نمدی یے پَہ اُستاد شکور زاهد بلوچ ءَ – سیپ بلوچ

نمدی یے پَہ اُستاد شکور زاهد بلوچ ءَ

نِبشتہ کَار: سیپ بلوچ

دی بلوچستان پوسٹ

دْروت ءُ دْراه بات ئے سر

شَهدربرجاہ ءِ چَکاس ءَ مَن سوبین بِیت آں گْوں شّریں اَندازے ءَ تئی مهروانیں واهگے تب ءَ چَہ ءُ اِنسانیت ءِ یَک کَسانیں مِهرے تو داتگ ات من ءَ، مَن مَرچی وت ءَ را یَک زِمداریں نودربرے نہ سَمجگ ءَ آں بَلے وَتی جُهد شُمے مِهرانی پَد ءَ اُمیتے دَارگ ءَ آں،
اَنچوش کِہ مئے شَهدربرجاه ءِ چکاس نزیک اَت مَن سک پریشان اَت آں کہ باریْں چَونیں چکاسے بِیت مَن سوبین بہ آں یا اِنا ؟ یکّوئی هَمے هَیال ءَ وَرگی کتگ اَت مُدام نِشتاں کوهنیں بانڈومے هَست اَت مِئے لوگانی کِر ءَ من نشتاں جیڑ اِت یا هُدا من یَک گَریبیں دهکانے ءِ چکاں مَنی نہ کسے کُمکے نَہ کِہ کَسے چوشیں مردمے زان آں کِہ کمکار بہ بیت.

آواران شهدربرجاه ءَ گُڑا دَاں چَکاسے اولی رَوچ اَت مَن گوں وتی زردے ءِ اوشامیں مردِے هَمراهی اَتک آں چَکاس جاه ءَ کِہ دِگہ نِدارگے وڑ وڑیں مَردم هَست اَت،مَن هَنچو پریشان اَت آں کِہ اے درست شّریں پوشاک ولایاں ءُ جوانیں جوانیں کُمکار اِش گْوں!! مَن بَس وَتی گَتّہ ءُ نِد ءَ‌‌ هُدا وندے اُمیتے سهار ءَ وت ءَ یکوئی وت سِکیں ءُ دلبڈی دات وَهدے چکاسے سَاهت سَرجم بوت گُڑا یک یک ءَ الی گْوهر ساهب ءَ نودربراناں چکاس ءِ کوٹی ءَ روان گِیج کنان کت

وهدے مَن اتک آں الی گْوهر ءَ گشت هاں سیاهو تو چہ کُجام جنگل ءَ پیداک ئے ؟اے چَکاس جاهے شَوانگ جاهے نَہ اِنت من بچکند اِت چکاس جَاه ءِ تہ ءَ وتی کُرسی ءِ سر ءَ نِشتاں کہ دیم ءَ لهَتیں کرسی لَگ اِتگ اَت درست چکاس ءِ رهشون ءُ کارمستر نِشتگ اَت اَنت،اَنچوش مَن اِشکتگ اَت کہ یکے سراج ساگر انت ، سراج سر یک جوانیں رهشونے ءُ زبان دوستیں رهشونے،دگہ لهتیں هست اَت من انگت آدگراناں نزانتگ اَت داں کہ هَمے جُستانی تاک بَهر کَنگ بندات بوت، مَن گْوں وتی اَبیتکی ءَ جیڑگ ءَ اَت آں کِہ مئے وانگ جاه ءُ شهدربرجاه درست ریاست ءِ دست گیری ءَ انت اَگہ مرچی ما اے درستاں بوانتیں یَک وشیں مولمے اَت پَہ مِئے چَاگرداں من ءَ وت بلوچی زبان ءَ چہ اَبید آدیگہ هچ وانتاکاں گْوں گیشتر جهد نہ کتگ اَت پرچا کِہ بلوچی زبان ءِ وانگ چَہ کَسانی واهگے بوتگ

داں همے هیالاں گْوں جیڑگ ءَ ات آں کہ
تَئی چَمانی سَیاهگ مَنی سَر ءَ کَپت مَنی کِر ءَ تو اَتک ئے تَئی دَاتگیں دَوئیں دَانک من ءَ هر ساهت ءُ دمان دیم ءَ پَدر اَنت،تَئی هَمے گَپ مَن ءَ اَنگت یاد اَنت کہ تو مَن ءَ گُشت کِہ پریشان مبو اِے دْرستیں چکاس ءَ نودربر تَئی وڑ ءَ پَہ اُمیتے ءِ سر ءَ نشتگ اَنت جهد بہ کَن اِن شاء الله سوبین بَہ ئے گڑا من هَمے تئَی دَاتگیں مهراں وتی جست ءِ تاک دیم ءَ کُت پہ پسوانی دیگ ءَ لَگ اِت آں گْوں جَوانیں رنگے ءَ چکاس روگ ءَ ات کِہ

یکروچے وهدے زُوراک اَتک چکاس ءِ کوٹی اِش انگیر کُت هَر نودربرے ءِ کرّ ءَ یکے اُوشتات مَن چٹ دلپروش بوت آں کِہ مَرچی چَکاس چَہ دست ءَ شُت داں چَکاس ساهت هَلاس بوت ما درسَتیں نودربراں هِچ نہ نبیس اِتگ اَت پرچا کِہ اِد ءَ گِیشتر نزوریں نودربر اَت اَنت مِیتگاں وانگ جاه نیست اَت شهر ءُ بازاراں مَزنیں هَرچے ءِ سَوب ءَ گیشتر بے وانگ ات اَنت،گڑا چکاس اے روچ ءَ ما دُرست پریشان اِت اِیں کِہ هَمے دامان ءَ داں چکاسے وهد ءُ ساهت هلاس بوت هچ گوں جوانیں رنگے نبیسگ نہ بوت پد ءَ شمے مهرانی پد ءَ هم گوں جوانیں رنگے ءَ تو نہ وتی زهنی چیزے هستگ ات ما نویس ات داں سوبین بیت آں

پرچا کہ اے روچ انچوش ات شمے چمشانکاں گوں همے چاگردی سرپدی آں وهدے مئے چکاس سرجم بوت ما نا امیت ات ایں بلے انگت گوں جوانیں رنگے سوبین بیت آں

سر تئی مهروانی ءُ دوست دارگے اے وهد ءُ ساهتے من باز گل ات آں دل ءَ یکوی همے گشت کہ سر تئی نزیک ءَ بیا آں گوں تو دوچار بہ باں تئی منتواری ءَ بہ کن انچوش وهد ءَ موه دانت داں چکاس سرجم بوت

کمو جیڑ ات کہ چکاس هلاس بوت

سَر تئَی دلبڈی ءُ سکین ءَ مَن وتی اے چکاس ءَ گْوں جوانیں رَنگے ءَ سوبین بوتگ انت بلے بژن هَمے گپ ئیگ اِنت گیشتر اے نزوری چارگ بوگ ءَ نہ اِنت کِہ منی وڑیں یَک کسانیں دهکانے ءِ چکے مَرچی وتی چکاس ءَ دَنت ءُ گْوں یک جَوانیں کارستی ءِ اُمیتے پہ وت داریت بلے مستریں گپ اِش ات کہ چکاس ءَ یکروچے بلوچ تاک ءِ روچ اَت درست نودربراناں من دیست کِہ نِد اِش دست ءَ اِت اَنت هچ نبیسگ ءَ نہ اِت اَنت اگاں پہ بلوچی زبان ءِ واستا پہ بلوچی ءِ واستا شمے کمیں وهد رَوت باید همیش اِنت کِہ بلوچی بوانین اِت وهدے آدگہ انگریزی ءُ اردو اَربی ءِ واستا اِنچوکیں جُهدے بیت باید هَمیش اَت کِہ مَرچیں نودربر وتی زبان ءَ سرپد بِہ بوتین اَنت کہ مارا هم یک زبانے هَست آ وت آدگہ زبان ءُ گالوارانی مُهتاج نہ اِنت.

مَن اُمید کن آں کہ هَمے مهراں وتی هَر نودربراں پَہ مِهروانیں دِلے ءَ بکشا ئے مَرچی مَن اِے وَتی بد بهتی ءَ چَہ گِلگ نَہ آں کہ دُور ءُ دَرملک ءَ جَمبری مُوسمے ءَ یک مَچے ءِ بن ءَ نشتگاں پہ تو نمدی یے نِبشتہ کَنگ ءَ آں دل ءَ باز مهر هَست اَت پَہ تئَی مِهروَانی ءَ مَن نِبیس اِت، دل ءَ باز لوٹ اِت بَوان آں بلے وهد ءُ گریبی ءَ بِے وَانگ بوت آں.
سَر، مَن یک گپے بے هیال آں مَن دو هزار هژده ءِ چکس آواران ءِ شهدرجاه ءَ ات ءُ من هما نودربراں کِہ چَہ درستاں کَستر ءُ گوریچان ءِ پهناد ءَ دُرستاں چَہ پُشت نِشتگ اَت آں بالاد ءَ چہ سر الی گْوهر ءَ همَ کَستر اِت آں بلے شمے مهرانی پد ءَ جَوانیں دابے چکاس سوبین بُوت آں، چِیزے مهروانیں سَنگت باز یاد کیت شُمے مِهرانی بروارد ءَ من بس تئی مهرانی وامداراں دائم هست ءُ سلامت بات ئے ،وش ءُ شادهی ءِ جمبر تئَی سر ءَ ساهیل بات اَنت….

تئی کستر ءُ نودربر سیپ بلوچ