگ اَنت مئے دیوان ءَ ساڑی آنت ءُ اے جد ءُ جھد ءَ گوں همگرنچ اَنت پکر ءُ لوٹانی پاگواجہ شھید گلام مھمد ءَ وتی زندماں پہ راج ءَ یک نوکیں زندے دیگ ءَ ندر کت۔شھید گلام مھمد پہ وتی راج ءِ ھاتر ءَ یک مهربانے بوتگ۔ شھید گلام مھمد کسے ءِ ستاہ ءِ مُھتاج نہ اِنت بلے آئی ءِ کار ءُ کِرد کا کُلانی دیم ءَ پدر انت، واجہ گلام مھمد وتی سرجمیں زند پہ وتی بزگیں راج ءِ باندات ءِ هاتر ءَ ندر کُرتگ۔ آ وتی آؤوکیں مھلوک ءِ ھاتر ءَ هر وڑیں واری ءُ ازابی برداشت کُرتگ مرچی مئے راج ءِ کلُیں شھیدانی کُربانی ارزشت کرز اَنت، مرچی هما کُلیں شھیدانی کُربانی ءِ برکت انت کہ مرچی بلوچ ء آواز سک باز دیم ءَ شُتگ اے جاورانی تہ ءَ هر مات گھار ءُ پیر کماش اے جنگ ء پڑ ءَ اتکگ انت ءُ اے کاروان ءَ دیم ءَ برگ لوٹ اَنت۔
شھید گلام مھمد، لالا منیر ءُ شھید شیر مھمد هما مردم بوتگ اَنت کہ آ هما واب کپتگیں مردُمان ءَ واب ءَ چہ پاد کُرتگ ءُ زندمان ءِ راه پیش داشتگ مرچی هر بلوچ آوانی شهادت ءَ پھر بند ایت۔ آواں وتی سر وتی سرزمین ء هاتر ءَ داتگ انت ءُ راجدپتر ءِ تاکانی سر ءَ دائم نمیران بیتگ انت۔۔
دی بلوچستان پوسٹ: اے نبشتانک ءِ تہا درشان کُتگیں ھیال ءُ لیکہ نبشتہ کار ئے جِندئیگ اَنت، الّم نہ اِنت کہ دی بلوچستان پوسٹ رسانک نیٹورک ایشانی منّوک بہ بیت یا اگاں اے گل ءِ پالیسیانی درشانی اِنت۔
